[៨៣] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ សម្បទានេះ មាន៨ យ៉ាង។ ៨ យ៉ាង គឺអ្វីខ្លះ។ គឺ​ឧដ្ឋានសម្បទា ១ អារក្ខសម្បទា ១ កល្យាណមិត្តតា ១ សមជីវិតា ១ សទ្ធាសម្បទា ១ សីលសម្បទា ១ ចាគសម្បទា ១ បញ្ញាសម្បទា ១។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះ​ឧដ្ឋានសម្បទា តើដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ​កុលបុត្ត ក្នុង​លោកនេះ ចិញ្ចឹម​ជីវិតដោយ​ខំធ្វើការងារ ទោះបី​ធ្វើស្រែ​ចម្ការក្ដី ជំនួញក្ដី រក្សាគោ​ក្ដី ធ្វើ​សេនាយោធា​ក្ដី ធ្វើជា​រាជបុរស​ក្ដី ចេះសិល្បៈ​ណាមួយក្ដី ជាអ្នក​ឈ្លាស​ក្នុងអំពើ​នោះៗ មិនខ្ជិល​ច្រអូស បរិបូណ៌​ដោយការ​លៃលក មានល្បិច​ក្នុងការ​នោះថា គួរធ្វើ​ គួរចាត់ចែង ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ នេះហៅថា ឧដ្ឋានសម្បទា។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះ​អារក្ខសម្បទា តើដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កុលបុត្ត​ក្នុង​លោកនេះ មានភោគៈ​ច្រើនដែល​ខ្លួនរក​បានមក ដោយការ​ប្រឹងប្រែង ព្យាយាម សន្សំ​ដោយ​កំឡាំង​ដៃ បែកញើស​ហូរញើស ប្រកប​ដោយធម៌ បានមក​ដោយធម៌ ហើយថែទាំ​ភោគៈ​ទាំង​នោះ ដោយ​ការរក្សា គ្រប់គ្រង ដោយ​បំណងថា ធ្វើដូចម្ដេច​ហ្ន៎ កុំឲ្យ​ព្រះរាជា​ទាំងឡាយ រឹបជាន់​យក កុំឲ្យ​ពួកចោរ​លួចយក កុំឲ្យ​ភ្លើង​ឆេះ កុំឲ្យ​ទឹកលិច កុំឲ្យ​ពួកទាយាទ មិនជាទីគាប់​ចិត្តយក​ទៅបាន ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ នេះ​ហៅថា អារក្ខសម្បទា។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះ​កល្យាណមិត្តតា តើ​ដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កុល​បុត្ត​ក្នុង​លោកនេះ នៅក្នុង​ស្រុកណាក្ដី និគម​ណាក្តី ក្នុងស្រុក ឬនិគម​នោះ មាន​ពួក​គហបតី ឬពួក​គហបតិ​បុត្ត ទោះបី​នៅក្មេង តែជាអ្នកចំរើន​ដោយសីល ទោះបីចាស់ ក៏​ចំរើន​​ដោយសីល មានសទ្ធា​បរិបូណ៌ មាន​សីលបរិបូណ៌ មាន​ចាគៈ​បរិបូណ៌ មានបញ្ញា​បរិបូណ៌ កុលបុត្ត​តែង​ឋិតនៅ​ចរចា សាកសួរ ជាមួយនឹង​ពួក​គហបតី​ទាំងនោះ ហើយ​សិក្សា​រឿយៗ​នូវ​សទ្ធាសម្បទា នឹងពួក​បុគ្គល​ដែលជាអ្នក​មានសទ្ធាបរិបូណ៌ តាមសមគួរ​ សិក្សារឿយ ៗ នូវ​សីលសម្បទា នឹងពួកបុគ្គល ជាអ្នកមានសីល​បរិបូណ៌ តាមសមគួរ សិក្សារឿយៗ នូវ​ចាគសម្បទា នឹងពួក​អ្នកមានចាគៈបរិបូណ៌ តាមសម​គួរ សិក្សារឿយៗ នូវបញ្ញាសម្បទា នឹងពួកបុគ្គលអ្នកមាន​បញ្ញាបរិបូណ៌ តាមសមគួរ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ នេះហៅថា កល្យាណមិត្តតា។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះសមជីវិតា តើដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កុលបុត្ត ក្នុង​លោក​នេះ ស្គាល់​សេចក្ដី​ចំរើនភោគៈ​ទាំងឡាយផង ស្គាល់សេចក្ដី​សាបសូន្យភោគៈ ទាំងឡាយ​ផង ហើយចិញ្ចឹមជីវិត​តាមសមគួរ មិនទូលាយពេក មិនក្បិតក្បៀត​ពេក ដោយ​បំណង​យ៉ាងនេះថា សេចក្ដីចំរើន​របស់អាត្មាអញ នឹង​គ្របសង្កត់​សេចក្ដី​វិនាសបាន ឯសេចក្ដី​វិនាស​របស់អាត្មាអញ នឹង​មិនគ្របសង្កត់​សេចក្ដី​ចំរើន​យ៉ាងនេះ​បានទេ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ប្រៀបដូច​អ្នកថ្លឹងក្ដី សិស្ស​របស់អ្នក​ថ្លឹងក្ដី លើក​ជញ្ជីងឡើង​ ហើយដឹង​ថា​ស្រាល ព្រោះ (ខ្វះ) ប៉ុណ្ណេះ ឬធ្ងន់ ព្រោះ (លើស) ប៉ុណ្ណេះ យ៉ាងណាមិញ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ កុលបុត្ត​ស្គាល់សេចក្ដី​ចំរើន​នូវភោគៈ​ទាំងឡាយ​ផង ស្គាល់សេចក្ដី​សាបសូន្យ​ភោគៈ​ទាំងឡាយ​ផង ហើយ​ចិញ្ចឹមជីវិត តាមសមគួរ មិនទូលាយ​ដៃពេក មិនក្បិត​ក្បៀតពេក ដោយបំណង​យ៉ាងនេះថា សេចក្ដី​ចំរើនរបស់​អាត្មាអញ នឹង​គ្រប​សង្កត់​សេចក្ដី​វិនាសបាន ឯសេចក្ដីវិនាស របស់អាត្មាអញ នឹង​មិនអាច​គ្របសង្កត់​សេចក្ដីចំរើន យ៉ាង​នេះបានទេ ក៏យ៉ាង​នោះដែរ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ប្រសិនបើ កុលបុត្តនេះ មានសេចក្ដី​ចំរើនតិច គឺខ្សត់ទ្រព្យ ហើយចិញ្ចឹម​ជីវិតលើសលុប អ្នកផង​តែងតិះដៀល​កុលបុត្ត​នោះថា កុលបុត្តនេះ ស៊ីភោគៈ ដូចគេស៊ី​ផ្លែល្វា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ប្រសិនបើ កុលបុត្តនេះ មានសេចក្ដី​ចំរើនច្រើន គឺមានទ្រព្យ ហើយចិញ្ចឹមជីវិត រលីបរលាប អ្នកផង​តែងតិះដៀល​កុលបុត្ត​នោះថា កុលបុត្តនេះ មុខតែនឹង​ស្លាប់ឥត​មានទីពឹង។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កាលណា​បើកុលបុត្តនេះ ស្គាល់សេចក្ដី​ចំរើនភោគៈ​ទាំងឡាយផង ស្គាល់​សេចក្ដី​វិនាស​ភោគៈទាំងឡាយ​ផង ហើយ​ចិញ្ចឹម​ជីវិតស្មើ មិនទូលាយ​ដៃពេក មិនក្បិត​ក្បៀត​ពេក ដោយ​បំណងថា សេចក្ដីចំរើន​របស់​អាត្មាអញ នឹង​គ្របសង្កត់​សេចក្ដី​វិនាសបាន ឯសេចក្ដី​វិនាស​របស់​អាត្មាអញ នឹង​មិនអាចគ្រប​សង្កត់​សេចក្ដីចំរើន យ៉ាងនេះ​បានទេ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ នេះហៅថា សមជីវិតា។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះ​សទ្ធាសម្បទា តើដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កុលបុត្ត ក្នុងលោកនេះ ជាអ្នកមានសទ្ធា ជឿការត្រាស់ដឹង​របស់ព្រះតថាគត​ថា ព្រះដ៏មានព្រះ​ភាគអង្គ​នោះ។បេ។ ជាគ្រូនៃ​ទេវតា និងមនុស្សទាំងឡាយ ត្រាស់ដឹង​នូវសច្ចៈ​ទាំង៤ លែង​វិល​ត្រឡប់​មកកាន់​ភពថ្មីទៀត ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ នេះហៅថា សទ្ធាសម្បទា។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះសីលសម្បទា តើដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កុលបុត្ត​ក្នុង​លោកនេះ ជាអ្នកវៀរ​ចាក​កិរិយា​សម្លាប់សត្វ។បេ។ ជាអ្នកវៀរចាក​ហេតុ​ជាទីតាំង​នៃ​សេចក្តីប្រមាទ គឺការផឹក​នូវទឹក​ស្រវឹង បានខាង​ឯសុរា និងមេរ័យ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ នេះហៅថា សីលសម្បទា។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះ​ចាគសម្បទា តើដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កុលបុត្ត ក្នុងលោកនេះ មានចិត្ត​ប្រាសចាកមន្ទិល គឺសេចក្ដី​កំណាញ់ ហើយនៅ​គ្រប់គ្រង​ផ្ទះ។បេ។ ជាអ្នកគួរ​ឲ្យគេសូម​បាន ត្រេកអរ​ក្នុងការ​ឲ្យ និងការចែក​រលែក ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ នេះហៅថា ចាគសម្បទា។

ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ចុះ​បញ្ញាសម្បទា តើដូចម្ដេច។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ កុលបុត្ត ក្នុងលោកនេះ ជាអ្នកមាន​បញ្ញា។បេ។ ជាដំណើរ​អាចយល់​សេចក្ដី​អស់ទៅ​នៃ​ទុក្ខ​ដោយប្រពៃ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ នេះហៅថា បញ្ញាសម្បទា។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​នេះ​សម្បទា ទាំង ៨ យ៉ាង។

បុគ្គលអ្នកប្រឹងប្រែង មានវិធានការ មិនបណ្ដែត​បណ្ដោយ​ក្នុង​ការងារ​ទាំងឡាយ តែងចិញ្ចឹម​ជីវិតស្មើ រក្សាទ្រព្យដែល​ខ្លួនរក​បាន​មក មានសទ្ធា បរិបូណ៌​ដោយសីល ឈ្លាស​ក្នុងសំដី លះ​ចោល​សេចក្ដី​កំណាញ់ ជំរះនូវ​ផ្លូវ​សម្រាប់ទៅ​កាន់លោក​ខាងមុខ ឲ្យមាន​សួស្ដី​ជានិច្ច ធម៌ទាំង​ ៨ យ៉ាងនេះ នាំមក​នូវ​សេចក្ដីសុខ ក្នុង​លោក​ទាំង​ពីរ ដែល​ព្រះសម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​ព្រះនាម​ថាសច្ចៈ ទ្រង់សំដែង​ហើយ ដល់​កុលបុត្ត​អ្នកមាន​សទ្ធា នៅគ្រប់​គ្រងផ្ទះ មួយទៀត ការ​បរិច្ចាគ និង​បុណ្យ​ដ៏សេសនេះ តែង​ចម្រើន​ដល់ពួក​គ្រហស្ថ ដើម្បី​សេចក្ដី​ចម្រើន និង​ប្រយោជន៍ ក្នុងបច្ចុប្បន្ន​ផង ដើម្បី​សេចក្ដីសុខ​ក្នុង​លោក​ខាង​មុខផង យ៉ាងនេះ។