ខុទ្ទកនិកាយ ឬ «ការ​ប្រមូល​អត្ថបទ​តូច» (ខុទ្ទក = «តូច តូច») ដែល​ជា​និកាយ​ទី ៥ នៃ​ព្រះ​សូត្រ គឺ​ជា​ការ​ប្រមូល​យ៉ាង​ទូលំ​ទូលាយ​នៃ​សៀវភៅ ១៥ (១៨ នៅ​ក្នុងត្រៃបិដក​ភូមា) ដែល​មាន​សូត្រ​ពេញ​លេញ។ ខគម្ពីរ និង​បំណែក​តូចៗ នៃ​ការ​បង្រៀន​ព្រះ​ធម៌។ ខណៈ​ពេល​ដែល​វត្ថុ​ទាំង​នេះ​ជា​ច្រើន​ត្រូវ​បាន​រក្សា និង​ទន្ទេញចាំ​ដោយ​ពុទ្ធសាសនិក​ជន​ជុំវិញពិភព​លោក​អស់​ជា​ច្រើន​សតវត្សមក​ហើយ ខ្លះ​ទៀត​មិន​បាន​ចាក​ចេញ​ពី​ដែន​ឯកជន​របស់​អ្នក​ប្រាជ្ញ​បាលី​ឡើយ។ ខ្លះ​មិន​ទាន់​ត្រូវ​បាន​បកប្រែ​ជា​ភាសា​អង់គ្លេស ឬ​ភាសា​ផ្សេង​ទៀត ទេ។

ខុទ្ទកបាឋ មាតិកា៖

ប្រាំបួន​​​សូត្រ​​ដែល​បាន​​ជ្រើស​រើស​ ជា​​ការ​​ចាប់​​ផ្តើ​ម​​សម្រាប់លោក​​ថ្មី​​ទាំង​​អស់​។

 

ធម្មបទគាថា មាតិកា៖

បណ្តុំ​នៃ​សុភាសិត​ដ៏​ល្បី ៤២៣ គាថា​ខ្លី​ៗ​ប៉ុន្តែ​ជ្រៅ។

 

ឧទាន មាតិកា៖

ឧទាន​ជាសៀវភៅ​ទី​បី​​នៃ​ខុទ្ទកនិកាយ និង​រាប់​សូត្រ​ខ្លីៗ ចំនួន ៨០ ក្នុង ៨ វគ្គ។ សូត្រ​មួយៗ បញ្ចប់​​ដោយ​​ខគម្ពីរ​​ខ្លី​​មួយ​ ដែល​​ព្រះ​ពុទ្ធ​​បាន​​ប្រកាស។

 

ឥតិវុត្តកៈ មាតិកា៖

«ឥតិ» នេះ «វុត្តំ» គឺ (ព្រះពុទ្ធ) បាន​ប្រាប់​រួច​ហើយ។ បណ្តុំ​នៃ​សុន្ទរកថា​ខ្លីៗ​ចំនួន ១១២ សូត្រ។​ផ្តល់​នូវ​ទិដ្ឋភាព​ទូទៅ​ល្អ​លើ​វិសាលគម​ទាំង​មូល​នៃ​ព្រះ​ធម៌​របស់​ព្រះ​ពុទ្ធ។

 

សុត្តនិបាត មាតិកា៖

សុត្តនិបាត («បណ្តុំ​សូត្រ») សៀវភៅ​ទី​ប្រាំ​នៃ ខុទ្ទកនិកាយ មាន ៧១ តុំ​សូត្រ​ខ្លីៗ​ជា ៥ វគ្គ («ជំពូក») ។

 

វិមានវត្ថុ មាតិកា៖

វិមានវត្ថុ នៃខុទ្ទកនិកាយ គឺជាបណ្តុំនៃរឿងចំនួន ៨៣ ក្នុងខគម្ពីរដែលពិពណ៌នាអំពី វិមានផ្ទាល់នៅស្ថានសួគ៌ ដែលរស់នៅដោយសត្វលោក កើតជាព្រះ ឬទេវៈ (ទេវតា) ជារង្វាន់សម្រាប់បុណ្យកុសលដល់ពួកគេបានធ្វើពីមុន(ក្នុងជាតិមនុស្ស)។

 

បេតវត្ថុ មាតិកា៖

បេតវត្ថុ​មាន ៥១ កំណាព្យ ដែលនីមួយៗ​ពន្យល់​អំពី​កម្ម ដែល​អកុសល​នាំ​ឱ្យកើត​នៅក្នុង​ឋាន​ដ៏​វេទនា​នៃ «ខ្មោច​ឃ្លាន» (បេត)។

 

ថេរគាថា មាតិកា៖

ថេរគាថា ដែល​ជា​គម្ពីរ​ទី​៨ នៃ​ខុទ្ទកនិកាយ មាន ២៦៤ កំណាព្យ សរុប ១.២៩១ ឃ្លា ដែល​បង្ហាញ​ព្រះសង្ឃ​សម័យ​ដើម (ភិក្ខុ) រំលឹក​ពី​ការ​តស៊ូ និង​សមិទ្ធិផលនានា តាម​ផ្លូវ​ទៅ​កាន់ព្រះ​អរហន្ត​ផល។

 

ថេរីគាថា មាតិកា៖

ថេរីគាថា ដែល​ជា​គម្ពីរ​ទី​៨ នៃ​ខុទ្ទកនិកាយ មាន ២៦៤ កំណាព្យ សរុប ១.២៩១ ឃ្លា ដែល​បង្ហាញ​ព្រះសង្ឃ​សម័យ​ដើម (ភិក្ខុនី) រំលឹក​ពី​ការ​តស៊ូ និង​សមិទ្ធិផលនានា តាម​ផ្លូវ​ទៅ​កាន់ព្រះ​អរហន្ត​ផល។

 

ជាតក មាតិកា៖

ចាតក គឺ​ជា​បណ្តុំ​​នៃ ៥៤៧ ​​រឿងដោយ​ពុទ្ធ​សាសនា​​ ​អំពី​​ការ​​ចាប់​បដិសន្ធិ​​របស់​​ព្រះពុទ្ធ​​ពី​មុន ទាំង​​ទម្រង់ជា​​មនុស្ស និង​​សត្វ​។

 

មហានិទេ្ទស មាតិកា៖

ការ​ពន្យល់​លម្អិត​នៃ​ព្រះ​សូត្រ​ទាំង ១៦ ល្បីល្បាញ របស់អត្ដវកថា ក្នុង សុត្តនិបាត ដោយ ព្រះត្ថេរ នៃ​សម័យ​បុរាណ។

 

ចូឡនិទេ្ទស មាតិកា៖

ការ​ពន្យល់​លម្អិត​នៃ​ព្រះ​សូត្រ របស់បារាយនវគ្គ ហើយ​ផ្សេងទៀតពី សុត្តនិបាត ដោយ ព្រះត្ថេរ នៃ​សម័យ​បុរាណ។

 

បដិសម្ភិទាមគ្គ មាតិកា៖

បដិសម្ភិទាមគ្គ​ជា​គម្ពីរ​ទី ១២ នៃ​ខុទ្ទកនិកាយ។ ទំនៀម​​ចាត់​​ទុក​​ជា​​របស់​ព្រះ​​សារីបុត្ត និង​មាន ៣០ ជំពូកលើប្រធានបទផ្សេងៗគ្នា។ ជំពូក​ទី ១ អំពីចំណេះដឹង ញាណ ៧៣ បង្កើត​បាន​ប្រហែល​មួយ​ភាគ​បី នៃ​សៀវភៅ។

 

អបទាន មាតិកា៖

អបទាន «ដែលធ្វើរួចស្រេចហើយ; ការដែលសម្រេចហើយ» ៦០៣ សូត្រខ្លី៖ អរិយ​សាវ័ក ពោល​សរសើរ​នូវ​ផល​នៃ​ការ​លះ​បង់​ល្អ ចំណែក​សេរី​ភាព​ចុង​ក្រោយ​គឺ​ខ្ពស់​បំផុត។

 

ពុទ្ធវង្សៈ មាតិកា៖

២៩ សូត្រ​អំពី​រឿង ការ​​អភិវន្ទនាចំពោះ​​ព្រះពុទ្ធ​​អង្គ​​មុន​ និងព្រះពុទ្ធសមណគោត្តមបរមគ្រូនៃយើង។

 

ចរិយាបិដក មាតិកា៖

​៣៦ សូត្រ នៃ​របៀប​ដែល​ព្រះពុទ្ធ​ទទួល​បានបារមី ក្នុងជីវិតអតីតកាល។