[៤២៧] (តាបសពោធិសត្វ ទូលព្រះរាជា អំពីពាក្យកុកថា) ស្រះបោក្ខរណី​នេះ ពីដើម​ជាទី​ទំនាប មានត្រី​ច្រើន មានទឹកច្រើន ជាទី​លំនៅ​របស់​ស្តេចកុក ជាកេរិ៍្ត​ដំណែល​ខាងបិតា ជាទី​លំនៅ​របស់យើង ថៃ្ងនេះ ពួកយើងនោះ ចិញ្ចឹមជីវិត​ដោយ​សត្វកង្កែប នៅតែ​មិន​លះបង់​​ទីលំនៅ​ចោលឡើយ។

[៤២៨] (ទូលអំពីពាក្យក្អែកថា) អ្នកណាហ្ន៎ បំបែកភ្នែក​ជាគំរប់ពីរ របស់​ទ្រម័កដំរី ឈ្មោះ​ពន្ធុរៈ ជាបុគ្គល​ទ្រុស្តសីល អ្នកណាហ្ន៎ នឹងធ្វើ​នូវកូន​ទាំងឡាយ និងសម្បុក​របស់យើង ព្រមទាំង​យើង ឲ្យមានសួស្តី។

[៤២៩] (ទូលអំពីពាក្យដង្កូវដួងថា) ការប្រព្រឹត្តិទៅនៃឈើស្រាយ​នោះ មាន​នៅ​ត្រឹម​ណា ឈើស្រាយ​ទាំងអស់ អស់រលីង​ហើយ បពិត្រ​មហារាជ ដង្កូវដួង​អស់​អាហារ​ហើយ លែង​ត្រេកអរ​ក្នុង​ឈើខ្លឹម។

[៤៣០] (ទូលអំពីពាក្យមេតាវ៉ៅថា) លុះអាត្មាអញនោះ បាន​ទៅផុត​អំពី​ព្រះរាជ​និវេសន៍​​នេះ​ហើយ នឹងតាំង​ទីលំនៅ​លើមែកឈើ ធ្វើខ្លួន​ឲ្យរីករាយ។

[៤៣១] (ទូលអំពីពាក្យម្រឹគថា) លុះអាត្មាអញនោះ បាន​ទៅផុត​អំពី​ព្រះរាជ​និវេសន៍​នេះ​ហើយ នឹងដើរ​មុខហ្វូង ​ហើយផឹក​នូវទឹក​ទាំងឡាយ​ដ៏ប្រសើរ។

[៤៣២] (ទូលអំពីពាក្យស្វាថា) ព្រានព្រៃឈ្មោះ​ភរតៈ អ្នកនៅ​ក្នុងដែន​ពាហិកៈ បាន​នាំយើង​ដែលកំពុង​ស្រវឹង​ដោយ​កាម​ទាំងឡាយ ត្រេកត្រអាល​ជ្រប់នៅ​ក្នុងកាម​ទាំងឡាយ​នោះមក សូមសេចក្តី​ចំរើន ចូរមាន​ដល់អ្នក។

[៤៣៣] (ទូលអំពីពាក្យកិន្នរថា) ខាងលើបព៌ត​មានថ្មស្រួច ៗ មាន​ងងឹតចុះអ័ព្ទ ប្រពន្ធ​របស់​យើងនោះ បាន​និយាយ​នឹងយើង​ដោយពាក្យ​ដ៏ទន់​ពីរោះថា អ្នកប្រយ័ត្ន កុំឲ្យ​ចំពប់​ជើងលើថ្ម។

[៤៣៤] (ទូលអំពីឧទានព្រះបច្ចេកពុទ្ធថា) អាត្មាអញ ជាអ្នកឃើញ​នូវទីបំផុត គឺ​ព្រះនិពា្វន ជាទី​អស់ទៅ​នៃជាតិ ដោយ​មិនមាន​សង្ស័យ នឹងមិន​វិលត្រឡប់​មកដេកនៅ​ក្នុង​គភ៌ទៀត ការដេក​នៅក្នុង​គភ៌នេះ ជាទីក្រោយ​បំផុត​ត្រឹមនេះ​ហើយ ការរង្គាត់​ទៅក្នុង​ភពថ្មី​ទៀត​របស់​អាត្មាអញ ​អស់​ហើយ។