មាតិកា

ឆក្កនិបាត

តិបិដក (មូល) » សុត្តបិដក » អង្គុត្តរនិកាយ »

ឆក្កនិបាត

sut.an.06 | ពី ភាគ ទី៤៦

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut an 06 បាលី cs-km: sut.an.06 អដ្ឋកថា: sut.an.06_att PTS: ?

ឆក្កនិបាត

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

សង្ឃទាន ២០២១

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

- នមោ តស្ស ភគវតោ អរហតោ សម្មាសម្ពុទ្ធស្ស -

sut.an.06 | ភាគទី ៤៦

ឆក្កនិបាត បឋមបណ្ណាសក ទី១

sut.an.06.vv1 | ភាគទី ៤៦

អាហុនេយ្យវគ្គ ទី១

sut.an.06.v01 | ភាគទី ៤៦

អាហុនេយ្យវគ្គ ទី១

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

បឋមអាហុនេយ្យសូត្រ ទី១ (sut.an.06.001 | ភាគទី ៤៦): ភិក្ខុប្រកបដោយធម៌៦ ជាដំបូង ដែលជាស្រែបុណ្យដ៏ប្រសើរ របស់សត្វលោក។
ទុតិយអាហុនេយ្យសូត្រ ទី២ (sut.an.06.002 | ភាគទី ៤៦): ភិក្ខុប្រកបដោយធម៌៦ បន្ទាប់ទៀត ដែលជាស្រែបុណ្យដ៏ប្រសើរ របស់សត្វលោក។
ឥន្ទ្រិយសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.003 | ភាគទី ៤៦): «ភិក្ខុប្រកបដោយធម៌ ៦យ៉ាង ជាអ្នកគួរទទួលនូវចតុប្បច្ច័យ ដែលគេនាំមកបូជា»។
ពលសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.004 | ភាគទី ៤៦): អំណាច ៦ ប្រភេទធ្វើឱ្យអ្នកសមនឹងទទួលបានអំណោយ។
បឋមអាជានីយសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.005 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ទុតិយអាជានីយសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.006 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
តតិយអាជានីយសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.007 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
អនុត្តរិយសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.008 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
អនុស្សតិដ្ឋានសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.009 | ភាគទី ៤៦): អនុស្សតិដ្ឋាន (ហេតុជាទីតាំងនៃសេចក្តីរលឹក) ៦ យ៉ាង។
មហានាមសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.010 | ភាគទី ៤៦): អរិយសាវ័កគួររំឭកអំពីអ្វី តើចិត្តគួរសម្រាកនៅទីណា?

សារាណីយាទិវគ្គ ទី២

sut.an.06.v02 | ភាគទី ៤៦

សារាណីយាទិវគ្គ ទី២

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

បឋមសារណីយសូត្រ ទី១ (sut.an.06.011 | ភាគទី ៤៦): ជាដំបូង ធម៌ដែលនាំឲ្យមានសេចក្តីនឹករលឹកគ្នា។
ទុតិយសារណីយសូត្រ ទី២ (sut.an.06.012 | ភាគទី ៤៦): ធម៌ជាទីពីរ ដើម្បីសេចក្តីនឹករលឹក និងសេចក្តីស្រលាញ់ ចូលចិត្តគ្នា។
និស្សារណីយសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.013 | ភាគទី ៤៦): ធម៌ ដែលមានធាតុរលាស់ចោល។
ភទ្ទកសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.014 | ភាគទី ៤៦): ព្រះសារីបុត្ត សម្តែងអំពីបបញ្ចធម៌ និងការលះបបញ្ចធម៌ (វត្ថុបំណង)។
អនុតប្បិយសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.015 | ភាគទី ៤៦): ចំណង់ចំណូលចិត្ត ដ៏គ្រោះថ្នាក់ចំនួន៦ របស់អ្នកជាទីស្រឡាញ់យ៉ាងទូលំទូលាយ។ ជៀសវាងចង់ធ្វើជាតារា ជៀសវាងចង់ធ្វើជាអ្នកដឹកនាំសហគមន៍។
នកុលបិតុសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.016 | ភាគទី ៤៦): នកុលបិតាឈឺធ្ងន់ បានស្តាប់ការអប់រំ ដល់ឃរាវាសធម៌ ហើយបានធូរស្បើយ។
សោប្បសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.017 | ភាគទី ៤៦): ការសឹង និងអត្ថប្រយោជន៍។
មច្ឆពន្ធសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.018 | ភាគទី ៤៦): ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធមានព្រះបន្ទូលច្បាស់លាស់អំពីការចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងការសម្លាប់សត្វ។
បឋមមរណស្សតិសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.019 | ភាគទី ៤៦): «…ចុះអ្នកទាំងឡាយ ចំរើននូវមរណស្សតិដែរឬ?» តើកម្រិតណានឹងត្រូវ?
ទុតិយមរណស្សតិសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.020 | ភាគទី ៤៦): «ចុះមរណស្សតិ ដែលភិក្ខុចំរើនហើយ ដោយប្រការដូចម្តេច ធ្វើឲ្យច្រើនហើយ ដោយប្រការដូចម្តេច»?

អនុត្តរិយវគ្គ ទី៣

sut.an.06.v03 | ភាគទី ៤៦

អនុត្តរិយវគ្គ ទី៣

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

សាមកសូត្រ ទី១ (sut.an.06.021 | ភាគទី ៤៦): ទេវតាក្រាបទូលថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ធម៌៣យ៉ាងនេះ តែងប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីសាបសូន្យដល់ភិក្ខុ។ ធម៌ ៣យ៉ាង តើដូចម្តេច? ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់សម្តែងធម៌បីយ៉ាង ផ្សេងទៀត។
អបរិហានិយសូត្រ ទី២ (sut.an.06.022 | ភាគទី ៤៦): ធម៌ ៦យ៉ាងដែលនាំឲ្យមិនសាបសូន្យចាកពួកកុសលធម៌។
ភយសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.023 | ភាគទី ៤៦): កាមទាំងឡាយ ឧបមាដូចជា ទុក្ខ, រោគ, ពក, ការជាប់ជំពាក់, ភក់ ជាទីនៅរបស់បថុជ្ជន។
ហិមវន្តសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.024 | ភាគទី ៤៦): សមាធិដូម្តេចដើម្បីទៅដល់ ស្តេចភ្នំហិមពាន្ត?
អនុស្សតិដ្ឋានសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.025 | ភាគទី ៤៦): ការរលឹកមាន៦ យ៉ាងដើម្បីជាគ្រឿងសំអាតចិត្តអរិយសាវក ឲ្យស្អាតចាក គ្រឿងសៅហ្មង។
មហាកច្ចានសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.026 | ភាគទី ៤៦): ព្រះមហាកច្ចានៈបានឲ្យអនុស្សតិកម្មដ្ឋា («អត្តសញ្ញាណកម្ម») ៦ «ដើម្បីត្រាស់ដឹងនូវមគ្គ ដើម្បីធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់ នូវព្រះនិព្វាន»។
បឋមសមយសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.027 | ភាគទី ៤៦): តើឱកាសអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ដើម្បីចូលជួបគ្រូសមាធិរបស់អ្នក? ហេតុ ៦ យ៉ាង ដើម្បីព្យាយាមសួរ។
ទុតិយសមយសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.028 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ឧទាយីសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.029 | ភាគទី ៤៦): អនុស្សតិដ្ឋាន ៥ និង ទី៦ ដើម្បីបាននូវសតិសម្បជញ្ញៈ។
អនុត្តរិយសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.030 | ភាគទី ៤៦): ការបានដ៏ប្រសើរបំផុតមាន ៦យ៉ាងដែលព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធបានសម្តែងទុកមកថា ជាការបានប្រកបដោយវិវេក ដ៏ក្សេម ជាគ្រឿងឲ្យដល់និព្វាន។

សេក្ខបរិហានិយវគ្គ ទី៤

sut.an.06.v04 | ភាគទី ៤៦

សេក្ខបរិហានិយវគ្គ ទី៤

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

សេខសូត្រ ទី១ (sut.an.06.031 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
បឋមអបរិហានសូត្រ ទី២ (sut.an.06.032 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ទុតិយអបរិហានសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.033 | ភាគទី ៤៦): ធម៌៦យ៉ាងនេះ ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីមិនសាបសូន្យ។
មហាមោគ្គល្លានសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.034 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
វិជ្ជាភាគិយសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.035 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
វិវាទមូលសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.036 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ឆឡង្គទានសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.037 | ភាគទី ៤៦): ការជួបគ្នា ពីអង្គ៣នៃអ្នកឲ្យ ជាមួយអង្គ៣នៅក្នុងអ្នកទទួល កើតជាទិន្នផលប្រមាណមិនបាន។
អត្តការីសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.038 | ភាគទី ៤៦): ព្រះពុទ្ធទ្រង់បដិសេធនូវគំនិតខុសឆ្គង ទិដ្ឋភាពច្របូកច្របល់បំផុត ដែលថាគ្មានអ្នកណាជាអ្នកធ្វើ។ ចំណាំ! «មិនមានការធ្វើ (កម្ម) ដើម្បីខ្លួន មិនមានការធ្វើ (កម្ម) ដើម្បីបុគ្គលដទៃ» នត្ថិ អត្តការោ នត្ថិ បរការោ គួរតែត្រូវបានបកប្រែជា៖ «ខ្លួនមិនធ្វើ និងគ្មានណាដទៃធ្វើ»។
និទានសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.039 | ភាគទី ៤៦): តើដើមហេតុនាំឲ្យកើតអកុសលកម្ម និងកុសលកម្ម មានប៉ុន្មានយ៉ាង អ្វីខ្លះ?
កិមិលសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.040 | ភាគទី ៤៦): ហេតុដូចម្តេច ដែលព្រះសទ្ធម្ម (មិន) ឋិតឋេរនៅអស់កាលយូរបាន?
ទារុក្ខន្ធសូត្រ ទី១១ (sut.an.06.041 | ភាគទី ៤៦): ភិក្ខុមានឫទ្ធិ អាចយកគំនរឈើ ក្នុងកម្មដ្ឋានណាមួយក៏បាន ព្រោះអាស្រ័យជំនាញរបស់ខ្លួន។
នាគិតសូត្រ ទី១២ (sut.an.06.042 | ភាគទី ៤៦): ក្រុមធំដើរតាមលេង? «…ហេតុនោះ បានជាតថាគត ពេញចិត្តនឹងភិក្ខុនោះ…»

ធម្មិកវគ្គ ទី៥

sut.an.06.v05 | ភាគទី ៤៦

ធម្មិកវគ្គ ទី៥

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

នាគសូត្រ ទី១ (sut.an.06.043 | ភាគទី ៤៦): តថាគត ហៅបុគ្គលណាថា ជានាគ? ហើយអ្វីហៅថា ជាពុទ្ធនាគ?
មិគសាលាសូត្រ ទី២ (sut.an.06.044 | ភាគទី ៤៦): «…ហេតុដូចម្តេច ដូចយ៉ាងបុគ្គលពីរពួក គឺព្រហ្មចារីបុគ្គល ១ អព្រហ្មចារីបុគ្គល ១ មានគតិស្មើៗ គ្នា ក្នុងបរលោក…?»
ឥណសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.045 | ភាគទី ៤៦): ប្រយ័ត្នកុំធ្លាក់បំណុល បើធ្វើតាមវិធីបញ្ចប់បំណុលទាំងអស់ហើយ!
មហាចុន្ទសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.046 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
បឋមសន្ទិដ្ឋិកសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.047 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ទុតិយសន្ទិដ្ឋិកសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.048 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ខេមសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.049 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ឥន្ទ្រិយសំវរសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.050 | ភាគទី ៤៦): សេចក្តីបរិសុទ្ធដ៏បរិបូណ៌ នៃការសង្រួមឥន្រ្ទិយ។
អានន្ទសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.051 | ភាគទី ៤៦): គុណសម្បត្ដិទាំង ៦ របស់បុគ្គល ដែលធ្វើជា«ម្ចាស់»នៃធម៌។
ខត្តិយសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.052 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
អប្បមាទសូត្រ ទី១១ (sut.an.06.053 | ភាគទី ៤៦): ភាពស្រដៀងគ្នា ៦ សម្រាប់គុណភាពនៃការប្រុងប្រយ័ត្ន (អប្បមាទ)។
ធម្មិកសូត្រ ទី១២ (sut.an.06.054 | ភាគទី ៤៦): លើឥទ្ធិពលនៃការរិះគន់នៅពេលត្រូវបានរិះគន់។

