[១៥៤] (នាងអាសង្កាកុមារិកា ពោលថា) វល្លិឈ្មោះអាសាវតី កើតក្នុង​ឧទ្យាន​ឈ្មោះចិត្តលតាវ័ន វល្លិនោះ ក្នុងមួយពាន់ឆ្នាំ ទើបកើតផ្លែ ១។

[១៥៥] ទោះបើផ្លែមាននៅក្នុងទីឆ្ងាយដល់ម្ល៉ោះ ពួកទេវតា​នៅតែចូល​ទៅរកវល្លិនោះ បពិត្រ​ព្រះរាជា សូមព្រះអង្គ​ប្រាថ្នាចុះ សេចក្តី​ប្រាថ្នារមែង​មានផល នាំមកនូវ​សេចក្តី​សុខ។

[១៥៦] អំបាលសត្វស្លាបនោះ (កុក) នៅប្រាថ្នាបាន​ អំបាលសត្វ​មានកំណើតពីរ គង់​ប្រាថ្នាបាន​ ថ្វីបើទន្លេ​មាននៅ​ក្នុងទីឆ្ងាយ សេចក្តីប្រាថ្នា​របស់កុកនោះ គង់​សម្រេច​មិនខាន បពិត្រ​ព្រះរាជា សូមព្រះអង្គ​ប្រាថ្នាចុះ សេចក្តី​ប្រាថ្នារមែង​មានផល​ជាសុខ។

[១៥៧] (ព្រះរាជាព្រហ្មទត្ត ពោលថា) នាងបានញុំាងខ្ញុំ​ឲ្យឆ្អែតដោយវាចា មិនឆ្អែត​ដោយ​​ការងារ ដូចជា​ផ្កាកម្រង​នៃឈើសោរេយ្យកៈ មានតែពណ៌ មិនមានក្លិន។

[១៥៨] បុគ្គលណា មិនឲ្យ មិនលះបង់ភោគៈ គ្រាន់តែធ្វើ​នូវវាចា​ដ៏ពីរោះ ជាវាចា​ឥត​ផល ចំពោះមិត្ត​ទាំងឡាយ តំណ (នៃសេចក្តី​ស្និទ្នសាល) របស់​បុគ្គលនោះ រមែង​សាបសូន្យ​ទៅ ដោយហេតុ​នោះឯង។

[១៥៩] ពិតណាស់ បុគ្គលធ្វើនូវអំពើណា គប្បីនិយាយ​នូវអំពើនោះ មិនធ្វើ​នូវអំពើ​ណា មិន​គប្បីនិយាយ​នូវអំពើនោះ បណ្ឌិត​ទាំងឡាយ រមែង​កំណត់​ដឹងនូវ​បុគ្គលអ្នក​មិនធ្វើ គ្រាន់​តែ​​និយាយ។

[១៦០] ពលរបស់ខ្ញុំអស់ហើយ ទាំងស្បៀងអាហារក៏មិនមាន ខ្ញុំរង្កៀស​ចំពោះ​ការ​វិនាស​​នៃជីវិត បើដូច្នោះ ខ្ញុំនឹងទៅ​ឥឡូវនេះ។

[១៦១] (នាងអាសង្កា ទូលថា) បពិត្រព្រះអង្គ ទ្រង់ប្រសើរលើរថ ពាក្យណា​ដែល​មាន​ក្នុង​ឈ្មោះ ពាក្យនុ៎ះឯង ជាឈ្មោះ​របស់ខ្ញុំព្រះអង្គ​ បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​រង់ចាំ​ចុះ ខ្ញុំព្រះអង្គ​នឹងអញ្ជើញ​បិតាសិន។