[៧០] គ្រានោះ ភិក្ខុមួយរូប បានចូលទៅគាល់​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ។បេ។ លុះភិក្ខុ​នោះ អង្គុយក្នុង​ទីដ៏សមគួរហើយ ក៏ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​យ៉ាង​នេះថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន សូមព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ ទ្រង់សំដែង​ធម៌ដល់ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ ដោយសេចក្ដី​បំព្រួញ​ឲ្យទាន ដែលខ្ញុំព្រះអង្គ​បានស្ដាប់ធម៌ របស់​ព្រះដ៏​មានព្រះភាគ​ហើយ ជាបុគ្គល​ម្នាក់​ឯង ចៀសចេញទៅ ជាអ្នកមិន​ធ្វេសប្រហែស មានព្យាយាម​ដុតកំដៅកិលេស មានចិត្ត​បញ្ជូនទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន។ មោឃបុរស​ពួកខ្លះ ក្នុងលោកនេះ គ្រាន់តែ​អារាធនា​តថាគត យ៉ាងនេះ កាលធម៌ដែល​តថាគត​សំដែងហើយ សំគាល់​តែត្រង់ដើម​តាម​តថាគត​ប៉ុណ្ណោះ។ បពិត្រព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន សូម​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់សំដែង​ធម៌ដល់​ខ្ញុំព្រះអង្គ ដោយ​សេចក្ដី​បំព្រួញ​ឲ្យទាន សូមព្រះសុគត​ទ្រង់សំដែង​ធម៌ ដោយ​សេចក្ដី​បំព្រួញ​ឲ្យទាន គិតធ្វើ​ដូចម្ដេច សូមឲ្យ​ខ្ញុំព្រះអង្គ បានយល់​នូវអត្ថនៃ​ភាសិត​របស់​ព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ គិតធ្វើដូចម្តេច សូម​ឲ្យខ្ញុំ​ព្រះអង្គ បានទទួល​នូវ​ភាសិត​របស់​ព្រះដ៏​មានព្រះភាគ។ ម្នាលភិក្ខុ ហេតុដូច្នោះ ក្នុង​សាសនានេះ អ្នកគប្បី​សិក្សាយ៉ាង​នេះថា ចិត្ត​របស់​អាត្មាអញ នឹង​តាំងនៅ​ក្នុងសន្ដាន តាំងនៅ​ដោយល្អ ទាំងពួក​អកុសល​ធម៌​ដ៏លាមក ក៏មិនកើត​ឡើង គ្របសង្កត់​ចិត្តបាន​ឡើយ។ ម្នាលភិក្ខុ ​អ្នកគប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ចុះ។ ម្នាលភិក្ខុ កាលណា ចិត្តរបស់អ្នក​តាំងនៅក្នុង​សន្ដាន តាំងនៅល្អហើយ ទាំងពួក​អកុសលធម៌​​ដ៏លាមក ក៏មិនកើតឡើង គ្របសង្កត់ចិត្ត​បាន ម្នាល​ភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកគប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះថា ចេតោវិមុត្តិ ប្រកបដោយ​មេត្តា អាត្មាអញ បានចំរើន​ហើយ បានធ្វើ​ឲ្យ​ច្រើន​ហើយ បានធ្វើឲ្យ​ដូចជាយាន បានដំកល់​ស៊ប់ បានប្រព្រឹត្ត​រឿយៗ បានសន្សំ​ទុក បាន​ប្រារព្ធ​ល្អហើយ។ ម្នាលភិក្ខុ អ្នកគប្បីសិក្សា​យ៉ាងនេះចុះ។ ម្នាលភិក្ខុ កាលណា សមាធិ​នេះ អ្នកបាន​ចំរើនហើយ បានធ្វើ​ឲ្យច្រើន​ហើយយ៉ាងនេះ ម្នាលភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកគួរ​ចំរើននូវ​សមាធិនេះ ដែលប្រកប​ដោយវិតក្កៈ និងវិចារៈផង គួរចំរើន​នូវសមាធិ ដែល​មិនមានវិតក្កៈផង មានតែវិចារៈ​ប៉ុណ្ណោះ គួរចំរើន​នូវសមាធិ ដែលមិន​មានវិតក្កៈ មិនមាន​វិចារៈផង គួរចំរើននូវ​សមាធិ ដែលប្រកប​ដោយបីតិផង គួរចំរើន​នូវសមាធិ ដែលមិនមានបីតិផង គួរចំរើន​នូវសមាធិ ដែល​ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​សប្បាយផង គួរចំរើន​នូវសមាធិ ដែលប្រកប​ដោយ​ឧបេក្ខាផង។ ម្នាល​ភិក្ខុ កាលណា សមាធិនេះ អ្នកបាន​ចំរើនហើយ បានចំរើនល្អ​ហើយយ៉ាងនេះ ម្នាល​ភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកគប្បី​សិក្សាយ៉ាងនេះ​ថា ចេតោវិមុត្តិ​ប្រកបដោយ​ករុណា អាត្មា​អញ។បេ។ ចេតោវិមុត្តិ​ប្រកបដោយមុទិតា អាត្មាអញ។បេ។ ចេតោវិមុត្តិ ប្រកប​ដោយ​ឧបេក្ខា អាត្មាអញ​បានចំរើនហើយ បានធ្វើ​ឲ្យច្រើនហើយ បានធ្វើ​ឲ្យដូចជាយាន បានដំកល់​ស៊ប់ បានប្រព្រឹត្ត​រឿយៗ បានសន្សំទុក បានប្រារព្ធ​ល្អហើយ។ ម្នាលភិក្ខុ អ្នកគប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះចុះ។ ម្នាលភិក្ខុ កាលណា សមាធិនេះ អ្នកបាន​ចំរើនហើយ ធ្វើឲ្យច្រើន​ហើយយ៉ាងនេះ ម្នាលភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកគួរចំរើន​នូវសមាធិនេះ ដែលប្រកប​ដោយ​វិតក្កៈវិចារៈផង អ្នកគួរចំរើនសមាធិ ដែលមិនមាន​វិតក្កៈ មានតែវិចារៈផង អ្នកគួរចំរើន​សមាធិ ដែលមិនមាន​វិតក្កៈ មិនមានវិចារៈ​ផង អ្នកគួរចំរើន​សមាធិ ដែលប្រកប​ដោយ​បីតិ​ផង អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិ ដែល​​មិនមាន​បីតិផង អ្នកគួរចំរើន​សមាធិ ដែលប្រកបដោយ​សេចក្ដី​សប្បាយ​ផង អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិ ដែលប្រកប​ដោយ​ឧបេក្ខាផង។ ម្នាលភិក្ខុ កាលណា សមាធិនេះ អ្នក​បានចំរើនហើយ បានចំរើន​ល្អហើយ​យ៉ាងនេះ ម្នាលភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកគប្បី​សិក្សា​យ៉ាងនេះ​ថា អាត្មាអញ នឹងពិចារណា​នូវកាយ​ក្នុងកាយ ជាប្រក្រតី មាន​ព្យាយាម ជាគ្រឿង​ដុតកំដៅ​កិលេស ជាអ្នក​ដឹងខ្លួន មាន​ស្មារតី កំចាត់បង់នូវ​អភិជ្ឈាន និង​ទោមនស្ស ក្នុងលោក​ចេញ។ ម្នាលភិក្ខុ អ្នកគប្បី​សិក្សាយ៉ាង​នេះចុះ។ ម្នាលភិក្ខុ កាលណា សមាធិ​នេះ អ្នកបាន​ចំរើន​ហើយ បានធ្វើឲ្យ​ច្រើនហើយ​យ៉ាងនេះ ម្នាលភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកគួរចំរើនសមាធិ​នេះ ដែលប្រកប​ដោយវិតក្កៈវិចារៈ​ផង អ្នកគួរចំរើនសមាធិ ដែល​មិន​មាន​វិតក្កៈ មានតែវិចារៈផង អ្នកគួរចំរើនសមាធិ ដែលមិន​មានវិតក្កៈ មិនមាន​វិចារៈ​ផង អ្នកគួរ​ចំរើនសមាធិ ដែលប្រកប​ដោយបីតិផង អ្នកគួរចំរើន​សមាធិ ដែលមិន​មាន​បីតិផង អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិ ដែលប្រកប​ដោយសេចក្ដី​សប្បាយផង អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិ ដែល​ប្រកប​ដោយ​ឧបេក្ខាផង។ ម្នាលភិក្ខុ កាលណា សមាធិនេះ អ្នកបាន​ចំរើនហើយ បានចំរើន​ល្អហើយ​យ៉ាងនេះ ម្នាលភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកគប្បី​សិក្សាយ៉ាង​នេះថា ក្នុងវេទនា​ទាំងឡាយ។បេ។ ក្នុងចិត្ត។បេ។ អាត្មាអញ នឹង​ពិចារណាឃើញ នូវធម៌ក្នុង​ធម៌ទាំងឡាយ ជាប្រក្រតី មានព្យាយាម ជាគ្រឿងដុត​កំដៅកិលេស ជាអ្នកដឹងខ្លួន មានស្មារតី កំចាត់បង់​នូវអភិជ្ឈាន និងទោមនស្ស ក្នុងលោកចេញ។ ម្នាលភិក្ខុ អ្នកគប្បីសិក្សា​យ៉ាងនេះ​ចុះ។ ម្នាលភិក្ខុ កាលណា សមាធិនេះ អ្នកបានចំរើន​ហើយ បានធ្វើឲ្យច្រើន​ហើយ​យ៉ាងនេះ ម្នាលភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិនេះ ដែលប្រកប​ដោយវិតក្កៈ​វិចារៈ​ផង អ្នកគួរចំរើន​សមាធិ ដែល​មិនមាន​វិតក្កៈ មានតែ​វិចារៈផង អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិ ដែលមិនមានវិតក្កៈ មិនមានវិចារៈផង អ្នកគួរចំរើនសមាធិ ដែលប្រកប​ដោយបីតិ​ផង អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិ ដែលមិន​មានបីតិផង អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិ ដែល​ប្រកប​ដោយ​សេចក្ដី​សប្បាយផង អ្នកគួរ​ចំរើន​សមាធិ ដែលប្រកប​ដោយ​ឧបេក្ខា​ផង។ ម្នាលភិក្ខុ កាលណា សមាធិនេះ អ្នកបាន​ចំរើនហើយ បានចំរើន​ល្អហើយ យ៉ាងនេះ ម្នាលភិក្ខុ កាលនោះ អ្នកនឹង​ទៅក្នុង​ទីណា ៗ អ្នកនឹង​នៅសប្បាយ ក្នុងទីនោះ ៗ អ្នកនឹង​ឈរ​នៅក្នុងទីណាៗ អ្នកនឹង​ឈរ​នៅសប្បាយ ក្នុងទី​នោះៗ អ្នកនឹង​អង្គុយ ក្នុងទីណា ៗ អ្នកនឹងអង្គុយ​សប្បាយ​ក្នុងទី​នោះៗ អ្នក​នឹង​សម្រេច​ការដេក ក្នុងទី​ណាៗ អ្នកនឹង​សម្រេច​ការដេកសប្បាយ ក្នុងទីនោះៗ។

គ្រានោះ ភិក្ខុនោះ ដែល​​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទូន្មានដោយ​ឱវាទនេះ​ហើយ ក៏ក្រោក​ចាកអាសនៈ ហើយក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​លា​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ធ្វើប្រទក្សិណ ចៀសចេញ​ទៅ។ លំដាប់នោះ ភិក្ខុនោះ តែម្នាក់ឯង ចៀសចេញទៅ មិនធ្វេស​ប្រហែស មានព្យាយាម ជាគ្រឿង​ដុតកំដៅ​កិលេស មានចិត្ត​បញ្ជូនទៅកាន់​ព្រះនិព្វាន កុលបុត្ត​ចេញចាកផ្ទះ ចូលទៅកាន់​ផ្នួសដោយ​ប្រពៃ ដើម្បី​ប្រយោជន៍ ដល់អនុត្តរ​ធម៌ណា មិនយូរប៉ុន្មាន លោក​ក៏ធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់​នូវ​អនុត្តរធម៌ ដែលមាន​ព្រហ្មចរិយៈ​ជាទីបំផុតនោះ ដោយប្រាជ្ញាដ៏​ប្រសើរ​របស់ខ្លួន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​នេះ ដឹងច្បាស់ថា ជាតិរបស់​អាត្មាអញ​អស់ហើយ ព្រហ្មចរិយធម៌​ អាត្មា​អញ បាន​ប្រព្រឹត្ត​គ្រប់គ្រាន់ហើយ សោឡសកិច្ច អាត្មាអញ បានធ្វើ​រួចហើយ មគ្គភាវនាកិច្ច​ដទៃទៀត ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសោឡសកិច្ចនេះ មិនមាន​ឡើយ។ មានសេចក្ដី​សរសើរថា បណ្ដា​ព្រះអរហន្ដ​ទាំងឡាយ ភិក្ខុនោះ ក៏ជា​ព្រះអរហន្ដ មួយអង្គដែរ។