km:tipitaka:sut:an:03:sut.an.03.064

វេនាគបុរសូត្រ ទី៣

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

an 03.064 បាលី cs-km: sut.an.03.064 អដ្ឋកថា: sut.an.03.064_att PTS: ?

វេនាគបុរសូត្រ ទី៣

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៣. វេនាគបុរសុត្តំ)

[៦៥] សម័យ​មួយ ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ​ទ្រង់​ស្ដេច​ទៅ​កាន់​ចារិក ​ក្នុងកោសល​ជនបទ ​មួយ​អន្លើ​ដោយ​ភិក្ខុ​សង្ឃ​ជា​ច្រើន​អង្គ ​ទ្រង់​បាន​ចូល​ទៅ​ដល់ព្រាហ្មណ​​គ្រាម ឈ្មោះ​វេនាគ​បុរី នៃ​កោសល​ជនបទ។ ពួក​ព្រាហ្មណ៍ និងគហបតី ​អ្នក​នៅ​ក្នុង​វេនាគបុរី បាន​ឮ​ច្បាស់ ​នូវ​ដំណឹង​នោះ​ហើយ ទើប​ប្រកាស​សេចក្ដី​ថា ម្នាល​គ្នា​យើង ឮ​ថា​ព្រះ​សមណ​គោតម​ ជាសក្យ​បុត្ត ចេញចាក​សក្យត្រកូល ទៅ​ទ្រង់​ព្រះ​ផ្នួស​​ ហើយ​ស្ដេច​បាន​មក​ដល់វេនាគបុរី។ កិត្តិ​ស័ព្ទ​សរសើរ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន​នោះ ពី​រោះ ​ឮ​ខ្ចរ​ខ្ចាយ ​សុះសាយ ​យ៉ាងនេះ​ថា ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​នោះ ​ទ្រង់​ព្រះ​នាម​ថា អរ​ហំ​ ថា សម្មាសម្ពុទ្ធោ ថា វិជ្ជា​ចរណសម្បន្នោ ថា សុគតោ​ ថា​ លោកវិទូ​ ថា​អនុត្តរោ​ ថា ​បុរិសទម្មសារថិ ថា សត្ថា​ទេវមនុស្សានំ ថា ពុទ្ធោ ថា ភគវា ព្រះ​អង្គ​បានតា្រស់​ដឹង បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់ ​នូវ​ព្រះ​និព្វាន​ ចំពោះ​ព្រះអង្គ ហើយ​ញុំាង​លោកនេះ ព្រម​ទាំង​ទេវ​លោក​​ មារ​លោក​ ព្រហ្មលោក ញុំា​ពពួក​សត្វ ព្រម​ទាំង​សមណ​ព្រាហ្មណ៍ ទាំង​មនុស្ស ជាសម្មតិទេព និង​មនុស្ស​ដ៏​សេស ឲ្យ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​ផង ព្រះ​អង្គ​សំដែង​ធម៌​ ពី​រោះ​បទ​ដើម ពី​រោះ​បទ​កណ្ដាល និង​ពី​រោះ​បទ​ខាង​ចុង ទ្រង់​ប្រកាស​ នូវ​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌ ព្រម​ទាំង​អត្ថ និង​ព្យញ្ជនៈ ​ដ៏​បរិបូណ៌ ​បរិសុទ្ធ​ទាំង​អស់ ក៏​ដំណើរ ​ដែល​បាន​ឃើញ ​បាន​ជួបនឹង​ព្រះ​អរហន្ដ​ទាំង​ឡាយ​ មាន​សភាព​​យ៉ាង​ហ្នឹង ជាការ​ប្រពៃ​ពេក។ លំដាប់​នោះ​ឯង ព្រាហ្មណ៍​ និង​គហបតី​ អ្នក​នៅ​ក្នុង​វេនាគបុរី ចូល​ទៅ​គាល់ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ លុះ​ចូល​ទៅ​ដល់​ហើយ ពួក​ខ្លះ​ក៏​ថ្វាយ​បង្គំព្រះ​ដ៏​មានព្រះ​ភាគ ហើយ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​សមគួរ ពួក​ខ្លះ​ក៏​ធ្វើ​សេចក្ដី​រីករាយ ​ជាមួយនឹង​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ លុះ​បញ្ចប់​ពាក្យ ដែល​គួរ​រីករាយ​ និង​ពាក្យ​ ដែលគួរ​រលឹក​ហើយ ក៏​អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ ពួក​ខ្លះ​អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សម​គួរ​ប្រណម្យអញ្ជលី ​ចំពោះ​ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ ពួកខ្លះ​ ញុំាង​នាម ​និង​គោត្រ ឲ្យ​ឮ​ឡើង អង្គុយ​ក្នុង​ទី​សមគួរ ពួក​ខ្លះ​អង្គុយ​ស្ងៀម​ ក្នុង​ទី​សមគួរ។ ព្រាហ្មណ៍ ជាវច្ឆគោ​ត្រ អ្នក​នៅ​ក្នុង​វេនាគបុរី​ អង្គុយ​ក្នុង​ទីសម​គួរ​ហើយ បាន​ក្រាប​បង្គំទូល​ព្រះដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ​ ដូច្នេះ​ថា បពិត្រព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន សេចក្ដី​អស្ចារ្យមិន​ធ្លាប់​កើត​ ក៏​កើត​មាន បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ឥន្រ្ទិយ​របស់​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន ជ្រះថ្លា ទាំង​សម្បុរ​ស្បែក ក៏​បរិសុទ្ធ​ ផូរ​ផង់ ​ដោយ​ពិត បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ប្រៀប​ដូច​ជាផ្លែ​ពុទ្រា​ទុំ​ ក្នុង​សារ​ទកាល បរិសុទ្ធ ផូរផង់ ​យ៉ាង​ណាមិញ ឥន្រ្ទិយ​របស់​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ជ្រះថ្លា ទាំង​សម្បុរស្បែក ក៏​បរិសុទ្ធ ​ផូរ​ផង់ យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន មួយ​ទៀត ប្រៀប​ដូច​ជាផ្លែ​ត្មោត​ទុំ បរិសុទ្ធល្អ​ ជ្រុះ​ចាកទង​ យ៉ាង​ណាមិញ ឥន្រ្ទិយ​របស់​ព្រះ​គោតម​ដ៏ចំរើន ជ្រះ​ថ្លា ទាំង​សម្បុរ​ស្បែក ក៏​បរិសុទ្ធ ​ផូរផង់ យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន មួយ​ទៀត​ ដូច​ដុំ​មាស​ជម្ពោនទៈ ដែល​កម្មារ​បុត្រ​ អ្នក​ឈ្លាស ធ្វើ​បរិកម្ម​ល្អ ទាំង​រំលាយ​ល្អ​ហើយដំកល់​ទុក ​លើ​សំពត់​កម្ពល មាន​ពណ៌​លឿង​ទុំ រមែង​ភ្លឺផង ច្បាស់​ផង រុង​រឿង​​ផង យ៉ាង​ណាមិញ ឥន្រ្ទិយ​របស់​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ​ជ្រះ​ថ្លា​ ទាំងសម្បុរ​ស្បែក ក៏​បរិសុទ្ធ​ ផូរ​ផង់ យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ឧច្ចា​សយនៈ​ និង​មហា​សយនៈ​ទាំង​នោះ​ មាន​ដោយ​ពិត ​គឺ​អាសន្ទិ (អាសនៈ ដែល​ខ្ពស់​ហួស​ប្រមាណ) ១ បល្លង្ក ​(គ្រែ​ដែល​មាន​​ជើង​វិចិត្រ​ដោយ​រូប​សត្វសាហាវ)​១ គោណកៈ (ព្រំដែល​មាន​រោម​វែង​ជាង​ ៤ ធ្នាប់)​១ ចិត្តិកា (កម្រាល ​ដែល​គេ​ធ្វើ​ដោយ​រោម​សត្វ​វិចិត្រ​ដោយ​រតនៈ) ១​ បដិកា (​កម្រាលដែល​មាន​ពណ៌​ស ធ្វើ​ដោយ​រោម​សត្វ) ១​បដលិកា (​កម្រាល​ដែល​ធ្វើ​ដោយរោម​សត្វ​ជា​ផ្កា​ចង្កោម)១ តូលិកា (​កម្រាល​ដែល​ញាត់​ដោយ​សំឡី)១ វិកតិកា (កម្រាល​ដែល​ធ្វើ​ដោយ​រោម​សត្វ វិចិត្រ​ដោយ​រូប​សត្វ​មាន​សីហៈ និង​ខ្លា​ធំ ​ជា​ដើម​)​១ ឧទ្ធលោមី (​កម្រាល​ដែល​ធ្វើ​ដោ​យ​រោម​សត្វ​មាន​ជាយ​ទាំង​ពីរ​ខាង) ១ ឯកន្ដ​លោមី (​កម្រាល​ដែល​ធ្វើ​ដោយ​រោម​សត្វ មានជាយ​តែ​ម្ខាង) ១ កដ្ឋិស្សៈ (កម្រាល​ដែល​ធ្វើ​ដោយ​អំបោះ ​លាយសូត្រ​ ដោត​ក្រង​ដោយ​រតនៈ) ១ កោសេយ្យៈ (​កម្រាល​ដែល​ធ្វើ​ដោយសូត្រ​ ដោត​ក្រង​ដោយ​រតនៈ) ១ កុត្តកៈ (កម្រាល​ដែល​ធ្វើ​ដោយរោម​សត្វ​ ល្មមពួក​ស្រី​របាំ​១០ នាក់​ ឈរ​រាំ​បាន​)​១ ហត្ថត្ថរៈ (​កម្រាល​សម្រាប់​ក្រាលលើ​ខ្នង​ដំរី) ១ អស្សត្ថរៈ (កម្រាល​សម្រាប់​ក្រាល​លើ​ខ្នងសេះ ១ រថ​ត្ថរៈ(កម្រាល​សម្រាប់​ក្រាល​លើ​រថ)​១ អជិន​ប្បវេណិ (​កម្រាល​ដែល​គេ​ធ្វើដោយ​ស្បែក​ខ្លា​​ឃ្មុំ) ១ កាទ​លិមិគប្បវរប្បច្ចត្ថ​រណៈ (កម្រាល​ដ៏​ឧត្តម ដែល​ធ្វើ​ដោយ​ស្បែក​​សត្វ​ឈ្មុស)​១ ​​សឧត្តរច្ចទៈ (ទី​ដេក​ ដែល​មានពិតាន​​ក្រហម)​១ ឧ​ភតោ​លោហិត​កុប​ធានៈ (ខ្នើយ​មាន​ពណ៌ក្រហមទាំង​ពីរ​ខាង)​១ ព្រះ​គោតម​ទ្រង់​បាន​តាម​សេចក្ដីប្រាថ្នា ទ្រង់បាន​ដោយងាយ ទ្រង់​បាន​ដោយ​មិន​លំបាក នូវ​ឧ​ច្ចាសយនៈ និង​មហាសយនៈ មាន​សភាព​យ៉ាង​នេះ​ ដោយ​ពិត។ ព្រះ​ដ៏​មាន​ព្រះ​ភាគ ​ទ្រង់ត្រាស់​ថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ឧច្ចាសយនៈ​ និង​មហា​សយនៈ​ទាំង​នោះ​គឺ អាសន្ទិ ១… ឧភតោ​លោហិត​កុបធានៈ ១ ពួក​បព្វ​ជិត​បាន​ដោយ​លំ​បាក ប្រសិន​បើ​បព្វ​ជិត​បាន​ហើយ ក៏​មិន​គួរ​ប្រើ​ប្រាស់​បាន​ទេ។ ម្នាលព្រហ្មណ៍ ឥឡូវ​នេះ ​តថាគត​ជាអ្នក​បាន​តាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា បាន​ដោយ​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំ​បាក នូវ​ឧច្ចាស​យនៈ និង​មហាស​យនៈ ៣ យ៉ាងនេះ​ឯង។ ឧច្ចាស​យនៈ​ និង​មហាសយនៈ ៣​យ៉ាង តើ​ដូច​ម្ដេច។ គឺឧច្ចាសយនៈ​ និង​មហាសយនៈ​ជា​ទិព្វ ១ ឧច្ចាសយនៈ​​ និង​មហាសយនៈ​ ជា​របស់ព្រហ្ម​១ ឧច្ចាសយនៈ​ និង​មហា​សយនៈ​ ជារបស់​អរិយៈ​១។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ឥឡូវ​នេះ​ តថាគត​ បាន​តាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា បាន​ដោយ​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំបាក​ នូវ​ឧច្ចាសយ​នៈ​ និង​មហាសយនៈ ៣ យ៉ាង​នេះ​ឯង។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ឥឡូវ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ​បាន​តាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា ​បាន​ដោយ​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំបាក ​នូវ​ឧច្ចាសយនៈ ​និង​មហា​សយនៈ​ជាទិព្វនោះ តើ​ដូច​ម្ដេច​។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ក្នុង​ទី​ឯណោះ តថាគត បាន​ចូល​ទៅ​អាស្រ័យ ​នូវ​ស្រុក ​ឬ​និគម ​ក្នុង​បុព្វណ្ហ​សម័យ​ តថាគត​ស្លៀកស្បង់ ​ប្រដាប់​បាត្រ ​និង​ចីវ​រ ចូល​ទៅកាន់​ស្រុក​ និង​និគម​នោះ​ឯង ដើម្បី​បិណ្ឌបាត្រ កាល​តថាគត ​ត្រឡប់​ពី​បិណ្ឌបាត្រ​ក្នុងបច្ឆាភត្ត ក៏​ចូល​ទៅ​កាន់​ព្រៃ តថា​គត​ឯង ក៏​ប្រ​មូល​យក​ស្មៅ ​ឬស្លឹក​ឈើ​ទាំង​នោះ ដែល​មាន​ក្នុង​ព្រៃនោះ​ ឲ្យ​នៅ​តែ​មួយ​កន្លែង ​ហើយអង្គុយ​ពែន​ភ្នែន ​ដំកល់​កាយ​ឲ្យ​ត្រង់​ តាំងសតិ​ ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​កម្មដ្ឋាន តថាគត​នោះ ​ស្ងាត់​ចាកកាម​ទាំង​ឡាយ ស្ងាត់ចាកអកុសល​ធម៌​ទាំង​ឡាយ ក៏​ចូល​កាន់​បឋមជ្ឈាន ប្រកប​ដោយ​វិតក្កៈ និង​វិចារៈ មាន​បិតិ ​និង​សុខ ​ដែល​កើត​អំពី​សេចក្ដី​ស្ងប់ស្ងាត់ សម្រេច​សម្រាន្ត​នៅ ព្រោះ​រម្ងាប់​នូវ​វិតក្កៈ​ វិចារ ក៏​ចូល​កាន់​ទុតិយជ្ឈាន ជា​ធម្ម​ជាត​កើតមាន​ ក្នុង​សន្ដាន​នៃ​ខ្លួន ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​ជ្រះ​ថ្លា ​គឺ​សទ្ធា មាន​សភាព ជាចិត្ត​ខ្ពស់​ឯក មិន​មាន​វិតក្កៈ មិន​មាន​វិចារៈ មាន​តែ​បី​តិ​ និងសុខ​ ដែល​កើត​អំពី​សមាធិ គឺ​បឋម​ជ្ឈាន​ ក៏​សម្រេច​សម្រាន្ត​នៅ ព្រោះនឿយ​ណាយ​ ចាកបី​តិ​ផង ជាអ្នក​ប្រកប​ដោយ​ឧបេក្ខា​ផង មាន​សតិ និង​សម្បជញ្ញៈផង ទទួល​នូវ​សុខ ​ដោយ​នាម​កាយ​ផង ព្រះ​អរិយៈទាំងឡាយ តែង​សរសើរ​ នូវ​បុគ្គល ​ដែល​បាន​នូវ​តតិយ​ជ្ឈាន​នោះថា ប្រកបដោយ​ឧបេ​ក្ខា មាន​ស្មារតី មាន​ធម៌​ជាគ្រឿង​នៅ​ជា​សុខ ​ដូច្នេះ ព្រោះ​បានដល់​ នូវ​តតិយ​ជ្ឈាន​នោះ​ ទើប​សម្រេច​សម្រាន្ត​នៅ ព្រោះ​លះ​បង់​ នូវ​សុខផង លះ​បង់​នូវ​ទុក្ខ​ផង ព្រោះ​អស់​ទៅ ​នៃ​សោមនស្ស​ និង​ទោម​នស្ស ក្នុងកាល​មុន​ផង ចូល​កាន់​ចតុ​ត្ថ​ជ្ឈាន ជា​ធម្ម​ជាត ​មាន​អារម្មណ៍​មិន​មែន​ជា​ទុក្ខ មិន​មែន​ជាសុខ ​មាន​សតិ​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ ដោយ​ឧ​បេក្ខា ក៏​សម្រេច​សម្រាន្ត​នៅ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បើ​តថាគត​នោះ ​ចង្រ្កម​មាន​សភាព​យ៉ាង​នេះ ទី​ចង្រ្កម​ជាទិព្វ​នោះ រមែង​មាន​ដល់​តថាគត​ ក្នុង​សម័យ​នោះ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍​ បើតថាគត​នោះ ​ឈរ មាន​​សភាព​យ៉ាង​នេះ ​ទី​ឈរជាទិព្វ​នោះ ​រមែង​មាន​ដល់តថាគត​ ក្នុង​សម័យ​នោះ​ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បើ​តថាគត​នោះ​ អង្គុយមានសភាព​យ៉ាង​នេះ ទី​អង្គុយ​ជាទិព្វ​នោះ រមែង​មាន​ដល់​តថាគត​ ក្នុង​សម័យនោះ​ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បើ​តថាគត​នោះ ​សម្រេច​នូវ​សំ​ណឹង មាន​សភាពយ៉ាងនេះ សំណឹង​ដ៏​ខ្ពស់ ​និង​អង្គុយ ​ដ៏​ប្រសើរ​ជាទិព្វ​នោះ រមែង​មាន​ដល់តថាគត ​ក្នុង​សម័យ​នោះ​។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ឥឡូវ​តថាគត​ ជាអ្នក​បានតាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា ជាអ្នក​បាន​ដោយ​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំបាក ​នូវ​សំណឹង​ដ៏​ខ្ពស់​ និង​ទីអង្គុយ​ដ៏​ប្រសើរ ជាទិព្វ​នោះ​ឯង។ បពិត្រ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន​ អស្ចារ្យ​ណាស់ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ចំឡែក​ណាស់ មានបុគ្គល​ណា​ដទៃ អាច​នឹង​បាន​​តាម​សេច​ក្ដី​ប្រាថ្នា បាន​ដោយ​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំបាក នូវ​ទី​ដេក​ដ៏​ខ្ពស់​និង​ទី​អង្គុយ​ដ៏​ប្រសើរ ជា​ទិព្វ មានសភាពយ៉ាង​នេះ​បាន​ឡើយ លើក​លែង​តែ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ចេញ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ឥឡូវ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន ​ទ្រង់​បាន​តាម​សេចក្ដីប្រាថ្នា បាន​ដោយ​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំបាក​ នូវ​ទី​ដេក​ដ៏​ខ្ពស់​ និង​ទី​អង្គុយដ៏​ប្រសើរ ជា​របស់​ព្រហ្មនោះ តើ​ដូច​ម្ដេច។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ក្នុង​ទី​ឯណោះ តថាគត ​ចូល​ទៅ​អាស្រ័យ​ស្រុក ​ឬ​និគម​ណា តថាគតស្លៀក​ស្បង់​ ប្រដាប់​ដោយ​បាត្រ​ និង​ចីវរ ក្នុង​បុព្វ​ណ្ហ​សម័យ ហើយចូល​ទៅ​កាន់​ស្រុក​ និង​និគម​នោះ​ឯង ដើម្បី​បិណ្ឌ​បាត កាល​តថាគត​នោះ ត្រឡប់​ពី​បិណ្ឌ​បាត ក្នុង​បច្ឆាភត្ត​ហើយ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ដង​ព្រៃ តថាគត​នោះ បានប្រមូល​នូវ​ស្មៅ​ ឬ​ស្លឹក​ឈើ​ទាំង​នោះ ដែល​មាន​ក្នុង​ដង​ព្រៃនោះ ឲ្យដំកល់​នៅ​មួយ​កន្លែង ហើយ​អង្គុយ​ពែន​ភ្នែន ​ដំកល់​កាយ​ឲ្យ​ត្រង់​ ប្រុង​សតិ ឲ្យមាន​មុខ​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​កម្មដ្ឋាន តថាគត​នោះ​ មាន​ចិត្ត​ប្រកប​ដោយ​មេត្តា ទៅកាន់​ទិស​ទី១ ទិស​ទី២ ទិស​ទី​៣ និង​ទិស​ទី៤ ក៏​ដូច​គ្នា​ផ្សាយទៅ​កាន់​ទិស​ខាង​លើ ទិស​ខាង​ក្រោម ទិស​ទទឹង ​គឺ​ទិស​តូច​ៗ មានចិត្ត​ប្រកប​ដោយ​មេត្តា ជាចិត្ត​ទូលាយ ​ដល់​នូវ​សភាវៈ​ធំ មិន​មាន​ប្រមាណ មិន​មាន​ពៀរ មិន​មាន​ព្យាបាទ ផ្សាយ​ទៅ​កាន់​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់ ដោយ​អាការ​ទាំង​ពួង ក្នុង​ទី​ទាំងពួង មាន​ចិត្ត​ប្រកប​ដោយ​ករុណា… មាន​ចិត្ត​ប្រកប​ដោយ​មុទិតា… មាន​ចិត្ត​ប្រកប​ដោយ​ឧបេក្ខា ផ្សាយ​ទៅ​កាន់ទិស​ទី១ ទិស​ទី២ ទិស​ទី​៣ និង​ទិស​ទី៤ ក៏​ដូច​គ្នា ផ្សាយ​ទៅ​កាន់​ទិសខាង​លើ ទិសខាងក្រោម ទិស​ទទឹង ​គឺ​ទិស​តូចៗ មាន​ចិត្ត​ប្រកប​ដោយឧបេក្ខា ជាចិត្ត​ទូលាយ ដល់​នូវ​សភាវៈ​ធំ​ មិន​មាន​ប្រមាណ មិន​មាន​ពៀរ មិន​មាន​ព្យាបាទ ផ្សាយ​ទៅ​កាន់​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់​ ដោយ​អាការ​ទាំង​ពួង ក្នុង​ទី​ទាំង​ពួង។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បើ​តថា​គត​នោះ ​ចង្រ្កម​យ៉ាង​នេះ ជាទី​ចង្រ្កម​ដ៏​ប្រសើរ រមែង​មាន​ដល់​តថាគត ក្នុង​សម័យ​នោះ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ បើតថាគត​នោះ ​ឈរ​យ៉ាង​នេះ… អង្គុយ… សម្រេច​នូវ​សំណឹង សំណឹង​ដ៏​ខ្ពស់​ និង​ទី​អង្គុយ​ដ៏​ប្រសើរ​ ជា​របស់​ព្រហ្មនោះ រមែង​មានដល់​តថាគត ​ក្នុង​សម័យ​នោះ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ តថាគត​ ជា​អ្នក​បានតាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា បាន​ដោយ​ងាយ ​បាន​ដោយ​មិន​លំ​បាក នូវ​សំណឹងដ៏​ខ្ពស់​ និង​អង្គុយ​ទី​ដ៏​ប្រសើរ ជារបស់​ព្រហ្មនេះ​ឯង។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតមដ៏​ចំរើន