km:tipitaka:sut:an:08:sut.an.08.042

វិត្ថតូបោសថសូត្រ ទី២

សង្ខេប

«…ឧបោសថ​​ប្រកប​ដោយ​អង្គ ៨ ប្រការ ដែល​បុគ្គល​​ចាំរក្សា​ហើយ រមែង​មាន​ផល​ច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន មាន​សេចក្តី​​​រុងរឿង​​ច្រើន មាន​សេចក្តី​​ផ្សាយ​ទៅ​ច្រើន តើ​ដោយ​​ប្រការ​​ដូច​ម្តេច?…»

an 08.042 បាលី cs-km: sut.an.08.042 អដ្ឋកថា: sut.an.08.042_att PTS: ?

វិត្ថតូបោសថសូត្រ ទី២

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ ឧបាសិកា វិឡា

(២. វិត្ថតូបោសថសុត្តំ)

[៤២] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ឧបោសថ​ប្រកបដោយ​អង្គ ៨ ប្រការ ដែលបុគ្គលចាំ​រក្សា​ហើយ រមែងមាន​ផលច្រើន មានអានិសង្សច្រើន មានសេចក្តី​រុងរឿង​ច្រើន មាន​សេចក្តី​ផ្សាយទៅច្រើន។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ឧបោសថ​ប្រកបដោយអង្គ ៨ ប្រការ ដែលបុគ្គល​ចាំរក្សាហើយ រមែងមាន​ផលច្រើន មានអានិសង្សច្រើន មានសេចក្តី​​រុងរឿង​ច្រើន មានសេចក្តី​ផ្សាយទៅច្រើន តើដោយ​ប្រការ​ដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អរិយសាវក ក្នុងសាសនានេះ ពិចារណាថា ព្រះអរហន្តទាំងឡាយ លះបង់​បាណាតិបាត មាន​អាជ្ញាដាក់ចុះហើយ មានគ្រឿងសស្រ្តា​ដាក់ចុះហើយ មានសេចក្តី​ខ្មាសបាប មាន​សេចក្តីអាណិត មានសេចក្តី​អនុគ្រោះ ដោយប្រយោជន៍​ដល់សព្វសត្វ ដរាប​អស់ជីវិត​ក្នុងថ្ងៃនេះ ចំណែក​ខ្លួនអញ លះបង់បាណាតិបាត វៀរចាក​បាណាតិបាត មានអាជ្ញា​ដាក់ចុះ​ហើយ មានគ្រឿងសស្រ្តា​ដាក់ចុះហើយ មានសេចក្តី​ខ្មាសបាប មាន​សេចក្តី​អាណិត មានសេចក្តី​អនុគ្រោះ ដោយ​ប្រយោជន៍​ដល់សព្វសត្វ អស់យប់នេះ និង​ថ្ងៃនេះ​ យក​តម្រាប់​ព្រះអរហន្ត​ទាំងឡាយផង ខ្លួនអញ​នឹងចាំរក្សា​ឧបោសថ​ផង ដោយ​អង្គ​នេះ​ឯង។ ឧបោសថ ប្រកបដោយអង្គ ទី១ នេះឯង។ (សេចក្តីពិស្តារ​ដូចអង្គ ទី១) ព្រះអរហន្ត​ទាំងឡាយ លះបង់​សេនាសនៈ​ដ៏ខ្ពស់​​ហួសប្រមាណ និងសេនាសនៈ​ដ៏ប្រសើរ វៀរចាក​សេនាសនៈដ៏ខ្ពស់​ហួសប្រមាណ និង​សេនាសនៈ​ដ៏ប្រសើរ សម្រេច​នូវទីដេក​ដ៏ទាប​លើគ្រែ​ក្តី លើ​កម្រាល ដែលគេ​ធ្វើ​ដោយ​ស្មៅក្តី ដរាប​អស់ជីវិត ក្នុងថ្ងៃនេះ ចំណែក​ខ្លួន​អញ លះបង់​សេនាសនៈ​ដ៏ខ្ពស់​​ហួសប្រមាណ និងសេនាសនៈ​ដ៏ប្រសើរ វៀរចាក​សេនាសនៈដ៏ខ្ពស់​ហួសប្រមាណ និងសេនាសនៈ​ដ៏ប្រសើរ សម្រេច​នូវទីដេក​ដ៏ទាប​លើ​គ្រែក្តី លើ​កម្រាល​ដែលធ្វើ​ដោយស្មៅ​ក្តី អស់យប់នេះ និង​ថ្ងៃនេះដែរ យកតម្រាប់​ព្រះអរហន្ត​​ទាំងឡាយផង អញនឹងចាំរក្សា​ឧបោសថ​ផង ដោយអង្គ​នេះឯង។ ឧបោសថ ប្រកប​ដោយអង្គ ទី៨ នេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ឧបោសថ ប្រកបដោយ​អង្គ ៨ ប្រការ ដែលបុគ្គល​ចាំរក្សា យ៉ាងនេះឯង រមែង​មានផល​ច្រើន មានអានិសង្ស​ច្រើន មាន​សេចក្តី​រុងរឿងច្រើន មានសេចក្តី​ផ្សាយទៅច្រើន។

ឧបោសថ មានផលច្រើនដូចម្តេច មានអានិសង្សច្រើន ដូចម្តេច មាន​សេចក្តី​រុងរឿង​ច្រើន ដូចម្តេច មានសេចក្តី​ផ្សាយទៅច្រើន ដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ប្រៀបដូច​បុគ្គល​សោយរាជ្យ ជាឥស្សរាធិបតី​នៃមហាជនបទ ទាំង ១៦ នេះ ដែលជា​ជនបទ​សម្បូរ​ដោយកែវ ៧ ប្រការ គឺ​មហាជនបទ ឈ្មោះ​អង្គៈ ១ មគធៈ ១ កាសី ១ កោសលៈ ១ វជ្ជី ១ មល្លៈ ១ ចេតី ១ វង្សៈ ១ កុរុ ១ បញ្ចាលៈ ១ មច្ឆៈ ១ សូរសេនៈ ១ អស្សកៈ ១ អវន្តី ១ គន្ធារៈ ១ កម្ពោជៈ ១ រាជសម្បត្តិនៃ​មហាជនបទ​ទាំងនុ៎ះ មិនដល់​នូវចំណិត ១ ក្នុងចំណិត ទី១៦ ៗ លើក​នៃឧបោសថ​ប្រកបដោយអង្គ ៨ ប្រការ​ឡើយ។ ដំណើរ​នោះ ព្រោះហេតុអ្វី។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ រាជសម្បត្តិ​​​របស់មនុស្ស ជា​របស់​ស្តួចស្តើង ហើយយក​ទៅប្រៀបធៀបនឹង​សេចក្តី​សុខ​ជា​របស់​ទិព្យ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ៥០ ឆ្នាំ របស់មនុស្ស ត្រូវ​ជា ១យប់ ១ថ្ងៃ របស់ចាតុម្មហារាជិក​ទេវតា រាប់រាត្រីនោះ បាន ៣០រាត្រី ត្រូវជា ១ខែ រាប់ខែនោះបាន ១២ខែ ត្រូវជា ១ឆ្នាំ រាប់ឆ្នាំនោះបាន ៥០០ឆ្នាំទិព្យ ត្រូវជា​ប្រមាណ​នៃអាយុ​របស់​​ចាតុម្មហារាជិកទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ហេតុនេះ​រមែង​មាន ត្រង់ដែលស្រ្តី ឬ​បុរស​ពួកខ្លះ ក្នុងលោកនេះ ​ចាំរក្សានូវ​ឧបោសថ​ដែល​ប្រកប​ដោយអង្គ ៨ ប្រការ លុះបែកធ្លាយ​រាងកាយស្លាប់​ទៅ រមែងទៅកើត​ជាមួយ​នឹង​ពួក​ចាតុម្មហារាជិកទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ រាជសម្បត្តិ​របស់មនុស្ស ជារបស់ស្តួចស្តើង ហើយ​យកទៅ​ប្រៀប​ធៀប​នឹង​សេចក្តីសុខ​ជារបស់ទិព្យ ដែលតថាគត​សំដែងហើយ ព្រោះ​អាស្រ័យ​​ហេតុនេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ១០០ឆ្នាំ របស់មនុស្ស ត្រូវជា ១យប់ ១ថ្ងៃ របស់​តាវត្តិង្សទេវតា រាប់រាត្រីនោះ​បាន ៣០ ត្រូវជា ១ខែ រាប់ខែនោះ​បាន ១២ខែ ត្រូវជា ១ឆ្នាំ រាប់ឆ្នាំនោះបាន ១០០០ឆ្នាំទិព្យ ត្រូវជា​ប្រមាណ​នៃអាយុ​របស់​តាវត្តិង្ស​ទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ហេតុនេះ រមែងមាន ត្រង់ដែលស្រ្តី ឬបុរសពួកខ្លះ ក្នុងលោក​នេះ ចាំរក្សា​នូវឧបោសថ ប្រកប​ដោយអង្គ ៨ ប្រការ លុះបែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់ទៅ រមែងទៅកើត​ជាមួយ​នឹង​ពួក​តាវត្តិង្សទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ រាជសម្បត្តិ​របស់​មនុស្ស​នេះឯង ជារបស់​ស្តួចស្តើង ហើយយក​ទៅប្រៀបធៀប​នឹង​សេចក្តីសុខ​​ជារបស់ទិព្យ ដែលតថាគត​សំដែងហើយ ព្រោះ​អាស្រ័យ​ហេតុនេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុ​​ទាំងឡាយ ២០០ឆ្នាំ របស់មនុស្ស ត្រូវជា ១យប់ ១ថ្ងៃ របស់ពួក​យាមទេវតា រាប់​រាត្រីនោះ​បាន ៣០រាត្រី ត្រូវជា ១ខែ រាប់ខែនោះបាន ១២ខែ ត្រូវជា ១ឆ្នាំ រាប់ឆ្នាំ​នោះ​បាន ២០០០ ​ឆ្នាំទិព្យ ត្រូវជាប្រមាណ​នៃអាយុ​របស់​យាមទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ហេតុនេះ រមែងមាន ត្រង់ដែលស្រ្តី ឬបុរសពួកខ្លះ ក្នុងលោកនេះ ចាំរក្សា​នូវឧបោសថ ​ប្រកប​ដោយអង្គ ៨ ប្រការ លុះបែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់ទៅ រមែងទៅកើត​​ជាមួយ​នឹង​ពួកយាម​ទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ រាជសម្បត្តិ​របស់មនុស្ស​នេះឯង ជារបស់​ស្តួចស្តើង ហើយយក​ទៅប្រៀបធៀប​នឹង​សេចក្តីសុខ​ជារបស់ទិព្យ ដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយ ព្រោះអាស្រ័យ​ហេតុនេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ៤០០​ឆ្នាំ របស់​មនុស្ស ត្រូវជា ១យប់ ១ថ្ងៃ របស់ពួក​តុសិតទេវតា រាប់រាត្រីនោះបាន ៣០រាត្រី ត្រូវជា ១ខែ រាប់ខែ​នោះបាន ១២ខែ ត្រូវជា ១ឆ្នាំ រាប់ឆ្នាំនោះ​បាន ៤០០០ឆ្នាំទិព្យ ត្រូវជា​ប្រមាណ​នៃអាយុ​របស់ពួក​តុសិតទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ហេតុនេះ រមែងមាន ត្រង់ដែល​ស្រ្តី ឬបុរស​ពួកខ្លះ ក្នុងលោកនេះ ចាំរក្សា​ឧបោសថ ប្រកប​​ដោយអង្គ ៨ ប្រការ លុះបែក​ធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់ទៅ រមែងទៅកើត​ជាមួយនឹង​​ពួក​តុសិតទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ រាជសម្បត្តិ​របស់មនុស្សនេះឯង ជារបស់​ស្តួចស្តើង ហើយយកទៅ​ប្រៀបធៀប​នឹង​សេចក្តី​សុខ​ជារបស់ទិព្យ ដែល​តថាគត​សំដែងហើយ ព្រោះអាស្រ័យ​ហេតុនេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ៨០០ឆ្នាំ របស់មនុស្ស ត្រូវជា ១យប់ ១ថ្ងៃ របស់ពួក​និម្មានរតីទេវតា រាប់​រាត្រី​នោះបាន ៣០រាត្រី ត្រូវជា ១ខែ រាប់ខែនោះបាន ១២ខែ ត្រូវជា ១ឆ្នាំ រាប់ឆ្នាំ​នោះបាន ៨០០០ឆ្នាំទិព្យ ត្រូវជាប្រមាណ​នៃអាយុរបស់​​ពួក​និម្មានរតី​ទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ហេតុនេះ រមែងមាន ត្រង់ដែលស្រ្តី ឬបុរសពួកខ្លះ ក្នុងលោកនេះ ចាំរក្សានូវ​ឧបោសថ ប្រកប​ដោយអង្គ ៨ ប្រការ លុះបែកធ្លាយ​រាងកាយស្លាប់ទៅ រមែងទៅកើត​ជាមួយ​នឹង​ពួក​និម្មានរតី​ទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ រាជសម្បត្តិ​របស់មនុស្សនេះឯង ជារបស់​ស្តួចស្តើង ហើយយក​ទៅ​ប្រៀបធៀប​នឹង​សេចក្តីសុខ​ជារបស់ទិព្យ ដែលតថាគត​សំដែងហើយ ព្រោះអាស្រ័យ​​ហេតុ​នេះឯង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ១៦០០ឆ្នាំ របស់មនុស្ស ត្រូវជា ១យប់ ១ថ្ងៃ របស់ពួក​បរនិម្មិតវសវត្តី​ទេវតា រាប់រាត្រីនោះបាន ៣០ ត្រូវជា ១ខែ រាប់ខែ​នោះបាន ១២ខែ ត្រូវជា ១ឆ្នាំ រាប់ឆ្នាំនោះបាន ១៦០០០ឆ្នាំទិព្យ ត្រូវជា​ប្រមាណ​នៃអាយុ​របស់​ពួក​​បរនិម្មិតវសវត្តី​ទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ហេតុនេះ រមែងមាន ត្រង់ដែលស្រ្តី ឬ​បុរសពួកខ្លះ ក្នុងលោកនេះ ចាំរក្សា​នូវឧបោសថ ប្រកប​ដោយអង្គ ៨ ប្រការ លុះបែកធ្លាយ​រាងកាយ​ស្លាប់ទៅ រមែងទៅកើត​ជាមួយ​នឹងពួក​បរនិម្មិត​វសវត្តីទេវតា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ រាជសម្បត្តិ​របស់មនុស្ស​នេះឯង ជា​របស់​ស្តួចស្តើង ហើយយក​ទៅ​ប្រៀបធៀប​នឹង​សេចក្តីសុខ​ជារបស់ទិព្យ ដែលតថាគត​សំដែងហើយ ព្រោះអាស្រ័យ​ហេតុ​នេះឯង។

បុគ្គលមិនគប្បីសម្លាប់សត្វ ១ មិនគប្បីកាន់​យកវត្ថុ​ដែលគេ​មិនបានឲ្យ ១ មិន​គប្បី​ពោល​ពាក្យ​កុហក ១ មិនគប្បី​ផឹកទឹក​ស្រវឹង ១ គប្បី​វៀរចាក​ការ​ប្រព្រឹត្តិ​មិន​ប្រសើរ គឺ​មេថុន ១ មិនគប្បី​បរិភោគ​ភោជន ក្នុង​វេលារាត្រី​ និង​ក្នុងវេលា​វិកាល ១ មិន​គប្បី​ទ្រទ្រង់​ផ្កាកម្រង មិន​គប្បី​ប្រស់ព្រំ​ដោយ​គ្រឿង​ក្រអូប ១ គប្បី​ដេក​លើគ្រែ លើ​ផែនដី ឬ​លើ​កម្រាល ១ ព្រះពុទ្ធ​ព្រះអង្គ​ដល់​នូវទីបំផុត​នៃទុក្ខ ទ្រង់​ប្រកាសហើយ នូវ​ឧបោសថ ដែល​ប្រកប​ដោយអង្គ ៨ ប្រការ​នេះឯង សភាវៈ​ទាំង​ឡាយ​ពីរ គឺ​ព្រះចន្ទ ១ ព្រះអាទិត្យ ១ ជា​សភាវៈ​ល្អមើល កាលបំភ្លឺលោក រមែង​ចរ​ទៅ​អស់​ទីត្រឹម​ណា ព្រះចន្ទ និង​ព្រះអាទិត្យ​ទាំងនោះ ដែល​កំចាត់បង់​នូវងងឹត ចរទៅ​ក្នុង​អាកាស ញុំាងទិស​ឲ្យរុងរឿង​ភ្លឺច្បាស់​ក្នុង​អាកាស អស់ទី​ត្រឹមនោះ ទ្រព្យ​ណា មានក្នុង​ចន្លោះនេះ គឺ​កែវមុក្តា​ក្តី កែវមណី​ក្តី កែវពិទូរ្យ​ដ៏ល្អក្តី មាស​ឈ្មោះ​សិង្គីក្តី ឈ្មោះ​សុវណ្ណ​ក្តី ឬ​មាសឈ្មោះ​កាញ្ចនៈ​ក្តី ឈ្មោះ​ជាតរូប​ក្តី ឈ្មោះ​ហដកៈ​ក្តី ទ្រព្យ​ទាំង​អម្បាល​នោះ មិនដល់​នូវ​ចំណិត​មួយក្នុង​ចំណែក ១៦ ៗ លើក​នៃឧបោសថ ដែល​ប្រកប​ដោយ​អង្គ៨ ប្រការ​ឡើយ ដូចជា​ពួកផ្កាយ​ទាំង​អស់ មិនដល់​នូវពន្លឺ​នៃព្រះចន្ទ ហេតុដូច្នោះ ស្រ្តីក្តី បុរសក្តី ជាអ្នក​មាន​សីល គួរ​ចាំរក្សា​នូវ​ឧបោសថ​ ប្រកប​ដោយអង្គ ៨ ប្រការ ពួកជន​ដែលមិន​មាន​គេនិន្ទា បំពេញ​នូវបុណ្យ​ទាំងឡាយ ដែលមាន​សេចក្តី​សុខ​ជាកម្រៃ រមែងចូល​ទៅកាន់​ឋានសួគ៌​បាន។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/an/08/sut.an.08.042.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2024/03/25 12:54 និពន្ឋដោយ Johann