[៩៧] (ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ សំដែងថា) សេ្តចហង្ស បាន​និយាយនឹង​បលាសទេវតា (ថា) មា្នល​សំឡាញ់ ដើមជ្រៃដុះ ដើមជ្រៃនោះ ដូចសត្រូវ​អង្គុយលើ​ភ្លៅរបស់អ្នក នឹង​កាត់​បង់​នូវជីវិត​សង្ខារ​របស់អ្នក។

[៩៨] (បលាសទេវតា និយាយថា) ខ្ញុំជាទីពឹង​របស់ដើមជ្រៃនុ៎ះ ដូចជា​មាតាបិតា ដើមជ្រៃនុ៎ះ​នឹងជាទីពឹង (របស់ខ្ញុំ) ក្នុងកាល​ដែលវា​ចំរើនឡើង យ៉ាងនោះ​ដែរ។

[៩៩] (ស្តេចហង្ស និយាយថា) អ្នកបណ្តុះនូវ​ឈើមានជ័រ ដូចទឹកដោះ ​ជ្រៃដែល​គួរខ្លាច ដូចសត្រូវ​នៅលើភ្លៅ ដោយហេតុណា ហេតុនោះ ទើបយើង​ប្រាប់អ្នក​ហើយនឹងទៅ ការចំរើន​ឡើងនៃដើមជ្រៃ​នោះ មិនពេញចិត្ត (ខ្ញុំ) ទេ។

[១០០] (បលាសទេវតា និយាយថា) ឥឡូវនេះ ដើមជ្រៃញុំាង​អញឲ្យភ័យ ភ័យ​ដ៏ធំមក​ដល់អញ ព្រោះមិនយល់​ពាក្យនៃស្តេចហង្ស ជាពាក្យដូច​ជាភ្នំសិនេរុ​ដ៏ធំ។

[១០១] (ព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ សំដែងថា) អន្តរាយណា កាលចំរើន​ឡើង រមែង​បំផ្លាញ​នូវទីពឹង សេចក្តីចំរើន​នៃអន្តរាយនោះ ជនអ្នក​ឈ្លាសវៃ មិនសរសើរ​ឡើយ អ្នកប្រាជ្ញ​កាលរង្កៀស​នឹងសេចក្តី​វិនាស រមែង​ព្យាយាម ដើម្បីសម្លាប់​នូវមូលហេតុ នៃ​សេចក្តី​អន្តរាយ​នោះ។