ឆក្កនិបាត ទុតិយបណ្ណាសក ទី២

sut.an.06.vv2 | ភាគទី ៤៦

មហាវគ្គ ទី១ (៦)

sut.an.06.v06 | ភាគទី ៤៦

មហាវគ្គ ទី១ (៦)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

សោណសូត្រ ទី១ (sut.an.06.055 | ភាគទី ៤៦): «ដូចជាការកែសំរួលឧបករណ៍ភ្លេង» ព្រះសោណ អតីតតន្ត្រីករទទួលបានការបង្រៀនអំពីសម្មាវាយាមៈ។ លុះបានត្រាស់ដឹងហើយ ព្រះសោណរាប់គុណនៃអរហន្ត។
ផគ្គុនសូត្រ ទី២ (sut.an.06.056 | ភាគទី ៤៦): អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ហេតុអ្វីបានជា ឧបាសក ឧបាសិកា និមន្តព្រះសង្ឃពេលឈឺ ជរា និងឃើញទុក្ខ? «អានិសង្ស ក្នុងការស្តាប់ធម៌ តាមកាលគួរ ក្នុងការពិចារណាសេចក្តី តាមកាលគួរ មាន ៦ យ៉ាង។»
ឆឡភិជាតិសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.057 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
អាសវសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.058 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ទារុកម្មិកសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.059 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ហត្ថិសារិបុត្តសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.060 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
មជ្ឈេសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.061 | ភាគទី ៤៦): បុគ្គលណា ដឹងនូវចំណែកទាំងពីរ ដោយប្រាជ្ញា មិនជាប់ចំពាក់ក្នុងកណ្តាល តថាគត ហៅបុគ្គលនោះថា ជាមហាបុរស មហាបុរសនោះ បានកន្លងផុត ធម្មជាតិ ជាគ្រឿងចាក់ស្រែះ ក្នុងលោកនេះចេញបានហើយ។
បុរិសិន្ទ្រិយញាណសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.062 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
និព្វេធិកសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.063 | ភាគទី ៤៦): ដឹងច្បាស់នូវសភាពយ៉ាងណាកើតឡើងដោលហេតុអ្វី រលត់ទៅ នោះហើយទើបឈានដល់ការរំដោះចេញពីទុក្ខ។
សីហនាទសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.064 | ភាគទី ៤៦): ការបន្លឺសូរសព្ទនៃព្រះតថាគត ព្រោះអាស្រ័យតថាគតពលៈ ដូម្តេចខ្លះ?

ទេវតាវគ្គ ទី២ (៧)

sut.an.06.v07 | ភាគទី ៤៦

ទេវតាវគ្គ ទី២ (៧)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

អនាគាមិផលសូត្រ ទី១ (sut.an.06.065 | ភាគទី ៤៦): រួចនៅលើមគ្គហើយ? ឥឡូវនេះ គុណសម្បត្ដិ ៦ យ៉ាង ត្រូវបោះបង់ ដើម្បីទទួល អនាគាមិផលបាន។
អរហត្តសូត្រ ទី២ (sut.an.06.066 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
មិត្តសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.067 | ភាគទី ៤៦): ដរាបណាអ្នកសេពគប់មិត្តអាក្រក់ (ដែលត្រេកអរក្នុងនីវរណធម៌ ៥) គ្មានការវិវឌ្ឍន៍ទៅរកការរំដោះឡើយ។
សង្គណិការាមសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.068 | ភាគទី ៤៦): ដរាបណាអ្នកមិនដកខ្លួនចេញ ពីការរវល់ជាមួយអ្នកដទៃ នោះនឹងគ្មានជោគជ័យណាមួយឆ្ពោះទៅការដោះលែងឡើយ។
ទេវតាសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.069 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
សមាធិសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.070 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
សក្ខិភព្វសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.071 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ពលសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.072 | ភាគទី ៤៦): គុណសម្បតិ្ត ៦ យ៉ាងដែលត្រូវការដើម្បីក្លាយជាម្ចាស់នៃសមិទ្ធិ។
បឋមតជ្ឈានសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.073 | ភាគទី ៤៦): លះនិងមិនលះបង់ធម៌ ៦ យ៉ាង ជាគួរ និងមិនគួរបានបឋមជ្ឈាន។
ទុតិយតជ្ឈានសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.074 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

