តិបិដក (មូល) » សុត្តបិដក » អង្គុត្តរនិកាយ » ចតុក្កនិបាត » បណ្ណាសកាសង្គហិតវគ្គ ទី៥ » សោភនវគ្គ ទី២ (២២) »
(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
an 04.220 បាលី cs-km: sut.an.04.220 អដ្ឋកថា: sut.an.04.220_att PTS: ?
ទុស្សីលសូត្រ ទី១០
?
បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ
ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ
ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ
អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)
(១០. ទុស្សីលសុត្តំ)
[៧០] បុគ្គលជាអ្នកមិនមានសទ្ធា ១ ទ្រុស្ដសីល ១ ខ្ជិលច្រអូស ១ គ្មានបញ្ញា ១។បេ។ បុគ្គលជាអ្នកមានសទ្ធា ១ មានសីល ១ បា្ររព្ធព្យាយាម ១ មានបញ្ញា ១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បុគ្គលប្រកបដោយធម៌ ៤យ៉ាងនេះឯង នឹងទៅកើតក្នុងស្ថានសួគ៌ ដូចជាគេនាំយកទៅដំកល់ទុក។
ចប់ សោភនវគ្គ ទី២។
ឧទ្ទាននៃសោភនវគ្គនោះគឺ
និយាយអំពីការទ្រុស្តបរិសទ្យ និងការធ្វើបរិសទ្យឲ្យល្អ ១ អំពីជនអ្នកប្រកប ដោយធម៌ មានមិច្ឆាទិដ្ឋិ ជាដើម ១ អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌ មានអកតញ្ញុតា ជាដើម ១ អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌ មានបាណាតិបាត ជាដើម ១ អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌ ជាផ្លូវពីរប្រការ ១ អំពីគន្លងនៃវោហារពីរយ៉ាង ដែលបុគ្គលពោលហើយ ១ អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌ មានហិរិ ជាដើម ១ អំពីជនអ្នកប្រកបដោយធម៌ មានការមិនមានបញ្ញា ជាដើម ១។