[៥៧០] (ពួករបាំ ច្រៀងថា) អ្នកឱបរឹតនាងសាមាណា ដោយដើមដៃ ក្បែរ​គុម្ពច្បារ​ទាំង​ឡាយ មាន​ផ្កាក្រហម ដូចពន្លឺ​ព្រះអាទិត្យ ក្នុង​វសន្តសម័យ (ហើយរត់ទៅ ឥឡូវនេះ) នាង​សាមានោះ​ ប្រាប់មកអ្នក (ថានាង) មិនមាន​រោគទេ។

[៥៧១] (ពោធិសត្វ ពោលថា) នែនាងដ៏ចំរើន បានឮថា ខ្យល់បក់​ផាត់ភ្នំ ដោយ​ហេតុណា ខ្ញុំមិនគប្បី​ជឿ​នូវហេតុ​នោះទេ បើខ្យល់​បក់ផាត់​ភ្នំបាន បក់ផាត់​ផែនដីទាំងមូល ក៏បាន​ដែរ នាង​សាមាណា ស្លាប់បាត់ទៅ​ហើយ អ្នកពោល​ថា នាងសាមានោះ មិនមាន​រោគ (ខ្ញុំមិន​គប្បីជឿទេ)។

[៥៧២] (ពួករបាំ ច្រៀងថា) នាងសាមានោះ មិនស្លាប់ផង នាងមិនចង់​បាន​បុរស​ដទៃផង ឮថា នាងសាមា មានប្ដី​តែមួយ នាងចង់​បានតែប្ដី​នោះឯង។

[៥៧៣] (ព្រះពោធិសត្វ ពោលថា) នាងសាមា ប្ដូរយកខ្ញុំ ដែលមិនឆ្លាប់​ស្និទ្ធស្នាល ដោយប្ដី​ដែល​ស្និទ្ធស្នាល អស់កាលយូរ ប្ដូរយកខ្ញុំ​ជាប្ដី​មិនពិតប្រាកដ ដោយប្ដីពិត​ប្រាកដ នាង​សាមា មុខតែប្ដូរ​យកបុរសដទៃ ដោយខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងទៅកាន់​ទីឆ្ងាយ លើស​ពីនេះ​ទៅទៀត។