អរហន្តវគ្គ ទី៣ (៨)

sut.an.06.v08 | ភាគទី ៤៦

អរហន្តវគ្គ ទី៣ (៨)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ទុក្ខសូត្រ ទី១ (sut.an.06.075 | ភាគទី ៤៦): ធម៌ ៦ (នែវិតក្កៈ និងសញ្ញា គឺសណ្ដាប ៣) យ៉ាង ដែលជា ទុក្ខ ប្រកបដោយសេចក្តីលំបាក ចង្អៀតចង្អល់… និងធម៌ ៦ ដែលមិនមែនជា ទុក្ខ…។
អរហត្តសូត្រ ទី២ (sut.an.06.076 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
ឧត្តរិមនុស្សធម្មសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.077 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
សុខសោមនស្សសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.078 | ភាគទី ៤៦): ភិក្ខុប្រកបដោយធម៌ ៦ យ៉ាង ជាអ្នកមានសុខ និងសោមនស្សដ៏ច្រើន ក្នុងបច្ចុប្បន្ន។
អធិគមសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.079 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
មហន្តត្តសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.080 | ភាគទី ៤៦): (បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)
បឋមនិរយសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.081 | ភាគទី ៤៦): ធម៌ ៦ យ៉ាង តែងទៅកើតក្នុងនរក និងធម៌ ៦ យ៉ាង តែងទៅកើតក្នុងឋានសួគ៌ ដូចជាគេនាំយកទៅដាក់។
ទុតិយនិរយសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.082 | ភាគទី ៤៦): ទម្លាប់ ៦ យ៉ាងក្នុងការនិយាយ និងការជួបជុំ ដែលនាំឲ្យចុះទៅក្រោម និងទម្លាប់ ៦ យ៉ាងទៀតដែលនាំទៅមុខ។
អគ្គធម្មសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.083 | ភាគទី ៤៦): ធម៌ដល់នូវការត្រាស់ដឹងមាន ៦យ៉ាងនេះ។
រត្តិទិវសសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.084 | ភាគទី ៤៦): សម្រាប់ថ្ងៃនិងយប់ មានធម៌បំផ្លិចបំផ្លាញ ៦ យ៉ាង និង ៦ ធម៌យ៉ាង ដែលមានប្រយោជន៍។

សីតិវគ្គ ទី៤ (៩)

sut.an.06.v09 | ភាគទី ៤៦

សីតិវគ្គ ទី៤ (៩)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

សីតិភាវសូត្រ ទី១ (sut.an.06.085 | ភាគទី ៤៦): ធម៌៦យ៉ាង នាំឲ្យមិនបាន ឬបាននូវសេចក្តីក្សេមនៃចិត្ត។ ទេពកោសល្យ និងឧបករណ៍ក្នុងការគ្រប់គ្រងឆ្ពោះ ទៅរកសន្តិភាពបាន។
អាវរណសូត្រ ទី២ (sut.an.06.086 | ភាគទី ៤៦): ហេតុ៦យ៉ាង នាំឲ្យកំពុងស្តាប់ព្រះធម៌ តែមិនតាំងនៅក្នុងធម៌។
វោរោបិតសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.087 | ភាគទី ៤៦): ធម៌៦ យ៉ាងនាំឲ្យកំពុងស្តាប់ព្រះធម៌ ក៏នៅតែមិនបានតាំងនៅក្នុងធម៌។
សុស្សូសតិសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.088 | ភាគទី ៤៦): ធម៌៦យ៉ាង បើទុកជាស្តាប់ព្រះធម៌ នៅតែមិនបានតាំងនៅក្នុងធម៌។
អប្បហាយសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.089 | ភាគទី ៤៦): លះធម៌៦យ៉ាង ដើម្បីផល។
បហីនសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.090 | ភាគទី ៤៦): ធម៌៦យ៉ាង លះដោយសោតាបត្តិផល។
អភព្វសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.091 | ភាគទី ៤៦): ធម៌៦យ៉ាង មិនកើតដល់បុគ្គលបរិបូណ៌ដោយទិដ្ឋិ។
បឋមអភព្វដ្ឋានសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.092 | ភាគទី ៤៦): ហេតុ៦យ៉ាង មិនកើតដល់បុគ្គលបរិបូណ៌ដោយទិដ្ឋិ។
ទុតិយអភព្វដ្ឋានសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.093 | ភាគទី ៤៦): ហេតុ៦យ៉ាង ដែលបុគ្គលបរិបូណ៌ដោយទិដ្ឋិមិនកាន់យក។
តតិយអភព្វដ្ឋានសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.094 | ភាគទី ៤៦): នៅមានហេតុ៦យ៉ាងទៀត មិនកើតឡើងដល់បុគ្គលបរិបូណ៌ដោយទិដ្ឋិ។
ចតុត្ថអភព្វដ្ឋានសូត្រ ទី១១ (sut.an.06.095 | ភាគទី ៤៦): ហេតុ៦យ៉ាង មិនត្រឡប់មកវិញដល់បុគ្គលដែលបរិបូណ៌ដោយទិដ្ឋិ។

អានិសំសវគ្គ ទី៥ (១០)

sut.an.06.v10 | ភាគទី ៤៦

អានិសំសវគ្គ ទី៥ (១០)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

បាតុភាវសូត្រ ទី១ (sut.an.06.096 | ភាគទី ៤៦): សភាពដ៏ប្រសើរ ៦យ៉ាង កម្រកើតឡើងក្នុងលោក។
អានិសំសសូត្រ ទី២ (sut.an.06.097 | ភាគទី ៤៦): អានិសង្សនៃកិរិយាធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់ នូវសោតាបត្តិផល។
អនិច្ចសូត្រ ទី៣ (sut.an.06.098 | ភាគទី ៤៦): កាលណាភិក្ខុមានព្យាយាម ពិចារណាត្រឹមត្រូវបណ្តោយតាមអនិច្ចធម៌ ទើបជាផ្លូវប្រព្រឹត្ដទៅដើម្បីផល។
ទុក្ខសូត្រ ទី៤ (sut.an.06.099 | ភាគទី ៤៦): កាលភិក្ខុពិចារណាថា…(?)
អនត្តសូត្រ ទី៥ (sut.an.06.100 | ភាគទី ៤៦): កាលណាភិក្ខុពិចារណាថា…
និព្វានសូត្រ ទី៦ (sut.an.06.101 | ភាគទី ៤៦): កាលភិក្ខុមានព្យាយាម ពិចារណានិព្វានធម៌ដោយត្រឹមត្រូវ ទើបជាផ្លូវប្រព្រឹត្ត — ទៅដើម្បីផល។
អនវត្ថិតសូត្រ ទី៧ (sut.an.06.102 | ភាគទី ៤៦): កាលភិក្ខុឃើញអានិសង្សប៉ុន្មាន? អ្វីខ្លះ? ទើបដម្កល់ចិត្តសំគាល់ថា មិនទៀង?
ឧក្ខិត្តាសិកសូត្រ ទី៨ (sut.an.06.103 | ភាគទី ៤៦): កាលភិក្ខុឃើញអានិសង្សប៉ុន្មាន? អ្វីខ្លះ? ទើបដម្កល់ចិត្តសម្គាល់ថា ជាទុក្ខ?
អតម្មយសូត្រ ទី៩ (sut.an.06.104 | ភាគទី ៤៦): កាលភិក្ខុឃើញអានុសង្សប៉ុន្មាន? អ្វីខ្លះ? ទើបដម្កល់ចិត្តសម្គាល់ថា មិនមែនខ្លួន?
ភវសូត្រ ទី១០ (sut.an.06.105 | ភាគទី ៤៦): ដើម្បីកាត់ផ្តាច់បង់ ដើម្បីត្រាស់ដឹងដោយសម្មាមានះ មានន័យដូម្តេច?
តណ្ហាសូត្រ ទី១១ (sut.an.06.106 | ភាគទី ៤៦): ដូម្តេចហៅថាភិក្ខុ អ្នកធ្វើនូវទីបំផុតទុក្ខ ត្រាស់ដឹងដោយសម្មាមានះ?