➥ — —

ព័ត៌មាន​ខាង​លើ​គឺ​សម្រាប់​បង្ហាញ​នៅ​លើ​ទំព័រ​ដែល​មាន​ពាក្យ​ដែល​មិន​មាន​នៅ​ក្នុង​វចនានុក្រម។

សម្រាប់​ព័ត៌មាន​បន្ថែម​អំពី​វចនានុក្រម សូម​មើល សន្ទស្សន៍​និង​សេចក្តី​ផ្តើម.

➥ ល៖ ព្យព្ជានៈទី ២៨ តាមលំដាប់ពួកព្យព្ជានៈទាំង៣៣តួ, ជាព្យព្ជានៈទី៣ក្នុងសេសវគ្គឬអវគ្គ, ជាទន្តជៈ មានសំឡេងកើតត្រង់ប្រទល់ធ្មេញ។ សម្រាប់ភាសាខ្មែរមានសំឡេង ២ យ៉ាងគឺ ល និង ល៉, ល ជាឃោសៈ, ល៉ ជាអឃោសៈ; សំ.បា.អ.ថ. លៈ ឬ ល៉ៈ។

កិរិយាសព្ទ៖ ល្បង, លង លឲ្យដឹង; កុំអាល ចាំលមើលសិន!។
ជន្លល្បងមើល លកាប់។
លលើកាប់ក្រោម កិ.វិ. ឬ គុ. (ព.ប្រ.) ដែលនិយាយលូកលរាវរកផ្លូវ រកទំនង ហាក់ដូចគេលើកគ្រឿងសស្ត្រាជន្លខាងលើឲ្យភ័ន្ដហើយលូកកាប់ខាងក្រោម និយាយលលើកាប់ក្រោម; សម្ដី—។

➥ {ល} លលេង៖ ល្បងលេង, ជន្លលេង និយាយលលេង; សម្ដី—។

➥ {ល} លលែងៗ៖ លហើយលែងៗហើយលរឿយៗ។ ល។ ព.ទ.បុ. យកកទៅលអន្ទាក់ ហុចទំនងឲ្យជាប់កុនជាប់ដំណើរ …។

➥ ។ ល។ ៖ (អ.ថ. ល៉ៈ) ម.ព. បេយ្យាល។

➥ លក កិរិយាសព្ទ៖ ជីក, ចូក, ចូរ, ដាប់ ឲ្យមានជាប្រឡាយ ជាចង្អូរ, ជាគន្លង, ជាហែប, ជាអណ្ដាត លកប្រឡាយ, លកសាច់ឈើ។
លកញីឈ្មោល លកសាច់ឈើឲ្យមានជាអណ្ដាតផ្ទុយគ្នាសម្រាប់ផ្គុំឬបិទឲ្យជិតមិនឲ្យមានប្រហោង
លកក្ដារញីឈ្មោល។

នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះឫស្សីមួយប្រភេទ
ឫស្សីលក។

➥ លក់ កិរិយាសព្ទ៖ ចំណាយទំនិញ, ឲ្យរបស់ទៅអ្នកទិញដោយយកថ្លៃ លក់ទំនិញ។
ពិន័យតាមច្បាប់បញ្ញត្ត ត្រូវគយលក់ ៣០ រៀល។

កិរិយាសព្ទ៖ ដេកស៊ប់ស្ងាត់អារម្មណ៍មិនដឹងខ្លួន លក់មួយល្បក់។

➥ {លក់} លក់ខ្លួន៖ ចំណាយខ្លួន ឲ្យជាអ្នកនៅបម្រើគេ។

➥ {លក់} លក់ជឿ៖ លក់ពុំទាន់យកថ្លៃដល់ដៃភ្លាមនៅឡើយដោយជឿថាអ្នកទិញនឹងចេញតម្លៃឲ្យពុំខាន។

➥ {លក់} លក់ដូរ៖ លក់ខ្លះដូរខ្លះ គឺលក់របស់រប៉ិចរប៉ីរាយរង។

➥ {លក់} លក់ដុំ៖ លក់ទាំងដុំៗទីទៃពីលក់រាយ។

➥ {លក់} លក់រាយ៖ លក់រាយៗ តាមតែគេទិញអ្វីៗប៉ុន្មានៗក៏ដោយ ទីទៃពីលក់ដុំ។

➥ {លក់} លក់ព្នៃ៖ ពិន័យលក់ទ្វេគុណ (ក្លាយមកពីពាក្យថា លក់ពិន័យ ឬ ពិន័យលក់; មើលក្នុងពាក្យ ព្នៃ និង ពិន័យ ទៀតផង)។ ពាក្យ លក់ នេះបើរបស់ដែលទាក់ទងខាងព្រះពុទ្ធសាសនា ត្រូវថា ជាវ, អ្នកលក់ និងអ្នកទិញត្រូវថា ជាវ ដូចគ្នា ជាវគម្ពីរ, ជាវបាត្រ, ជាវត្រៃចីវរ, ជាវសៀវភៅធម៌។ ល។
បើបុព្វជិតនិងអ្នកលក់ត្រូវថា ពិចារណា ដូចជាថា
លោកគ្រូឲ្យគេពិចារណាតែបាត្រមួយទេ ឬឲ្យគេពិចារណាគ្រឿងបរិក្ខារអ្វីទៀតដែរ? …។ ល។

➥ {លក់} លក់លង់៖ លក់ជ្រុលដំណេក។

➥ {លក់} លក់លន់៖ ឬ លន់លក់ លក់ហួសប្រមាណ, លក់ជ្រៅមិនងាយភ្ញាក់ (ព.កា.) លក់លន់លង់ជ្រៅ ទោះខ្លួនដេកនៅ ក្នុងគ្រឹហាឋាន មានចោរកំណាច អាចគាស់ទ្វារបាន លួចទ្រព្យហើយច្រាន ទ្វារបិទដូចដើម។

➥ {លក់} លក់ស្វា៖ លក់ពភ្លឹមពភ្លែត គឺស្ទើរលក់ស្ទើរភ្ញាក់ (បាលីហៅ កបិមិទ្ធ «លក់ស្វា», ការយល់សប្នឃើញអ្វីៗ ទោះពិតក្ដីមិនពិតក្ដី ឃើញត្រង់ស្របក់នេះឯង ពុំមែនពេញជាលក់ពុំមែនពេញជាភ្ញាក់ គឺត្រង់ចន្លោះលក់និងភ្ញាក់; ព.វិ. ពុ.)។ ព.ប្រ. ដេកលក់ ឬ លក់ជានិច្ច ត្រាំគំនិតនៅក្នុងដំណើរមិនយល់ការខុសត្រូវឬប្រហែស ធ្វេសជានិច្ច។

➥ ល័ក្កចាន់៖ (លាក់-កៈ—) នាមសព្ទ៖ (ស. ល័កច័ន អ.ថ. ល៉ាក់-កៈចាន់) ក្អមឬថូទឹក ច្រើនតែធ្វើដោយឈើក្រឡឹង ឬដោយបន្ទោះត្បាញខ្មុកម្រ័ក្សណ៍ មានខ្សែសម្រាប់យួរឬស្ពាយបាន, សម្រាប់ដាក់ទឹក ប្រើក្នុងវេលាដើរដំណើរ, ជាបរិក្ខាររបស់បព្វជិត
ល័ក្កចាន់របស់លោកអ្នកកាន់ធុតង្គ សម្រាប់ដាក់ទឹកប្រើប្រាស់។

➥ លក្ខ៖ (ល័ក-ខៈ) នាមសព្ទ៖ (បា. ឬ សំ.) កំណត់; ទីសម្គាល់, គ្រឿងចំណាំ; ចន្លោង; គ្រឿងកំណត់រាប់, ខ្នាត, ទីវ; បុណ្យ, បុណ្យភ័ព្វ, សំណាង។ សំខ្យា. ចំនួនសែន, មួយសែន (១០០, ០០០)។

➥ {លក្ខ} លក្ខមូល៖ តម្លៃមួយសែន (ហៅ អនេកត្ថសំខ្យា ប្រើជា ន.)។

➥ លក្ស៖ (ល័ក-ក្សៈ) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លក្ខ។

➥ លក្ខខណ្ឌ៖ (លាក់ខាន់) នាមសព្ទ៖ (បា. លក្ខ + ខណ្ឌ) កម្រិត; សង្កាត់, ប៉ែកដោយឡែក; កំណត់; គោល; ព្រំ
ទីមានល័ក្ខខ័ណ្ឌ, សម្ដីមានល័ក្ខខ័ណ្ឌ, ត្រូវធ្វើលក្ខខណ្ឌឲ្យទៀងទាត់។

➥ ល័ក្ខខ័ណ្ឌ៖ (លាក់ខាន់) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លក្ខខណ្ឌ។

➥ លក្ខណ៖ (ល័ក-ខៈណៈ) នាមសព្ទ៖ (បា. លក្ខណ; សំ. លក្សណ) គ្រឿងសម្គាល់, គ្រឿងចំណាំ; គ្រឿងសង្កេតនាខ្លួនប្រាណ ចង្អុលឲ្យឃើញច្បាស់ថាមានភ័ព្វឬឥតភ័ព្វ; គុណសម្បត្តិ លក្ខណ:មានបុណ្យ, —ឥតបុណ្យ; ហោរទាយលក្ខណ:។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណញ្ញូ៖ អ្នកស្គាល់លក្ខណ:; ហោរ។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណវិទូ៖ មើលក្នុងពាក្យ​លក្ខណញ្ញូ។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណវិទ៖ មើលក្នុងពាក្យ​លក្ខណញ្ញូ។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណប្បញ្ញត្តិ៖ បញ្ញត្តិតាមលក្ខណ:ច្បាប់។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណមន្ត៖ ឬ (—វិជ្ជា) មន្តឬចំណេះសម្រាប់ទាយលក្ខណ:ខ្លួនប្រាណ។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណហេតុ៖ ឬ លក្ខណការណ៍ ហេតុឬការណ៍ដែលប្រកបដោយលក្ខណ:, ដែលត្រូវលក្ខណ:។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណវិបត្តិ៖ វិបត្តិលក្ខណ:, ការខូចលក្ខណ:, ទាស់លក្ខណ:។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណសម្បត្តិ៖ ការគ្រប់ព្រមដោយលក្ខណ:។

➥ {លក្ខណ} លក្ខណាការ៖ អាការនៃលក្ខណៈ។ ល។

➥ លក្ខណ:៖ (ល័ក-ខៈណៈ) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លក្ខណ។

➥ លក្ខណ៍៖ (ល័ក) នាមសព្ទ៖ លក្ខណ:។

➥ {លក្ខណ៍} មនុស្សខាតលក្ខណ៍៖ មនុស្សមានលក្ខណ:អភ័ព្វឬមានឫកពាថោក។

➥ {លក្ខណ៍} ស្ត្រីគ្រប់លក្ខណ៍៖ ស្ត្រីដែលបរិបូណ៌ដោយលក្ខណ:ល្អ។ ល។ (សរសេរជា ល័ក្ខណ៍ ឬ ល័ក្សណ៍ ក៏បាន។ មើលក្នុងពាក្យ លក្ស្មណ: ឬ លក្ស្មណ៍ ផង)។

➥ លក្សណ៍៖ (ល័ក) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លក្ខណ៍។ (មើលក្នុងពាក្យ លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍)។

➥ ល័ក្ខណ៍៖ មើលក្នុងពាក្យ លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍។

➥ ល័ក្សណ៍៖ (ម. ព លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍)។ (មើលក្នុងពាក្យ លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍)។

➥ លក្ខណា៖ (ល័ក-ខៈ—) នាមសព្ទ៖ លក្ខណៈ; (ព.កា.)
រីនាងកញ្ញា កបដោយលក្ខណា ឥតមានទាស់ឆ្គង គួរឲ្យមាតា បិតាគ្រប់គ្រង តាមដោយគន្លង ចាស់ព្រឹទ្ធព្រេងនាយ។

➥ លក្ខន្តិក៖ (ល័ក-ខ័ន-តិកៈ) នាមសព្ទ៖ (បា.សំ.; < បា. លក្ខ «សេចក្ដីកំណត់» + អន្តិក «ដែលមានក្នុងទីបំផុត, ដែលដាច់ស្រេច») កំណត់ដែលដាច់ស្រេច; ខ្មែរប្រើពាក្យនេះដោយសន្មតិជាឈ្មោះលក្ខខ័ណ្ឌច្បាប់ សម្រាប់ក្រសួងរាជការឬសម្រាប់សមាគមនីមួយៗ មានការចូលហ៊ុនគ្នាធ្វើជំនួញជាដើម (បារ. ស្តាទុយ Statut)
លក្ខន្តិកៈនៃអ្នករាជការក្នុងព្រះរាជាណាចក្រ; លក្ខន្តិកៈនៃពុទ្ធិកសមាគម។

➥ {លក្ខន្តិក} លក្ខន្តិកប្បញ្ញត្តិ៖ (—ប័ញ-ញ៉ាត់) បញ្ញត្តិរបស់ច្បាប់លក្ខន្តិក: ឬបញ្ញត្តិក្នុងច្បាប់លក្ខន្តិក:។

➥ {លក្ខន្តិក} លក្ខន្តិកសញ្ញា៖ (—ស័ញ-ញ៉ា) សញ្ញាតាមរបៀបច្បាប់លក្ខន្តិក: ឬសញ្ញារបស់ច្បាប់លក្ខន្តិក:។ ល។

➥ លក្ខន្តិក:៖ (ល័ក-ខ័ន-តិកៈ) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លក្ខន្តិក។

➥ ល័ក្ត៖ (លាក់) នាមសព្ទ៖ (សំ. លក្តក, អលក្ត, លាក្សា; បា. លាខា, អលត្តក) ជ័រខះរឹងកើតអំពីសត្វល្អិតពួកមួយ មានសម្បុរក្រហម សម្រាប់ប្រើការជ្រលក់សូត្រ, អម្បោះជាដើម ល័ក្តស្រម៉។

➥ {ល័ក្ត} ល័ក្តជុំកន្លង់៖ ស្រម៉ល័ក្តដែលដុះព័ទ្ធស្រោបរុំជុំវិញមែកឈើ។

➥ {ល័ក្ត} កាកល័ក្ត៖ ឬ អាចម៍ល័ក្ត កាករបស់ល័ក្តស្រម៉ ដែលស្ងោររំងាស់អស់ជាតិហើយ, សម្រាប់ប្រើការបិទឬភ្ជ័រភ្ជាប់អ្វីផ្សេងៗ។

➥ {ល័ក្ត} ចងល័ក្ត៖ ឬ បន្ទំល័ក្ត យកស្រម៉ល័ក្តដែលនៅមានសត្វល្អិតជាមេ ដាក់ក្នុងសំបកកាតំស្លឹកត្នោតជាដើមចងភ្ជាប់នឹងឈើរស់មានដើមសង្កែ, ត្រាង, ស្នួលជាដើម ដើម្បីឲ្យមេនោះចេញមកវាររោមមែកឈើ កកើតបានជាស្រម៉ល័ក្ខតទៅទៀត របរចងល័ក្ត។
ផង់ល្អិតឬកករឹងជាដុំមានព័ណ៌ផ្សេងៗ សម្រាប់ប្រើជាគ្រឿងជ្រលក់ ល័ក្តខៀវ, —បៃតង, —ស្វាយ, —លឿងទុំ…។
ឈ្មោះឈើឬដំណាំដែលមានសម្បុរដូចល័ក្តស្រម៉
ចេកល័ក្ត, ម្ទេសល័ក្ត…។

➥ ល័ខ៖ (លាក់) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ ល័ក្ត។ (មើលក្នុងពាក្យ ល័ក្ត)។

➥ លក្សណ៍៖ (ល័ក) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លក្ខណ៍។ (មើលក្នុងពាក្យ លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍)។

➥ ល័ក្សណ៍៖ (ម. ព លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍)។ (មើលក្នុងពាក្យ លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍)។

➥ លក្ស្មណ:៖ (ល័ក-ស្មៈណៈ) នាមសព្ទ៖ (សំ. លក្ស្មណ) នាមព្រះអនុជរបស់ព្រះរាមជាព្រះរាជបុត្រនៃព្រះបាទទសរថនិងនាងសុមិត្រាទេវី
ព្រះរាមនិងព្រះលក្ស្មណ៍ (សរសេរជា លក្ខណ៍ ឬ លក្សណ៍ ក៏មាន)។

➥ លក្ស្មណ៍៖ (ល័ក) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លក្ស្មណ។

➥ លក្ស្មី៖ (ល័ក-ស្មី) នាមសព្ទ៖ (សំ.; បា. លក្ខី) សិរី, ស្រីសួស្ដី; លំអ; លាភ; សេចក្ដីសុខ; សេចក្ដីចម្រើន; ទ្រព្យ, សម្បត្តិ; បុណ្យ, បុណ្យភ័ព្វ; លក្ខណៈល្អ។ នាមទេវធីតាអ្នកបង្កើតលាភនិងស្រីសួស្ដី (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍)។ នាមរបស់ជាយានៃវិស្ណុ។ ល។

➥ {លក្ស្មី} លក្ស្មីបតី៖ (—ប៉:ដី) ប្ដីនៃនាងលក្ស្មី (វិស្ណុ)។ ល។ ម្ចាស់នៃសម្បត្តិ (ក្សត្រទ្រង់រាជ្យ)។

➥ {លក្ស្មី} លក្ស្មីបុស្ប៖ (—បុស) ផ្ការបស់លក្ស្មី (ត្បូងទទឹម)។

➥ {លក្ស្មី} លក្ស្មីវ័ត៖ គុ. ឬ ន. (សំ. — វត៑) ដែលមានស្រីសួស្ដី; អ្នកមានបុណ្យ មានសម្បត្តិ។ ល។

➥ ល័ខ៖ (លាក់) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ ល័ក្ត។ (មើលក្នុងពាក្យ ល័ក្ត)។

➥ លគុឌ៖ (លៈគុត) នាមសព្ទ៖ (សំ ; បា. លគុឡ) ដំបង (ព.កា.)
ពួកពលករកាន់លគុឌ ស្ទុះចូលតយុទ្ធប្រឡូកយកជ័យរាល់ប្រាណ។

➥ លឃុ៖ (លៈ—) គុណសព្ទ៖ (សំ; បា. លហុ) រហ័ស, ឆាប់, រួសរាន់; ស្រាល។

➥ {លឃុ} លឃុក្រម៖ ឬ (— វិក្រម) (—ក្រំ) ជំហានរហ័ស; ដែលឈានជើងញាប់, ដែលមានដំណើរលឿន។

➥ {លឃុ} លឃុចិត្ត៖ ឬ លហុ— ចិត្តរហ័ស; ដែលមានចិត្តរហ័សឬស្រាល។

➥ {លឃុ} លឃុចិន្ដា៖ ឬ (លហុ—) គំនិតរហ័ស, គំនិតវៃ។ ល។ (មើលក្នុងពាក្យ លហុ ផង)។

➥ លង កិរិយាសព្ទ៖ ល្បង លងឲ្យដឹងដៃ, លងមើល
សម្ដែងអាការបន្លាចល្បងមើល
ខ្មោចលង (បិសាចលង)។

នាមសព្ទ៖ ដង្កូវល្អិតមួយប្រភេទ កើតក្នុងសាច់ឈើបាក់គាំឬពុកបន្តិចៗ ស៊ីសាច់ឈើនោះជាអាហារ
ឈើលងស៊ី (ហៅ កូនលង ក៏បាន)។

➥ លង់ កិរិយាសព្ទ៖ ជ្រុល, ស៊ុន, ហួស លង់គំនិត, លង់ដៃ, លង់សម្ដី។

គុណសព្ទ៖ យូរពេក, យូរក្រៃ
អស់កាលដ៏លង់ ឬ —ដ៏យូរលង់ (ព.កា.) : អស់កាលយូរលង់ ព្រះពោធិពង្ស ទ្រង់សាងសីលា ពុំមានប្រមាទ ឲ្យឃ្លាតចរិយា ទើបមហាក្សត្រា ភ្នកនឹកដល់ទាន។

➥ {លង់} លង់ទឹក៖ លិចក្នុងទឹកត្រដរហែលឡើងពុំរួច។

➥ {លង់} លង់លុះ៖ និ. លុះដល់, ហួសមកដល់, ដរាបមកដល់ (ព.កា.)
លង់លុះអធ្រាត្រ ស្ដេចយាងព្រះបាទ ចូលក្នុងដំណាក់ ទតឃើញអាមាត្យ រាជសេវ័ក ឥតសល់មួយនាក់ លក់លង់ស្ងាត់សូន្យ។

➥ លង់ទ្រនេស កិរិយាសព្ទ៖ ដួលដេកជាប់ក្រោកទៅណាពុំរួច គោចាស់លង់ទ្រនេសនៅក្បែរភូមិ; ដួលលង់ទ្រនេស។
ព.ប្រ. អស់ប្រាក់ចាយ ឬអស់ស្បៀងអាហារ ទាល់ផ្លូវទាល់ដំណើរទៅណាពុំរួច
អស់ប្រាក់ចាយលង់ទ្រនេសនៅស្រុកគេជាងមួយខែ។

កិរិយាវិសេសន៍៖ ដួលដេកជាប់ក្រោកទៅណាពុំរួច គោចាស់លង់ទ្រនេសនៅក្បែរភូមិ; ដួលលង់ទ្រនេស។
ព.ប្រ. អស់ប្រាក់ចាយ ឬអស់ស្បៀងអាហារ ទាល់ផ្លូវទាល់ដំណើរទៅណាពុំរួច
អស់ប្រាក់ចាយលង់ទ្រនេសនៅស្រុកគេជាងមួយខែ។

➥ លង់លុះ និបាតសព្ទ៖ លុះដល់
លង់លុះយប់ស្ងាត់, លង់លុះអធ្រាត្រ (មើលក្នុងពាក្យ លង់ ផង)។

➥ លង់ហិន នាមសព្ទ៖ លោហ:មួយប្រភេទសាច់រឹងស្រួយ កើតអំពីរំលាយផ្សំលោហជាតិច្រើនមុខបញ្ជូលគ្នា
ផ្តិលលង់ហិន, កាំបិតលង់ហិន។

➥ លង្ហិន នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លង់ហិន។ (មើលក្នុងពាក្យ លង់ហិន)។

➥ លង្កា៖ (លុ័ង-កា ឬ ល៉ង់-កា) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) ឈ្មោះកោះធំមួយ ក្នុងមហាសមុទ្រឥណ្ឌា នៅខាងត្បូងមធ្យមប្រទេស (ហៅ លង្កាទ្វីប ក៏បាន; បារ. សៃឡង់ Ceylan; អ. សៃឡន Ceylon; មើលក្នុងពាក្យ សីហល ផង)។

➥ លង្កាទ្វីប៖ (លុ័ង-កា—) នាមសព្ទ៖ (សំ.; បា. —ទីប) កោះលង្កា។

➥ លង្ឃន:៖ (ល័ង-ឃៈនៈ) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា. លង្ឃន) ដំណើរលោត, ការផ្លោះរំលង។

➥ {លង្ឃន:} លង្ឃនកម្ម៖ ការហាត់លោត, ហាត់ផ្លោះ។

➥ {លង្ឃន:} លង្ឃនកីឡា៖ ល្បែងលោត, ល្បែងហក់ផ្លោះរំលង។ ល។

➥ លង្វែក នាមសព្ទ៖ កាលឬសម័យជាចន្លោះ, ជារវាង លង្វែកសាសនា។
ទីឬច្រកជាចន្លោះ, ជារវាង
ដើរតាមលង្វែកផ្ទះ។

នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះខែត្រមួយក្នុងកម្ពុជរដ្ឋពីសម័យបុរាណ, តមក តាំងជាស្រុក ហៅថា ស្រុកលង្វែក នៅក្នុងខែត្រកំពង់ឆ្នាំង, លុះចំណេរតមកក្រោយទៀត ដាក់ទៅជា ស្រុកកំពង់ត្រឡាច វិញនៅក្នុងខែត្រដដែល ដរាបដល់សព្វថ្ងៃ។ ឈ្មោះបន្ទាយមួយជារាជធានីចាស់របស់កម្ពុជរដ្ឋ, ឋិតនៅខាងទិសឦសាននៃបន្ទាយឧដុង្គមានជ័យ
បន្ទាយលង្វែក; សព្វថ្ងៃនេះ ត្រង់បន្ទាយចាស់នោះ រាជរដ្ឋាភិបាលបានតាំងជាបន្ទាយខេមរភូមិន្ទ មិនឲ្យបាត់ដំណែលចាស់។

➥ លង្ហិន នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លង់ហិន។ (មើលក្នុងពាក្យ លង់ហិន)។

➥ លជ្ជាភាព៖ (ល័ច-ជា-ភាប) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា. លជ្ជា + ភាវ) ភាវ:នៃសេចក្ដីខ្មាស, ដំណើរអៀនខ្មាស
ចូលទៅរកគេដោយលជ្ជាភាព។

➥ លជ្ជិនី៖ មើលក្នុងពាក្យ លជ្ជី។

➥ លជ្ជី៖ (ល័ច-ជី) គុណសព្ទ៖ (បា.) ដែលមានសេចក្ដីខ្មាស; អ្នកមានខ្មាស មនុស្សលជ្ជី។

នាមសព្ទ៖ (បា.) ដែលមានសេចក្ដីខ្មាស; អ្នកមានខ្មាស មនុស្សលជ្ជី។
បើស្ដ្រីជា លជ្ជិនី (ព.ផ្ទ. អលជ្ជី; អលជ្ជិនី)។

➥ {លជ្ជី} លជ្ជីភាព៖ (បា. លជ្ជិភាវ) ភាព, ដំណើរ របស់អ្នកមានសេចក្ដីខ្មាស (ព. ផ្ទ. អលជ្ជីភាព)។ ល។

➥ លញ់ កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើវត្ថុទន់ជ្រាយឲ្យមូលដោយយកបាតដៃប្រមៀលទៅប្រមៀលមករឿយៗ លញ់ទៀន, លញ់ដី។
ពពៀចដីជ្រាយវីវាចរឿយៗឲ្យស្មើឲ្យស្អាត លញ់លាន។
អង្អែលឈ្លីរឿយៗ លញ់កំភួនជើង, លញ់សរសៃ។
ឈូសឈើឲ្យមូលឲ្យស្អាត លញ់សសរ។

➥ {លញ់} សសរលញ់៖ សសរមូលដែលឈូសសម្អាតរួចហើយ។ ព.ប្រ. ធ្វើការស្ទើរៗមិនពេញដៃមិនពេញកម្លាំង
ធ្វើការលញ់ៗ។

➥ លញ្ច៖ (លុ័ញ-ចៈ) នាមសព្ទ៖ (បា.) សំណូក។ សម្រាប់ប្រើផ្សំជាមួយនឹងសព្ទដទៃជា : លញ្ចទាន ការឲ្យសំណូក (ការសូក)។

➥ {លញ្ញ} លញ្ចទាយក៖ (—យក់) អ្នកឲ្យសំណូក (អ្នកសូក); បើស្ត្រីជា លញ្ចទាយិកា។

➥ {លញ្ញ} លញ្ចប្បដិគ្គាហក៖ (លុ័ញ-ច័ប-ប៉:-ដិក-គាហ:ក: ឬ —ហក់) អ្នកទទួលសំណូក (អ្នកស៊ីសំណូក); បើស្ត្រីជា លញ្ចប្បដិគ្គាហិកា។

➥ {លញ្ញ} លញ្ចលាភ៖ ការបានសំណូក។ ល។

➥ លញ្ឆករ៖ (លុ័ញ-ឆៈក) នាមសព្ទ៖ (បា. លញ្ឆ + ករ; សំ. លាញ្ឆ + ករ) ត្រា (សម្រាប់បោះ); ប្រើជា រ.ស. ព្រះលញ្ឆករ (ព្រះរាជមុទ្រា)។

➥ លញ្ឆការ៖ (លុ័ញ-ឆៈកា) នាមសព្ទ៖ (បា.; សំ. លាញ្ឆ + ការ) ជាងឆ្លាក់ត្រា។

➥ លញ្ជិកា៖ (លុ័ញ-ជិកា) នាមសព្ទ៖ (សំ.) ស្រីពេស្យា។

➥ លត នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះនំស្រស់មួយប្រភេទ ធ្វើដោយរំងាស់ម្សៅឲ្យឆ្អិនឲ្យខាប់ ហើយដួសដាក់លើប្រទាសវាចសង្កត់ឲ្យចេញជាដុំតូចៗធ្លាក់មកក្នុងទឹកត្រជាក់ដែលដាក់ក្នុងចានធំឬផើង, ប្រើបរិភោគជាមួយនឹងទឹកខ្ទិះលាយស្ករ
លតម្សៅដំណើប, លតម្សៅជ្រែ។

➥ លត់ កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យរលត់ លត់ភ្លើង។
ជ្រលក់ដែកដែលកំពុងឆេះទៅក្នុងទឹក ដោយស្ទង់ល្បត់តាមត្រូវការ លត់ដែក, លត់កាំបិត។
ព.ប្រ. ធ្វើឲ្យបាត់ក្ដៅ, បំបាត់ក្រោធ
លត់ភ្លើងទុក្ខភ្លើងកិលេស, លត់កំហឹង។

➥ លតា៖ (លៈដា) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) វល្លិ។

➥ {លតា} លតាជាតិ៖ (ល:ដាជាត) ជាតិវល្លិ, វល្លិគ្រប់ប្រភេទ; ជាតិដំណាំឡើងទ្រើងឬដំណាំផ្សេងៗដែលបោះទងវារគ្រប់ប្រភេទ។

➥ {លតា} លតាមណី៖ (ល:ដាម:នី) កែវប្រពាល។

➥ {លតា} លតាម្រឹគ៖ ទោច; ស្វា។ ល។

➥ លទ្ធ៖ (លុ័ត-ធៈ) គុណសព្ទ៖ (បា.; សំ. លព្ធ) ដែលបានហើយ។ ប្រើជាបទសមាស : លទ្ធផល ផលដែលបានហើយ; ផលនៃការងារដែលបានសម្រេចហើយ, កម្រៃដែលបានសម្រេចមកពីការប្រកបកិច្ចការផ្សេងៗ; សេចក្ដីសម្រេចនៃការគិតលេខ : បានទទួលលទ្ធផល, គ្មានលទ្ធផល។

➥ {លទ្ធ} លទ្ធភាព៖ ភាពនៃអ្វីៗដែលបានសម្រេចហើយ។ ភាពដែលនឹងត្រូវបានត្រូវមាន, ផ្លូវ ឬដំណើរទំនងដែលនឹងអាចធ្វើឲ្យកើតការ, ការដែលអាចធ្វើឬអាចប្រព្រឹត្តទៅបាន : រឿងនេះ យើងនឹងលៃលករិះរកលទ្ធភាពយ៉ាងណា ទាល់តែបានសម្រេចពុំខាន; ខ្ញុំគ្មានលទ្ធភាពនឹងសម្រេចកិច្ចការនោះជូនអ្នកបានទេ។

➥ {លទ្ធ} លទ្ធភោជន៖

លទ្ធលាភ, លទ្ធសម្បត្តិ ភោជន, លាភ, សម្បត្តិ ដែលបានហើយ។ ល។

➥ លទ្ធិ៖ (លុ័ត-ធិ) នាមសព្ទ៖ (បា.; សំ. លព្ធិ) ការឃើញ, សេចក្ដីយល់ឃើញ; សេចក្ដីប្រកាន់ជឿ, ជំនឿ (យ៉ាងដូចជឿសាសនាជាដើម); ការប្រកាន់តាមយោបល់របស់ខ្លួន ឬតាមទម្លាប់; ពិធី, បែបបទ; ការនិយម
លទ្ធិពុទ្ធ, លទ្ធិព្រាហ្មណ៍, លទ្ធិនិគ្រន្ថ, លទ្ធិហោរ, មនុស្សមានលទ្ធិផ្សេងគ្នា។

➥ លន កិរិយាសព្ទ៖ លាបដោយម្រ័ក្សណ៍, ដោយជាតហិង្គុល ឲ្យឡើងសម្បុររលោង; លនម្រ័ក្សណ៍, លនជាតហិង្គុល។

➥ {លន} លាបលន៖ លាបម្រ័ក្សណ៍ហើយលនជាតហិង្គុលថែមពីលើទៀត។

➥ {លន} រទេះលន៖ រទេះដែលលនម្រ័ក្សណ៍ឬជាតហិង្គុល។

➥ លន់ កិរិយាវិសេសន៍៖ ក្រៃ, ពេក, ក្រៃពេក; ពន់ពេក; ដែលហួស, ហួសពេក, ហួសប្រមាណ; ដែលពេញហៀរ ល្អលន់, ច្រើនលន់, ប្រសើរលន់; លើសលន់ (ព.កា.)។
លន់លក់ ឬ លក់លន់ (មើលក្នុងពាក្យ លក់ កិ.)។

គុណសព្ទ៖ ក្រៃ, ពេក, ក្រៃពេក; ពន់ពេក; ដែលហួស, ហួសពេក, ហួសប្រមាណ; ដែលពេញហៀរ ល្អលន់, ច្រើនលន់, ប្រសើរលន់; លើសលន់ (ព.កា.)។
លន់លក់ ឬ លក់លន់ (មើលក្នុងពាក្យ លក់ កិ.)។

➥ លន់តួ កិរិយាសព្ទ៖ អង្វរសូមទោសដោយទទួលកំហុសលើខ្លួន
ឯងខុសហើយ ត្រូវលន់តួគេទៅ!

➥ លន្តែ៖ (លន់តែ) នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទមានផ្កាក្រអូប។

➥ លន្លង់ គុណសព្ទ៖ ឆ្ងាយសន្លឹមស្រងាត់ ឆ្ងាយលន្លង់។
ច្រើននិយាយផ្សំនឹងពាក្យ លន្លោច ថា លន្លង់លន្លោច លន្លង់គួរឲ្យលន្លោចចិត្ត (ព.កា. ប្រើជា លន្លោចលន្លង់ ក៏បាន)។
ដែលស្រងេះស្រងោច ព្រោះឃើញវាលធំធេងឆ្ងាយសន្លឹមឬឃើញទីប្លែកចិត្ត
ចិត្តលន្លង់លន្លោច។

➥ លន្លាម គុណសព្ទ៖ ដែលធំល្ហល្ហេវមើលទៅឃើញល្ហាច
ទឹកលិចវាលលន្លាម។

➥ លន្លឹម គុណសព្ទ៖ ឆ្ងាយឬខ្ពស់មើលទៅឃើញលឹមៗ, សន្លឹម
ឆ្ងាយលន្លឹម, ខ្ពស់លន្លឹម។

➥ លន្លោច គុណសព្ទ៖ ដែលនឹកសង្វេគស្រងោចចិត្ត ឬដែលស្រងេះស្រងោច; ដែលព្រួយចំបែងសង្រេងចិត្ត ចិត្តលន្លោច ឬ លន្លោចចិត្ត។
ដែលឆ្ងាយស្រឡោច
ឆ្ងាយលន្លោច (មើលក្នុងពាក្យ លន្លង់ ផង)។

➥ លប នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះនេសាទុបករណ៍ពួកទ្រូតែមានរាងស្មើចុងស្មើដើម ឬខ្ពស់ម្ខាង ឬក៏ខ្ពស់ទាំងពីរខាង សម្រាប់ដាក់ផ្ដេកក៏មាន ដាក់បញ្ឈរក៏មាន ឲ្យមច្ឆជាតិចូលតាមប្រឹស
លបផ្ដេក, លបបញ្ឈរ។

កិរិយាសព្ទ៖ ពួន, សំងំ, អែបខ្លួន, ធ្វើដោយស្ងាត់, ឈ្លប, ឃ្លាំ, ចូលឬចេញមិនឲ្យគេដឹង លបមើល, លបស្ដាប់, លបចូល, លបរត់, ឆ្មាលបកណ្ដុរ។
លបៗ កិ.វិ. សន្សឹមៗ មិនឲ្យឮសូរ ដើរលបៗ។

➥ {លប} លបលាក់៖ លាក់ខ្លួនឬលាក់អ្វីៗបំបាំងមិនឲ្យគេឃើញ។

➥ លប់ នាមសព្ទ៖ ប្រដាប់មានសណ្ឋានជាទ្រុង រុំស្លឹកឈើស្រស់មានប៉ែកដាក់បក្សីធ្នាក់ មានប៉ែកសំណាញ់ មានគន្លឹះថ្លោះបាន សម្រាប់ឲ្យជាប់បក្សីព្រៃដែលដេញធ្នាក់
លប់លលក, លប់ទទា; លលកព្រៃជាប់លប់។ (មើលក្នុងពាក្យ លុប, គួរប្រើ លុប វិញ តាមប្រភពរបស់ពាក្យ)។

➥ លពបុរី៖ (លប់បុរ៉ី) មើលពាក្យ លវោ។

➥ ល័ព្ធ៖ (ល៉័ប) គុណសព្ទ៖ (សំ. លព្ធ; បា. លទ្ធ) ដែលបានហើយ, ដែលស្រេចហើយ
លេខល័ព្ធ លេខដែលគិតឃើញជាចំនួនស្រេចហើយត្រាទុក។

➥ លម នាមសព្ទ៖ ប្រដាប់ធ្វើដោយសំពត់ ឬដោយស្បែកសម្លាប់មានស្រទាប់ដោយឡែកពីគ្នា សម្រាប់ប្រើការដាក់ប្រាក់ជាដើម
លមប្រាក់, លមបារី។

➥ លម៉ើ៖ (លៈ—) នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះឈើមួយប្រភេទសន្ដានត្នោត តែមានស្លឹកនិងបន្លាផ្សេងគ្នាអំពីត្នោត ផ្លែតូចៗមានរសផ្អែមប្រើធ្វើជាបង្អែម
លម៉ើច្រើនដុះក្នុងប្រទេសក្ដៅ (សរសេរជា ល្ម៉ើ ក៏បាន តែនាំឲ្យទើសទែងច្រើនជាន់)។

➥ លម្បដ៖ (លំបត់) នាមសព្ទ៖ (សំ.) អ្នកធ្ងន់ក្នុងកាម, អ្នកងប់ចិត្តទៅរកកាម
មនុស្សលម្បដ។

➥ លម្ហ នាមសព្ទ៖ ទីដែលវាលល្ហ លម្ហសមុទ្រ។
ឋានក្រោមជើងហោជាងនៃប្រាសាទ ឬវិហារមុខដាច់ ដែលមើលពីដីទៅឃើញល្ហ ព្រោះមិនមានដំបូលបាំងសាច
លំហនាងច្រាល គឺលំហនិងនាងច្រាល (មើលក្នុងពាក្យ នាងច្រាល ផង) សរសេរជា រម្ហ ឬ រំហ ក៏មាន។

➥ លំហ នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្ហ។ (មើលក្នុងពាក្យ លម្ហ, លំហ ឬ រម្ហ, រំហ)។

➥ លម្ហាច នាមសព្ទ៖ ទីវាលដែលមានទឹកល្ហាច វាលមានទឹកប៉ាចល្ហាច លម្ហាចទឹក, ទឹកជន់ចូលវាលបែកលំហាច។
បឹងរាក់ដែលក្នុងរដូវភ្លៀងមានទឹកល្ហាច បឹងលំហាច។
សរ. ជា រម្ហាច ឬ រំហាច ក៏មាន។

➥ លំហាច នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្ហាច។ (មើលក្នុងពាក្យ លម្ហាច, លំហាច ឬ រម្ហាច, រំហាច)។

➥ លម្ហើយ កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យល្ហើយ, ហាលខ្យល់ឲ្យល្ហើយ ឈរលម្ហើយខ្លួន។
ព.ប្រ. ឈប់អំពីកិច្ចការសម្រាកខ្លួនមានកំណត់កាលវេលា
ឈប់លម្ហើយខ្លួន។

នាមសព្ទ៖ រដូវដែលធ្លាក់ខ្យល់ពីទិសឧត្ដរបក់មក
រដូវលំហើយ, លំហើយ (សរទរដូវ)។ សរ. ជា រម្ហើយ ឬ រំហើយ ក៏មាន។

➥ លំហើយ កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្ហើយ។

នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្ហើយ។

កិរិយាសព្ទ៖ (ម.ព. លម្ហើយ, លំហើយ ឬ រម្ហើយ, រំហើយ)។

➥ លម្ហើយ កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យល្ហើយ, ហាលខ្យល់ឲ្យល្ហើយ ឈរលម្ហើយខ្លួន។
ព.ប្រ. ឈប់អំពីកិច្ចការសម្រាកខ្លួនមានកំណត់កាលវេលា
ឈប់លម្ហើយខ្លួន។

នាមសព្ទ៖ រដូវដែលធ្លាក់ខ្យល់ពីទិសឧត្ដរបក់មក
រដូវលំហើយ, លំហើយ (សរទរដូវ)។ សរ. ជា រម្ហើយ ឬ រំហើយ ក៏មាន។

➥ លំហើយ កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្ហើយ។

នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្ហើយ។

កិរិយាសព្ទ៖ (ម.ព. លម្ហើយ, លំហើយ ឬ រម្ហើយ, រំហើយ)។

➥ លម្ហែ កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យល្ហែ, ឲ្យទំនេរមានកាលកំណត់
លម្ហែខ្លួន, ឈប់លំហែ។ សរ. ជា រម្ហែ ឬ រំហែ ក៏មាន។

➥ លំហែ កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្ហែ។

កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្ហែ, លំហែ ឬ រម្ហែ, រំហែ។

➥ លម្អ នាមសព្ទ៖ សេចក្ដីល្អ, ភាវ:ល្អ គឺបែបភាព, បែបបទ, លំនាំ, សណ្ឋាន, ទ្រង់, កិរិយា… ដែលល្អ
លម្អរូប; ខន្តីជាលំអរបស់អ្នកបា្រជ្ញ។

➥ លំអ នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អ។

នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អ ឬ លំអ។

➥ លម្អក់ កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យល្អក់
លម្អក់ទឹក, លំអក់ចិត្ត។

➥ លំអក់ កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អក់។

កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អក់ ឬ លំអក់។

➥ លម្អក់ព័ណ៌៖ (—ព័រ) កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើពណ៌ឲ្យល្អក់ គឺសម្ដែងអាការកិរិយាពុំសមគួរនៅមុខអ្នកដទៃ
គួរបើដែរ, វាមកលម្អក់ព័ណ៌នៅកណ្ដាលប្រជុំជន!; និយាយលំអក់ព័ណ៌ក្នុងកណ្ដាលជំនុំ។

➥ លំអក់ព័ណ៌៖ (—ព័រ) កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អក់ព័ណ៌។

កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អក់ព័ណ៌ ឬ លំអក់ព័ណ៌។

➥ លម្អង នាមសព្ទ៖ ផង់ល្អិត, ធូលីល្អិតផង់
លម្អងផ្កា, លំអងធូលី, លំអងឃ្មុំ។

➥ លំអង នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អង។

នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អង ឬ លំអង។

➥ លម្អន់ បរិវារសព្ទ៖ ពាក្យសម្រាប់និយាយផ្សំនឹងពាក្យ លម្អិត ឬ លំអិត កិ. ថា លម្អិតលម្អន់ ធ្វើឲ្យល្អិតល្អន់ គឺធ្វើឲ្យល្អិតប៉ន់, ឲ្យល្អិតខ្ទេចខ្ទី។
ព.ប្រ. ធ្វើឲ្យខ្ទេចខ្ទី; ឲ្យវិនាសអន្តរាយមិនឲ្យលូតលាស់ចម្រើនតទៅទៀត។

➥ លំអន់ បរិវារសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អន់។

បរិវារសព្ទ៖ (ម. ព. លម្អន់ ឬ លំអន់)។

➥ លម្អិត កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យល្អិត លម្អិតឲ្យខ្ទេច។
ព.ប្រ. ធ្វើឲ្យវិនាស, ឲ្យអស់អំណាច; ឲ្យផុតពូជ
លំអិតស្រុក; លំអិតឲ្យអស់កុំឲ្យសល់មួយ (ប្រើជា លំឥត ក៏បាន)។

នាមសព្ទ៖ កម្ទេចឬផង់ល្អិត, ម្សៅផង់
លម្អិតខ្លឹមចន្ទន៍ ផង់ខ្លឹមចន្ទន៍។ ប្រើជា លំឥត ក៏បាន។

➥ លំអិត កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អិត។

នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អិត។

កិរិយាសព្ទ៖ (ម.ព. លម្អិត ឬ លំអិត កិ.)។

នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អិត ឬ លំអិត ន.។

➥ លម្អិត កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យល្អិត លម្អិតឲ្យខ្ទេច។
ព.ប្រ. ធ្វើឲ្យវិនាស, ឲ្យអស់អំណាច; ឲ្យផុតពូជ
លំអិតស្រុក; លំអិតឲ្យអស់កុំឲ្យសល់មួយ (ប្រើជា លំឥត ក៏បាន)។

នាមសព្ទ៖ កម្ទេចឬផង់ល្អិត, ម្សៅផង់
លម្អិតខ្លឹមចន្ទន៍ ផង់ខ្លឹមចន្ទន៍។ ប្រើជា លំឥត ក៏បាន។

➥ លំអិត កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អិត។

នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អិត។

កិរិយាសព្ទ៖ (ម.ព. លម្អិត ឬ លំអិត កិ.)។

នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អិត ឬ លំអិត ន.។

➥ លម្អៀង កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យល្អៀង, ឲ្យផ្អៀងទៅរកម្ខាងជាងម្ខាង (ចំពោះតែផ្លូវចិត្ត)
លម្អៀងចិត្ត, លំអៀងសេចក្ដី; ចៅក្រមកាត់ក្ដីលំអៀង។

➥ លំអៀង កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អៀង។

កិរិយាសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លម្អៀង ឬ លំអៀង។

➥ លយ កិរិយាសព្ទ៖ (ស. ល្ចយ អ.ថ. ល៉យ) បណ្ដែត
លយកន្ទោង, លយប្រទីប។

កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលមានសណ្ឋានឬអាការលូកចេញមិនស្មើគ្នា
ព្រំដីលយម្ខាង; ដើរលយគ្នា, អណ្ដែតលឿនលយតាមអាកាស។

គុណសព្ទ៖ ដែលមានសណ្ឋានឬអាការលូកចេញមិនស្មើគ្នា
ព្រំដីលយម្ខាង; ដើរលយគ្នា, អណ្ដែតលឿនលយតាមអាកាស។

➥ {លយ} ទុងលយសំពៅ៖ (ព.ប្រ.) ទុងហែលទឹកបណ្ដែតខ្លួនបណ្ដោយគ្នា ឬតម្រៀបគ្នា។

➥ លយៈ៖ (លៈយៈ) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា. លយ) ឈ្មោះមាត្រារាប់វេលាចំនួន១០ខណ: គឺ១០០ ការផ្ទាត់ម្រាមដៃបន្តគ្នាមិនដាច់; តាមលទ្ធិបុរាណ ប្រាប់បែបឲ្យរាប់ថា ការផ្ទាត់ម្រាមដៃ (បន្តគ្នាមិនដាច់) ១០ដង ជា១ខណៈ, ដប់ខណៈជា ១ លយៈ, ដប់លយៈជា ១ ខណលយៈ, ដប់ខណលយៈជា១ មុហុត្ត,  ដប់មុហុត្ត ជា ១ ខណមុហុត្ត។
សំឡេងច្រៀងលាយជាមួយនឹងសូរតន្ត្រី ឬចង្វាក់ភ្លេងនិងចម្រៀងត្រូវលាយគ្នា។
លយៈភ្លេង; តន្ត្រីនិងចម្រៀងត្រូវលយៈគ្នា។

➥ លយកែវ នាមសព្ទ៖ (ស. ល្ចយ@##កវ់ អ.ថ. ល៉យកែវ «បណ្ដែតកែវ») ឈ្មោះទឹកធ្វើដោយដាក់ចំណិតសាច់ផ្លែឈើ មានរសជូរ ឬកំពឹសក្រូចពោធិ៍សាត់ជាដើមបណ្ដែតក្នុងទឹកលាយស្ករនិងអំបិលខ្លះ មានរសផ្អែមលាយជូរប្រៃបន្តិចៗ (បើធ្វើកំពឹសក្រូច ខ្មែរហៅ កំពឹសក្រូចបណ្ដែត)។

➥ លយឆាយ កិរិយាសព្ទ៖ (ស. ល្ចយជាយ អ.ថ. ល៉យឆាយ) លយជាយ គឺស្លៀកសំពត់សម្លុយក្បិន
ស្លៀកលយឆាយ (តាមសណ្ដាប់ខ្មែរ ទុកដាក់ថាជាបែបស្លៀកពុំសមគួរ រាប់បញ្ចូលក្នុងការព្រហើន)។

កិរិយាវិសេសន៍៖ (ស. ល្ចយជាយ អ.ថ. ល៉យឆាយ) លយជាយ គឺស្លៀកសំពត់សម្លុយក្បិន
ស្លៀកលយឆាយ (តាមសណ្ដាប់ខ្មែរ ទុកដាក់ថាជាបែបស្លៀកពុំសមគួរ រាប់បញ្ចូលក្នុងការព្រហើន)។

➥ លលក នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះបក្សីមួយប្រភេទ ពួកទទា, ឈ្មោលចេះរងាវ។

➥ {លលក} លលកទ្រោល៖ លលកឈ្មោលក្លារងាវខ្ទរ។

➥ {លលក} លលកបរ៖ លលកឈ្មោលដើរដំណើរក្រទា ពង់ករធ្វើងីកងាកៗ បញ្ចេញសូរសព្ទរនញាប់រន្ថាន់ កៀងញីឬអួតដល់គ្នា។

➥ {លលក} លលកបូល៖ លលកបញ្ចេញសំឡេងឯកសព្ទផ្ទួនពីរៗស្រាលៗរង្វើលៗ។

➥ លលកខ្មោច នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះបក្សីមួយប្រភេទ មាត្រធំវែងឆ្លឺមបន្តិចជាងលលកទ្រាំង សម្បុរខៀវស្រអាប់ ហើរលឿនភ្លែត, ជាសត្វរកស៊ីយប់ច្រើនជាងថ្ងៃ; គេច្រើននិយាយថា កាលបើវាហើរប៉ះត្រូវខ្លួនមនុស្សឬគោ, ក្របី, សេះ លុះយូរបន្តិចទៅតែងតែបណ្ដាលឲ្យកើតជារោគស្រយង់ ក្លាយទៅជាស្វិតដៃ ឬស្វិតជើង ហៅថា រោគលលកប្រះ។

➥ លលកទ្រាំង នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះបក្សីមួយប្រភេទ រូបរាងស្រដៀងនឹងលលក តែតូចខ្លីជាង, យំឮសូរញាប់រន្ថាន់។

➥ លលកប្រះ នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះរោគស្រយង់ស្វិតដៃឬស្វិតជើងកើតអំពីលលកខ្មោចហើរប៉ះត្រូវ (មើលក្នុងពាក្យ លលកខ្មោច ផង)។

➥ លលកស នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះបទភ្លេងបុរាណខ្មែរមួយមេ
បទលលកស, ភ្លេងលលកស។

➥ លលា៖ (លៈ—) គុណសព្ទ៖ (សំ.បា. លលា ឬ លាលា «ទឹកមាត់») ឆ្កួតទឹកមាត់, ល្មេញល្មើ, ពភ្លីពភ្លើ មនុស្សលលា។
អាលលា! អាល្មេញល្មើ! (ព.ទ្រ.)។ និយាយក្លាយជា លេលា ក៏មាន។ (មើលក្នុងពាក្យ លលាដ ឬ លលាដ៍)។

➥ លលាដ៖ (លៈលាដៈ, លៈលាត) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា. លលាដ) ថ្ងាស (មើលក្នុងពាក្យ នលាដ ផង)។ ឆ្អឹងក្បាល; ត្រឡោក
លលាដ៍ក្បាល; លលាដ៍ដូង (សរសេរជា លលា ឬ រលា ក៏មាន)។

➥ លលាដ៍៖ (លៈលា) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លលាដ។

➥ លលាដបដ្ត៖ (លៈលាដៈប័ត) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា. —បដ្ត) ក្បាំងមុខ; របៃមុខ។

➥ លលាដប័ដ្ត៖ (លៈលាដៈប័ត) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លលាដបដ្ត។

➥ លលាតែ គុណសព្ទ៖ ល្មេញល្មើខ្លាំង
មនុស្សលលាតែ។

កិរិយាវិសេសន៍៖ (ព.ប្រ.) ពភ្លីពភ្លើ
ដើរលលាតែ ដើរសាត់អណ្ដែតចោលផ្ទះលំនៅ ដូចមនុស្សពភ្លីពភ្លើ ឬល្មេញល្មើខ្លាំង។

➥ លលាម កិរិយាវិសេសន៍៖ (សំ.គុ. «ល្អ, ស្រស់បស់, ឆើតឆាយ, រុងរឿង»; ន. «ទង់») ល្អរុងរឿងដោយអំណាច; ដែលគឃ្លើនអង់អាចឥតក្រែង ដំណើរលលាម, ភ្នែកលលាម; ដើរចូលលលាមឥតភ្លឹក។
ដែលបាញ់រស្មីព្រាតៗវែងៗ
ផ្លេកបន្ទោរបាញ់រស្មីលលាម (និយាយក្លាយជា រលាម ក៏មាន។ មើលក្នុងពាក្យ ពភ្លាម ផង)។ (ព.កា.) : រេហ៍ពលចូលកាន់សង្គ្រាម ឥតមានទីមទាម ពព្លាមលលាមរាល់ប្រាណ។ សេនាអង់អាចហៅហាន ចូលលុករុញច្រាន លុះត្រាតែបានជោគជ័យ។

គុណសព្ទ៖ (សំ.គុ. «ល្អ, ស្រស់បស់, ឆើតឆាយ, រុងរឿង»; ន. «ទង់») ល្អរុងរឿងដោយអំណាច; ដែលគឃ្លើនអង់អាចឥតក្រែង ដំណើរលលាម, ភ្នែកលលាម; ដើរចូលលលាមឥតភ្លឹក។
ដែលបាញ់រស្មីព្រាតៗវែងៗ
ផ្លេកបន្ទោរបាញ់រស្មីលលាម (និយាយក្លាយជា រលាម ក៏មាន។ មើលក្នុងពាក្យ ពភ្លាម ផង)។ (ព.កា.) : រេហ៍ពលចូលកាន់សង្គ្រាម ឥតមានទីមទាម ពព្លាមលលាមរាល់ប្រាណ។ សេនាអង់អាចហៅហាន ចូលលុករុញច្រាន លុះត្រាតែបានជោគជ័យ។

➥ លលិត៖ (លៈ—) គុណសព្ទ៖ (សំ.) ដែលគួរស្រឡាញ់, គួរចាប់ចិត្ត; ល្មមល្មៃ។ លលិតវិស្ដារ ឈ្មោះគម្ពីរមួយខាងសំស្ក្រឹត…។

➥ លលីមលលាម កិរិយាវិសេសន៍៖ លលាមក្រៃពេក, ពភ្លីមពភ្លាម
ឫកលលីមលលាម, ភ្នែក—, កិរិយា—; ដើរ—។

គុណសព្ទ៖ លលាមក្រៃពេក, ពភ្លីមពភ្លាម
ឫកលលីមលលាម, ភ្នែក—, កិរិយា—; ដើរ—។

➥ លលឹម គុណសព្ទ៖ ពភ្លឹម, ពព្រឹម
ភ្នែកលលឹម។

➥ លលួង កិរិយាសព្ទ៖ លួងរឿយៗ, លួងទទូចដោយឧបាយ, លួងទទូចឲ្យសុខចិត្ត
លលួងឲ្យព្រមតាម។

➥ លលេ៖ មើលក្នុងពាក្យ រលេ។

➥ លលៃ នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះប្រាសាទបុរាណមួយតូចនៅខាងជើងប្រាសាទបាគោ ក្នុងស្រុកសូទ្រនិគម ខែត្រសៀមរាប
ប្រាសាទលលៃ។

គុណសព្ទ៖ ដែលលៃខ្ពស់ល្ហេវ; ដែលវែងស្រលួត
ខ្ពស់លលៃ; វែងលលៃ (និយាយថា រលៃ ក៏មាន)។

➥ លវោ៖ (លៈ—) នាមសព្ទ៖ (ស. លះវោ អ.ថ. ល៉: វ៉ូ) ឈ្មោះរាជធានីចាស់មួយរបស់ប្រទេសសៀម មាននិយាយចេញឈ្មោះក្នុងព្រះរាជពង្សាវតារខ្មែរថា នគរលវោ; ពួកជនចាស់ៗច្រើនហៅ នគរស្រីលវោ; លុះមកខាងក្រោយសៀមប្រែឈ្មោះហៅ លពបុរី វិញ។

➥ លស់ កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យរលស់ គឺបន្ថយចំនួន ឬធ្វើឲ្យតិចចុះមិនឲ្យនៅតាមចំនួនដើម ក្នុងចំនួន ១០ លស់៣ចេញនៅសល់៧។
រំលង គ្រុនលស់ គ្រុនរំលងថ្ងៃ គឺគ្រុនមួយថ្ងៃខានមួយថ្ងៃ។
លស់ចោល រំលងចោលខ្លះ។

ដើរលស់ជំហាន ដើររំលងលំដាប់ជំហាន គឺឈានវែងខ្លះ ខ្លីខ្លះចម្រុះគ្នា។ ល។

➥ លស់លា កិរិយាសព្ទ៖ បន្ថយទោសចេញខ្លះ, លើកកំហុសចោលខ្លះ
គួរលស់លាខ្លះទៅ កុំប្រកាន់គ្នា!។ លស់លាត្រាប្រណី បន្ថយទោសចេញខ្លះដោយត្រាប្រណី។

➥ លហុ៖ (លៈហ៊ុ) គុណសព្ទ៖ (បា.; សំ. លឃុ) ស្រាល; រហ័ស, ឆាប់, រួសរាន់; ភ្លាម; រប៉ិចរប៉ី, រាយរង;…។

នាមសព្ទ៖ (ព.វ.) អក្សរដែលមានសំនៀងស្រាលរហ័ស ជាគូគ្នានឹងអក្សរគរុ និយាយត្រឹមត្រូវតាមគរុល ហុ គឺនិយាយត្រឹមត្រង់តាមអក្សរមានសូរធ្ងន់ឬយឺតមិនកញ្ឆក់ឲ្យរហ័សដូចជា សារប្រយោជន៍ មិនថា ស:រ៉:ប្រយោជន៍, កសាង មិនថា ក៏សាង ជាដើម។ មើលក្នុងពាក្យ អក្ខរប្បភេទ ផង។

➥ {លហុ} លហុកម្ម៖ កម្មស្រាល; ការងារស្រាល; ការរប៉ិចរប៉ី, រាយរង។

➥ {លហុ} លហុចិត្ត៖ លហុចិន្ដា (មើលក្នុងពាក្យ លឃុ)។

➥ {លហុ} លហុទណ្ឌកម្ម៖ ទណ្ឌកម្មស្រាល។

➥ {លហុ} លហុទោស៖ ទោសស្រាល។

➥ {លហុ} លហុបរិក្ខារ៖ ឬ លហុភណ្ឌ បរិក្ខារ ឬរបស់រាយរង; ក្នុងវិន័យពុទ្ធសាសនា សំដៅរបស់រាយរងមានបាត្រនិងចីវរជាដើម។

➥ {លហុ} លហុភាព៖ ភាពឬភាវៈស្រាល។

➥ {លហុ} លហុភារៈ៖ ភារៈស្រាល, បន្ទុកស្រាល។ ល។

➥ លហុកាបត្តិ៖ (លៈហ៊ុកាប័ត) នាមសព្ទ៖ (បា. < លហុក + អាបត្តិ) អាបត្តិស្រាល គឺអាបត្តិ ៥ កង តាំងពីថុល្លច្ច័យចុះទៅដល់ទុព្ភាសិត (ព.វិ. ពុ.)។ ព.ផ្ទ. គរុកាបត្តិ។

➥ លា កិរិយាសព្ទ៖ លាត ឬត្រដាងអ្វីៗដែលមូរ, ដែលបត់, ដែលក្ដាប់ឬក្ដោប ឲ្យរលា លារបុំកន្ទេល, លាដៃ, លាសំពត់។
ប្រាប់ឲ្យដឹងថាត្រូវលាកចាកគ្នាទៅ លាគ្នា; ខ្ញុំលាអ្នករាល់គ្នាសិនហើយ!។
ប្រាប់ថាឈប់លែងទទួលភារៈ ឬលែងធ្វើការតទៅទៀត
លាងារ, លាឈប់ លែងធ្វើការ។

កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលរលា, ដែលរីកត្រដាង ផ្កាព្រលឹតលាកំពាង។

គុណសព្ទ៖ ដែលរលា, ដែលរីកត្រដាង ផ្កាព្រលឹតលាកំពាង។

គុណសព្ទ៖ មាតាឬបិតារបស់លួត ជីដូនលា, ជីតាលា។
កូនរបស់ចៅលួត
ចៅលា (មើលក្នុងពាក្យ ជីលាផង)។

នាមសព្ទ៖ មាតាឬបិតារបស់លួត ជីដូនលា, ជីតាលា។
កូនរបស់ចៅលួត
ចៅលា (មើលក្នុងពាក្យ ជីលាផង)។

នាមសព្ទ៖ សត្វពាហនៈមួយប្រភេទ រូបរាងប្រហែលនឹងសេះ តែស្លឹកត្រចៀកវែងជាង កន្ទុយស្រដៀងនឹងកន្ទុយគោតែខ្លីជាង។

➥ {លា} លាបាបលាកម្ម៖ តាំងបេ្ដជ្ញាថាលែងធ្វើអំពើពុំប្រសើរតទៅទៀត។

➥ {លា} លាបំណន់៖ និយាយរៀបរាប់ស្រាយបំណន់។

➥ {លា} លាលាក៖ (មើលក្នុងពាក្យ លាក)។

➥ {លា} លាសិក្ខា៖ ឬ លាសីលផ្នួស ពោលពាក្យប្រាប់ថាឈប់លែងធ្វើជាអ្នកបួស, ចាកសិក្ខា។

➥ {លា} លាសឹក៖ ប្រាប់ឲ្យដឹងថានឹងសឹក (ចាកផ្នួស)។

➥ {លា} លាសម្ដី៖ លើកសម្ដីដើមចោលកុំឲ្យអ្នកម្ខាងប្រកាន់យកជាការតទៅ។ ល។

➥ {លា} ម្លិះលា៖ ម្លិះមួយប្រភេទមានស្រទាប់ផ្ការីកលាកំពាងឥតរួត (មើលក្នុងពាក្យ ម្លិះ ផង)។

➥ លាក កិរិយាសព្ទ៖ (ស. លាក អ.ថ. ល៉ាក «ទាញ, អូស») ងាក, បែរ, ថយ, ទាស, ឃ្លាតចាកទី, ចាកគ្នា ឬឃ្លាតចាកប្រក្រតី លាកចិត្ត, លាកចាកគ្នា។
លាកលា លាដើម្បីចេញចាកគ្នា ឬលារួចហើយចេញចាកគ្នា (ព.កា. ប្រើជា លាលាក ក៏បាន)
បើបានជាលាលាក ចូរកុំងាកបែរមើលក្រោយ ទោះរស់ស្លាប់ក៏ដោយ ត្រូវកុំឲ្យលំបាកទៀត។

➥ លាក់ កិរិយាសព្ទ៖ ធ្វើឲ្យមានគន្លាក់ លាក់ឈើ។
បិទបាំង, បំបាំង ឬទុកមិនឲ្យគេឃើញ មិនឲ្យគេដឹង លាក់របស់, លាក់ខ្លួន, លាក់ពុត។

➥ {លាក់} លាក់កំនួច៖ លាក់គំនិតដែលកួចកាន់ទុក ឬលាក់ល្បិច, លាក់ចំណេះ។ លាក់បាំងអ្វី និ. ពាក្យនិបាតសម្រាប់និយាយផ្ដើមប្រាប់សេចក្ដីទៀងត្រង់មិនលាក់ មិនបំបាំង លាក់បាំងអ្វី ខ្ញុំសព្វថ្ងៃនេះទ័លក្រណាស់បានជាមករកខ្ចីប្រាក់អ្នក។

