[២៦៨] (ព្រះរាជាព្រហ្មទត្ត សួរអាមាត្យពោធិសត្វថា) កំពូល (ជហ្វា) មួយហត្ថកន្លះ រង្វង់​ជុំវិញ​កំពូលនោះ ៨ ចំអាម កំពូលនោះ ជាឈើធ្នង់​ខ្លឹមសុទ្ធ ឥតមានស្រាយ ឋិតនៅ​លើអ្វីហ្ន៎ បាន​ជាមិនជ្រុះ​អំពីខាង​លើមក។

[២៦៩] (ពោធិសត្វ ពោលតបថា) បង្កង់ទាំងឡាយណា ចំនួន ៣០ ខ្លឹមសុទ្ធ ឥត​មានស្រាយ ឋិតនៅ​តំរៀបគ្នា​ជុំវិញ (កំពូលនោះ) បង្កង់ទំាងឡាយ​នោះ ទល់​ទ្រ​ផង គាបដោយ​កំឡាំង​ផង ឋិតនៅ​ស្មើភាគគ្នា ទើបមិន​ធ្លាក់របូត​អំពីខាង​លើមក។

[២៧០] បណ្ឌិតបានពួកមិត្រដ៏មាំមួន មានសភាព​មិនបែកចិត្តគ្នា មាន​ប្រាជ្ញាដ៏ស្អាត ជួយ​ទល់ទ្រ​ហើយ រមែង​មិនសាបសូន្យ​ចាកសិរី ដូចជា​កំពូល (ជហា្វ) ដែល​បង្កង់​នាំទៅ​នូវភារៈ​យ៉ាងនេះឯង។

[២៧១] បុគ្គលដែលមានកាំបិតក្នុងដៃ កាលបើមិន​ចិតផ្លែក្រូចឆ្មារ ដែលមាន​សម្បក​រឹង​ចេញទេ រមែង​ធ្វើ (ផ្លែនេះ) ឲ្យមាន​រសល្វីង បពិត្រ​ម្ចាស់ផែនដី បុគ្គល​កាលនាំ​យក (សម្បក​ក្រៅចេញ) រមែង​ធ្វើឲ្យមាន​រសឆ្ងាញ់ កាលបើ​ចិតសម្បកសើ ៗ ទេ រមែង​ធ្វើឲ្យ​មានរស​មិនឆ្ងាញ់ មានឧបមា​យ៉ាងណាមិញ។

[២៧២] ព្រះរាជាជាបណ្ឌិត វៀរ មិនលុះអំណាចកម្ម​ដ៏ក្លៀវក្លា វៀរ (អគតិ) ក្នុង​ពួក​អ្នកស្រុក អ្នកនិគម ប្រមូល​មកនូវ​ទ្រព្យ​ទាំងឡាយ ជាអ្នក​ប្រព្រឹត្ត ប្រតិបត្តិ​តាម​ធម៌ មិន​បៀតបៀន​បុគ្គលដទៃ គប្បីធ្វើ​ឲ្យសម្រេច​បាន ក៏មានឧបមេយ្យ​យ៉ាង​នោះដែរ។

[២៧៣] ផ្កាឈូក ជាអម្ពុជជាតិ មានឫសស កើតក្នុងទឹក​ដ៏ស្អាត ក្នុងស្រះ​បោក្ខរណី រីកស្គុះស្គាយ​ដោយសារ​ព្រះអាទិត្យ មិនជាប់​ដោយភក់ មិនជាប់​ដោយធុលី មិនជាប់​ដោយទឹក មានឧបមា​យ៉ាងណាមិញ។

[២៧៤] កម្មក្កិលេសប្រាកដដូច្នោះ មិនប្រឡាក់ (ចំពោះសេ្តច) ដែលមាន​វោហារ (សម្រាប់​វិនិច្ឆ័យ) ដ៏ស្អាត មិនមានកម្ម​ជាសាហ័ស មានការងារ​ដ៏ស្អាត មានបាបកម្ម​ប្រាសចេញ​ហើយ ដូចជា​ផ្កាឈូក​ដែលដុះក្នុង​ស្រះបោក្ខរណី ក៏មាន​ឧបមេយ្យ​យ៉ាង​នោះដែរ។