km:tipitaka:sut:an:08:sut.an.08.051

គោតមីសូត្រ ទី១

សង្ខេប

ទីបំផុត ព្រះពុទ្ធ​ស្រី​ចេញ​ពី​ផ្ទះ ដោយ​សុំ​ពី​ម្តាយ​ចិញ្ចឹម​របស់​ព្រះអង្គ​។ ការ​កើត​របស់​ភិក្ខុ​នី​សង្ឃ។

an 08.051 បាលី cs-km: sut.an.08.051 អដ្ឋកថា: sut.an.08.051_att PTS: ?

គោតមីសូត្រ ទី១

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ ព្រះខេមានន្ទ

(១. គោតមីសុត្តំ)

[៥១] សម័យមួយ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ កាលគង់ក្នុង​និគ្រោធារាម ក្បែរក្រុង​កបិលពស្តុ ​ក្នុង​ដែនសក្កៈ។ គ្រានោះ ព្រះនាង​មហាបជាបតិគោតមី ចូលទៅគាល់​ព្រះដ៏​មាន​ព្រះភាគ លុះចូលទៅដល់​ ក្រាបថ្វាយបង្គំ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ហើយឋិតនៅ​ក្នុងទី​សមគួរ។ លុះ​ព្រះនាង​មហាបជាបតិគោតមី ឋិតនៅ​ក្នុងទី​សមគួរ​ហើយ​ ទើប​ក្រាបបង្គំ​ទូល​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ដូច្នេះថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន ខ្ញុំម្ចាស់​សូមអង្វរ​ មាតុគ្រាម គួរ​ចេញ​ចាកផ្ទះ បាន​បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែល​ព្រះតថាគត ទ្រង់​សំដែង​ហើយ។ ព្រះសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់ត្រាស់​ឃាត់ថា ម្នាលនាង​គោតមី ណ្ហើយនាង កុំគាប់ចិត្ត​ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ ហើយបព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្ម​វិន័យ ដែល​តថាគត​បានសំដែង​ឡើយ។ ព្រះនាង​មហាបជាបតិគោតមី ក្រាបថ្វាយបង្គំ​ទូល​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​ដូច្នេះ ជាគំរប់​ពីរ​ដងថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន ខ្ញុំម្ចាស់​សូមអង្វរ មាតុគ្រាម គួរចេញ​ចាកផ្ទះ បាន​បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែល​ព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែង​ហើយ។ ម្នាល​នាងគោតមី ណ្ហើយនាង កុំគាប់ចិត្ត​ឲ្យ​មាតុគ្រាម​ចេញចាក​ផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែល​តថាគត​បាន​សំដែង​ឡើយ។ ព្រះនាង​មហាបជាបតិគោតមី ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះ​មាន​ព្រះភាគ​ដូច្នេះ ជាគំរប់បីដង​ថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន ខ្ញុំម្ចាស់​សូមអង្វរ មាតុគ្រាម គួរចេញ​ចាកផ្ទះ បានបព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែល​ព្រះតថាគត សំដែង​ហើយ។ ម្នាលនាង​គោតមី ណ្ហើយនាង កុំគាប់ចិត្ត​ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ ​បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែល​តថាគត​បានសំដែង​ឡើយ។ លំដាប់​នោះឯង ព្រះនាង​មហាបជាបតិគោតមី បានជ្រាបថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ មិន​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្ម​វិន័យ ដែលព្រះតថាគត​សំដែងហើយ ក៏កើតទុក្ខ តូចព្រះទ័យ ស្រក់ទឹក​ព្រះនេត្រ ទ្រង់ព្រះកន្សែង ហើយ​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ធ្វើ​ប្រទក្សិណ​ រួចចៀសចេញ​ទៅ។ គ្រានោះឯង ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់គង់​សម្រេចសម្រាន្ដ ក្នុង​ក្រុង​កបិលពស្ដុ តាមគួរ​ដល់ពុទ្ធ​អធ្យាស្រ័យ ហើយស្ដេច​ចៀសចេញទៅ​កាន់ចារិក ក្រុង​វេសាលី កាល​ទ្រង់ស្ដេច​ទៅ​កាន់​ចារិក តាម​លំដាប់ ក៏បានទៅដល់ក្រុងវេសាលីនោះឯង។ មានសេចក្ដី​ដំណាល​ថា​ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់គង់​សម្រេចសម្រាន្ដ ក្នុងកូដាគារ​សាលា នាមហាវន ទៀប​ក្រុង​វេសាលីនោះ។ លំដាប់នោះឯង ព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី ឲ្យគេកោរ​ព្រះកេសា ហើយស្លៀក​សំពត់ជ្រលក់​ដោយទឹក​អម្ចត់ ទ្រង់យាងសំដៅទៅ​ក្រុងវេសាលី ជាមួយ​នឹង​ពួកនាង​សាកិយានី​ជាច្រើន យាងចូលទៅកាន់​កូដាគារសាលា នាមហាវន ទៀប​ក្រុង​វេសាលី​នោះ តាមលំដាប់។ វេលានោះ ព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី មានព្រះបាទ​ទាំង​គូ​ពុរពង​ មានព្រះអង្គ​ប្រឡាក់​ដោយធូលី កើតទុក្ខ​តូចព្រះទ័យ ស្រក់ទឹក​ព្រះនេត្រ ឈរ​ទ្រង់​ព្រះ​កន្សែង ទៀបក្លោង​ទ្វារខាងក្រៅ។ ព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ បានឃើញ​ព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី មានព្រះបាទ​ទាំងគូ​ពុរពង មានព្រះអង្គ​ប្រឡាក់ដោយធូលី កើត​ទុក្ខ តូចព្រះទ័យ ស្រក់ទឹកព្រះនេត្រ កំពុងតែឈរទ្រង់ព្រះកន្សែង​ទៀបក្លោងទ្វារ​ខាង​ក្រៅ លុះបាន​ឃើញហើយ ក៏ពោលទៅ​នឹង​ព្រះនាង​មហា​បជាបតិ​គោតមី​ដូច្នេះថា បពិត្រ​ព្រះនាង​គោតមី ហេតុអ្វី​បានជា​ព្រះនាង​មាន​ព្រះបាទ​ទាំងគូ​ពុរពង មានព្រះ​អង្គ​ប្រឡាក់​ដោយធូលី កើតទុក្ខ​តូចព្រះទ័យ ស្រក់ទឹក​ព្រះនេត្រ ឈរទ្រង់ព្រះកន្សែង ទៀបក្លោងទ្វារ​ខាង​ក្រៅ​ដូច្នេះ។ បពិត្រ​ព្រះអានន្ទ​ដ៏ចំរើន បានជាដូច្នោះ ព្រោះតែ​ព្រះដ៏​មានព្រះភាគ មិនទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ​ដែល​ព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែង​ហើយ​ផងសោះ។ បពិត្រ​ព្រះនាង​គោតមី បើ​ដូច្នោះ សូមព្រះនាង​ទ្រង់រង់ចាំ​ក្នុងទីនេះ​សិនចុះ ទំរាំអាត្មាភាព ទៅក្រាបបង្គំ​ទូល​សុំ​ព្រះដ៏​មាន​ព្រះភាគ ឲ្យមាតុគ្រាម​បានចេញ​ចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមានប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែលព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែងហើយ។ លំដាប់នោះ ព្រះអានន្ទដ៏​មានអាយុ ចូល​ទៅគាល់​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ លុះចូលទៅ​ដល់ ក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះដ៏​មាន​ព្រះភាគ​ហើយ ក៏អង្គុយ​ក្នុងទីសមគួរ។ លុះ​ព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ អង្គុយក្នុង​ទីសម​គួរហើយ ទើបក្រាប​បង្គំទូល​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​ដូច្នេះថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន ព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី​នុ៎ះ មានព្រះបាទ​ទាំងគូ​ពុរពង មានព្រះអង្គ​ប្រឡាក់ដោយ​ធូលី កើត​ទុក្ខ តូចព្រះទ័យ ស្រក់ទឹកព្រះ​នេត្រ ឈរទ្រង់ព្រះកន្សែង ទៀបក្លោងទ្វារ​ខាង​ក្រៅ​ដោយ​ជ្រាបថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ មិនទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែល​ព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែងហើយ។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន សូមទ្រង់​ព្រះមេត្តាប្រោស ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បានបព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែលព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែង​ហើយ។ ម្នាល​អានន្ទ ណ្ហើយ អ្នកកុំគាប់​ចិត្តឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមានប្រយោជន៍​ដោយ​ផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ​ដែលតថាគត​សំដែង​ឡើយ។ ព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ ក្រាប​បង្គំ​ទូល ជាគំរប់ពីរ​ដងផង។បេ។ ព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ​ដូច្នេះ ជាគំរប់ ៣ដងផងថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន សូមទ្រង់​ព្រះមេត្តាប្រោស ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បានបព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែល​ព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែងហើយ​ផង។ ម្នាលអានន្ទ ណ្ហើយ អ្នក​កុំគាប់ចិត្តឲ្យ​មាតុគ្រាម​ចេញចាក​ផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែលតថាគត​សំដែងឡើយ។ លំដាប់នោះ ព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ មានសេចក្តីត្រិះរិះដូច្នេះថា ឥឡូវនេះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ មិនទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែលព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែង​ហើយទេ បើដូច្នេះ គួរតែអាត្មាអញ ក្រាបបង្គំទូល​សុំព្រះដ៏មានព្រះភាគ ដោយ​បរិយាយ​ដទៃទៀត ដើម្បីឲ្យ​មាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែលព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែង​ហើយ។ លំដាប់នោះ ព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ បានក្រាបបង្គំ​ទូលសួរ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​ដូច្នេះថា ​បពិត្រ​ព្រះអង្គដ៏ចំរើន មាតុគ្រាម បើចេញ​ចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែលព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែង​ហើយ គួរធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​នូវ​សោតាបតិ្តផល​ក្ដី សកទាគាមិផលក្ដី អនាគាមិផលក្ដី អរហត្ត​ផល​ក្ដី បានដែរ​ឬ​។ ម្នាលអានន្ទ មាតុគ្រាម បើចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែលតថាគតសំដែង​ហើយ ក៏គួរធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់​នូវ​សោតាបតិ្តផលផង សកទាគាមិផលផង អនាគាមិផលផង អរហត្តផលផង។ ​បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន បើមាតុគ្រាម ចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ ដែលព្រះតថាគត​សំដែងហើយ គួរធ្វើឲ្យជាក់​ច្បាស់នូវ​សោតាបតិ្ត ផលផង។បេ។ អរហត្តផលផង ​បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី មាន​ឧបការៈច្រើន ជាព្រះមាតុច្ឆា​របស់ព្រះដ៏មានព្រះភាគ បានបី​បាច់ចិញ្ចឹម កាលព្រះ​មាតា​ទ្រង់ទិវង្គតទៅ បានបំបៅ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ តរៀងមក។ បពិត្រព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន សូមទ្រង់​ព្រះមេត្តា​ប្រោស ឲ្យមាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បានបព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែលព្រះតថាគត​ទ្រង់សំដែង​ហើយផង។ ម្នាលអានន្ទ បើព្រះ​នាង​មហាបជាបតិ​គោតមី ទទួលប្រតិបត្តិ​តាម​គរុធម៌ ៨ ប្រការ​បាន ឧបសម្បទានោះ ចូរសម្រេច​ដល់ព្រះនាងចុះ។ (ឯ​គរុធម៌ ៨ប្រការ​នោះគឺ) ភិក្ខុនី សូម្បីឧបសម្បទា​បាន មួយរយវស្សា​ហើយ ក៏ត្រូវតែថ្វាយ​បង្គំ ក្រោកទទួល ធ្វើអញ្ជលិកម្ម សាមីចិកម្ម ចំពោះភិក្ខុ ដែលទើប​នឹង​ឧបសម្បទា​ក្នុងថ្ងៃនោះ នេះជាធម៌​ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើសក្ការៈ គោរពរាប់អាន បូជា កុំគប្បី​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាប​អស់ជីវិត ១។ ភិក្ខុនី​មិនត្រូវ​នៅចាំវស្សា ក្នុងអាវាស​ដែលគ្មាន​ភិក្ខុ​ឡើយ នេះជាធម៌​ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បីប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាបអស់​ជីវិត ១។ ភិក្ខុនី ​ត្រូវ​ស្វែងរកសួរ​ឧបោសថផង ចូលទៅស្ដាប់ឱវាទផង អំពីសំណាក់​ភិក្ខុសង្ឃ​រាល់កន្លះខែ នេះជាធម៌​ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បីប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាបអស់ជីវិត ១។ ភិក្ខុនី​​នៅចាំវស្សា​រួចហើយ ត្រូវបវារណា ក្នុង​សំណាក់សង្ឃ​ទាំង២ ពួក (គឺភិក្ខុសង្ឃ ១ ភិក្ខុនីសង្ឃ ​១) ដោយឋាន ៣ យ៉ាងគឺ ឃើញ ឮ រង្កៀស នេះជាធម៌ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បី​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាបអស់​ជីវិត ១។ ភិក្ខុនី​​ត្រូវគរុកាបត្តិ​ហើយ គប្បីប្រព្រឹត្ត​បក្ខមានត្ត ក្នុងសំណាក់​សង្ឃទាំង ២ ពួក នេះជាធម៌​ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បី​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាបអស់ជីវិត ១។ ភិក្ខុនី​ត្រូវ​ជួយស្វែងរក​ឧបសម្បទា ក្នុងសំណាក់​សង្ឃទាំង ២ ពួក ដល់សិក្ខមានា ដែលបានសិក្សាសិក្ខា​ក្នុងធម៌ ៦1) ប្រការ គ្រប់ ២ ឆ្នាំហើយ នេះជាធម៌​ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើ​សក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បី​ប្រព្រឹត្តកន្លង ដរាបអស់ជីវិត ១។ ភិក្ខុនី​មិន​ត្រូវជេរ មិនត្រូវ​ប្រទេចភិក្ខុ ដោយបរិយាយ​ណាមួយឡើយ នេះជា​ធម៌ដែល​ភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើ​សក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បីប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាបអស់ជីវិត ១។ តាំងពីថ្ងៃ​ដែលបាន​ឧបសម្បទានេះ​ទៅ ភិក្ខុនី​ត្រូវតែស្ដាប់​បង្គាប់ភិក្ខុ ឯភិក្ខុ​មិនត្រូវ​ស្ដាប់បង្គាប់​ភិក្ខុនី​វិញឡើយ នេះជាធម៌​ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បី​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាប​អស់ជីវិត ១។ ម្នាលអានន្ទ បើព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី ទទួល​ប្រព្រឹត្ត​តាម​គរុធម៌​ទាំង ៨ នេះបាន ឧបសម្បទា​នោះ ចូរសម្រេច​ដល់ព្រះនាងចុះ។ លំដាប់នោះ ព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ បានរៀន​គរុធម៌ ៨ ប្រការ ក្នុងសំណាក់​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ (ចាំស្ទាត់ហើយ) ក៏ចូលទៅរក​ព្រះនាង​​មហាបជាបតិ​គោតមី លុះចូល​ទៅដល់​ហើយ ក៏ពោល​ទៅនឹង​ព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី​ដូច្នេះថា បពិត្រ​ព្រះនាង​គោតមី បើព្រះនាង​ទទួលប្រតិបត្តិ​តាម​គរុធម៌ ៨ ប្រការ​បាន ឧបសម្បទានោះ នឹង​សម្រេចដល់​ព្រះនាង។ (ឯគរុធម៌ ៨ ប្រការនោះគឺ) ភិក្ខុនីសូម្បីឧបសម្បទា បានមួយ​រយវស្សា​ហើយ ក៏ត្រូវតែ​ថ្វាយបង្គំ ក្រោកទទូល ធ្វើអញ្ជលិកម្ម សាមីចិកម្ម ចំពោះភិក្ខុ ដែលទើបនឹង​បួស​ហើយ​ក្នុងថ្ងៃនោះ នេះជាធម៌ ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បីប្រព្រឹត្តកន្លង ដរាបអស់ជីវិត ១។បេ។ ចាប់ដើមតាំងពីថ្ងៃ (ដែលបាន​ឧបសម្បទា) នេះ​ទៅ ភិក្ខុនី​ត្រូវតែស្ដាប់​បង្គាប់ភិក្ខុ ឯភិក្ខុមិនត្រូវ​ស្ដាប់បង្គាប់​ភិក្ខុនីវិញឡើយ នេះជាធម៌​ដែលភិក្ខុនី​ត្រូវធ្វើ​សក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កុំគប្បី​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាបអស់ជីវិត ១។ បពិត្រ​ព្រះនាង​គោតមី បើព្រះនាង​ទទួល​ប្រតិបត្តិ​គរុធម៌ ៨ ប្រការ​នេះបាន។ ឧបសម្បទា​នោះ នឹង​សម្រេចដល់​ព្រះនាងបាន។ ព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី ឆ្លើយតបថា បពិត្រ​ព្រះអានន្ទដ៏ចំរើន ស្រ្ដី ឬបុរស​នៅក្រមុំ​កំឡោះ ប្រកប​ដោយ​ជាតិ​ជាអ្នក​ស្អិតស្អាងខ្លួន មានក្បាលលុបលាងហើយ បានកម្រងផ្កា​ឧប្បលក្ដី កម្រងផ្កា​ម្លិះក្ដី កម្រងផ្កា​ដែលមាន​ក្លិនក្រអូប​ណាស់ក្ដី ហើយទទួល​យកដោយ​ដៃ​ទាំងពីរ ដំកល់​ទុក​លើ​អវយវៈ​ដ៏ឧត្តម គឺក្បាល យ៉ាងណាមិញ បពិត្រ​ព្រះអានន្ទ​ដ៏ចំរើន ខ្ញុំនឹង​ទទួល​ប្រតិបត្តិ​តាម​គរុធម៌ ៨ ប្រការនេះ មិនប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាបអស់​ជីវិត ក៏យ៉ាងនោះដែរ។ លំដាប់​នោះ ព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ ចូលទៅគាល់​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ លុះចូលទៅដល់ ក្រាបថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ រួច​អង្គុយក្នុង​ទីសមគួរ​។ លុះព្រះអានន្ទ​ដ៏មានអាយុ អង្គុយ​ក្នុងទីសម​គួរហើយ ក៏ក្រាប​បង្គំទូល​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​ដូច្នេះថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន គរុធម៌​ទាំង ៨ ប្រការ ព្រះនាង​មហាបជាបតិ​គោតមី ព្រមទទួលហើយ មិន​ប្រព្រឹត្ត​ឲ្យកន្លង ដរាបអស់​ជីវិតទេ។ ម្នាលអានន្ទ ប្រសិនបើ​មាតុគ្រាម មិនបាន​ចេញ​ចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែល​តថាគត​សំដែង​ហើយ​ទេ ​ម្នាលអានន្ទ ព្រហ្មចរិយធម៌ នឹង​បានតាំង​នៅ​ជា​អង្វែង ព្រះសទ្ធម្ម គឺ​អរហត្តផល នឹង​បានតាំង​នៅអស់ ១ ពាន់ឆ្នាំ។ ម្នាលអានន្ទ តែកាលណា​​មាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ ដែលតថាគត​សំដែងហើយ ម្នាលអានន្ទ ឥឡូវ​នេះ ព្រហ្មចរិយធម៌ នឹង​មិនតាំងនៅ​យូរអង្វែង​ទេ ម្នាលអានន្ទ ឥឡូវនេះ ព្រះសទ្ធម្មនឹង​ឋិត​នៅ​បានត្រឹមតែ​ប្រាំរយ​ឆ្នាំវិញ ម្នាលអានន្ទ ត្រកូល​ទាំងឡាយណាមួយ ​ដែលមាន​ស្រី​ច្រើន មានប្រុស​តិច ត្រកូលទាំងនោះ ពួកចោរលួច​ឧជប្រទីបក្នុង​ក្អមឆ្នាំង ហើយគន់​មើលទ្រព្យ​ក្នុងផ្ទះ​អ្នក​ដទៃ ​ដោយពន្លឺ​នោះ អាចចូល​មកបំផ្លាញ​បានដោយងាយ យ៉ាង​ណា​មិញ ម្នាលអានន្ទ មាតុគ្រាម​ចេញចាកផ្ទះ បានបព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុង​ធម្មវិន័យ គឺព្រហ្មចរិយធម៌ណា ព្រហ្មចរិយធម៌​នោះ មិនបានតាំងនៅ​យូរអង្វែងទេ ក៏យ៉ាង​នោះដែរ។ ម្នាលអានន្ទ រោគជាតិឈ្មោះសេតដ្ឋិកា (ក្រា-ស) ធ្លាប់ចុះ​ក្នុងស្រែ​ស្រូវ​ណា ដែលកំពុង​តែលូតលាស់​ល្អ ស្រែស្រូវនោះ មិនបាន​តាំងនៅ​យូរអង្វែង ដោយ​ប្រការ​យ៉ាងនេះ យ៉ាងណា​មិញ ម្នាលអានន្ទ មាតុគ្រាម ចេញចាកផ្ទះ បាន​បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ គឺ​ព្រហ្មចរិយធម៌​ណា ព្រហ្មចរិយធម៌នោះ មិនបាន​តាំង​នៅ​យូរ​អង្វែងទេ ក៏យ៉ាងនោះដែរ។ ម្នាលអានន្ទ រោគជាតិ​ឈ្មោះ​មញ្ជេដ្ឋិកា (ក្រាក្រហម) ធ្លាក់ចុះ​ក្នុង​ច្បារអំពៅ​ណា ដែលកំពុង​លូតលាស់ល្អ ច្បារអំពៅនោះ មិន​បាន​តាំង​នៅយូរអង្វែង ដោយប្រការ​យ៉ាងនេះ យ៉ាងណាមិញ ម្នាលអានន្ទ មាតុគ្រាម ចេញចាក​ផ្ទះ បាន​បព្វជ្ជា មិនមាន​ប្រយោជន៍​ដោយផ្ទះ ក្នុងធម្មវិន័យ គឺ​ព្រហ្មចរិយធម៌​ណា ព្រហ្មចរិយធម៌នោះ មិនបានតាំងនៅ​យូរអង្វែង​ទេ ក៏យ៉ាងនោះដែរ។ ម្នាលអានន្ទ បុរស ប្រញាប់​លើកទំនប់​ទប់ទឹកស្រះ​ដ៏ធំ​ជាមុន ដើម្បី​មិនឲ្យ​ទឹកហូរ​ចេញទៅជាកំណត់ យ៉ាង​ណាមិញ ម្នាលអានន្ទ គរុធម៌ ៨ ប្រការ ដែលតថាគត បានបញ្ញត្ត​ហើយ ចំពោះ​ភិក្ខុនី​​ជា​ដម្បូង ដើម្បី​មិនឲ្យ (ភិក្ខុនី) ប្រព្រឹត្ត​កន្លង ដរាបដល់អស់ជីវិត ក៏យ៉ាង​នោះដែរ។

 

លេខយោង

1)
សំដៅយកសិក្ខាបទ ៦ ពីបាណាតិបាត ដល់វិកាលភោជនៈ។
km/tipitaka/sut/an/08/sut.an.08.051.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann