km:tipitaka:sut:an:03:sut.an.03.061

សង្គារវសូត្រ ទី១០

សង្ខេប

ព្រាហ្មណ៍​​នៅ​តែ​គិត​​ថា មាគ៌ា​​របស់​​ព្រះពុទ្ធ​​ចាក​​ចេញ​​ជា​​ផ្លូវ​​អាត្មានិយម។ តើមែនទេ?

an 03.061 បាលី cs-km: sut.an.03.061 អដ្ឋកថា: sut.an.03.061_att PTS: ?

សង្គារវសូត្រ ទី១០

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ ព្រះ​ខេមានន្ទ

(១០. សង្គារវសុត្តំ)

[៦២] គ្រា​នោះ​ឯង សង្គារវ​ព្រាហ្មណ៍​ ចូល​ទៅ​គាល់​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ លុះ​ចូល​ទៅ​ដល់​ហើយ ក៏​ធ្វើ​សេចក្ដី​រីករាយ ​ជាមួយ​នឹង​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះភាគ លុះ​បញ្ចប់​ពាក្យ​ ដែល​គួរ​រីករាយ និង​ពាក្យ​គួរ​រឭក​ហើយ​ ក៏​អង្គុយ​ក្នុងទី​សម​គួរ។ លុះ​សង្គារ​វព្រាហ្មណ៍ អង្គុយក្នុង​ទី​សម​គួរ​ហើយ បានក្រាប​បង្គំ​ទូល​ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ​ដូច្នេះ​ថា បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន យើងទាំង​ឡាយ ​ឈ្មោះ​ថា​ជា​ព្រាហ្មណ៍ បូជា​នូវ​យញ្ញ​ខ្លួន​ឯង​ខ្លះ ប្រើ​គេ​ឲ្យ​បូជា​ខ្លះ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ក្នុង​ដំណើរ​នោះ ព្រាហ្មណ៍​ណា បូជាយញ្ញ ដោយ​ខ្លួន​​ឯង​ផង ព្រាហ្មណ៍​ណា ប្រើ​គេ​ឲ្យ​បូជា​ផង ព្រាហ្មណ៍ទាំង​អស់​នោះ ឈ្មោះ​ថា ប្រតិ​បត្តិ ​នូវ​សេចក្ដី​ប្រតិប័ទ​ ជា​ហេតុ​ឲ្យ​កើត​បុណ្យ ដែល​ប្រ​ព្រឹត្ត​ទៅ ក្នុង​សរី​រៈ​ដ៏​ច្រើន ព្រោះ​ហេតុ​តែ​ការ​បូជា​នេះ​ បពិត្រ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន ចំ​ណែក​ខាង​បុគ្គល​ណា ចេញ​ចាក​ត្រកូលណាក្ដី ចេញចាក​ផ្ទះ​ណាក្ដី ហើយ​បួស​ក្នុង​សំ​ណាក់​បុគ្គល​មិន​មាន​ផ្ទះ ក៏​ទូន្មាន​ចំពោះ​ខ្លួន​មួយ​ៗ រម្ងាប់​ចំពោះ​ខ្លួន​មួយ​ៗ រំលត់​ទុក្ខ ​ចំ​ពោះ​ខ្លួន​មួយ​ៗ បុញ្ញប្បដិបទានេះ ប្រពឹត្ត​ទៅ​ក្នុង​សរី​រៈតែ​មួយ រមែង​មាន​ដល់​បុគ្គល​នោះ ​យ៉ាង​នេះ ព្រោះ​ហេតុ​តែ​បព្វ​ជ្ជា​នេះ។ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ទ្រង់​ត្រាស់​ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ បើ​ដូច្នោះ តថាគត​ នឹង​ត្រឡប់​សួរ​ដំ​ណើរ​នោះ ​ចំ​ពោះ​អ្នក​វិញ អ្នក​គាប់​ចិត្ត​យ៉ាង​ណា គប្បី​ដោះ​ស្រាយ​ប្រស្នា​នោះ​ យ៉ាង​នោះ​ចុះ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ អ្នក​សំ​គាល់​សេចក្ដី​នោះ​ ដូច​ម្ដេច ព្រះ​តថា​គត​ កើតឡើង ក្នុង​លោក​នេះ​​ ជា​អរហន្ត ​សម្មាសម្ពុទ្ធ បរិបូណ៌​ដោយ​វិជ្ជា ​និង​ចរណៈ មាន​ដំ​ណើរ​ល្អ ជ្រាបច្បាស់​នូវ​ត្រៃ​លោក មិន​មាន​បុគ្គល​ដទៃ​ ប្រសើរជាង ជាសារ​ថី ​ទូន្មាននូវ​បុរស ដែល​គួរ​ទូន្មាន​​បាន ជាគ្រូ​នៃ​ទេវតា និង​មនុស្ស​ទាំង​ឡាយ ត្រាស់​ដឹង​នូ​វ​អរិយសច្ច​ ទាំង​៤ លែង​វិលមក​កាន់​ភពថ្មី​ទៀត ព្រះ​តថាគត​នោះ ពោល​យ៉ាង​នេះ​ថា នេះ​ជា​ផ្លូវ នេះ​ជា​បដិបទា ក្នុង​ដំណើរនោះ ដូច​តថាគត​ប្រតិ​បត្តិ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់ច្បាស់ នូវ​ការ​ចុះ​ស៊ប់ ​កាន់​ព្រហ្ម​ចរិយៈ​ដ៏​ប្រសើរ ដោយ​ប្រាជ្ញា​ដ៏​ឧ​ត្តម​ខ្លួនឯង ទើប​ប្រកាស​ប្រាប់ (សត្វ​ដទៃ) ថា អើ អ្នក​ទាំង​ឡាយ​ ចូរ​មក អ្នក​ទាំង​ឡាយ ចូរ​ប្រ​តិបត្តិ​ ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់ ​នូវ​ការ​ចុះ​ស៊ប់​ កាន់​ព្រហ្មចរិយៈដ៏​ប្រសើរ ដោយ​ប្រាជ្ញា​ខ្លួន​ឯង សម្រេច​សម្រាន្ត​នៅ​ យ៉ាង​ណា អ្នកទាំង​ឡាយ ចូរ​ប្រតិ​បត្តិ​យ៉ាង​នោះ​ចុះ។ ព្រះ​សា​ស្ដា​នេះ តែង​សំ​ដែងធម៌ផង ពួក​ជន​ដទៃ ​ប្រតិ​បត្តិ​តាម​បែប​នោះផង ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​។ ការ​ប្រមាណ​នៃ​សត្វ​ទាំង​ឡាយ​នោះ មាន​រយ​ដ៏​ច្រើន​ផង មានពាន់ដ៏ច្រើន​ផង មាន​សែន​ដ៏​ច្រើន​ផង ម្នាលព្រាហ្មណ៍ អ្នក​សំ​គាល់​សេចក្ដី​នោះ ​ដូច​ម្ដេច កាល​បើ​ហេតុ​មាន​យ៉ាង​នេះ​ បុញ្ញ​ប្បដិ​បទា​នេះ ​ឈ្មោះ​ថា ប្រព្រឹត្តទៅ ក្នុង​សរី​រៈតែ​មួយ ឬ​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ ក្នុង​សរី​រៈដ៏​ច្រើន ព្រោះ​ហេតុ​តែបព្វ​ជ្ជា​ ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ។ បពិត្រព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន កាល​បើហេតុ​មាន​យ៉ាង​នេះ បុញ្ញប្បដិបទា​នេះ ឈ្មោះ​ថា ប្រ​ពឹត្ត​ទៅ​ ក្នុង​សរី​រៈដ៏ច្រើន ព្រោះ​ហេតុ​តែ​បព្វ​ជ្ជា​នេះ ​ដូច្នេះ​។ កាល​បើព្រាហ្មណ៍​និយាយ យ៉ាង​នេះ​ហើយ ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​​មាន​អាយុ បាន​និយាយ​នឹង​សង្គារវព្រាហ្មណ៍ ​ដូច្នេះថា ​ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បណ្ដា​បដិបទា ទាំង​២​នេះ​ អ្នកគាប់​ចិត្តបដិបទាណា ថា​មាន​សេចក្ដី​ត្រូវ​កា​រតិច​ផង មាន​ការ​រៀប​ចំតិចផង មាន​ផល​ច្រើន​ផង មាន​អានិសង្ស​ច្រើន​ផង។ ​ កាល​បើព្រះអានន្ទ និយាយ​យ៉ាង​នេះ​ហើយ សង្គារវព្រាហ្មណ៍ បាន​និយាយនឹង​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ ​ដូច្នេះ​ថា បុគ្គល​ដូច​ជា​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន និងព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​ចំរើន​ទាំង​នេះ ខ្ញុំ​ត្រូវ​បូជា ខ្ញុំ​ត្រូវ​សរ​សើរ។ ព្រះ​អានន្ទដ៏​មាន​អាយុ បាន​និយាយ​នឹង​សង្គារ​វព្រាហ្មណ៍​ ជាគំរប់​២ដង ​ដូច្នេះថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ អាត្មា​មិន​សួរ​អ្នក​ថា ពួក​បុគ្គល​ដូច​ម្ដេច ដែល​អ្នក​ត្រូវបូជា​ ឬ ពួក​បុគ្គល​ដូច​ម្ដេច