km:tipitaka:sut:an:03:sut.an.03.052

បឋមទ្វេព្រាហ្មណសូត្រ ទី១

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

an 03.052 បាលី cs-km: sut.an.03.052 អដ្ឋកថា: sut.an.03.052_att PTS: ?

បឋមទ្វេព្រាហ្មណសូត្រ ទី១

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(១. បឋមទ្វេព្រាហ្មណសុត្តំ)

[៥៣] សម័យ​មួយ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ ទ្រង់​គង់​នៅ​វត្ត​ជេតពន របស់​អនាថបិណ្ឌិក​សេដ្ឋី ទៀប​ក្រុង​សាវត្ថី។ គ្រា​នោះឯង មាន​ព្រាហ្មណ៍២ នាក់ ​ជរា មាន​វ័យ​ចំរើន ចាស់ មាន​វ័យកន្លង ចូល​ដល់​បច្ឆិម​វ័យ​ តាំងពី​កើត​មក​បាន ​១២០ ឆ្នាំ​ហើយ ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ លុះចូល​ទៅដល់​ហើយ ក៏​ពោល​រាក់​ទាក់​ ជាមួយ​នឹង​ព្រះ​ដ៏មាន​ព្រះ​ភាគ លុះបញ្ចប់ពាក្យ ដែល​គួរ​រាក់​ទាក់ និង​ពាក្យ​គួរ​ឭក​ហើយ ក៏​អង្គុយ​ក្នុង​ទីដ៏សមគួរ។ លុះ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំង​នោះ អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សម​គួរ​ហើយ បាន​ទូលព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ ​យ៉ាង​នេះថា បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន យើង​ខ្ញុំ​ជាព្រាហ្មណ៍ ជរា មាន​វ័យ​ចំរើន​ហើយ ចាស់ កន្លង​វ័យ​ចូល​ដល់​បច្ឆិម​វ័យតាំង​ពី​កើត​មក​បាន ១២០ ឆ្នាំហើយ តែ​យើង​ខ្ញុំ​ទាំង​នោះ មិន​បាន​ធ្វើ​សេចក្ដី​ល្អ មិន​បាន​ធ្វើ​កុសល មិន​បាន​ធ្វើ​ទីពឹង ដើម្បី​ការពារ​ភ័យ សូមព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ទូន្មាន​យើង​​ខ្ញុំ សូម​ព្រះ​គោតម​ដ៏ចំរើន ប្រៀន​ប្រដៅពួក​យើង​ខ្ញុំ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​​ ដើម្បី​សុខ ដល់​យើង​ខ្ញុំ​ អស់​កាល​យូរ។ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា អើ​អ្នក​ទាំង​ឡាយ ​ជាព្រាហ្មណ៍​ជរា មានវ័យ​ចំរើន​ហើយ ចាស់​កន្លង​វ័យ ចូល​ដល់​បច្ឆិម​វ័យ តាំង​ពី​កើត​មក​បាន ១២០ ឆ្នាំ​ហើយ តែថា ​អ្នក​ទាំង​នោះ មិន​បាន​ធ្វើ​សេចក្ដី​ល្អ មិន​បាន​ធ្វើកុសល មិន​បាន​ធ្វើ​ទីពឹង ដើម្បី​ការពារ​ភ័យ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ទាំង​ឡាយ សត្វ​លោក​នេះ ​ដែល​ជរា ព្យាធិ មរណៈ​ បញ្ជូន1) ​តៗ គ្នា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ទាំង​ឡាយ កាលបើសត្វលោក ដែល​ជរា ព្យាធិ មរណៈ ​បញ្ជូនតៗ គ្នា​ យ៉ាងនេះ សេចក្ដី​សង្រួម​ដោយ​កាយ សេចក្ដី​សង្រួម​ដោយ​វាចា សេចក្ដីសង្រួម​ដោយ​ចិត្ត​ណា ពី​ឥឡូវ​នេះទៅ បុណ្យ​ដែល​កើត​អំពី​សេចក្ដីសង្រួម​នោះ ​ជាទី​ជ្រក​កោន​ផង ជាទី​ពួន​ផង ជា​ទីពឹង​ផង ជាទី​រឭក​ផង ជាទី​សង្ឃឹម​ផង របស់​បុគ្គល​អ្នក​ទៅ​កាន់​បរលោក​នោះ។

ជីវិត​ គឺ​អាយុ​មាន​ប្រមាណ​តិច ដែល​ជរា​ បញ្ជូនតៗ​គ្នា ទី​ពឹង​ទាំងឡាយ មិនមានដល់​បុគ្គល ដែល​ជរា​បញ្ជូន​តៗ​គ្នា​ទៅ កាល​បើ​បុគ្គល​ឃើញភ័យ ​ក្នុង​មរណៈ​នុ៎ះ គួរ​ធ្វើ​នូវ​បុណ្យ​ទាំងឡាយ ដែល​ជា​ហេតុ​នាំមក​នូវ​សេចក្ដី​សុខ។ សេចក្ដី​សង្រួម​ ដោយ​កាយ​ វាចា​ ចិត្ត​ណា តាំងពី​ឥ​ឡូវ​នេះ​ទៅ បុណ្យ​ដែល​កើត​អំពី​ការ​សង្រួម​នោះ រមែង​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដើម្បី​ជាសុខ​ ដល់​បុគ្គលដែល​​ទៅ​កាន់​បរលោក​នោះ (ព្រោះ​ហេតុ​នោះ) កាល​បើ​បុគ្គល​រស់​នៅ គួរ​តែ​ធ្វើ​បុណ្យ។

 

លេខយោង

1)
សត្វលោកដែលជាតិបញ្ជូនទៅឲ្យជរា ៗបញ្ជូនទៅឲ្យព្យាធិ ៗបញ្ជូន​ទៅ​ឲ្យ​មរណៈ ៗបញ្ជូនទៅឲ្យជាតិវិញ។
km/tipitaka/sut/an/03/sut.an.03.052.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann