[១] ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាប់​មក​យ៉ាង​នេះ។ សម័យ​មួយ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់​សម្រេច​ឥរិយាបថ ក្នុង​វត្ត​ជេតពន ​របស់​អនាថបិណ្ឌិកគហបតី ជិត​ក្រុងសាវត្ថី។ ព្រះមាន​ព្រះភាគ ​ទ្រង់​ត្រាស់​ហៅ​ភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​ទីនោះថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ។ ពួក​ភិក្ខុ​​​ទាំងនោះ ​ទទួលតប​ព្រះពុទ្ធដីកា ​របស់ព្រះមានព្រះភាគ​ថា ព្រះករុណា ព្រះអង្គ។ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់យ៉ាងនេះថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភ័យ​ទាំងឡាយ​ណាមួយ ​កើតឡើង ភ័យ​ទាំងអស់នោះ​ តែង​កើត​អំពី​ជន​ពាល មិនមែន​កើតអំពីបណ្ឌិតទេ ឧបទ្រព (ចង្រៃ) ទាំងឡាយ​ណា​មួយកើត​ឡើង ឧបទ្រព​ទាំងអស់នោះ តែង​កើតឡើង​អំពីជនពាល មិនមែន​កើតអំពីបណ្ឌិតទេ ឧបស័គ្គ (សេចក្ដី​ទើសទាក់) ទាំងឡាយណាមួយ កើតឡើង ឧបស័គ្គទាំងអស់នោះ តែងកើតឡើងអំពីជនពាល មិនមែន​កើត​អំពីបណ្ឌិតឡើយ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភ្លើង​តែង​ឆេះ​រាល​ អំពីផ្ទះបបុស ​ឬផ្ទះស្មៅ មក​ឆេះ​ផ្ទះកំពូល​ទាំងឡាយ ដែល​គេ​លាប​ទាំងខាងក្នុង ​ទាំងខាងក្រៅ មិន​មានខ្យល់​ចូល មាន​សន្ទះទ្វារ ដ៏ជិតស្និទ្ធ មាន​បង្អួច​បិទ​ជិតបាន ដូចម្ដេចមិញ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភ័យ​ទាំងឡាយ​ណា​មួយ កើត​ឡើង ភ័យ​ទាំងអស់នោះ តែង​កើតឡើងអំពីជនពាល ​មិនមែន​កើត​អំពី​បណ្ឌិតទេ ឧបទ្រពទាំងឡាយណាមួយ កើតឡើង ឧបទ្រពទាំងអស់នោះ តែង​កើត​ឡើងអំពីជនពាល មិនមែនកើតអំពីបណ្ឌិតទេ ឧបស័គ្គទាំងឡាយ​ណាមួយ​កើតឡើង ឧបស័គ្គទាំងអស់នោះ តែងកើតអំពី​ជនពាល មិនមែនកើត​អំពី​បណ្ឌិតទេ ក៏ដូច្នោះដែរ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ជនពាល​ប្រកប​ដោយ​ភ័យ​ ដ៏ពន្លឹក បណ្ឌិតមិនមាន​ភ័យដ៏​ពន្លឹកទេ ជនពាលប្រកបដោយ​ឧបទ្រព បណ្ឌិត​មិនមានឧបទ្រពទេ ជនពាលប្រកបដោយឧបស័គ្គ បណ្ឌិតមិនមានឧបស័គ្គទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភ័យមិនមាន​មកអំពីបណ្ឌិត ឧបទ្រព​មិនមាន​មកអំពីបណ្ឌិត ឧបស័គ្គ​មិនមាន​មកអំពី​បណ្ឌិតទេ។ ​ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ហេតុនោះ ​គួរអ្នក​ទាំងឡាយ​សិក្សា ​​យ៉ាងនេះ​ថា បុគ្គលប្រកប​ដោយធម៌ ៣យ៉ាង ណា ​ដែលគេគួរ​ស្គាល់​បានថា ​ជាពាល បុគ្គល​ដែលវៀរធម៌​ ទាំង ៣​យ៉ាង​នោះហើយ​ ប្រកប​ដោយធម៌ ​៣ ​ណា ដែល​គេគួរ​ស្គាល់​បានថា​ ជាបណ្ឌិត ពួកយើង​នឹងប្រព្រឹត្ត សមាទានធម៌ ទាំង៣​​នោះ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នក​ទាំងឡាយ គប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ឯង។

[២] ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ជនពាល​ មានកម្មជាលក្ខណៈ​ បណ្ឌិតក៏​មានកម្ម​ជាលក្ខណៈ ប្រាជ្ញា​តែង​មានសេចក្ដីរុងរឿង​ ក្នុង​ការ​ប្រព្រឹត្តិ​មិនដាច់។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយ​ធម៌ ​៣​ យ៉ាង​ គួរ​សំគាល់​បាន​ថាជាជនពាល។ ធម៌​៣​ តើដូចម្ដេច។ គឺ កាយទុច្ចរិត​ ១ វចីទុច្ចរិត ១ មនោទុច្ចរិត១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បុគ្គល​ប្រកប​ដោយ​ធម៌ទាំង​ ៣​ នេះឯង ដែល​គួរ​សំគាល់​បាន ​ថា​ជា​ជនពាល។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយ​ធម៌​៣​ គួរសំគាល់​បាន​ ថា​ជា​បណ្ឌិត។ ធម៌​៣ តើ​ដូចម្ដេច។ គឺកាយសុចរិ​ត ១ វចីសុចរិត ១ មនោសុចរិត ១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គល​​ប្រកបដោយ​ធម៌ ទាំង​៣ នេះឯង ​ដែលគួរសំគាល់​បាន ថា​ជាបណ្ឌិត។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ហេតុនោះ អ្នក​ទាំងឡាយ គប្បី​សិក្សា​យ៉ាង​នេះថា បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ធម៌ ​៣ ណា ដែល​គួរ​សំគាល់​បាន​ថា ​ជា​ជនពាល បុគ្គលវៀរធម៌ ទាំង​៣​នោះ ហើយ​ប្រកបដោយធម៌​៣ ណា ដែល​គួរ​សំគាល់​បាន​ថា​ជាបណ្ឌិត យើងទាំងឡាយ នឹង​សមាទាន​ ប្រព្រឹត្ត​ធម៌ ទាំង​៣​នោះ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ អ្នកទាំងឡាយ គប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ឯង​។

[៣] ​ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ពាល​លក្ខណៈ¹⁾ ពាលនិមិត្ត²⁾ ពាលាបទាន របស់​បុគ្គល​​ពាល³⁾ ​​នេះ មាន៣យ៉ាង។ ៣​យ៉ាង តើដូចម្ដេច។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ជន​ពាល​​​ក្នុងលោកនេះ អ្នក​គិត​គំនិតអាក្រក់ ១ អ្នកនិយាយ​សំដី​អាក្រក់ ១ អ្នកធ្វើអំពើ​អាក្រក់ ១​។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ប្រសិន​បើជនពាល​មិនបាន​គិតគំនិត​អាក្រក់ក្ដី មិន​បាន​និយាយ​សំដីអាក្រក់​ក្ដី មិនបានធ្វើ​អំពើ​អាក្រក់ក្ដីទេ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ ​គប្បី​ស្គាល់​បុគ្គលនោះ​ថា អ្នកដ៏ចំរើន​នេះ ​ជា​ជនពាល ជា​អសប្បុរស ដូចម្តេចបាន។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ព្រោះជនពាល ជាអ្នក​គិតគំនិតអាក្រក់ផង ជាអ្នកនិយាយសំដីអាក្រក់ផង ជាអ្នកធ្វើអំពើអាក្រក់​ផង បានជាបណ្ឌិតទាំងឡាយ ស្គាល់បុគ្គលនោះថា អ្នកដ៏ចំរើននេះ ជាជនពាល ជាអសប្បុរស។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ពាល​លក្ខណៈ ពាលនិមិត្ត ពាលាបទាន នៃជនពាល ​៣​យ៉ាង​នេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បណ្ឌិតលក្ខណៈ⁴⁾ បណ្ឌិតនិមិត្ត⁵⁾ បណ្ឌិតាបទាន⁶⁾ របស់​បុគ្គល​ជា​បណ្ឌិតនេះ ​មាន​៣យ៉ាង។ ៣​យ៉ាង តើដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បណ្ឌិត​ក្នុងលោក​នេះ ជា​អ្នក​គិត​គំនិត​ល្អ​ ១ និយាយ​សំដីល្អ ១ ធ្វើអំពើល្អ ១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ប្រសិនបើបណ្ឌិត ជា​អ្នកមិនបាន​គិត​គំនិត​ល្អផង មិនបាន​និយាយ​សំដីល្អផង មិន​បាន​ធ្វើអំពើល្អផងទេ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ គប្បី​ស្គាល់​បុគ្គលនោះថា អ្នកដ៏ចំរើននេះ ជាបណ្ឌិត ជា​សប្បុរស ដូចម្ដេចបាន។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ព្រោះបណ្ឌិត​​ ជា​អ្នក​គិត​គំនិត​ល្អផង និយាយសំដីល្អផង ធ្វើអំពើ​ល្អផង បាន​ជាបណ្ឌិតទាំងឡាយ ស្គាល់​បុគ្គល​នោះ​ថា អ្នកដ៏ចំរើននេះ​​ ជា​បណ្ឌិត ជា​សប្បុរស។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បណ្ឌិត​លក្ខណៈ បណ្ឌិតនិមិត្ត បណ្ឌិតាបទាន របស់​បុគ្គល​ជា​បណ្ឌិត ​៣ យ៉ាងនេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ហេតុនោះ​អ្នកទាំងឡាយ ​ត្រូវ​សិក្សា​យ៉ាងនេះថា បុគ្គល ប្រកបដោយ​ធម៌ ​៣ ណា ដែល​ស្គាល់​​បាន ​ថា​ជា​ជនពាល បុគ្គលវៀរធម៌ ទាំង​៣​នោះ ហើយប្រកបដោយ​ធម៌​ ៣ ណា ដែលស្គាល់បាន ​ថា​ជាបណ្ឌិត យើង​ទាំងឡាយ នឹង​សមាទាន ​ប្រព្រឹត្ត​ធម៌​ទាំង​៣ យ៉ាងនោះ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នក​ទាំងឡាយ ត្រូវ​សិក្សា​យ៉ាងនេះចុះ។

[៤] ​ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ធម៌​ ៣ យ៉ាង ​ដែលសំគាល់​បាន​ ថា​ជា​​ជនពាល​។ ​ ធម៌៣ តើដូចម្ដេច។ គឺបុគ្គល​មិន​ឃើញ​ទោសរបស់​ខ្លួន​ តាម​ទោស​ ១ លុះ​ឃើញទោស​តាមទោសហើយ មិនសំដែងទោសឲ្យសម​គួរ​ តាម​ធម៌​ ១ ទុកជា​សំដែងទោសរបស់ខ្លួន ប្រាប់បុគ្គលដទៃហើយ ក៏មិនទទួល​ទោស ឲ្យសម​គួរ​តាម​ធម៌​ ១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយ​ធម៌​៣ នេះឯង ដែលគប្បី​ដឹង​បាន ថា​ជាជនពាល។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ធម៌​៣​ គប្បី​ដឹង​បាន ​ថា​ជា​បណ្ឌិត។ ធម៌​៣ តើដូចម្ដេច។ គឺ បុគ្គលឃើញ​ទោសរបស់​ខ្លួន​តាមទោស​ ១ លុះឃើញទោស​តាម​ទោស​ហើយ ក៏សំដែង​ទោស​ ឲ្យសមគួរ​តាម​ធម៌ ១ លុះ​សំដែង​​ទោស ប្រាប់​បុគ្គល​ដទៃហើយ ក៏ទទួល​ទោស ឲ្យសម​គួរតាមធម៌​ ១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គល​ប្រកបដោយធម៌​៣​នេះឯង ដែល​គប្បីដឹង​បាន ថា​ជាបណ្ឌិត។

[៥] ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយធម៌​៣​យ៉ាង​ គប្បីដឹងបាន ​ថា​ជា​ជនពាល។ ធម៌​៣ តើដូចម្ដេច។ គឺ ជា​អ្នក​តាក់តែង​ នូវប្រស្នាដោយ​មិន​ត្រូវ​ទំនង​ ១ ជាអ្នក​ដោះស្រាយ​ប្រស្នា ​ដោយ​មិន​ត្រូវ​ទំនង​ ១ បើអ្នក​ដទៃដោះស្រាយ​ប្រស្នា​ដោយត្រូវ​ទំនង​ហើយ ក៏មិន​សរសើរដោយ​បទ និងព្យញ្ជនៈ ជាបរិមណ្ឌល​ស្រួល​បរិបូណ៌​ឡើយ​ ១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយ​ធម៌​៣ នេះឯង ដែល​គួរស្គាល់​​បាន​ ថា​ជាជនពាល។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកប​ដោយធម៌៣ គួរ​ស្គាល់​បាន ​​ថា​ជាបណ្ឌិត។ ធម៌​៣ តើដូចម្ដេច។ គឺ ជាអ្នក​តាក់​តែង​ប្រស្នា ​ដោយត្រូវ​ទំនង​ ១ ជា​អ្នកដោះស្រាយប្រស្នា ដោយត្រូវវទំនង ​១ បើ​អ្នក​ដទៃ​ដោះប្រស្នា​ ដោយ​ត្រូវ​​ទំនងហើយ ក៏​សរសើរ ដោយ​បទ និង​ព្យញ្ជនៈ ​ជាបរិមណ្ឌល​ ស្រួលបរិបូណ៌​ ១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គល​ប្រកប​ដោយធម៌​៣ នេះឯង ដែល​គួរ​ស្គាល់​បាន ​ថា​ជា​បណ្ឌិត។

[៦] ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ធម៌​៣ យ៉ាង​ គួរ​ស្គាល់បាន​​ថា​​ជាជនពាល។ ធម៌​៣ តើដូចម្ដេច។ គឺ កាយកម្ម ​ជាអកុសល ១ វចីកម្ម​ ជា​អកុសល ១ មនោកម្ម ជា​អកុសល ១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ធម៌​៣ នេះឯង ដែល​គប្បី​ដឹង​បាន ​ថា​ជា​ជនពាល។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គល​ប្រកប​ដោយ​ធម៌​៣ ​គប្បី​ដឹង​បាន ​ថា​ជា​បណ្ឌិត។ ធម៌​៣​ តើដូចម្ដេច។ គឺ កាយ​កម្ម ​ជាកុសល​ ១ វចីកម្ម ​ជា​កុសល ​១ មនោកម្ម​ ជា​កុ​សល ​១​។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បុគ្គល​ប្រកប​ដោយ​ធម៌​៣ យ៉ាង​នេះ​ឯង ដែល​គប្បីដឹងបាន​ ថា​ជា​បណ្ឌិត។

[៧] ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយ​ ធម៌៣យ៉ាង គួរ​ស្គាល់បាន​ថា​ជា​ជនពាល។ ​ ធម៌​៣​យ៉ាង តើ​ដូចម្ដេច។ គឺ កាយកម្ម​ ប្រកបដោយទោស​ ១ វចីកម្ម​ ប្រកបដោយទោស​ ១ មនោកម្ម​ ប្រកប​ដោយទោស​ ១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយធម៌​៣ នេះឯង​ ដែល​គប្បី​ដឹង​បាន ថា​ជា​ជនពាល។ ​ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយធម៌​៣ ​គួរ​ស្គាល់បាន​ ថា​ជា​បណ្ឌិត។ ធម៌​៣​ តើដូចម្ដេច។ គឺកាយកម្ម​មិនមាន​ទោស១ វចីកម្មមិនមាន​ទោស​១ មនោកម្ម​មិនមាន​ទោស​ ១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គល​ប្រកបដោយធម៌​៣​ យ៉ាងនេះឯង ដែលគប្បី​ដឹង​បាន ​ថា​ជាបណ្ឌិត។

[៨] ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយធម៌​៣​ យ៉ាង គួរ​ស្គាល់បាន​ថាជា​ជនពាល។ ធម៌​៣​ តើដូចម្ដេច។ គឺកាយកម្ម ​ប្រកបដោយសេចក្ដីបៀតបៀន​ ១ វចីកម្មប្រកបដោយសេចក្ដីបៀតបៀន ១ មនោកម្ម ប្រកបដោយសេចក្ដីបៀត បៀន​ ១។ ​ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ​៣ យ៉ាងនេះឯង ដែល​គប្បី​ដឹង​បាន ​ថា​ជាជនពាល។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយធម៌​៣​ យ៉ាង គួរ​ស្គាល់​បាន ​ថា​ជាបណ្ឌិត​។ ធម៌​៣ តើដូចម្ដេច។ គឺ កាយកម្ម​មិន​មាន​សេចក្ដីបៀតបៀន ​១ វចីកម្ម​ មិនមាន​សេចក្ដីបៀតបៀន ​១ មនោកម្ម​ មិនមាន​សេចក្ដី​បៀតបៀន ​១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយធម៌​៣​ នេះ​ឯង ដែលគប្បី​ដឹង​បាន ថា​ជាបណ្ឌិត។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ហេតុនោះ អ្នក​ទាំងឡាយ គប្បីសិក្សា​ យ៉ាងនេះថា បុគ្គល​ប្រកបដោយ​ធម៌ ​៣ ​ណា ដែលគួរ​ស្គាល់​ថា​ជាជនពាល បុគ្គល​បាន​វៀរបង់ ​នូវ​ធម៌​៣​នោះ ហើយប្រកបដាយធម៌៣​ណា ដែល​គួរស្គាល់​បាន ​ថា​ជាបណ្ឌិត យើង​ទាំងឡាយ ​នឹង​សមាទាន ប្រព្រឹត្ត​នូវ​ធម៌ទាំង៣​នោះ​។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ អ្នកទាំងឡាយ គប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ចុះ។ ​​

[៩] ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលពាល ជា​អ្នក​មិនឈ្លាសវៃ ជាអសប្បុរស​ប្រកបដោយធម៌​ ៣​យ៉ាង ​រមែង​រក្សា​ខ្លួន ​ដែល​មាន​ទីពឹង​ជីកគាស់ចោល​ហើយ មាន​ទីពឹង​បំផ្លាញ​ចោល​ហើយ ជាអ្នក​ប្រកបដោយ​ទោសផង ប្រកបដោយ​សេចក្ដី​តិះដៀល របស់​វិញ្ញូជន​ទាំងឡាយផង បាន​នូវ​បាបច្រើន​ផង។ ធម៌​៣​យ៉ាង តើដូចម្ដេច។ គឺ កាយទុច្ចរិត​ ១ វចីទុច្ចរិត ១ មនោទុច្ចរិត​ ១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បុគ្គលពាល ជាអ្នកមិនឈ្លាសវៃ ជា​អសប្បុរស​ ប្រកបដោយ​ធម៌​៣ យ៉ាងនេះ​ឯង រមែង​រក្សា​ខ្លួន ដែល​មាន​ទីពឹងជីកគាស់ចោល​ហើយ មានទីពឹង​បំផ្លាញចោល​ហើយ ជាអ្នកប្រកបដោយទោសផង ប្រកបដោយសេចក្ដីតិះដៀល​ របស់វិញ្ញូជន​ទាំង​ឡាយផង បាន​នូវ​បាបច្រើនផង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បណ្ឌិត​មានប្រាជ្ញា​ឈ្លាសវៃ ជាសប្បុរស​ ប្រកបដោយ​ធម៌​៣​យ៉ាង រមែង​រក្សាខ្លួន ដែលមាន​ទីពឹង​មិនបាន​ជីកគាស់​ចោល មាន​ទីពឹង​មិនបាន​បំផ្លាញ​ចោល ជាអ្នកមិនមាន​ទោស​ផង មិនមាន​សេចក្ដីតិះដៀល អំពីវិញ្ញូជន​ទាំងឡាយផង បាន​នូវ​​បុណ្យ​​ច្រើនផង។ ធម៌៣​យ៉ាង តើដូចម្ដេច។ គឺ​កាយ​សុចរិត ១ វចីសុចរិត ១ មនោសុចរិត ១។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បណ្ឌិតមានប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃ ជា​សប្បុរស ​ប្រកប​ដោយ​ធម៌​៣ នេះ​ឯង រមែង​រក្សាខ្លួន ដែល​មាន​ទីពឹង​មិន​បាន​ជីក​គាស់​ចោល មាន​ទីពឹងមិនបាន​បំផ្លាញ​ចោល ជាអ្នកមិនមាន​ទោស​ផង មិនមានសេចក្ដីតិះដៀល អំពី​វិញ្ញូជន​ទាំងឡាយផង បាន​នូវ​បុណ្យ​ច្រើនផង។

[១០] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើ​បុគ្គល​ពាល ប្រកបដោយ​ធម៌​៣យ៉ាង មិន​លះបង់​ នូវ​មន្ទិល​ ៣ ​យ៉ាង​ទេ នឹង​ធ្លាក់​ក្នុង​នរក ដូច​ជា​គេ​នាំ​យក​ទៅ​ទំលាក់។ ​ ធម៌​៣​យ៉ាង តើដូចម្ដេច។ គឺ​ជា​អ្នក​ទ្រុស្តសីល ទាំងមិនលះបង់​មន្ទិល គឺ​ភាវៈទ្រុស្តសីល​ ១ ជាអ្នកច្រណែន ទាំង​មិនលះបង់​មន្ទិល ​គឺ​សេចក្ដីច្រណែន ​១ ជាអ្នក​កំណាញ់ ទាំង​មិនលះបង់​មន្ទិល ​គឺ​សេចក្ដីកំណាញ់​ ១។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បុគ្គល​ពាល ​ប្រកបដោយធម៌ ៣ យ៉ាងនេះ​ឯង មិនលះបង់​មន្ទិល ៣ យ៉ាង​នេះឯង តែង​ធ្លាក់​ទៅ​ក្នុង​នរក ដូច​ជា​គេ​នាំ​យក​ទៅទំលាក់។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ បណ្ឌិត​ប្រកបដោយធម៌៣​យ៉ាង ​លះបង់​នូវមន្ទិល​៣យ៉ាង​ ដូចជា​គេ​នាំ​យក​ទៅ​ដំកល់​​ទុក ​ក្នុង​ស្ថាន​សួគ៌។ ធម៌៣យ៉ាង តើដូចម្ដេច។ គឺជាអ្នក​មានសីល ទាំង​លះ​បង់​ នូវ​មន្ទិល ​គឺ​ភាវៈទ្រុស្តសីល​ ១ ជាអ្នក​មិនច្រណែន ទាំង​លះបង់ ​នូវមន្ទិល ​គឺ សេចក្ដី​ច្រណែន ១ ជាអ្នក​មិនមាន​កំណាញ់ ទាំង​លះបង់នូវ​មន្ទិល ​គឺ​សេចក្ដី​កំណាញ់​ ១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បណ្ឌិត​ ប្រកបដោយ​ធម៌ ៣ ​យ៉ាង​នេះ លះបង់នូវមន្ទិល ​៣ យ៉ាង​នេះ​ឯង ដូចជា​គេ​នាំ​យក​ទៅ​ដំកល់​ទុក ក្នុង​ស្ថានសួគ៌។