km:tipitaka:sut:kn:iti:sut.kn.iti.105

ព្រះត្រៃបិដក » សុត្តន្តបិដក » ខុទ្ទកនិកាយគ » ឥតិវុត្តកៈ » ចតុក្កនិបាត

តណ្ហុប្បាទសូត្រ (៦.)

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn iti 105 បាលី cs-km: sut.kn.iti.105 អដ្ឋកថា: sut.kn.iti.105_att PTS: ?

តណ្ហុប្បាទសូត្រ ទី៦

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៦. តណ្ហុប្បាទសុត្តំ)

[១០៧] ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តណ្ហា​កាល​កើត​ឡើង​ដល់​ភិក្ខុ រមែង​កើត​ឡើង ព្រោះ​វត្ថុ​ជា​ទី​កើត​នៃ​តណ្ហា​នេះ មាន ៤។ វត្ថុ​ជា​ទី​កើត​នៃ​តណ្ហា ៤ តើ​ដូច​ម្តេច។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តណ្ហា កាល​កើត​ឡើង​ដល់​ភិក្ខុ រមែង​កើត​ឡើង ព្រោះ​ហេតុ​ចីវរ ១ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តណ្ហា កាល​កើត​ឡើង​ដល់​ភិក្ខុ រមែង​កើត​ឡើង ព្រោះ​ហេតុ​បិណ្ឌបាត ១ ទ. ១៤១ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តណ្ហា កាល​កើត​ឡើង​ដល់​ភិក្ខុ រមែង​កើត​ឡើង ព្រោះ​សេនាសនៈ ១ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តណ្ហា កាល​កើត​ឡើង​ដល់​ភិក្ខុ រមែង​កើត​ឡើង ព្រោះ​សេចក្តី​ចំរើន និង​វិនាស ១។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តណ្ហា កាល​កើត​ឡើង​ដល់​ភិក្ខុ រមែង​កើត​ឡើង ព្រោះ​វត្ថុ​ជា​ទី​កើត​នៃ​តណ្ហា ៤ នេះ​ឯង។

បុរស​ដែល​មាន​តណ្ហា​ជាគ្នា តែង​រង្គាត់​ទៅ អស់​កាល​ជា​យូរ​អង្វែង មិន​ប្រព្រឹត្ត​កន្លង​នូវ​សង្សារ ដែល​មាន​ការប្រែប្រួល​ឥត​ឈប់​បាន។ ភិក្ខុ​បាន​ដឹង​ច្បាស់ នូវ​តណ្ហា ថា​ជា​ហេតុ​នាំ​ឲ្យ​កើតទុក្ខ ថា​មាន​ទោស​យ៉ាង​នេះ​ហើយ គួរ​ជា​អ្នក​មិន​មាន​តណ្ហា មិន​មាន​ការ​ប្រកាន់​ស្អិត មាន​ស្មារតី ហើយ​គេច​ចេញ (ចាក​ខន្ធ)។

សូត្រ ទី ៦។

 

km/tipitaka/sut/kn/iti/sut.kn.iti.105.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/03/17 10:15 និពន្ឋដោយ Johann