តិបិដក (មូល) » សុត្តបិដក » ខុទ្ទកនិកាយ » ជាតក » តិកនិបាតជាតក » អព្ភន្តរវគ្គ ទី៤ »
ជ្រូកមួយក្រុមចង់ធ្វើជញ្ជាំងកែវចរណៃស្រអាប់ ដោយត្រដុសវា ប៉ុន្តែកែវចរណៃកាន់តែភ្លឺឡើង ហើយអ្នកប្រាជ្ញពន្យល់ពីកំហុសរបស់ពួកជ្រូក។ រឿងនេះក៏ទាក់ទងនឹង ធម្មបទគាថា ទី៣០៦។
sut kn jat 285 បាលី cs-km: sut.kn.jat.285 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.285_att PTS: ?
មណិសូករជាតក ទី៥
?
បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ
ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ
ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ
អានដោយ ឧបាសិកា វិឡា
(២៨៥. មណិសូករជាតកំ (៣-៤-៥))
[៤៥៤] (ពួកជ្រូក ពោលថា) យើងខ្ញុំប្រមាណ ៣០ នាក់ នៅក្នុងមណិគុហា អស់ប្រាំពីរឆ្នាំ យើងខ្ញុំប្រឹក្សាគ្នាថា យើងខ្ញុំកំចាត់បង់នូវពន្លឺនៃកែវមណីដូច្នេះ។
[៤៥៥] យើងខ្ញុំដដុសកែវមណី ដរាបណា កែវមណីរឹងរឹតតែភ្លឺឆ្លុះឡើង ឥឡូវនេះ យើងខ្ញុំសូមសួរនូវហេតុនេះថា លោកយល់នូវកិច្ចដូចម្ដេច ក្នុងរឿងនេះ។
[៤៥៦] (ពោធិសត្វ ពោលថា) កែវមណីនេះ ដូចជាកែវពៃទូរ្យ មិនមែនកញ្ចក់ ជាកែវស្អាតឥតមន្ទិល អ្នកណាមួយមិនអាចដើម្បីកំចាត់បង់ពន្លឺនៃកែវមណីនុ៎ះ ឲ្យស្អាប់សម្បុរបាន នែជ្រូកទាំងឡាយ ពួកអ្នក ចូរចៀសចេញទៅ។
ចប់ មណិសូករជាតក ទី៥។