ដែល​អ្នក​ត្រូវ​សរសើរ​ យ៉ាង​នេះ​ទេ។ ​ម្នាលព្រាហ្មណ៍ អាត្មា​សួរ​អ្នក​ យ៉ាង​នេះ​ថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បណ្ដា​បដិបទាទាំង​ពី​រនេះ អ្នក​គាប់​ចិត្ត​បដិបទា​ណា​ថា មាន​សេចក្ដី​ត្រូវ​ការ​តិច​ផង មានកា​ររៀប​ចំតិចផង មាន​ផល​ច្រើន​ផង មា​នអានិសង្សច្រើន​ផង ដូច្នេះទេ​តើ។ សង្គារ​វព្រាហ្មណ៍ បាន​និយាយ​នឹង​ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ ជាគំរប់២​ដង​ ដូច្នេះ​ថា បុគ្គល​ដូច​ជា​ព្រះ​សម​ណ​គោត​ម​ដ៏​ចំរើន និង​ព្រះ​អានន្ទដ៏​ចំរើន​នេះ​ ខ្ញុំ​ត្រូវ​បូជា​ ខ្ញុំ​ត្រូ​វសរសើរ​។ ព្រះ​អានន្ទ​ដ៏​មាន​អាយុ បាន​និយាយនឹង​សង្គារ​វព្រាហ្មណ៍​ ជាគំរប់​៣ ដង ​ដូច្នេះ យ៉ាង​នេះ​ថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ អាត្មាមិន​សួរ​អ្នក​ថា ពួក​បុគ្គល​ដូច​ម្ដេច ដែល​អ្នក​ត្រូវ​បូជា​ ឬ​ពួក​បុគ្គលដូច​ម្ដេច ដែល​អ្នក​ត្រូវ​សរសើរ​ទេ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ អាត្មា​សួរ​អ្នក​ យ៉ាង​នេះ​ថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បណ្ដា​បដិបទា​ ទាំង​ពីរនេះ អ្នក​កាន់​បដិបទាណា ថា មាន​សេចក្ដី​ត្រូវ​ការ​តិ​ចផង មានការរៀប​ចំ​តិ​ច​ផង មានផល​​ច្រើន​ផង ​មាន​អានិសង្ស​ច្រើន​ផង​ ដូច្នេះ​ទេតើ។ សង្គារវព្រាហ្មណ៍ បាន​និយាយ​នឹង​ព្រះអានន្ទ​ដ៏មាន​អាយុ ជា​គំរប់​៣ដង ដូច្នេះ​ថា ​បុគ្គល​ដូច​ជា​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន និង​ព្រះ​អានន្ទដ៏​ចំ​រើន​នេះ ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​បូជា​ ខ្ញុំ​ត្រូវ​សរសើរ។ ​ លំ​ដាប់​នោះ​​ឯង ព្រះ​ដ៏មាន​ព្រះភាគ មាន​សេចក្ដី​ត្រិះរិះ ដូច្នេះ​ថា សង្គារ​វព្រាហ្មណ៍​ ត្រូវ​អានន្ទសួរ​ប្រស្នា​ ប្រកប​ដោយ​ហេតុ ដរាប៣ដង​ហើយ ​បន្លប់​មិន​ដោះ​ស្រាយ​បើដូច្នោះ ​មាន​តែ​តថា​គត​ដោះស្រាយ។ លំដាប់​នោះ​ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះភាគ​ ត្រាស់​នឹង​សង្គារវព្រាហ្មណ៍ ​ដូច្នេះថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍​ ថ្ងៃ​នេះ​ អន្តរាកថា (ពាក្យ​ពោល​ក្នុង​ចន្លោះ ​ឬរវាង) ដូច​ម្ដេចកើត​ឡើង ដល់​ពួក​ជន ដែល​អង្គុយ​ប្រជុំ​គ្នា ក្នុង​រាជ​បរិសទ្យ​ ក្នុង​ខាង​ក្នុងរាជ​បុរី​។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ថ្ងៃនេះ ​ខាង​ក្នុង​រាជ​បុរី​ អន្ដរាកថានេះឯង កើត​ឡើង​ដល់​ពួក​ជន ដែល​អង្គុយ​ប្រជុំ​គ្នា ក្នុង​រាជ​បរិសទ្យថា​បាន​ឮថា កាល​ពីដើម ពួក​ភិក្ខុ​មាន​ប្រមាណ​តិច តែ​ភិក្ខុ​អ្នក​មាន​ឧត្ដរិមនុស្ស​ធម៌ សំដែង​ឥទ្ធិប្បាដិហារ្យបាន​ មាន​ច្រើន ឥឡូវ​នេះ ពួក​ភិក្ខុ​មាន​ច្រើន​មែន តែ​ភិក្ខុ​អ្នក​មាន​ឧត្ដរិមនុស្ស​ធម៌ សំដែង​ឥទ្ធិប្បាដិហារ្យ​បាន មាន​ប្រមាណតិចវិញ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ថ្ងៃ​នេះ ​ខាង​ក្នុង​រាជ​បុរី អន្តរាកថានេះ កើតឡើង ដល់​ពួក​ជន ដែល​អង្គុយ​ប្រជុំគា្ន ក្នុង​រាជបរិសទ្យ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ​បាដិហារ្យ​នេះ​ មាន​៣។ បាដិហារ្យ​៣ ​ដូច​ម្ដេច។ ​គឺ​ឥទ្ធិប្បាដិហារ្យ១ អា​ទេសនា​បាដិហារ្យ ១ អនុ​សាសនី​បាដិហារ្យ​១។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ឥទ្ធិ​ប្បាដិហារ្យ តើដូចម្ដេច។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ បាន​សម្រេច​ឫទ្ធិ​ច្រើន​ប្រការ គឺមនុស្ស​ម្នាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​ទៅ​ជាមនុស្ស​ច្រើន​នាក់​ក៏​បាន មនុស្ស​ច្រើន​នាក់ ធ្វើ​ឲ្យ​ទៅ​ជា​មនុស្ស​ម្នាក់​វិញ ក៏​បាន ដើរ​ទៅ​មិន​ជាប់​ចំពាក់​នឹង​ទី​វាល ​ទី​ខាង​ក្រៅ ទី​ខាង​ក្រៅ​ជញ្ជាំង ទី​ខាង​ក្រៅ​កំពែង ទី​ខាង​ក្រៅ​ភ្នំ ​ហាក់​ដូច​ជា​ដើរ​ទៅ ក្នុង​អាកាស ​ក៏បាន​ ធ្វើ​នូវ​ការ​ងើប​ឡើង ឬមុជ​ចុះក្នុង​ផែន​ដី ហាក់​ដូច​ជា​ងើប​ឡើង ឬមុជ​ចុះ ក្នុងទឹក​ក៏​បាន ដើរ​លើទឹក​មិន​បែក​ធ្លាយ ហាក់​ដូច​ជា ដើរ​លើ​ផែន​ដី​ក៏​បាន ទៅ​ឯ​អាកាស​ទាំង​ភ្នែន ហាក់​ដូច​សត្វ​ស្លាប​ ក៏​បាន​ យក​ដៃ​ទៅ​ស្ទាប​អង្អែល ចាប់​ពាល់​ព្រះ​ចន្ទ ​ព្រះ​អាទិត្យ​នេះ ដែល​មាន​ឫទ្ធិ​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ មានអានុភាព​ច្រើន​យ៉ាង​នេះ ​ក៏​បាន ធ្វើ​អំណាច​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដោយ​កាយ​ ដរាបដល់​ព្រហ្ម​លោក​ក៏​បាន។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ នេះ​ហៅ​ថា ឥទ្ធិប្បាដិហារ្យ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ អាទេសនា​បា​ដិហារ្យ តើ​ដូច​ម្ដេច។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ​ ទាយ (ចិត្ត) តាម​និមិត្ត​ថា មនោរបស់​អ្នក យ៉ាង​នេះ​ខ្លះ មនោរបស់​អ្នក ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ខ្លះ ចិត្ត​អ្នក​ ដូច្នេះ​ខ្លះ។ បុគ្គល​នោះ ទោះ​បី​ទាយ​ច្រើន ហេតុ​ដែល​ទាយ​ដូច្នោះ​នោះ ​ក៏​មិន​ភ្លាត់។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ មួយ​ទៀត បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ​ក្នុង​លោក​នេះ មិន​បាច់​ទាយ​ចិត្ត តាម​និមិត្ត​ទេ គ្រាន់​តែ​ឮ​សំឡេង​ពួក​មនុស្ស ពួក​អមនុស្ស និង​ពួក​ទេវតាហើយ​ ក៏​ទាយ​បាន​ថា មនោ​របស់​អ្នក​ យ៉ាង​នេះ​ខ្លះ មនោ​របស់​អ្នក​ ដោយប្រការ​ដូច្នេះ​ខ្លះ ចិត្ត​អ្នក​ដូច្នេះ​ខ្លះ។ បុគ្គល​នោះ ទោះ​បី​ទាយ​ច្រើន ហេតុ​ដែល​ទាយ​ដូច្នោះ​នោះ ក៏​មិន​ភ្លាត់។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ មួយ​ទៀត បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ មិន​បាច់​ទាយ​ចិត្ត​ តាម​និមិត្ត​ទេ មិន​បាច់​ឮសំ​ឡេង​ពួក​មនុស្ស ពួក​អមនុស្ស និង​ពួក​ទេវតា​ ហើយ​ទាយ​ទេ គ្រាន់តែ​ឮ​សូរ​វិតក្ករៈ ​វិចារៈ ​របស់​បុគ្គល ដែល​ត្រិះ​រិះ​ពិចារណា ក៏​ទាយ​បាន​ថា មនោរបស់​អ្នក​យ៉ាង​នេះ​ខ្លះ មនោ​របស់​អ្នក ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ខ្លះ គំនិត ​អ្ន​ក​ដូច្នេះ​ខ្លះ។ បុគ្គល​នោះ ទោះ​បី​ទាយ​ច្រើន ហេតុ​ដែល​ទាយដូច្នោះ​នោះ​ ក៏​មិន​ភ្លាត់។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ មួយ​ទៀត បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ មិន​បាច់​ទាយ​ចិត្ត ​តាម​និមិត្តទេ ទាំង​មិន​បាច់​ស្ដាប់​សំឡេងពួក​មនុស្ស ពួកអ​មនុស្ស ពួក​ទេវតា ហើយ​ទាយ​ទេ ទាំង​មិន​បាច់​ស្ដាប់សូរ​វិតក្កៈ វិចារៈ របស់​មនុស្ស​ដែល​ត្រិះ​រិះ ដែល​ពិចារណា​ ហើយ​ទាយ​ទេ ប៉ុន្តែ​ថា ​កំណត់​ដឹង​ចិត្ត ដោយ​ចិត្ត​នៃ​បុគ្គល​ ដែល​ចូល​សមាធិ មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចារៈថា មនោ​សង្ខារ​ទាំង​ឡាយ របស់​បុគ្គល​ដ៏​ចំរើន​នេះ តាំងទុក​ហើយ​យ៉ាង​ណា បុគ្គល​ដ៏​ចំរើន នឹង​ត្រិះ​រិះ​នូវ​វិតក្កៈ ឈ្មោះ​ឯណោះ អំពី​លំ​ដាប់​នៃ​ចិត្ត​នេះ។ បុគ្គល​នោះ ទោះ​បី​ទាយ​ច្រើន ​ហេតុ​ដែល​ទាយដូច្នោះ​នោះ ក៏​មិន​ភ្លាត់។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ នេះ​ហៅ​ថា អា​ទេស​នាបាដិហារ្យ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ចុះ​អនុ​សាសនី​បាដិហារ្យ តើដូច​ម្ដេច។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ ​ប្រៀន​ប្រដៅ​យ៉ាង​នេះ​ថា ​អ្នកទាំង​ឡាយ​ ត្រូវ​ត្រិះរិះ​យ៉ាង​នេះ កុំ​ត្រិះ​រិះ​យ៉ាង​នេះ​ឡើយ ចូរ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត យ៉ាង​នេះ កុំ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​ យ៉ាង​នេះ​ឡើយ ចូរ​លះ​បង់ នូវ​អំពើនេះ​ចេញ ចូរឱបក្រសោប ​នូវ​អំពើ​នេះ​ចុះ​។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ នេះ​ហៅ​ថា អនុសាសនីបាដិហារ្យ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បា​ដិហារ្យ មាន​៣​ប្រការ​នេះ​ឯង។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ បណ្ដា​បា​ដិហារ្យ ​ទាំង​៣​នេះ អ្នក​គាប់​ចិត្ត​បាដិហារ្យ​ណា ថា ល្អផង ឧត្ដម​ផង។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន បណ្ដា​បាដិហារ្យ​ទាំង​នោះ ​បាដិហារ្យ​ ដែល​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ បាន​សម្រេច​ឫទ្ធិ​ច្រើនប្រការ។ បេ។ ធ្វើ​អំណោច​ ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​ ដោយ​កាយ ​ដរាប​ដល់​ព្រហ្ម​លោក បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន បាដិហារ្យ​នេះ បុគ្គល​ណា ​ធ្វើ​បាដិ​ហារ្យ​នោះ បុគ្គល​នោះឯង រមែង​បាន​បា​ដិហារ្យ​នោះ បុគ្គល​ណា​ ធ្វើ​បាដិ​ហារ្យនោះ​ បាដិហារ្យ​នោះ តែង​មាន​ដល់​បុគ្គល​នោះ​ឯង។ បពិត្រ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំ​រើន បាដិ​ហារ្យ​នេះ​ ប្រាកដ​ដល់​ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ បី​ដូច​រូប​ភាព ប្រកប​ដោយ​កលមាយា។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន បាដិ​ហារ្យណា ដែល​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ ទាយ​ចិត្ត​តាម​និមិត្ត​បាន ​ថា មនោរបស់​អ្នក​យ៉ាង​នេះ​ខ្លះ មនោ​របស់​អ្នក​ ដោយ​ប្រការ​ដូច្នេះ​ខ្លះ​ ចិត្ត​របស់អ្នក ​ដូច្នេះ​ខ្លះ។ ​ បុគ្គល​នោះ ទោះ​បី​ទាយ​ច្រើន ហេតុ​ដែល​ទាយ​ដូច្នោះនោះ ក៏​មិន​ភ្លាត់។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន មួយ​ទៀត បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ​ មិន​បាច់​ទាយ​ចិត្ត តាម​និមិត្ត​ទេ គ្រាន់​តែ​ឮ​សំឡេង​ពួក​មនុស្ស ពួក​អមនុស្ស​ ឬ​ពួក​ទេវតា​ ហើយ​ទាយ​បាន មិន​បាច់​ឮ​សំឡេង​ពួក​មនុស្ស ពួក​អមនុស្ស ឬ​ពួក​ទេវតា ​ហើយ​ទាយ គ្រាន់​តែ​ឮ​សូរ​វិតក្កៈ វិចារៈ របស់បុគ្គល​កំពុង​ត្រិះ​រិះ កំ​ពុង​ពិចារណា​ ហើយ​ទាយ​ត្រូវ មិន​បាច់​ឮ​សូរ​វិតក្កៈ វិចារៈ របស់​បុគ្គល​កំពុង​ត្រិះរិះ កំពុង​ពិចារណា​ ហើយ​ទាយ​ទេ គ្រាន់​តែ​កំណត់​ដឹង​ចិត្ត ​ដោយ​ចិត្ត ​របស់​អ្នក​បាន​សមាធិ ​មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចា​រៈថា មនោសង្ខារ​ទាំងឡាយ របស់​បុគ្គល​ដ៏​ចំរើន​នេះ តាំង​ទុក​យ៉ាង​ណា បុគ្គល​ដ៏​ចំរើន នឹង​ត្រិះ​រិះ​នូវ​វិតក្កៈ ឈ្មោះ​ឯណោះ តាម​លំ​ដាប់​នៃចិត្តនេះ។ បុគ្គល​នោះ​ ទោះ​បី​ទាយ​ច្រើន ហេតុ​ដែល​ទាយ​ដូច្នោះ​នោះ ក៏មិន​ភ្លាត់ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន បាដិ​ហារ្យ​នេះ បុគ្គល​ណា បាន​ធ្វើ​បាដិ​ហារ្យ​នោះ បុគ្គល​នោះ​ឯង ​បាន​នូវ​បាដិហារ្យ​នោះ បុគ្គល​ណា ធ្វើ​បាដិ​ហារ្យ​នោះ បាដិ​ហារ្យ​នោះ ​រមែង​មាន​ដល់​បុគ្គល​នោះ​ឯង។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ​​បាដិហារ្យ​នេះ ​ប្រាកដ​ដល់​ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ បី​ដូច​រូបភាព ​ប្រកប​ដោយ​កល​មាយា។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន បាដិហារ្យណា ដែល​បុគ្គល​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ ប្រៀន​ប្រដៅ ​យ៉ាង​នេះ​ថា អ្នក​ទាំង​ឡាយ ចូរ​ត្រិះរិះ​យ៉ាង​នេះ​ កុំ​ត្រិះ​រិះ​យ៉ាង​នេះ​ឡើយ ចូរ​ធ្វើ​ទុកក្នុង​​ចិត្ត យ៉ាងនេះ កុំ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​យ៉ាង​នេះ​ឡើយ ចូរ​លះ​បង់​អំពើ​នេះ​ចេញ ចូរ​ប្រកប​អំពើ​នេះវិញ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន បណ្ដា​បាដិហារ្យ ទាំង​៣​នេះ ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ ​គាប់​ចិត្ត​បាដិហារ្យ​នេះ​ ល្អ​ផង ឧត្ដម​ផង។ បពិត្រ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន​ អស្ចារ្យ​ណាស់ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ចំឡែក​ណាស់ ពាក្យ​ដែល​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ទ្រង់​សំដែង​ហើយ​នេះ ថា​ជា​សុភាសិត យើង​ខ្ញុំ​ចាំ​ទុក​នូវ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ដែល​ប្រកប​ដោយ​បាដិ​ហារ្យ​ ទាំង​៣នេះ ព្រោះ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន បាន​សម្រេចឫទ្ធិ​ច្រើន​ប្រការ។ ​បេ។ ប្រើ​អំណាច ឲ្យ​ប្រពឹ្រត្ត​ទៅ ដោយ​កាយ ដរាប​ដល់​ព្រហ្មលោក ព្រោះព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន កំណត់​ដឹង​ នូវ​ចិត្ត​ដោយ​ចិត្ត ​របស់​បុគ្គល​ អ្នក​បាន​សមាធិ ឥត​មាន​វិតក្កៈ ឥត​មាន​វិចារៈថា មនោ​សង្ខារ​ទាំងឡាយ ដែល​បុគ្គល​ដ៏ចំរើន​នេះ ​ដំកល់​ទុក បុគ្គល​ដ៏​ចំរើន​នេះ នឹង​ត្រិះ​រិះ​ នូវ​វិតក្កៈឈ្មោះ​ឯណោះ ក្នុង​លំដាប់​នៃ​ចិត្ត​នេះ ដ្បិត​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ប្រៀន​ប្រដៅ​ យ៉ាង​នេះ​ថា អ្នក​ទាំង​ឡាយ ចូរ​ត្រិះ​រិះ​យ៉ាង​នេះ កុំ​ត្រិះរិះ​យ៉ាង​នេះ​ឡើយ ចូរ​ធ្វើទុកក្នុង​ចិត្ត យ៉ាង​នេះ កុំ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្តយ៉ាង​នេះ​ឡើយ ចូរ​លះ​បង់​អំពើ​នេះ​ចេញ ចូរ​ប្រកប​អំពើនេះ​ចុះ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ វាចា​អែប​នែប ដែល​អ្នក​ពោល​ហើយ ប៉ះ​ត្រូវ​តថាគត​ដោយ​ពិត មាន​តែ​តថាគត ​នឹង​សំដែង​ដល់អ្នក ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ព្រោះ​តថាគត បាន​សម្រេច​ឫទ្ធិច្រើន​ប្រការ។ បេ។ ប្រើ​អំណាច​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដោយ​កាយ​ ដរាប​ដល់​ព្រហ្ម​លោក ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ព្រោះ​តថាគត កំណត់​ដឹង ​នូវ​ចិត្ត​ដោយ​ចិត្ត ​របស់​បុគ្គលអ្នក​បាន​សមាធិ ឥត​មាន​វិតក្កៈ ឥត​មាន​វិចារៈថា មនោសង្ខារ​ទាំង​ឡាយ ដែល​បុគ្គល​ដ៏​ចំរើន​នេះ បាន​ដំកល់​ទុក បុគ្គល​ដ៏​ចំរើន​នេះ នឹង​ត្រិះ​រិះ​ នូវវិតក្កៈ​ឈ្មោះ​ឯណោះ ក្នុង​លំដាប់​នៃ​ចិត្ត​នេះ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ព្រោះតថាគត ប្រៀន​ប្រដៅ​ យ៉ាង​នេះ​ថា អ្នក​ទាំង​ឡាយ ​ចូរ​ត្រិះរិះ​យ៉ាង​នេះ កុំត្រិះរិះ​យ៉ាង​នេះ​ឡើយ ចូរ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្ត​ យ៉ាង​នេះ កុំ​ធ្វើ​ទុក​ក្នុង​ចិត្តយ៉ាង​នេះឡើយ ចូរ​លះ​បង់​អំពើ​នេះ​ចេញ ចូរ​ប្រកប​អំពើ​នេះ​វិញ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ចុះភិក្ខុ​អង្គណា​មួយ​ដទៃ​ទៀត ដែល​ប្រកបដោយ​បាដិ​ហារ្យ​ ទាំង​៣ នេះ លើក​លែង​តែ​ព្រះ​គោតម​ដ៏ចំរើន​ចេញ មាន​ដែល​ឬ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ មិន​មាន​ត្រឹម​មួយ​រយ មិន​មាន​ត្រឹម២​រយ មិន​មាន​ត្រឹម​៣​រយ មិន​មាន​ត្រឹម​៤​រយ មិន​មាន​ត្រឹមតែ៥​រយ​ទេ ដែល​ពិត​នោះ ពួក​ភិក្ខុ​ ដែល​ប្រកប​ដោយ​បាដិហារ្យ​ ទាំង​៣​នេះ មានច្រើន​ណាស់។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ចុះ​ឥឡូវ​នេះ ពួក​ភិក្ខុទាំង​នោះ ​នៅ​ក្នុង​ទី​ណា។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ នៅ​ក្នុង​ពួក​ភិក្ខុ​នេះ​ឯង។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ភ្លឺ​ច្បាស់​ណាស់ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ភ្លឺ​ច្បាស់​ណាស់​ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ដូច​ជា​គេ​ផ្ងា ​របស់​ដែល​ផ្កាប់​ ឬ​បើក​បង្ហាញ​ របស់​បិទបាំង ឬក៏​ប្រាប់​ផ្លូវ​ ដល់​អ្នក​វង្វេង​ផ្លូវ ពុំ​នោះ ដូច​គេ​ទ្រោល​ប្រទីប​ ក្នុង​ទី​ងងឹត ​ឲ្យ​មនុស្ស​​មាន​ចក្ខុ ​មើល​ឃើញរូប​ទាំង​ឡាយបាន​ យ៉ាង​ណា ធម៌​ដែល​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ប្រកាស​ហើយ​ ដោយ​អនេកបរិយាយ ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ​នុ៎ះ សូម​ដល់​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ផង ព្រះ​ធម៌​ផង ព្រះ​ភិក្ខុ​សង្ឃផង ជាទី​រឭក សូម​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ចាំ​ទុកនូវ​ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ ថា​ជាឧបាសក ​អ្នក​ដល់​សរណគមន៍ ជា​ទី​ពឹង​ ស្មើ​ដោយ​ជីវិត ​តាំង​ពីថ្ងៃ​នេះ ​ជា​ដើម​ទៅ។

ចប់ ព្រាហ្មណ៍​វគ្គ ទី១។

ឧទ្ទាន​នៃ​ព្រាហ្មណវគ្គ​នោះ​គឺ

ពោល​អំពី​ជន ​២ លើក​ អំពី​ព្រាហ្មណ៍​ ១​ អំពី​បរិព្វាជក ១ អំពី​សេចក្ដី​រលត់​១ អំពី​សត្វ​លោក​ ដែល​ជាប់​ជំពាក់ ដោយ​អធម្ម​រាគៈ​ ជា​ដើម ១ អំពី​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា​ដ៏​ក្រៃលែង ១ អំពី​ព្រាហ្មណ៍​ ឈ្មោះ​តិកណ្ណៈ ១ អំពីព្រាហ្មណ៍​ឈ្មោះ ​ជាណុស្សោណី ១ អំពី​ព្រាហ្មណ៍​ឈ្មោះ ​សង្គារវៈ ១។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/an/03/sut.an.03.061.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann