តិបិដក (មូល) » សុត្តបិដក » អង្គុត្តរនិកាយ » ចតុក្កនិបាត » បណ្ណាសកាសង្គហិតវគ្គ ទី៥ » អាបត្តិភយវគ្គ ទី៥ (២៥) » 
ចតុត្ថវោហារសូត្រ ទី១១
សង្ខេប
(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
an 04.253 បាលី cs-km: sut.an.04.253 អដ្ឋកថា: sut.an.04.253_att PTS: ?
ចតុត្ថវោហារសូត្រ ទី១១
?
បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ
ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ
ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ
អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)
(១១. ចតុត្ថវោហារសុត្តំ)
[១០៣ ] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ វោហារប្រសើរនេះ មាន៤យ៉ាង។ វោហារប្រសើរ ៤ គឺអ្វីខ្លះ។ គឺឃើញ ពោលថាឃើញ ១ ឮ ពោលថាឮ ១ ធុំក្លិន ពោលថាធុំក្លិន ១ ដឹង ពោលថាដឹង ១។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ នេះជាវោហារប្រសើរ ៤យ៉ាង។
ចប់ អាបត្តិភយវគ្គ ទី៥។
ឧទ្ទាននៃវគ្គនោះគឺ
និយាយអំពីភិក្ខុទំលាយសង្ឃ ៤យ៉ាង អំពីភ័យកើតអំពីអាបត្តិ ៤យ៉ាង អំពីអានិសង្សនៃព្រហ្មចរិយៈ ៤យ៉ាង មានសិក្ខា ជាអានិសង្សជាដើម អំពីដំណេក ៤យ៉ាង អំពីថូបារហបុគ្គល ៤ពួក អំពីហេតុចំរើនបញ្ញា ៤យ៉ាង អំពីធម៌មានឧបការៈច្រើន ដល់មនុស្ស ៤យ៉ាង អំពីវោហារ ៤យ៉ាង ទាំង២ចំណែក។
លេខយោង
Page Tools