➥ {លាក់} លាក់លៀប៖ ឬ លាក់លៀម លាក់ក្បិតក្បៀតទុកសំចៃ ឬលាក់ទុកនៅកៀនកោះ។

➥ {លាក់} លាក់សុំ៖ លាក់ទុកត្រដក់ត្រសុំ។ ល។

➥ លាក់កន្សែង នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះល្បែងក្មេងមួយប្រភេទលេងដោយក្មេងច្រើននាក់អង្គុយដំកង់ទល់មុខគ្នា ក្មេងម្នាក់ឆ្មូលកន្សែងកាន់ដើរក្រឡឹងជុំវិញ ដើម្បីលបដាក់កន្សែងលាក់ពីក្រោយខ្នងក្មេងណាម្នាក់, ហាមផ្ដាច់មិនឲ្យអ្នកអង្គុយដំកង់ងាកមើលក្រោយ ឬ យកដៃស្ទាបពីក្រោយឡើយ, បើក្មេងដែលគេលាក់កន្សែងពីក្រោយខ្នងនោះមិនដឹងទេ, លុះអ្នកលាក់កន្សែងដើរក្រឡឹងម្ដងទៀត មកដល់ត្រូវចាប់កន្សែងគក់ខ្នងក្មេងនោះមួយដៃហើយមានអំណាចត្រូវកាន់កន្សែងដើរក្រឡឹងលាក់តទៅទៀត; ប៉ុន្តែបើដឹងហើយលូកចាប់យកកន្សែងបានមុនគេមកដល់, ត្រូវក្រោកឡើងភ្លាមកាន់កន្សែងដើរក្រឡឹងលាក់តាមចិត្តទៅ; ឯអ្នកដែលលាក់កន្សែងមុននោះត្រូវមកអង្គុយដំកង់ជាមួយនឹងគេរាល់គ្នាវិញ ត្រង់កន្លែងអ្នកដែលក្រោក
លេងលាក់កន្សែង (ច្រើនលេងតែក្នុងវេលាយប់, ជាល្បែងហាត់បង្វឹកស្មារតីឲ្យវៃ)។

➥ លាក់កូនកាស នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះល្បែងកូនក្មេងមួយប្រភេទលេងដោយបោះខ្នាច់មួយបណ្ដែតទឹក ហើយនាំគ្នាកញ្រ្ជោកទឹកពន្លិចខ្នាច់នោះ រួចឈប់បង្អង់គន់រកមើលខ្នាច់ដែលអណ្ដែតឡើងវិញ, បើអ្នកណាឃើញមុនគេហើយចាប់យកខ្នាច់បានអ្នកនោះត្រូវចាប់ញៀចស្លឹកត្រចៀកអ្នកទាំងអស់គ្នា ស្រែកថា ញៀច! … រួចខ្លួនតែអ្នកដែលមុជទឹកទាន់
លេងលាក់កូនកាស (អ្នកស្រុកខ្លះហៅ លេងទះខ្នាច់, ខ្លះហៅ លេងទះកាច់ ; ជាល្បែងហាត់បង្វឹកភ្នែកឲ្យវៃ)។

➥ លាក់ធ្យូង នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះល្បែងក្មេងមួយប្រភេទលេងដោយមានគ្នាច្រើននាក់ អង្គុយសណ្ដូកជើងទាំងពីរផ្កាប់បាតដៃទាំងពីរក្ដោបដាក់លើក្បាលជង្គង់,  មានក្មេងពីរនាក់មិនអង្គុយសណ្ដូកជើងទេ, ម្នាក់កាន់ធ្យូងរឹងមួយដុំតូចចាប់បើកបាតដៃក្ដោបទាំងអស់នោះផ្អឹបៗរៀងតាមលំដាប់ លាក់ធ្យូងក្នុងដៃណាមួយ, ម្នាក់ទៀតចាំទាយ, បើទាយត្រូវៗមានអំណាចកាន់ដុំធ្យូងលាក់; ក្មេងម្នាក់ដែលគេលាក់ធ្យូងក្នុងដៃខ្លួនរួចហើយនោះ ត្រូវក្រោកទៅចាំទាយធ្យូង; ឯក្មេងដែលកាន់ធ្យូងលាក់មុននោះ ត្រូវមកអង្គុយសណ្ដូកជើងត្រង់កន្លែងក្មេងដែលក្រោកនោះវិញ; តែបើទាយមិនត្រូវទេ, អ្នកលាក់ធ្យូងត្រូវមានអំណាចកាន់ធ្យូងលាក់តទៅទៀត
លេងលាក់ធ្យូង (ជាល្បែងហាត់មើលអាការទឹកមុខមនុស្ស ព្រោះអ្នកដែលគេលាក់ធ្យូងក្នុងដៃ រមែងតែមានទឹកមុខប្លែកល្មមឲ្យគេសង្កេតបាន)។

➥ លាកុដិក៖ (—ដិក ឬ —កៈ) នាមសព្ទ៖ (សំ.) អ្នកបម្រើ; បើស្ត្រីជា លាកុដិកា (ព.កា.) លាកុដិក ផឹកស្រវឹង មិនដឹងខ្លួន, តែគាប់ជួន កុដិកា ជួយដោះស្រាយ, ឲ្យផុតទោស ដោយសន្ដោស នៃចៅហ្វាយ, ដែលលោកស្រាយ មិនប្រកាន់ បានរួចខ្លួន។
លាកុដិកា លុប លា ចេញ ទុកត្រឹមតែ កុដិកា ហៅថា អាទិលុប, ដូច ឧបាសក> បាសក ដែរ។

➥ លាឃវ:៖ (—ឃវៈ) នាមសព្ទ៖ (សំ. លាឃវ) ការស្រាល; ការប្រញាប់, រំហ័ស; គំនិតរហ័ស, វាងវៃ; អនាម័យ (ព.កា.)
កូនឯងជាលាឃព ពុំគួរងប់នឹងការលេង ទ្រព្យធនរលីងធេង ព្រោះតែល្បែងបង្ហិនខ្លួន។

➥ លាឃព៖ (—ឃប់) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លាឃវ។

➥ លាង កិរិយាសព្ទ៖ ជម្រះ, សម្អាត ដោយវត្ថុរាវមានទឹកជាដើម លាងដៃ, លាងចាន, យកប្រេងកាតលាងដៃឲ្យជ្រះម្រ័ក្សណ៍។

➥ {លាង} លាងមុខ៖ ជម្រះមុខ, លុបមុខ។

➥ {លាង} លាងចិត្ត៖ (ព.ប្រ.) ជម្រះចិត្ត, សម្អាតចិត្ត ឲ្យបរិសុទ្ធ។

➥ {លាង} លាងបាប៖ ជម្រះឲ្យអស់បាប (តាមលទ្ធិព្រាហ្មណ៍ជាដើម)។

➥ {លាង} លាងពៀរ៖ ជម្រះពៀរ គឺលែងចងពៀរតទៅទៀត។ ល។

➥ លាងសាធ៖ (—សាត) កិរិយាសព្ទ៖ ព្រមសុខចិត្តសះជាលែងប្ដឹងប្រកាន់គ្នាតទៅទៀត ព្រមទទួលលាងសាធ។
ប្រើជា គុ. ក៏បាន
ក្ដីលាងសាធ ឬ ក្ដីសាធ (មើលក្នុងពាក្យ សាធ ទៀតផង)។

➥ លាជ៖ (លាច) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) គ្រាប់ធញ្ញជាតិមានស្រូវជាដើម ដែលផ្ទុះបែករីកព្រោះលីង
លាជដំណើប, លាជថ្ពៅ។

➥ លាជផ្ទុះ៖ (លាច—) នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះឈើតូចមួយប្រភេទសាច់រឹងស្រួយ, ច្រើនដុះនៅទំនាប ឬក្នុងព្រៃរនាម, ផ្ការីកមានសម្បុរ-ស សណ្ឋានដូចលាជដែលលីងផ្ទុះ, ដើមប្រើការរាយរងមានធ្វើដងកណ្ដបជាដើមបាន។

➥ លាញ កិរិយាសព្ទ៖ ខូច, វិនាស, អន្តរាយ ភ្លើងឆេះផ្ទះលាញទ្រព្យសម្បត្តិអស់គ្មានសល់។
លាញទៅ! ខូចទៅ! (ពាក្យផ្ដន្ទា)។ អាលាញ! អាខូច!, អាហិនហោច! (ពាក្យជេរ)។

➥ លាត កិរិយាសព្ទ៖ លា, ត្រដាង; សន្ធឹង; ក្រាល; ធ្វើឲ្យរលា
លាតដៃ, លាតជើង; លាតតម្បាញ; លាតកម្រាល; លាតស្លឹក។

គុណសព្ទ៖ រលីងទទេ ឥតក្បាច់, ឥតផ្កា, ឥតភ្ញី, ឥតស្នាមគំនូស ហោជាងលាត, សំពត់លាត, ក្រដាសលាត។
ព.ប្រ. ដែលនៅលីវសុទ្ធសូន្យ កំលោះលាត។
ដែលគ្មានចំណេះអ្វី សូម្បីតែអក្សរក៏ពុំចេះ
មនុស្សលាត។

➥ លាត់ កិរិយាសព្ទ៖ សើយត្រឡប់យកក្នុងជាក្រៅ ពីក្រោមឡើងលើ លាត់សំពត់, លាត់ជើងខោ។
បកទាញស្បែកត្រឡប់យកក្នុងជាក្រៅ លាត់ស្បែកពស់, លាត់កង្កែប។

➥ {លាត់} លាត់កង្ខើញចូល៖ លាត់សម្លៀកកង្ខើញចូល។

➥ {លាត់} លាត់សើយ៖ ឬ សើយលាត់ លាត់ៗសើយៗ ឬសើយៗលាត់ៗ ឬក៏លាត់ផងសើយផង។

➥ {លាត់} អ្នកលេងលាត់សើយ៖

ឬ (-សើយលាត់) អ្នកលេងកោងកាចដែលរមែងតែលាត់សើយ ឬសើយលាត់ដើរឥតក្រែង។ (ព.កា.)
អ្នកលេងលាត់សើយ កាលអស់ទ្រព្យហើយ ធ្វើទុក្ខបងប្អូន ជួនជេរប្រពន្ធ ជួនវាយធាក់កូន អស់ទាំងបងប្អូន គេខ្ពើមរាល់គ្នា។

➥ លាទា កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលទទេ ឥតការងារ, ឥតទីពឹង, ឥតពំនាក់; ណែលណោល
មនុស្សលាទា; ដើរលាទា (ព.កា.) : រីមនុស្សលាទា ឥតមានគ្នីគ្នា ណាជួយជ្រោមជ្រែង កាលណាទាល់ច្រក លបលេងតែល្បែង- ស៊ីសងឥតក្រែង- ច្បាប់ដែលរដ្ឋហាម។

គុណសព្ទ៖ ដែលទទេ ឥតការងារ, ឥតទីពឹង, ឥតពំនាក់; ណែលណោល
មនុស្សលាទា; ដើរលាទា (ព.កា.) : រីមនុស្សលាទា ឥតមានគ្នីគ្នា ណាជួយជ្រោមជ្រែង កាលណាទាល់ច្រក លបលេងតែល្បែង- ស៊ីសងឥតក្រែង- ច្បាប់ដែលរដ្ឋហាម។

➥ លាន បកតិសំខ្យា៖ ចំនួនដប់សែន (១. ០០០. ០០០)។

នាមសព្ទ៖ ទីដីវាលរលីង, ទីវាលដែលលញ់ ឬបូករលីង លានចេតិយ, លានបោកស្រូវ។
ព្រះលាន ឬ មុខព្រះលាន ធ្លាធំនៅមុខព្រះរាជវាំង។

➥ លាន់ កិរិយាសព្ទ៖ បញ្ចេញសូរសព្ទឮខ្លាំងឬតិចក៏មាន, ធ្វើឲ្យឮរំពង ផ្គរលាន់, មែកឈើលាន់នឹងបាក់, លាន់សរសៃ។
ធ្លាយវាចាចេញមកដោយទប់មាត់ឲ្យនៅស្ងៀមពុំបាន
លាន់មាត់, លាន់សម្ដី។

កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលមានសូរឮស៊ានឬកងរំពង និយាយលាន់, លាន់មាត់។
ព.ប្រ. លាន់ទឹកលាន់ដី គគ្រឹកគគ្រេង, កងរំពង, ឈូឆរ គេទៅលាន់ទឹកលាន់ដី។
ព.សា. លាន់ពុទ្ធោ លាន់មាត់រកពុទ្ធោ។ ល។

នាមសព្ទ៖ នេសាទុបករណ៍មួយប្រភេទ ធ្វើដោយចោះដើមឫស្សីធំមួយកំណាត់ទម្លុះឲ្យមានប្រហោងជាហែបមានប្រឹសសម្រាប់ដាក់ត្រាំក្នុងទឹកឲ្យអន្ទង់ចូល
អន្ទង់ចូលក្នុងលាន់។

➥ លានជាង នាមសព្ទ៖ (ល.ស. លានជាង ឬ លានជាង, ល.អ.ថ. ល៉ានសាង់, ស.អ.ថ. ល៉ានឆាង់ «ដំរីមួយលាន ឬ លាន (ចង) ដំរី») ឈ្មោះរាជធានីមួយក្នុងប្រទេសលាវប៉ែកខាងជើងភាគខាងកើត នៅជាប់នឹងត្រើយខាងឆ្វេងនៃទន្លេមេគង្គ គឺនគរស្រីសតនាគនហុត ឬ នគរហ្លួងព្រះបាងសព្វថ្ងៃនេះ
នគរលានជាង, តាមទម្លាប់លាវ ច្រើនប្រើថា នគរលានជាង ហ្លួងព្រះបាង។

➥ លាប កិរិយាសព្ទ៖ (សំ.បា. លេប < លិប) ធ្វើវត្ថុខាប់រាវឬផង់ ឲ្យដិតជាប់, ឲ្យជោក, ឲ្យប្រឡាក់; ផាត់ លាបថ្នាំ, លាបប្រេង, លាបម្សៅ។
ព.ប្រ. សេពគប់, ជិតដិត, ដិតដោយ, ចូលដៃ, ចូលគំនិត
កុំលាបដោយមនុស្សខូច; យកឈ្មោះគេមកលាប។

➥ {លាប} លាបលន៖ (មើលក្នុងពាក្យ លន)។

➥ លាប់ កិរិយាសព្ទ៖ រើឈឺឡើងវិញព្រោះទាស់ចំណីជាដើម
ជំងឺលាប់, លាប់ចំណី, លាប់ទឹក។

កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលជ្រុលហួសលើសប្រមាណ, ហួសកំណត់, លុបមាត្រ
សំឡេងលាប់, សម្លលាប់គ្រឿង; ធ្វើការធ្ងន់លាប់ហួសកម្លាំង, សម្លបង់គ្រឿងលាប់។

គុណសព្ទ៖ ដែលជ្រុលហួសលើសប្រមាណ, ហួសកំណត់, លុបមាត្រ
សំឡេងលាប់, សម្លលាប់គ្រឿង; ធ្វើការធ្ងន់លាប់ហួសកម្លាំង, សម្លបង់គ្រឿងលាប់។

➥ លាភ នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) ការបាន, ដំណើរប្រទះលើការបាន, អ្វីៗដែលគួរបាន; ចំណេញ មានលាភ, កើតលាភ, ខាតលាភ។
ប្រើជាបទសមាស បើរៀងពីខាងដើម អ.ថ. លាភ:, រៀងពីខាងចុង អ.ថ. លាប, ដូចជា ៖

➥ {លាភ} លាភគិទ្ធ៖ ដែលជាប់ជំពាក់ដោយលាភ, ដែលញ៉ាមព្រោះធ្លាប់តែបាន; សេចក្តីជាប់ចិត្តក្នុងលាភ។

➥ {លាភ} លាភតណ្ហា៖ (—តន់-ហា) ចំណង់ឬសេចក្ដីស្លន់ស្លោទៅរកលាភ។

➥ {លាភ} លាភន្តរាយ៖ (លាភ័ន-ត:រ៉ាយ; < លាភ + អន្តរាយ) សេចក្ដីអន្តរាយលាភ។

➥ {លាភ} លាភវិនាស៖ ការខូចលាភ, ដំណើរខាតខានបាន។

➥ {លាភ} លាភសក្ការ:៖ លាភនិងសក្ការ:។

➥ {លាភ} លាភសន្ដោស:៖ (—សន់ដោស) សេចក្ដីត្រេកអរចំពោះតែត្រឹមលាភរបស់ខ្លួន គឺបានប៉ុន្មានយកប៉ុណ្ណោះ មិនរវះរវាមហួសពីការបាន។

➥ {លាភ} លាភសម្ប័ទ៖ ឬ (—សម្បទា) (—សំ-ប័ត ឬ—ស័មប៉:ទា) សេចក្ដីសមប្រកបដោយការបាន។

➥ {លាភ} លាភាលាភ៖ (< លាភ + អលាភ) ការបាននិងការខានបាន ឬការខាតបង់។ ល។

➥ {លាភ} ធនលាភ៖ (ធ:ន:—) ការបានទ្រព្យ។

➥ {លាភ} ធម្មលាភ៖ (ធ័ម-ម:—) ឬ ធម្មិកលាភ (ធ័ម-មិក:—) ការបានដោយធម៌ (បានដោយត្រឹមត្រូវ)។

➥ {លាភ} បច្ចយលាភ៖ (បុ័ច-ច:យ៉:—) ការបាននូវបច្ច័យ។

➥ {លាភ} បុញ្ញលាភ៖ (ប៉ុញ-ញ៉:—) ការបានដោយសារបុណ្យ។

➥ {លាភ} បុត្តលាភ៖ (ប៉ុត-ត:—) ការបានកូន។

➥ {លាភ} មិត្តលាភ៖ (មិត-ត:—) ការបានមិត្ត។ ល។

➥ លាភ: នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លាភ។

➥ លាភូបនិសា៖ (—ប៉:—) នាមសព្ទ៖ (បា. < លាភ + ឧបនិសា; សំ.— + ឧបនិឞទ៑) បដិបទា ឬប្រតិប័ទអាស្រ័យលាភ គឺប្រតិប័ទអែបសម្រួលឲ្យកើតលាភ។

➥ លាភោបនិស័ទ៖ (—ប៉:—) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លាភូបនិសា។

➥ លាម កិរិយាសព្ទ៖ បន្លាយឲ្យវែងចេញទៅ, បន្តខ្សែវែងពីខ្សែខ្លីចេញទៅ
លាមខ្សែ។

នាមសព្ទ៖ ខ្សែបន្លាយ គឺខ្សែវែងមានតែក្រវិលឥតស្រលៀង សម្រាប់ចងតពីខ្សែបង្គត់មក បន្លាយឲ្យគោដើរស៊ីស្មៅក្នុងទីវាល
ខ្សែលាម (ច្រើនហៅ ខ្សែបន្លាយ ជាង)។

នាមសព្ទ៖ (ស. ល់ាម អ.ថ. ល៉ាម់) អ្នកប្រែភាសា (ប្រើតែក្នុងខែត្របាត់ដំបងខ្លះ ក្នុងសម័យពីដើម)។

➥ លាមក៖ (—មក់) គុណសព្ទ៖ (បា.) អាក្រក់, ពុំប្រសើរ, ថោកទាប, ថយថោក អំពើលាមក, មនុស្សលាមក។
ខ្មែរប្រើជា ន. សំដៅសេចក្ដីថា «ឧច្ចារៈ» ក៏បាន បន្ទោលាមក, ស្អុយដូចលាមក។
ប្រើជាបទសមាស (អ.ថ. លាមៈកៈ)៖

➥ {លាមក} លាមកកម្ម៖ អំពើអាក្រក់។

➥ {លាមក} លាមកធម៌៖ ធម៌លាមក គឺសភាវៈដែលនាំចិត្តឲ្យហ៊ានធ្វើអំពើអាក្រក់។

➥ {លាមក} លាមកភណ្ឌ៖ របស់ថោកទាប។

➥ {លាមក} លាមកភាព៖ ភាពថោកទាប។ ល។

➥ លាយ កិរិយាសព្ទ៖ ដាក់ច្រឡុងជាមួយគ្នា ឬធ្វើឲ្យច្រឡូកជាមួយគ្នា
លាយថ្នាំ, លាយទឹកគ្រឿង។

កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលច្រឡុង ឬច្រឡូកជាមួយគ្នា
ស្រីប្រុសអង្គុយលាយគ្នា; ប្រេងលាយទឹក។

គុណសព្ទ៖ ដែលច្រឡុង ឬច្រឡូកជាមួយគ្នា
ស្រីប្រុសអង្គុយលាយគ្នា; ប្រេងលាយទឹក។

នាមសព្ទ៖ នេសាទុបករណ៍ធ្វើដោយបន្ទោះឫស្សីក្រងរាងតូចវែង មាត់រីកកំពាង ឥតប្រឹស ឥតសន្ទះ ចងក្របួចគូទ, មាន២ប្រភេទគឺ លាយក្រង លាយដែលក្រងបន្ទោះឫស្សីឲ្យមានប្រហោងល្មមត្រីល្អិតៗចេញរួច; លាយរូត លាយដែលក្រងបន្ទោះឫស្សីលើកមួយសង្កត់មួយ មានប្រហោងបន្តិចៗត្រីល្អិតៗចេញពុំរួច។

នាមសព្ទ៖ (ស.អ.ថ. ល៉ាយ) ស្នាម, គំនូសឆ្នូត, អញ្ចាញ
លាយដៃ អញ្ចាញដៃ, ថ្នាំងដៃ; លាយលក្ខណ៍ ស្នាមលក្ខណៈនៅបាតដៃបាតជើង។

➥ លាយដៃ៖ មើលក្នុងពាក្យ លាយ ន.។

➥ លាយទែង នាមសព្ទ៖ ដង្កៀបដែកតូចស្រួចស្ដើង សម្រាប់ចាប់ថ្កៀបរបស់ល្អិតមានកម្ទេចមាសជាដើម។ ការឡើងក្បាលដែករបស់ជាងទង។

➥ លាយនកម្ម៖ (លាយ:ន:ក័ម) នាមសព្ទ៖ (បា.) ការច្រូត, ការច្រូតកាត់
ពួកកសិករធ្វើលាយនកម្ម។

➥ លាយលក្ខណ៍៖ មើលក្នុងពាក្យ លាយ ន.។

➥ លាយល័ក្ត នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះឈើធំមួយប្រភេទ ស្លឹកស្រដៀងនឹងនាងនួន សំបកក្រៅមានក្រមរ សំបកខាងក្នុងសាច់ក្រហម បើស្ទោះយកមកត្រាំទឹក ចេញក្រហមដូចគេដាក់ល័ក្ត។

➥ លាយល័ខ នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លាយល័ក្ត។ (មើលក្នុងពាក្យ លាយល័ក្ត)។

➥ លាយសាំ កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលលាយចម្រុះគ្នាសាំដដែលៗ
ដាក់លាយសាំ; របស់លាយសាំ។

គុណសព្ទ៖ ដែលលាយចម្រុះគ្នាសាំដដែលៗ
ដាក់លាយសាំ; របស់លាយសាំ។

➥ លាយឡំ កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលលាយបន្លំគ្នា ឬលាយច្រឡូកច្រឡំគ្នា
ដាក់លាយឡំ, អង្គុយលាយឡំគ្នា; របស់លាយឡំ។

គុណសព្ទ៖ ដែលលាយបន្លំគ្នា ឬលាយច្រឡូកច្រឡំគ្នា
ដាក់លាយឡំ, អង្គុយលាយឡំគ្នា; របស់លាយឡំ។

➥ លាវ នាមសព្ទ៖ (ស.ល.អ.ថ. ល៉ាវ) ជាតិមនុស្សក្នុងដែនមួយក្នុងភាគផែនដីឥណ្ឌូចិន, ហៅតាមគោត្រកូលក្នុងសម័យពីដើមមានច្រើនពួកគឺ លាវកាវ, លាវភុងដាំ, លាវភុងខាវ, ងៀវ, ខឺន, ញួន, ភួន, លឺ, ល៉ែម, ល៉:វ៉:, ល៉:វ៉ា ឬ លួ:, ថៃ, ភូថៃ, ថូ, យ៉, យ៉ូយ, កល៉ឺង ជាដើម; ហៅដោយរួបរួមថា លាវៗ ដូចគ្នា
ជាតិលាវ, ប្រទេសលាវ។

➥ លាវក៖ (—វ:ក: ឬ —វក់) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) អ្នកច្រូត, អ្នកច្រូតកាត់ (បើស្ត្រីជា លាវិកា)។

➥ លាវ័ណ្យ៖ (—វ័ន) នាមសព្ទ៖ (សំ. លាវណ្យ) រសប្រៃ; លម្អ, លម្អគួរឲ្យស្រឡាញ់; មនុស្សដែលគួរគេស្រឡាញ់ (ស្ត្រី លាវណ្យា)។ (ព.កា.)
លាវ័ណ្យលាវណ្យា បណ្ដើរគ្នាទាំងពីរប្រាណ ប្រកបដោយសុខសាន្ដ ស្រាប់តែបានជួបពួកចោរ។

➥ លាវិកា៖ មើលក្នុងពាក្យ លាវក។

➥ លាស គុណសព្ទ៖ ដែលមានចម្ងាយរយាល, រង្វើល, ស្រយាល; កន្ធែក ឃ្លាតពីគ្នា
អំពៅថ្នាំងលាស, គោស្នែងលាស។

➥ លាស់ កិរិយាសព្ទ៖ លូតបែកចេញត្រួយចេញស្លឹក
ស្លឹកឈើលាស់, សន្ទូងលាស់។

គុណសព្ទ៖ ដែលលូតវែង ក្រចកលាស់។
ព.ប្រ. ដែលគិតឃើញវែងឆ្ងាយ, វាងវៃ, ស្រួចស្រាល់
គំនិតលាស់, ប្រាជ្ញាលាស់ (មើលក្នុងពាក្យ លូត ផង)។

➥ លាសក៖ (—ស:ក: ឬ —សក់) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) អ្នកចាក់ក្បាច់កែក្រាយ, អ្នករាំ, ល្ខោន (បើស្ត្រីជា លាសិកា «ស្រីល្ខោន, ស្រីរបាំ»)។ (ព.កា.)
លាសកលាសិកា មកមូលគ្នាលេងសស្រាំ សុទ្ធតែអ្នករបាំ ថ្ងៃចូលឆ្នាំរាំកំសាន្ដ។

➥ លាសន៖ (—ស:ន៉: ឬ —សន់) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) ដំណើរ ឬលំនាំចាក់ក្បាច់កែក្រាយ, ការរាំ។

➥ {លាសន} លាសនវិធី៖ (—ស:ន៉ៈ—) ពិធីរាំ។

➥ {លាសន} លាសនវិជ្ជា៖ ឬ (—វិទ្យា) (—ស:ន៉:—) ចំណេះរាំ, ចំណេះល្ខោន។

➥ {លាសន} លាសនាការ៖ (—ស:ន៉ាកា, < លាសន + អាការ) អាការនៃដំណើររាំ។ (ព.កា.)
វិជ្ជាលាសន ពុំមែនសិល្ប៍អន់ អាប់ឱនអសារ អ្នកចេះមុតមាំ នាំឲ្យបានការ ប្រយោជន៍ខ្លឹមសារ តែកុំលែនលន។ ល។

➥ លាសិកា៖ មើលក្នុងពាក្យ លាសក។

➥ លិកេ៖ មើលក្នុងពាក្យ យីកេ។

➥ លិក្ខា នាមសព្ទ៖ (បា. ឬ សំ.) ពងចៃ។ ឈ្មោះមាត្រាវាស់យ៉ាងល្អិតទំហំមួយពងចៃ; រាប់តាមលំដាប់ថា : ៣៦ បរមាណូ ជា ១ អណូ,  ៣៦ អណូ ជា ១ តជ្ជារី, ៣៦ តជ្ជារី ជា ១ រថរេណូ, ៣៦ រថរេណូ ជា ១ លិក្ខា ឬ លិក្សា, ៧ លិក្ខា ជា ១ ឩកា, ៧ ឩកា ជា ១ ធញ្ញមាស, ៧ ធញ្ញមាស ជា ១ អង្គុល: (អង្គុលី), ១២អង្គុល: ជា ១ វិទត្ថិ (មួយចំអាម), ២ វិទត្ថិ ជា ១ រតន: (មួយហត្ថ), ៧ រតន: ជា ១ យដ្ឋិ, ២០ យដ្ឋិ ជា ឧសភ: (=១៤០ហត្ថ), ៨០ ឧសភ:ជា ១ គាវុត (=១១. ២០០ ហត្ថ) ៤ គាវុត ជា ១ យោជន៍ (=៤៤. ៨០០ ហត្ថ; ន័យខ្លះថា ៤០០សិន)។

➥ លិក្សា នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លិក្ខា។

➥ លិខនកម្ម៖ (លិខ:ន៉:ក័ម) នាមសព្ទ៖ (បា.) ការសរសេរ, ការគូរវាស
ចិញ្ចឹមជីវិតដោយលិខនកម្ម។

➥ លិខនកិច្ច៖ (លិខ:ន៉:កិច) នាមសព្ទ៖ (បា. ឬ សំ. —ក្ឫត្យ) ដំណើររវល់ដោយការសរសេរ ឬ ដោយការគូរ
កំពុងមានលិខនកិច្ច។

➥ លិខនក្រឹត្យ៖ (លិខ:ន៉:ក្រឹត) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លិខនកិច្ច។

➥ លិខិត គុណសព្ទ៖ (សំ.បា.) ដែលសរសេរឬដែលគូររួចហើយ។

កិរិយាសព្ទ៖ សរសេរ, គូរ (ច្រើនប្រើតែក្នុងការតែងកាព្យឃ្លោង)។

នាមសព្ទ៖ សំបុត្រ, ចុតហ្មាយ, ដីកា (បុរាណប្រើចំពោះតែសំបុត្ររបស់បព្វជិត) លិខិតរបស់លោកចៅអធិការវត្ត…។
ខ្មែរច្រើនប្រើជាបទសមាសភ្ជាប់នឹងសព្ទដទៃជាឋានន្តរសម្រាប់ពួកស្មៀនឬក្រៅពីពួកស្មៀនក៏មានខ្លះ ដូចជា លិខិតប្រីជា, បវរលិខិត, អក្ខរលិខិត, ប្រសើរលិខិត។
ធម្មលិខិត ឋានន្តរព្រះរាជាគណៈសម្រាប់ឯកមួយអង្គក្នុងកម្ពុជរដ្ឋ
ព្រះធម្មលិខិត …។

➥ លិខិតគោចរ នាមសព្ទ៖ លិខិតរបស់លោកចៅអធិការវត្តបញ្ជាក់បរិសុទ្ធិនៃភិក្ខុឬសាមណេរដែលចេញចរទៅកាន់ខែត្រដទៃតាមបញ្ញត្តិសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា ដោយប្រយ័ត្នក្រែងមានបព្វជិតក្លែងក្លាយបន្លំថាខ្លួនជាអ្នកបួសបរិសុទ្ធ …។

➥ លិខិតឆ្លងដែន នាមសព្ទ៖ លិខិតដែលក្រសួងមានសមត្ថកិច្ចបានចេញឲ្យធ្វើដំណើរឆ្លងដែននៃរដ្ឋមួយទៅកាន់រដ្ឋដទៃ
សុំលិខិតឆ្លងដែនទៅកាន់បរទេស (បារ. Passeport ប៉ាស្ពរ): បានពិនិត្យលិខិតឆ្លងដែនរបស់ឈ្មោះ ហ្នឹង ឃើញមានទិដ្ឋាការសព្វគ្រប់ហើយ (បារ. Visa វីហ្សា): ទិដ្ឋាការចេញ, ទិដ្ឋាការចូល … (មើលក្នុងពាក្យ ទិដ្ឋាការ នេះទៀតផង)។

➥ លិង្គ៖ (លិង ឬ ត.ទ. លឹង) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) ភេទ; គ្រឿងសម្គាល់; លក្ខណ:; អង្គជាតរបស់បុរស។

ភេទឬលក្ខណ:ជាគ្រឿងសម្គាល់ក្នុងភាសាបាលី ឬសំស្ក្រឹត កំណត់តាមការន្ដ, មាន ៣ យ៉ាងគឺ បុំលិង្គ ឬបុល្លិង្គ ភេទប្រុស; ឥត្ថីលិង្គ ឬ ស្ត្រីលិង្គ ភេទស្រី; នបុំសកលិង្គ ភេទខ្ទើយ គឺមិនមែនភេទប្រុសស្រី; ឬរាប់យក អលិង្គ ដែលមិនប្រាកដជាភេទអ្វីមកផ្សំផងជា ៤ យ៉ាង (ព.វ.)។ ឯខាងភាសាខ្មែរមានត្រឹមតែ ជាតិលិង្គ គឺលិង្គ ដែលកំណត់តាមភេទរបស់ជាតិស្រេចស្រាប់ហើយប៉ុណ្ណោះដូច ប្រុស, ស្រី, ញី, ឈ្មោល ពុំមាន សម្មតិលិង្គ គឺលិង្គដែលសន្មតហៅដូចសំស្ក្រឹតនិងបាលីឡើយ។

➥ {លិង្គ} លិង្គព្រះឥសូរ៖ ឬ សិវលិង្គ ដុំថ្មដែលគេឆ្លាក់ជារូបអង្គជាតបុរស សន្មតថាជារបស់ព្រះឥសូរ សម្រាប់គោរពបូជា តាមលទ្ធិរាមាយណៈ (មើលក្នុងពាក្យ អង្គ ន. ផង)។

➥ លិង្គត្ថេនក:៖ (លិង-គ័ត-ថេន៉:ក:) នាមសព្ទ៖ (បា. —នក; សំ. —ស្តេនក) អ្នកលួចភេទ គឺបុរសដែលក្លែងធ្វើជាអ្នកបួសខ្លួនឯង, ឥតមានគ្រូឧបជ្ឈាយ៍ឬអាចារ្យណាបំបួសឡើយ, ប្រកាសខ្លួនថាជាសាមណេរ នៅរួមជាមួយនឹងសាមណេរមែនទែន, ហៅថា ថេយ្យសំវាសកៈ ហាមមិនឲ្យបួស (ព.វិ. ពុ.។ មើលក្នុងពាក្យ ថេយ្យសំវាសកៈ ផង)។

➥ លិង្គនាសនា៖ (លិង-គ:នាស:ន៉ា) នាមសព្ទ៖ (បា.) មើលក្នុងពាក្យ នាសនង្គ (ព.វិ. ពុ.)។

➥ លិង្គព្រឹត្តិ៖ (លិង-គ:ព្រឹត) នាមសព្ទ៖ (សំ. —វ្ឫត្តិ) ប្រព្រឹត្តិត្រឡប់មុខជាក្រោយៗជាមុខ; អ្នកប្រព្រឹត្តអំពើត្រឡប់មុខជាក្រោយ, មនុស្សមានគំនិតត្រឡប់ត្រឡិន។

➥ លិង្គវិបល្លាស៖ (លិង-គ: វិបុ័ល-ល៉ាស) នាមសព្ទ៖ (បា.; សំ.—វិបយ៌ាស) ដំណើរវិបរិតឬប្រែប្រួលលិង្គ គឺបុំលិង្គប្រើជាឥត្ថីលិង្គ ឬឥត្ថីលិង្គប្រើជាបុំលិង្គជាដើម (ព.វ.)។

➥ លិង្គអរិយៈ៖ (លិង-គៈអៈរិយៈ) នាមសព្ទ៖ (បា. —អរិយ) បព្វជិតដែលប្រសើរត្រឹមតែភេទ ឬដែលល្អដោយសារតែភេទ គឺអ្នកបួសទ្រុស្តសីល ប៉ុន្តែស្លៀកដណ្ដប់ត្រឹមត្រូវតាមបែបបទ ធ្វើឫកពាស្រគត់ស្រគំ ល្មមឲ្យអ្នកផងពេញចិត្ត (មើលក្នុងពាក្យ អរិយៈ ផង)។

➥ លិង្គារិយៈ នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លិង្គអរិយៈ។

➥ លិច កិរិយាសព្ទ៖ លិបចុះបាត់ទៅ, ចូលកប់បាត់ទៅ ក្នុងទឹកជាដើម ទូកលិច, សម្ទូងលិចទឹក, បន្លាមុតលិច។
អស្ដង្គត ព្រះអាទិត្យលិច (ថ្ងៃលិច)។
ព.ប្រ. វិនាស, ខូច, អន្តរាយ; បាត់ឈ្មោះ; លង់គំនិត
លិចលែងងើបរួច វិនាសរើខ្លួនលែងរួច; លិចខ្លួន ខូចខ្លួនឬបាត់ឈ្មោះ។

គុណសព្ទ៖ ដែលធ្ងន់មិនអណ្ដែតទឹក ឈើមួយកំណាត់នេះលិចទឹក, មួយកំណាត់នុ៎ះអណ្ដែត។
ដែលទាបឬជ្រៅតែងតែលិចទឹក ដីលិចទឹក, ព្រៃទឹកលិច។

នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះទិសដែលព្រះអាទិត្យអស្ដង្គត, ទិសបស្ចិម; និយាយបានតែមានពាក្យ ខាង ឬ ឯ ផ្សំពីខាងដើម ទិសខាងលិច, ស្រុកឯលិច, ទៅឯលិច។
ល្ងង់មិនដឹងឯលិចឯកើត ល្ងង់ដូចជាមនុស្សវង្វេងទិស ឬល្ងង់មិនស្គាល់ទិស (សរសេរក្លាយជា ឡិច តាមសំនៀងនិយាយ ក៏មាន)។

➥ {លិច} លិចកញ្ជង់៖ ដែលចេះតែហិនហោចវិនាសទ្រព្យសម្បត្តិជានិច្ច មនុស្សលិចកញ្ជង់។

➥ {លិច} លិចកញ្ជង់លង់កញ្ជើ៖ (ព.សា.) ហិនហោចវិនាសដូចគេលិចលង់ក្នុងទឹកទាំងកញ្ជើដាក់អីវ៉ាន់។

➥ {លិច} លិចកណ្ដេងដី៖ វិនាសដូចជាកប់បាត់ទៅក្នុងដីកណ្ដេង។

➥ {លិច} លិចក្បាលទ្រទូងដៃ៖ ដែលលិចក្បាលបាត់ទៅឃើញតែដៃទាំងពីរលើកជ្រោងឡើង : ទឹកជ្រៅលិចក្បាលទ្រទូងដៃ។

➥ {លិច} លិចក្រជាំ៖ វិនាសទ្រព្យធន់អាប់កេរ្ដិ៍ឈ្មោះ។ លិចតែម្ដង! ខូចតែម្ដង; ! លិចទៅ! ខូចទៅ! (ពាក្យឧទាន)។

➥ {លិច} លិចលង់៖ វិនាសអន្តរាយដូចជាលិចលង់ក្នុងទឹក។

➥ {លិច} លិចលង់ផុងកៃ៖ (ព.សា.) វិនាសអន្តរាយផុងលង់រើខ្លួនពុំរួច។

➥ {លិច} លិចអណ្ដែត៖ ឬ លិចៗអណ្ដែតៗ ឬ ក៏ លិចអណ្ដែតៗលិច ខាតហើយចំណេញៗហើយខាតទៅវិញ ឬបង់ហើយបានៗហើយបង់ទៅវិញ។ អាលិច! អាខូច! (ពាក្យជេរលេង)។ ល។

➥ លិញ និបាតសព្ទ៖ (យ.) ទាហាន (យោធា)។

➥ លិញគិញ នាមសព្ទ៖ (យ.) ទាហានសម្ងាត់ គឺចារបុរស, អ្នករាជការស៊ើបការសម្ងាត់។

➥ លិឍ៖ (លិត ឬ ត.ទ. ស្រ. លឹត) កិរិយាសព្ទ៖ (សំ. ឬ បា. <លិហ, ហ > ឍ ឬ ទ្ធ) កេវ, កាវ, កោយដោយអណ្ដាត ឬផ្ដិតចុងអណ្ដាតលើអ្វីមួយ
លិឍបបូរមាត់, លិឍដៃ; លិទ្ធមើលឲ្យដឹងរស។

➥ លិទ្ធ៖ មើលក្នុងពាក្យ លិឍ។

➥ លិនជី៖ (ស. លិនចី អ.ថ. លិនជី) នាមសព្ទ៖ គូលែន (ច្រើនប្រើតែក្នុងខែត្របាត់ដំបងក្នុងសម័យពីដើម)។

➥ លិបិការ៖ (លិប៉ិកា) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) អ្នកធ្វើអក្សរ គឺស្មៀន, ស្មេរ; ជាងឆ្លាក់អក្សរ; បើស្ត្រីជា លិបិការិកា (វេវ. លេខកៈ, លេខិកា)។

➥ {លិបិការ} លិបិការកម្ម៖ (លិប៉ិការ៉ៈក័ម) ការឬមុខការរបស់ស្មៀន (វេវ. លេខកកម្ម)។

➥ {លិបិការ} លិបិការកិច្ច៖ ឬ (—ក្រឹត្យ) (លិប៉ិការ៉ៈ—) ការរវល់របស់ស្មៀន (វេវ. លេខកកិច្ច។

➥ {លិបិការ} លិបិការដ្ឋាន៖ ឬ (—ស្ថាន) (លិប៉ិការុ័ត-ឋាន ឬ —រុ័ស-ស្ថាន) ទីធ្វើការរបស់ស្មៀន, កន្លែងស្មៀន (វេវ. លេខកដ្ឋាន ឬ —ស្ថាន)។ ល។

➥ លិបិការិកា៖ មើលក្នុងពាក្យ លិបិការ។

➥ លិបិក្រម៖ (លិប៉ិក្រំ) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.; លិបិក្កម) លំដាប់ឬរបៀបអក្សរ។

➥ លិបិសជ្ជា៖ (លិប៉ិស័ច-ជា) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) គ្រឿងសរសេរ។

➥ លិប្ដា៖ (លិប-ប៉្ដា ឬ —ដា) នាមសព្ទ៖ (សំ.) ឈ្មោះមាត្រាវាស់ឬកំណត់វេលាស្មើគ្នានឹង១នាទី (១ មីនុត); បើគិតជាមាត្រារង្វាស់ល្វែងមេឃវិញ ៦០ លិប្ដា ជា ១ អង្សា (ព.ហ.)។ មើលក្នុងពាក្យ រាសី និង អង្សា ផង។

➥ លិប្សា៖ (លិប ប្សា) នាមសព្ទ៖ (សំ.) សេចក្ដីប្រាថ្នា; បំណង (ព.កា.)។

➥ លិម្បកម្ម៖ (លិម-ប៉ៈក័ម) នាមសព្ទ៖ (បា.; សំ. —កម៌ន៑ ឬ សំ.បា. លិម្បន) ការលាប; ការលាបថ្នាំ; កាបូកបាយអ
ធ្វើលិម្បកម្ម (ប្រើជា លេបកម្ម ក៏បាន)។

➥ លិម្បការ៖ (លិម-ប៉ៈកា) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) អ្នកលាប; ជាងលាបថ្នាំ; ជាងកំបោរ; បើស្ត្រីជា លិម្បការិកា (ប្រើជាលេបការ; លេបការិកា ក៏បាន)។

➥ លិម្បការិកា៖ (លិម-ប៉:—) នាមសព្ទ៖ មើលពាក្យ លិម្បការ។

➥ លី កិរិយាសព្ទ៖ ដាក់អ្វីមួយទាំងស្រុងឬទាំងមូលលើស្មា
លីឧស, លីឈើ។

នាមសព្ទ៖ (ចិ. ហ្លី) មីល្លីម៉ែត្រ (១០ លី ជា ១ ហ៊ុន)
ដែកទំហំ ៥ លី (មើលក្នុងពាក្យ ម៉ែត្រ ផង)។

➥ លីកលាន កិរិយាវិសេសន៍៖ (ព.បុ.) ដែលលែនលន, ឡេះឡោះ, លូកល, លលេង, ជន្លជន្លេញ, ពាយងាយ
ធ្វើការលីកលាន; មនុស្សលីកលាន, គំនិតលីកលាន។ (ព.កា.) : នរូអ្នកផង ទោះដឹងយល់ហោង ចិត្តនោះឲ្យហ៊ាន បំពេញព្រះផ្នួស ដោយព្រះទូន្មាន កុំធ្វើលីកលាន ដោយចិត្តអន្ធពាល។ (សាស្ត្រាច្បាប់ក្រម)។ មើលក្នុងពាក្យ លេលាប់ ទៀតផង។

គុណសព្ទ៖ (ព.បុ.) ដែលលែនលន, ឡេះឡោះ, លូកល, លលេង, ជន្លជន្លេញ, ពាយងាយ
ធ្វើការលីកលាន; មនុស្សលីកលាន, គំនិតលីកលាន។ (ព.កា.) : នរូអ្នកផង ទោះដឹងយល់ហោង ចិត្តនោះឲ្យហ៊ាន បំពេញព្រះផ្នួស ដោយព្រះទូន្មាន កុំធ្វើលីកលាន ដោយចិត្តអន្ធពាល។ (សាស្ត្រាច្បាប់ក្រម)។ មើលក្នុងពាក្យ លេលាប់ ទៀតផង។

➥ លីង កិរិយាសព្ទ៖ ដាក់អ្វីៗក្នុងអំបែងឬក្នុងខ្ទះដាំលើភ្លើង កូរវីវាចទៅមកៗដោយឈើអន្លីង លីងលាជ, លីងពោត។
ព.ប្រ. ឈឺកកេរខ្ញាំខ្មួលខ្មាញ់
លីងកន្លាស់, លីងចង្កេះ; ឈឺលីងក្នុងពោះ។

➥ លីងល័ក្ត នាមសព្ទ៖ ឈ្មោះបក្សីមួយប្រភេទក្នុងពួករនាល, សម្បុរចម្រុះក្រហមព័ណ៌ល័ក្ត រនាលលីងល័ក្ត។
ឈ្មោះជីរមួយប្រភេទ សម្បុរដេមនិងស្លឹកស្រដៀងនឹងព័ណ៌ល័ក្ត
ជីរលីងល័ក្ត។

➥ លីងល័ខ នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លីងល័ក្ត។

➥ លីងលាជ៖ (—លាច) កិរិយាសព្ទ៖ (ព.ប្រ.) ហើរខ្ពស់ត្រដែតក្រឡឹងវិលវង់ច្រើនសាច្រើនត្រឡប់
ពួកកុកលីងលាជព្រាត; សត្វហើរលីងលាជ។

កិរិយាវិសេសន៍៖ (ព.ប្រ.) ហើរខ្ពស់ត្រដែតក្រឡឹងវិលវង់ច្រើនសាច្រើនត្រឡប់
ពួកកុកលីងលាជព្រាត; សត្វហើរលីងលាជ។

➥ លីលា នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) ដំណើរឬលំនាំកែក្រាយ, ដំណើរល្វតល្វៃ, ការយាងយាស; បែបភាពឬទ្រង់ទ្រាយល្អ, សមរម្យ; ការលេងសប្បាយ, ការរាំច្រៀងលោតលេងសប្បាយ លីលាល្ខោន។
ខ្មែរប្រើជា កិ. ឬ កិ.វិ. ឬ គុ. ក៏មាន ចរលីលា, ដើរលីលា, លីលាយាត្រា, ដំណើរលីលា។

➥ {លីលា} លីលាកមល៖ ឬ (—បទុម) (—កៈម៉ល់ ឬ —ប៉ៈទុម) ផ្កាឈូកដែលគេកាន់ដើរលេងឬកាន់រាំ។

➥ {លីលា} លីលាគ្រឹះ៖ ឬ (—មន្ទីរ) ផ្ទះសម្រាប់លេងសប្បាយ; រោងរាំ, រោងល្ខោន។

➥ {លីលា} លីលារតិ៖ (—រៈតិ) តម្រេកក្នុងល្បែង, សេចក្ដីត្រេកត្រអាលក្នុងការលេង។

➥ {លីលា} លីលាវតី៖ (—វៈតី ឬ វៈដី) ឬ លីលានារី ស្ត្រីមានរូបល្អ, នាងល្អ។

➥ {លីលា} លីលាវាបី៖ (—ប៉ី) ស្រះឬបឹងសម្រាប់លេងសប្បាយ។

➥ {លីលា} លីលាគារ៖ (< លីលា + អគារ «ផ្ទះ; រោង») ដូចគ្នានឹង លីលាគ្រឹះ ដែរ។

➥ {លីលា} លីលាភរណ៍៖ (< លីលា + អាភរណ) គ្រឿងតែងខ្លួនឬស្អិតស្អាងខ្លួនលេងសប្បាយ (ចំពោះតែរបស់ថោកៗសម្រាប់ប្រើតែម្តងៗហើយចោល, ដូចយ៉ាងផ្កាកម្រងជាដើម)។

➥ {លីលា} លីលោទ្យាន៖ (< លីលា + ឧទ្យាន) ឧទ្យានសម្រាប់លេងសប្បាយ, សម្រាប់ដើរលេងកំសាន្ដ។ ល។

➥ លីលាប់ កិរិយាសព្ទ៖ (ស. លីល័ប អ.ថ. លីល៉ាប់) បាត់, សូន្យ, អស់; វិលវល់; ឡែឡប់
សត្វទាំងឡាយតែងលីលាប់នៅក្នុងវដ្ដសង្សារ។ (ព.កា.) : សត្វផងកើតស្លាប់ សុទ្ធសឹងលីលាប់ ក្នុងភពតូចធំ កើតស្លាប់ស្លាប់កើត កំណើតរង្គំ រង្គាលឆេះងំ ដោយភ្លើងរាគា។

➥ លីលាស៖ ដូចគ្នានឹង លីលា ដែរ (ព.កា.)
ល្ខោនចេញរាំ ទន្ទេងទន្ទាំ លីលាសកែក្រាយ អម្ពរស្អាតស្អំ ជជួរជជាយ អស់ជនសម្ទាយ ពុំងាយធ្វើតាម។

➥ លីវ គុណសព្ទ៖ ដែលមិនទាន់មានប្រពន្ធឬមានប្ដីសោះនៅឡើយ
មនុស្សលីវ; នៅលីវ។

➥ លីឡ្ហា៖ (លីល-ហា) នាមសព្ទ៖ (បា.) លំអ, លំអដ៏រុងរឿង; ដំណើរយាងយាសដ៏សមរម្យ, ឥតឆ្គង។

➥ {លីឡ្ហា} ពុទ្ធលីឡ្ហា៖ ដំណើរយាងយាសនៃព្រះពុទ្ធ។

➥ {លីឡ្ហា} រាជលីឡ្ហា៖ ដំណើរយាងយាសនៃព្រះរាជា (ព.ទេ. ឬ ព.កា.)។

➥ លឹន កិរិយាសព្ទ៖ ដេរជាយសំពត់កុំឲ្យរសាត់
លឹនសំពត់។

នាមសព្ទ៖ អង្គជាតសត្វចតុប្បាទឈ្មោល លឹនគោ, លឹនសេះ, លឹនដំរី។
សេះគម្លង់លឹន សេះដែលមានតួលឹនពពាលដូចសម្បុរឃ្លង់ល្ពៅ។

➥ លឹប កិរិយាសព្ទ៖ ថយចូលផុតទៅខាងក្នុងឬមកខាងក្រោម
ពស់លឹបក្បាលចូលក្នុងរូងឈើ។

➥ {លឹប} លឹបលៗ៖ (លឹបលលឹបល) រលឹបរល
ចូលក៏មិនចូលចេញក៏មិនចេញ ចេះតែឈរលឹបលៗ។

➥ លឹមៗ កិរិយាវិសេសន៍៖ ដែលឃើញមិនច្បាស់, ព្រឹមៗ ព្រោះឆ្ងាយ ឬព្រោះមិនសូវភ្លឺ
មើលឃើញលឹមៗ។

➥ លឺ បុសសព្វនាម៖ (ចិ.) អ្នក; ពាក្យសម្រាប់និយាយក្នុងទីចំពោះមុខទៅរកចិនសុទ្ធ (ចិនឆៅ)
លឺមកមានការអ្វី? = អ្នកមកមានការអ្វី? (គួរប្រើ លឺ នេះវិញ កុំប្រើ ចិក ឬ ហ៊ា ទួទៅ)។

➥ លឺជ័យ៖ មើលក្នុងពាក្យ ឮជ័យ។

➥ លឺជា៖ មើលក្នុងពាក្យ ឮជា។

➥ លឺលាន់៖ មើលក្នុងពាក្យ ឮលាន់។

➥ លឺសាយ៖ មើលក្នុងពាក្យ ឮសាយ។

➥ លុក កិរិយាសព្ទ៖ ចូលសំរុកមិនឲ្យដឹងខ្លួន; ចូលរុកទម្លាយ; ចូលរុករាន លុកទ័ព; លុកព្រៃ; ចូលលុកក្នុងផ្ទះ។
ធ្វើទឹកឲ្យកម្រើករំជួល, ឲ្យល្អក់ ក្មេងលុកទឹកល្អក់អស់!។
លុកលុយ ឬ លុយលុក រុករានទន្ទ្រានចូល, រុករានចូលសុសសព្វ, ដើរចូលសព្វអន្លើ
លុកលុយឥតញញើត; គោលុកលុយដំណាំ។

➥ លុង កិរិយាសព្ទ៖ ជីកឬដាប់ឲ្យកើតជារំលុង, ជាប្រហោងធំ, ជារណ្ដៅក្អេង, ជារូង
លុងដី, លុងឈើ; ជីកលុង, ដាប់លុង។

➥ លុត កិរិយាសព្ទ៖ បញ្ជច់ជង្គង់ចុះដល់ផ្ទៃទី លុតជង្គង់។
លុតក្រាប លុតជង្គង់ក្រាបក្បាលចុះ។

កិរិយាសព្ទ៖ (ស. ហ្លុត) ថ្លោះ, របូត, របូតផុត
នាឡិកាលុត នាឡិកាដែលមានឡានរបូត គឺឡានដែលមួលតឹងហើយរបូតខ្លះឲ្យដឹងថាត្រូវឈប់លែងមួលទៅទៀត។

នាមសព្ទ៖ ខ្សែពួរសម្រាប់ទាញលើក ឬទាញដាក់ដងក្ដោងទូកធំ ឬសំពៅ ឬខ្សែរូតក្ដោងតូច
ខ្សែលុត។

➥ លុត្ត កិរិយាសព្ទ៖ (បា.; សំ. លុប្ត) លុបចោលហើយ គឺធ្វើឲ្យបាត់ស្នាម, ឲ្យបាត់គំនូស, ឲ្យបាត់រូប, ឲ្យបាត់ឈ្មោះ, ឲ្យវិនាស, ឲ្យសូន្យហើយ។

គុណសព្ទ៖ ដែលលុបចោលហើយ។ លុត្តបទ (លុត-តៈបត់) បទដែលលុបចេញមិនឲ្យមាន, ដូចជា : សត្វ-នៅក្នុង-ទឹក, លុប នៅក្នុង ចេញ ទុកត្រឹមតែ សត្វទឹក, បទដែលលុបចេញហៅថា លុត្តបទ (ព.វ.; មើលក្នុងពាក្យ មជ្ឈេលុប ផង)។

➥ {លុត្ត} លុត្តសមាស៖ (លុត-តៈសៈម៉ាស) សមាសដែលលុបវិភត្តិចេញទុកឲ្យនៅតែរូបសព្ទភ្ជាប់គ្នា, ដូចជា : សង្ឃស្ស-ទាន លុប ស្ស ចេញ ទុកត្រឹមតែ សង្ឃទាន «ទានដើម្បីសង្ឃឬអំណោយដែលគេឲ្យដល់សង្ឃ» (ព.វ.)។ ល។

➥ លុទ្ទ: នាមសព្ទ៖ (បា. លុទ្ទ ឬ លុទ្ទក; សំ. លុព្ធ ឬ លុព្ធក) អ្នកធ្វើអំពើដ៏សៅហ្មង; ព្រាន, នេសាទ។

➥ {លុទ្ទ:} លុទ្ទកម្ម៖ អំពើ, ការ, របរ របស់ព្រាន; ការបរបាញ់។

➥ {លុទ្ទ:} លុទ្ទកុល៖ ត្រកូលព្រាន, ពូជនេសាទ។ ល។

➥ លុទ្ទក: នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លុទ្ទ។

➥ លុទ្ធបុគ្គល៖ (លុត-ធ:បុក-គល់) នាមសព្ទ៖ (បា.; សំ. លុព្ធ + បុទ្គល) បុគ្គលលោភ, មនុស្សលោភ, អ្នកល្មោភ, អ្នកដែលចង់បានតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ (ព.កា.)
លុទ្ធបុគ្គល រមែងតែយល់ ប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន បើឃើញគេបាន ទ្រព្យធនផ្ទួនៗ ច្រើនតែរុកកួន រអ៊ូរទាំ។

➥ លុន កិរិយាសព្ទ៖ បោលលឿនតែថយជាងផាយ រាយបំភ្លៃជើងទាំង ៤ ឲ្យញាប់រន្ថាន់ស្មើ (ចំពោះតែសេះ)
សេះលុន, លុនរាប។ ព.ផ្ទ. ដើរ, រត់យួន, ផាយ។

➥ លុប៖ (លប់) កិរិយាសព្ទ៖ (សំ.បា.) ធ្វើឲ្យបាត់ស្នាម, ឲ្យបាត់គំនូស, ឲ្យបាត់លំអាន, ឲ្យបាត់រូប, ឲ្យបាត់ឈ្មោះ; ធ្វើឲ្យវិនាស, ឲ្យសូន្យ; បំបាត់មិនឲ្យមាន លុបអក្សរ, លុបដាន, លុបឈ្មោះ។
បំពេញក្រហូង, ជម្រៅ, រណ្ដៅ ឲ្យបាត់ លុបអណ្ដូង, លុបរណ្ដៅ។
លាង, ជម្រះ ស្រលាប ដោយទឹក លុបមុខ, លុបខ្លួន។
គ្របលើ, លើសជាង សម្ដីលុបលើ, សំឡេងឮលុបគេទាំងអស់។
លុបគុណ បំបាត់គុណ គឺបំបាត់មិនឲ្យលេចឮថាគេមានគុណចំពោះខ្លួន។

គុណសព្ទ៖ ដែលបំបាត់គុណគេ
មនុស្សលុបគុណគេ, សម្ដីលុបគុណ។

➥ {លុប} លុបថ្លុក៖ (ព.ប្រ.) បំបាត់ដំណើរដើម ឬសម្ដីដើមមិនឲ្យលេចឮតទៅទៀត និយាយលុបថ្លុក; សម្ដីលុបថ្លុក។

➥ {លុប} លុបមាត្រ៖ លើសមាត្រ, ហួសកម្លាំង លីធ្ងន់លុបមាត្រ; ខ្លាំងលុបមាត្រ។

➥ {លុប} លុបលាង៖ ឬ កាយកប់លុបលាង (ព.ប្រ.) បំបាត់ឲ្យសូន្យឈឹងឬបំបិទបំបាំងមិនឲ្យលេចឮ។ ល។ (សរសេរក្លាយជា លប់ តាមសូរសម្ដីក៏មាន គួរប្រើ លុប នេះវិញត្រឹមត្រង់តាមប្រភពនៃពាក្យ)។ មើលក្នុងពាក្យ លោប ទៀតផង។

➥ លុបន័យ៖ (—ប៉:នៃ) នាមសព្ទ៖ (បា. —នយ) វិធី, បែបនៃការលុបអក្សរក្នុងពាក្យឬក្នុងសង្កាត់នីមួយចេញខ្លះទុកខ្លះ ទោះលុបតួខាងដើមក្ដី តួកណ្ដាលក្ដី តួចុងក្ដី លុបប៉ុន្មានតួទុកតែត្រឹមប៉ុន្មានតួក្ដី តាមគួដល់ការលុបនិងការទុក, វិធីលុបយ៉ាងនេះ ហៅថា លុបន័យ ឬ លោបន័យ, ដូចជា ឧបាសក, ឧបាសិកា លុបទុកតែត្រឹម បាសក, សិកា; សុតៈ «ស្ដាប», ចិន្ត «គិត», បុច្ឆ «សួរ», លិខ «សរសេរ, កត់ត្រា»; លុបទុកតែត្រឹម សុ.ចិ. បុ. លិ; បុរិស «ប្រុស», ភិក្ខុ «លោកភិក្ខុ», ធម្ម «ធម៌», មហឹស «ក្របី», បង្ក «ភក់», ហំស «សត្វហង្ស», បោក្ខរណី «ស្រះឬត្រពាំងមានឈូក» (បញ្ចូលពាក្យ ថី «ស្ត្រី» មួយម៉ាត់ឲ្យបានគត់គូ) ជា ថី-បុ, ខុ-ធំ, ហឹ-បំ, ហំ-បោ; ការលុបតួអក្សរខ្លះទុកខ្លះយ៉ាងនេះជា លុបន័យ ឬ លោបន័យ (មើលក្នុងពាក្យ លុប, លោប និង រមតិ ទៀតផង)។

➥ លោបន័យ៖ (—ប៉:នៃ) នាមសព្ទ៖ មើលក្នុងពាក្យ លុបន័យ។

➥ លុម្បក៖ (—ប៉:ក:) នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) ចោរប្លន់ (សរសេរជា លុម្បក: ឬ វិ— ក៏បាន); បើចោរស្រីជា លុម្បិកា ឬ វិលុម្បិកា។

➥ {លុម្បក} លុម្បកកម្ម៖ ឬ វិ— អំពើរបស់ចោរប្លន់, អំពើប្លន់, ការប្លន់ (ប្រើជា លុម្បកម្ម ឬ វិលុម្បកម្ម ក៏បាន)។ ព.កា. ថា
រីពួកលុម្បក ប៉ិនខាងការឆ្មក់ ចូលប្លន់អ្នកស្រុក វាហ៊ានចូលប្លន់ ព្រោះមានរនុក ប្រាប់ឲ្យចូលលុក កុំបីញញើត។

➥ លុម្បកម្ម៖ មើលក្នុងពាក្យ លុម្បក។

➥ លុម្បកកម្ម៖ មើលក្នុងពាក្យ លុម្បកម្ម។

➥ លុម្បិកា៖ (—ប៉ិកា) (មើលពាក្យ លុម្បក)។

➥ លុម្ពិនី នាមសព្ទ៖ (សំ.បា.) ឈ្មោះទីតំបន់ដែលព្រះសក្យមុនីសម្មាសម្ពុទ្ធទ្រង់ប្រសូត; សព្វថ្ងៃនេះហៅក្លាយជា រុម្មិណ្ដេ ក៏មាន, នៅខាងទិសឦសានក្រុងពារាណសី, ខាងទិសពាយ័ព្យ នគរកុសិនារា, ក្នុងមធ្យមប្រទេសប៉ែកខាងកើត។

➥ លុយ កិរិយាសព្ទ៖ ដើរក្នុងទឹករាក់ លុយទឹក។
ដើរកាត់ឬដើរទន្ទ្រានចូល
លុយដំណាំ, ដើរលុយស្បូវ។ លុយលុក ឬ លុកលុយ (មើលក្នុងពាក្យ លុក)។

នាមសព្ទ៖ លោហ:សណ្ឋានមូលតូចសំប៉ែត មានរូបភាពឬត្រានិងអក្សរជាសម្គាល់, សម្រាប់ប្រើចាយជាជំនួសបា្រក់; ក្នុងកម្ពុជរដ្ឋសម័យពីដើម មានតម្លៃ២ សេននិង១ សេន, សព្វថ្ងៃនេះ មានតែតម្លៃ១ សេននិងកន្លះសេន; ហៅក្លាយមកពីពាក្យថា ល្វី (Louis) ដែលជាព្រះនាមនៃមហាក្សត្រិយ៍ប្រទេសបារាំងសែសក្នុងសម័យពីដើម …។ ពាក្យសាមញ្ញហៅប្រាក់ដែលសម្រាប់ចាយវាយក្នុងកម្ពុជរដ្ឋសព្វថ្ងៃថា គេមានលុយច្រើន, អស់លុយចាយរលីង។
ចាស់ទុំលោកថា កុំហៅប្រាកពាន់ម៉ឺនថា លុយ ពីព្រោះលុយមានតម្លៃតូចជាងប្រាក់ គឺ កុំនិយាយបន្ទាបវត្ថុមានតម្លែឲ្យថយថោក (ចាស់ៗថា មាត់ស៊ីអំបិលព្រហក់)។