កាល​ណា​មនុស្ស​សាមញ្ញ​សរសើរ​ព្រះពុទ្ធ​ក៏​ព្រោះ​តែ​សីល​របស់​ព្រះអង្គ។ ប៉ុន្តែ​ជាការ​ត្រឹមត្រូវ​នឹង​ត្រូវ​សរសើរ​ព្រះពុទ្ធ​ចំពោះទិដ្ឋិ​ដែលពិសេស​របស់គាត់។ ពន្យល់​នូវ​ទិដ្ឋិ​ខុស​ទាំង​៥២​យ៉ាង និងចាប់ខុសទាំងអស់ក្នុងសំណាញ់ព្រហ្ម ព្រះពុទ្ធទ្រង់​សំដែង​នូវ​ធម៌របស់សាសនា​ដែល​មាន​តែ​មួយ​គត់ ដែលនាំ​សត្វ​​ចេញ​ពី​ទុក្ខ។

ព្រះបាទ​អជាតសត្តុវេទេហីបុត្ត ទ្រង់​​ត្រាស់​​សួរ​​ព្រះ​ពុទ្ធ​​អំពី​​ប្រយោជន៏​ នៃ​​ជីវិត​ដ៏​វិសុទ្ធ ដែល​ត្រូវ​បាន​​ក្នុង​​នៅបច្ចុប្បន្ន​និង​ទី​នេះ​។ ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ​​ទ្រង់​​ពន្យល់​​យ៉ាង​លម្អិត​​អំពី​ផលរបស់សាមណៈ។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

បន្ទាប់​ពី​ព្រះ​ពុទ្ធ​បរមគ្រូ បរិនិព្វាន។ ព្រះ​អានន្ទ សម្តែង​ធម្ម​ទេសនា​លំអិត អំពី​ខន្ធ ទាំង​បីនែ​អរិយ​មគ្គ ដល់​សុភមាណព ជា​កូន​ព្រាហ្នណ៍។

កេវដ្តគហបតីបុត្ត ក្រាប​ទូល​ព្រះ​មាន​ព្រះភាគ សូម​ឲ្យ​បង្គាប់​ភិក្ខុ​ឲ្យ​សម្តែង​ឥទ្ធបាទ​បរិហារ្យ ដើម្បី​ឲ្យ​ពុទ្ធបរិស័ទ​កើត​សទ្ធា​កាន់​តែ​ច្រើន។ ព្រះ​អង្គតបថា បដិហារ្យ ៣ យ៉ាង​នេះ… អនុសាសនីបដិហារ្យ នោះ​ទើប​គួរ​ដល់​ការ​ដោះ​ស្រាយ​បាន​បញ្ហា​បាន តើ​ដំ​ណើរ​រឿង​ដូ​ម្តេច​ខ្លះ?

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ការ​បង្រៀន​ដ៏​ជ្រាល​ជ្រៅ​បំផុត​មួយ លើ​ការ​កើត​ឡើង​ដោយ​អាស្រ័យ និង​អនត្តា ដោលការ​ពន្យល់​អំពីមុខងាររបស់វាសម្រាប់ផ្លូវ។

ព្រះ​សូត្រ ដ៏​វែង​នេះ​រៀប​រាប់​ទំលាយ នូវ​ដើម​ហេតុ​ដំបូង នៃ​ការ​ដាក់​អាយុ​សង្ខារ​របស់​ព្រះ​បរមសាស្តារ​ហូត​ដល់​ការ​បរិនិព្វាន។ ការ​សម្តែង​ធម្ម​ទេសនា ជា​ខ្លឹម​សារ និង​ពាក្យ​បណ្តាំ​ជា​មរតក​ធម៌ ចុង​ក្រោយ​របស់​ព្រះអង្គ ជា​មួយ​នឹង​សាវក ព្រម​ទាំង​ពុទ្ធបរិស័ទ… ពិ​ធីបូ​ជា​ព្រះ​សព ការ​បែង​ចែក​ព្រះ​សារិកធាតុ ​សេចក្តី​តក់​ស្លុត សេចក្តី​ស្រលាញ់ និង​ការ​បូជា​ដ៏​ឧត្តម របស់​ពួក​មនុស្ស និង​ទេវតា ដល់​ព្រះ​តថាគត​ជា​អរហន្ត​សម្មាសម្ពុទ្ធ បាន​បរិនិព្វាន​ហើយ​ដោយ​អនុបាទិ​សេស​និព្វាន​ធាតុ។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

អាទិទេ​ព​តូច​​មួយ​​ប្រាប់​​ព្រះពុទ្ធ​​អំពី​​ការ​​សន្ទនា និង​​ជំនួញ​​របស់​ពួក​ទេវតា​ជាន់​តាវត្តិង្ស។ ទេវៈ​​បាន​ប្រាប់​​រឿង​​អំពី​​គោវិន្ទ​​ព្រាហ្មណ៍ និង​ព្រះ​ពុទ្ធ​​ទ្រង់​​ប្រាប់​​ថា ខ្លួន​ជា​​ព្រាហ្មណ៍​​នេះ​​ហើយពី​មុន ដែល​​បាន​នាំ​​មនុស្ស​​ជា​ច្រើន​​ទៅ​​កាន់​​ព្រាហ្ម​លោក។ ឥឡូវ​នេះ​គាត់​បង្រៀន​ផ្លូវ​ទៅ​កាន់​ការ​រំដោះ​ពិត​ប្រាកដ។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ហេតុ​អ្វី​ក៏ទេវ ​និង​មនុស្ស​មាន​ទំនាក់ទំនង​នឹង​ជម្លោះ ហើយ​តើ​​​ម្នាក់​អាច​គេច​ចេញ​ដោយ​របៀប​ណា? ប្រស្នា​របស់​សក្ក​ទេវ​រាជ បាន​ទូល​សួរ​ដល់​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ។ ក្នុង​កាល​កំពុង​ស្តាប់​ព្រះ​ធម៌ នេះ​សក្ក​ទេវ​រាជ ជា​ស្តេច​នៃ​ទេវតា ក៏​បាន​ដល់​នូវ​សោតា​បត្តិមគ្គ ព្រម​ជា​មួយ​នឹង​ទេវតា ទាំង​៨​ហ្មឹន​អង្គ។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ព្រះពុទ្ធ​ទ្រង់​ទូន្មាន​ដល់​ព្រះ​អរិយៈសិស្ស​របស់​គាត់ «ទាំង​ឡាយ ចូរ​មាន​ខ្លួន ជា​ទីពឹង មាន​ខ្លួន​​ជា​ទី​ពំនាក់ កុំ​មាន​របស់​ដទៃ ជា​ទីពឹង​ពំនាក់​ឡើយ ចូរ​មាន​ធម៌​ជា​ទីពឹង មាន​ធម៌​ជា​ទី​ពំនាក់ កុំ​មាន​​របស់​​ដទៃ ជា​​ទីពឹង​ពំនាក់​ឡើយ» ដើម្បី​ឱ្យ​ឆាប់​យល់ ព្រះពុទ្ធ​ទ្រង់​បង្រៀន​អំពី​ការ​ពុក​ផុយ​របស់​មនុស្ស​ដោយ​សារ​​នៃកាមរោគ និង​គ្មាន​សីល​ធម៌។ យ៉ាង​ហោច​ណាស់​ប្រាប់​អំពី​អនាគត​ព្រះពុទ្​ធមួយ​អង្គ​ក្នុង​អនាគត​ដ៏​ឆ្ងាយ ដើម្បី​កុំ​ឱ្យ​មាន​ហេតុ​ផល​មិន​ទទួល​យក​លទ្ធភាព​នេះ​កម្រ​ នឹង​គេច​ផុត។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ព្រះពុទ្ធ​ពន្យល់​ដោយ​សញ្ញា​ខាង​ក្រៅ​ អំពី​គុណ​សម្បត្ដិ​របស់​បុគ្គល​ដ៏​អស្ចារ្យ​គឺ​ព្រះពុទ្ធ​ទាំង​អស់។

«វិនយ​រមស៉​គ្រហស្ថ​» ដែល​ជា​ផ្លូវ​សម្រាប់​ភាពរុងរឿង និង​សុភមង្គល​នៅ​ជុំវិញ។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)