អស្ចារ្យ​ណាស់ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ចំឡែក​ណាស់ តើ​មាន​បុគ្គល​ដទៃ​ឯណា ​នឹង​បាន​តាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា ​បាន​ដោយ​ងាយ​ បានដោយ​មិន​លំបាក នូវ​សំណឹងដ៏​ខ្ពស់​ និង​ទីអង្គុយ​ដ៏​ប្រសើរ ជារបស់ព្រហ្ម មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ លើកលែង​តែ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើនចេញ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ឥឡូវ ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន បាន​តាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា បាន​ដោយ​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំបាក នូវ​សំណឹងដ៏​ខ្ពស់​ និងទី​អង្គុយ​ដ៏​ប្រសើរ ជា​របស់​អរិយៈ​ដូច​ម្ដេច។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ក្នុង​ទី​ឯណោះ តថាគត​នោះ ចូល​ទៅ​អាស្រ័យ ​នូវ​ស្រុក ​ឬនិគម​ណា តថាគត​នោះ ​ស្លៀក​ស្បង់ ​ប្រដាប់​ដោយ​បាត្រ ​និង​ចីវរ ​ក្នុង​បុព្វណ្ហ​សម័យ ​ចូល​ទៅ​កាន់​ស្រុក ​ឬនិគម​នោះ​ឯង ដើម្បី​បិណ្ឌ​បាត កាល​តថា​គត​នោះ ​ត្រឡប់ពី​បិណ្ឌ​បាត ​ក្នុង​បច្ឆា​ភត្ត ចូល​ទៅ​កាន់​ដង​ព្រៃ តថាគត​នោះ ប្រមូលនូវស្មៅ ​ឬស្លឹក​ឈើ​ទាំង​នោះ ​ក្នុង​ដងព្រៃ​នោះ ​ឲ្យ​តាំង​នៅ​ក្នុង​ទី១ ហើយ​អង្គុយពែន​ភ្នែន ដំកល់កាយ​ឲ្យ​ត្រង់​ ប្រុង​ស្មារតី ​ឆ្ពោះ​ទៅ​កាន់​កម្មដ្ឋាន តថា​គតនោះ ​ដឹង​យ៉ាង​នេះ​ថា រាគៈ​តថាគត បាន​លះបង់​ហើយ បាន​ផ្ដាច់​ផ្ដិល​ឫសគល់​អស់​ហើយ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​នៅ​សល់​តែ​ទី​នៅ ដូច​ជា​ទី​នៅ​ នៃ​ដើម​ត្នោត ជា​សភាវៈ​ ដល់​នូវ​ការ​សាប​សូន្យ មាន​សភាព​មិន​កើត​ឡើង​តទៅ​ឡើយ ទោសៈ​តថាគត បាន​លះ​បង់​ហើយ បាន​ផ្ដាច់​ផ្ដិល​ឫស​គល់​អស់​ហើយ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​នៅ​សល់​តែ​ទី​នៅ ដូច​ជាទី​នៅ​ នៃ​ដើម​ត្នោត ជាសភាវៈ ដល់​នូវការ​សាប​សូន្យ​ មាន​សភាព​មិន​កើត​ឡើង​តទៅ មោហៈ ​តថាគត ​បាន​លះ​បង់​ហើយ បាន​ផ្ដាច់​ផ្ដិល​ឫស​គល់​អស់​ហើយ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​នៅ​សល់​តែ​ទី​នៅ ដូច​ជា​ទី​នៅ​ នៃ​ដើម​ត្នោត ជា​សភាវៈ ដល់​នូវ​ការ​សាប​សូន្យ មាន​សភាពមិន​កើត​ឡើង​តទៅ​ឡើយ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បើ​តថាគត​នោះ​ ចង្រ្កមមាន​សភាព​យ៉ាង​នេះ ទី​ចង្រ្កម​ជា​របស់អរិយៈនុ៎ះ រមែង​មាន​ដល់​តថាគត ក្នុង​សម័យ​នោះ​ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ បើតថាគត​នោះ​ឈរ មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ… អង្គុយ… សម្រេច​នូវ​សំណឹង សំណឹង​ដ៏​ខ្ពស់ ​និង​ទីអង្គុយ​ដ៏​ប្រសើរ ជារបស់​អរិយៈ​នុ៎ះ រមែង​មានដល់​តថាគត​ក្នុង​​សម័យ​នោះ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ តថាគត ​ជាអ្នក​បាន​តាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា បាន​ដោយ​​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំបាក នូវ​សំណឹង​ដ៏​ខ្ពស់ និង​ទី​អង្គុយ​ដ៏ប្រសើរ​ជារបស់​អរិយៈ​នេះ​ឯង។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ អស្ចារ្យ​ណាស់ បពិត្រ​ព្រះគោតម​​ដ៏​ចំរើន ចំឡែក​ណាស់ តើមាន​បុគ្គល​ដទៃ​ឯណា នឹង​បាន​តាម​សេចក្ដី​ប្រាថ្នា បាន​ដោយ​ងាយ បាន​ដោយ​មិន​លំបាក ​នូវ​សំណឹង​ដ៏​ខ្ពស់ ​និង​ទី​អង្គុយ​ដ៏​ប្រសើរ ជា​របស់​អរិយៈ មាន​សភាព​យ៉ាងនេះ លើក​លែង​តែ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ចេញ។ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏ចំរើន ច្បាស់​ពេក​ណាស់ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ ច្បាស់​ពេក​ណាស់ បពិត្រ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ដូច​ជា​បុគ្គល​ផ្ងារ​របស់​ ដែល​គេ​ផ្កាប់ ឬ​បើករបស់​ ដែល​គេ​បិទ​បាំង ពុំ​នោះ​ ក៏​ដូច​គេ​ប្រាប់​ផ្លូវ ដល់​បុគ្គល​អ្នក​វង្វេងទិស ពុំ​នោះ​សោត ​ដូច​គេ​ទ្រោល​បំភ្លឺ​ប្រទីប​ប្រេង ​ក្នុង​ទីងងឹត​ ឲ្យ​បុគ្គល​អ្នកមាន​ចក្ខុ​ឃើញ​នូវ​រូប​ទាំង​ឡាយ​បាន​ យ៉ាង​ណាមិញ ធម៌​ដែល​ព្រះ​គោតមដ៏​ចំរើន​ សំដែង​ដោយ​អនេក​បរិយាយ​ ក៏​យ៉ាង​នោះ​ដែរ។ យើង​ខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ​នេះ សូម​ដល់​នូវ​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន​ផង ព្រះ​ធម៌​ផង ព្រះ​ភិក្ខុសង្ឃផង ជាទី​ពឹង សូម​ព្រះ​គោតម​ដ៏​ចំរើន ទ្រង់​ចាំទុក​នូវ​យើងខ្ញុំ​ព្រះ​អង្គ ​ថាជា​ឧបាសក​ ដល់នូវ​សរណៈ​ ស្មើ​ដោយ​ជីវិត តាំង​អំពី​ថ្ងៃ​នេះ​ ជាដើម​ទៅ។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/an/03/sut.an.03.064.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann