ទ. ៣៨

[៣៥] ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាប់​មក​ហើយ​ថា ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ទ្រង់​ត្រាស់​ហើយ ព្រះ​អរហន្ត​សំដែង​ហើយ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ បុគ្គល​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយៈ​នេះ មិន​មែន​ដើម្បី​កុហក​នូវ​ជន មិន​មែន​ដើម្បី​រួសរាយ​ចំពោះ​ជន មិន​មែន​ដើម្បី​អានិសង្ស គឺ​លាភសក្ការៈ និង​សេចក្ដី​សរសើរ​ទេ មិន​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយៈ ដោយ​គិតថា មហាជន​ចូរ​ស្គាល់​នូវ​អាត្មា​អញ​ដូច​នេះ​ឡើយ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តាម​ពិត​នោះ បុគ្គល​ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយៈ​នេះ ដើម្បី​សង្រួម​ផង ដើម្បី​លះ​បង់​ផង។

លុះ​ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ទ្រង់​សំដែង​សេចក្ដី​នុ៎ះ​ហើយ។ ទ្រង់​ត្រាស់​គាថា​ព័ន្ធ​នេះ ក្នុង​សូត្រ​នោះ​ថា

ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ ព្រះ​អង្គ​នោះ ទ្រង់​បាន​សំដែង​នូវ​ព្រហ្មចរិយៈ​ដែល​មិន​អាង​តាម​ពាក្យ​គេ​ថា ទី​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដើម្បី​ចុះ​ស៊ប់ កាន់​ព្រះ​និព្វាន ដើម្បី​សង្រួម ដើម្បី​លះ​បង់ នេះ​ជា​ផ្លូវ​ដែល​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ទាំង​ឡាយ ទ្រង់​មាន​ព្រះ​អធ្យាស្រ័យ​ដ៏​ធំ ស្វែង​រក​នូវ​គុណ​ដ៏​ធំ ទ្រង់​ប្រតិបត្តិ​មក​ហើយ ជន​ទាំង​ឡាយ​ណា ដើរ​តាម​ផ្លូវ​ដែល​ព្រះ​ពុទ្ធ​បាន​សំដែង​ហើយ​នោះ ឈ្មោះ​ថា ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​ប្រដៅ​នៃ​ព្រះ​សាស្ដា និង​ធ្វើ​នូវ​ទី​បំផុត​នៃ​ទុក្ខ​បាន។

ខ្ញុំ​បាន​ស្ដាប់​មក​ហើយ​ថា សេចក្ដី​នេះ​ឯង ព្រះ​មាន​ព្រះ​ភាគ បាន​ត្រាស់​ទុក​ហើយ។