km:tipitaka:sut:an:03:sut.an.03.060

ជាណុស្សោណិសូត្រ ទី៩

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

an 03.060 បាលី cs-km: sut.an.03.060 អដ្ឋកថា: sut.an.03.060_att PTS: ?

ជាណុស្សោណិសូត្រ ទី៩

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៩. ជាណុស្សោណិសុត្តំ)

[៦១] គ្រា​នោះ​ឯង ជានុស្សោ​ណី​ព្រាហ្មណ៍ ចូល​ទៅ​គាល់ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ។ ​បេ។ លុះ​ជានុ​ស្សោណី​ព្រាហ្មណ៍ ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​សម​គួរហើយ បាន​ក្រាប​បង្គំ​ទូល​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ដូច្នេះ​ថា បពិត្រ​ព្រះ​គោតមដ៏​ចំ​រើន គ្រឿង​បូជា​ក្ដី មតកភត្ត ​ដែល​ឲ្យ​ដោយ​សទ្ធា​ក្ដី អាហារ​ជាសំរាប់ ដែល​គប្បី​ឲ្យ ​ដល់​បុគ្គល​ដទៃ​ក្ដី ទេយ្យ​ធម៌ ​គឺ​វត្ថុ​ក្រៅ​ពី​នោះ​ក្ដី របស់​បុគ្គលណា បុគ្គល​នោះ ​គួរ​ឲ្យ​ទាន ចំពោះ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំង​ឡាយ អ្នក​បាន​វិជ្ជា​៣ដែរ​ឬទេ។ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ចុះ​ពួកព្រាហ្មណ៍​ បញ្ញត្តព្រាហ្មណ៍​អ្នក​មាន​វិជ្ជា​៣​ ដោយ​ប្រការ​យ៉ាង​ណា។ ​បពិត្រព្រះ​គោតម​ដ៏ចំរើន ព្រាហ្មណ៍​ក្នុង​លោក​នេះ ​ជា​ឧភតោ​សុជាត (​មាន​ជាតិល្អទាំង​ពីរ​ខាង) គឺ​ខាង​មាតា និង​ខាង​បិតា កើត​អំពី​គភ៌​ ដ៏​បរិសុទ្ធ មិន​មានបុគ្គល​រង្កៀស មិន​មាន​គេ​តិះ​ដៀល ​ដោយ​ពោល​អំពី​ជាតិ​កំណើត​បាន ដរាប​អំពី​ជួរ​ នៃជីតា ​គំរប់​៧ ស្វាធ្យាយ ​ទ្រទ្រង់​នូវ​មន្ត ដល់​ត្រើយ​ នៃ​ត្រៃ​វេទ ព្រម​ទាំង​គម្ពីរ​និឃណ្ខុ និង​កេដុភៈ ព្រម​ទាំង​អក្ខរ​ប្បភេទ គឺ​សិក្ខា ​និង​និរុត្តិ ដែល​មាន​គម្ពីរ​ឈ្មោះ​ ឥតិហាសៈ​ ជា​គំរប់​៥ ជាអ្នក​ចេះ​បទ​ និង​វេយ្យាករណ៍ ជា​អ្នក​ស្ទាត់​ជំនាញ ក្នុង​លោកាយ​តសាស្រ្ត និង​មហា​បុរិស​លក្ខណៈ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំ​រើន ពួក​ព្រាហ្មណ៍ បញ្ញត្ត​ព្រាហ្មណ៍​អ្នក​បាន​វិជ្ជា៣​ យ៉ាង​នេះឯង។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ពួក​ព្រាហ្មណ៍ បញ្ញត្ត​ព្រាហ្មណ៍ ​អ្នកបានវិជ្ជា​៣ ដោយ​ឡែក ឯ​វិជ្ជា​៣ ក្នុង​វិន័យ​របស់​អរិយៈ ​ដោយឡែក។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ចុះ​វិជ្ជា​៣ ក្នុង​វិន័យ​របស់​អរិយៈ ​តើដូច​ម្ដេច វិជ្ជា​៣ ​ក្នុង​វិន័យ​របស់​អរិយៈ​យ៉ាង​ណា សូម​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន មេត្តាប្រោស​សំដែង​ធម៌ ​ដល់​ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ ​យ៉ាង​នោះ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បើ​ដូច្នោះ អ្នក​ចូរ​ប្រុង​ស្ដាប់ ចូរ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត ​ដោយ​ប្រពៃ​ចុះ តថាគត​នឹង​សំដែង។ ជា​នុស្សោ​ណី​ព្រាហ្មណ៍ ទទួល​ស្ដាប់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ថា ព្រះ​ករុ​ណា ​ព្រះ​​អង្គ។ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ដូច្នេះថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ភិក្ខុក្នុង​សាសនានេះ ស្ងាត់​ចាក​កាម​ទាំង​ឡាយ។ ​បេ។ ក៏​ចូល​ចតុ​ត្ថ​ជ្ឈាន។ កាល​បើ​ចិត្ត តាំង​ខ្ជាប់​ខ្ជួន បរិសុទ្ធ​ស្អាត ឥត​មាន​កិលេស ប្រាសចាកឧបក្កិលេស ជា​ចិត្ត​ទន់ គួរ​ដល់​ភាវនា​កម្ម ជាចិត្ត​នឹង​ធឹង មិន​ញាប់ញ័រ​ យ៉ាង​នេះ​ហើយ ភិក្ខុ​នោះ ​ក៏​បង្អោន​ចិត្ត​ទៅ ដើម្បី​បុព្វេនិវាសានុស្សតិញ្ញាណ ភិក្ខុ​នោះ រឭក​ឃើញ​ នូវ​បុព្វេ​និវាស​ច្រើន​ប្រការ។ បេ។ នេះ​ជា​វិជ្ជា​ទី​១ ដែល​ភិក្ខុ​នោះ ​បាន​សំរេច​ហើយ អវិជ្ជា​បាត់​ទៅ វិជ្ជា​ក៏កើត​ឡើង ងងឹត​បាត់​ទៅ ពន្លឺក៏​កើត​ឡើង (​ជា​ផល​) សម​គួរ​ដល់​ភិក្ខុអ្នក​មិន​ប្រមាទ មាន​ព្យាយាម​ ​ជា​គ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស មាន​ចិត្ត​បញ្ជូនទៅ​រក​ព្រះ​និព្វាន។ កាល​បើចិត្ត​ តាំង​ខ្ជាប់ ​បរិសុទ្ធ​ស្អាត ឥត​មាន​កិលេស ប្រាស​ចាក​ឧបក្កិលេស ជាចិត្ត​ទន់ គួរ​ដល់​ភាវនា​កម្ម ជាចិត្ត​នឹង​ធឹង ​មិនញាប់​ញ័រ​ យ៉ាង​នេះ​ហើយ ភិក្ខុ​នោះ ​ក៏​បង្អោន​ចិត្ត​ទៅ​ ដើម្បី សត្តា​នំ ចុតូបបាតញ្ញាណ ភិក្ខុ​នោះ ​មាន​ចក្ខុ​ដូច​ជាទិព្វ ​ដ៏​បរិសុទ្ធ ​កន្លង​បង់​ចក្ខុ​ជារបស់មនុស្ស​ធម្មតា ឃើញ​ពួក​សត្វ​។ ​បេ។ នេះ ជា​វិជ្ជា​ទី​២ ដែល​ភិក្ខុ​នោះ ​បានសម្រេច​ហើយ​ អវិជ្ជា​បាត់​ទៅ​ វិជ្ជា​ក៏​កើត​ឡើង ងងឹត​បាត់​ទៅ​ ពន្លឺ​ក៏​កើត​ឡើង (​ជា​ផល) សម​គួរ​ដល់​ភិក្ខុ​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្ដី​ប្រមាទ មាន​ព្យាយាម​ ជាគ្រឿង​ដុត​កំ​ដៅ​កិលេស មាន​ចិត្ត​បញ្ជូន​ទៅ​រក​ព្រះ​និព្វាន។ កាល​បើចិត្ត តាំង​ខ្ជាប់​ខ្ជួន បរិសុទ្ធ​​ស្អាត ឥត​មាន​កិលេស ប្រាស​ចាកឧបក្កិលេស ជា​ចិត្ត​ទន់ គួរ​ដល់​ភាវ​នាកម្ម ជា​ចិត្ត​នឹង​ធឹង មិន​ញាប់ញ័រ​ យ៉ាង​នេះ​ហើយ ភិក្ខុ​នោះ ​ក៏​បង្អោន​ចិត្ត​ទៅ ដើម្បី​អាសវក្ខ​យញ្ញាណ ភិក្ខុ​នោះ ដឹង​ច្បាស់​តាម​ពិត​ថា នេះ​ជា​ទុក្ខ។ ​បេ។ ដឹង​ច្បាស់​តាម​ពិត​ថា នេះជាបដិបទា នាំ​ឲ្យ​ដល់​សេចក្ដី​រលត់​ទុក្ខ។ ​​ដឹង​ច្បាស់​តាម​ពិត​ថា ទាំង​អស់នេះ ​ជា​អាសវៈ។ ​បេ។ ដឹង​ច្បាស់​តាម​ពិត​ថា នេះ​ជាបដិបទា នាំ​ឲ្យ​បាន​ដល់សេចក្ដី​រលត់​អាសវៈ។ កាល​ភិក្ខុ​នោះ ​ដឹង​យ៉ាង​នេះ ឃើញ​យ៉ាង​នេះ ចិត្ត​ក៏​រួចស្រឡះ ចាក​កាមា​សវៈ​ផង ចិត្ត​ក៏​រួច​ស្រឡះ ចាក​ភវាសវៈ​ផង ចិត្តក៏​រួច​ស្រឡះ ចាក​អវិជ្ជា​សវៈ​ផង កាល​ចិត្ត​រួច​ស្រឡះ​ហើយ ញាណ​កើតឡើង​ថា ចិត្ត​រួច​ស្រឡះ​ហើយ ដឹង​ច្បាស់​ថា ជាតិ​អស់​ហើយ ព្រហ្មចរិយធម៌ អាត្មាអញ ​បាន​ប្រព្រឹត្ត​ស្រេច​ហើយ សោឡ​សកិច្ច ​អាត្មា​អញ ​បានធ្វើ​ស្រេច​ហើយ មគ្គភាវ​នាកិច្ច​ដទៃ ​ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សោឡ​សកិច្ច​នេះទៀត ​មិន​មាន​ឡើយ នេះ​ជា​វិជ្ជា​ទី៣ ដែល​ភិក្ខុ​នោះ​ បាន​សម្រេច​ហើយ អវិជ្ជា​បាត់​ទៅ វិជ្ជា​ក៏​កើត​ឡើង​ ងងឹត​បាត់​ទៅ ពន្លឺ​ក៏​កើត​ឡើង ​(​ជា​ផល) សម​គួរ​ដល់​ភិក្ខុ​អ្នក​មិន​មាន​សេចក្ដី​ប្រមាទ មាន​ព្យាយាម ជា​គ្រឿងដុត​កំដៅ​កិលេស មាន​ចិត្ត​បញ្ជូន​ទៅ​រក​ព្រះ​និព្វាន។

បុគ្គល​ណា បរិបូណ៌​ដោយ​សីល​ និង​វ័ត មាន​ចិត្ត​បញ្ជូន​ទៅរកព្រះនិព្វាន មាន​ចិត្ត​ដំកល់​មាំ ចិត្ត​របស់​បុគ្គល​ណា ស្ទាត់ ប្រសើរ​ឯក ខ្ជាប់​ខ្ជួន​ប្រពៃ បុគ្គលណា ដឹង​នូវ​បុព្វេ​និវាស​ផង ឃើញ​នូវ​សួគ៌​ និង​អបាយ​ផង មួយ​ទៀត ដល់​នូវ​កា​រអស់​ទៅនៃជាតិ បាន​ដឹង​ច្បាស់​ហើយ សម្រេច​សម្រាន្ត​នៅ ដោយទី​បំផុត​នៃកិច្ច ជា​ខីណា​សវមុនិ អ្នក​បាន​វិជា្ជ​៣ ដោយ​វិជ្ជា៣​នុ៎ះ តថាគត ​ហៅ​បុគ្គល អ្នក​បាន​វិជ្ជា​៣​នោះ ថាជាព្រាហ្មណ៍ ​មិន​ហៅ​បុគ្គល​ដទៃ ​តាម​ពាក្យ ដែល​គេ​ធ្លាប់​ពោលឡើយ។

ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ វិ​ជ្ជា​៣​ក្នុង​វិ​ន័យ​របស់​អរិយៈ យ៉ាង​នេះ​ឯង។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន វិជ្ជា​៣ ​របស់​ពួក​ព្រាហ្មណ៍ ដោយ​ឡែក​ ឯវិជ្ជា៣ ក្នុង​វិន័យ​​របស់​អរិយៈ​ ដោយ​ឡែក បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន វិជ្ជា​៣ របស់​ពួក​ព្រាហ្មណ៍ មិន​ដល់​នូវ​ចំ​ណែក ​ទី​១៦​ៗ​ដង នៃ​វិជ្ជា ៣​ ក្នុង​វិន័យរបស់​អរិយៈ​នេះ​ទេ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​​ដ៏​ចំរើន ភ្លឺ​ច្បាស់​ណាស់​។ បេ។ សូម​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ចាំ​ទុក​នូវ​ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ​ថា​ជា​ឧបាសក ​ដល់​នូវ​សរណៈ ស្មើ​ដោយ​ជីវិត តាំង​ពី​ថ្ងៃ​នេះ ​ជាដើម​ទៅ។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/an/03/sut.an.03.060.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann