[៦២៧] (សក្កទេវរាជ ពោលថា) ឱហ្ន៎ បុរសនេះ មានសម្បុរខ្មៅ បរិភោគ​ភោជនខ្មៅ នៅក្នុង​ភូមិប្រទេស​ក៏ខ្មៅ មិនជា​ទីពេញចិត្ត​របស់​យើងឡើយ។

[៦២៨] (កណ្ហឥសីពោធិសត្វ ពោលថា) ម្នាលសុជម្បតិ មនុស្សមិន​ឈ្មោះថា​ខ្មៅ ដោយ​តបធម៌​ទេ ព្រោះថា មនុស្ស​មានធម៌​ជាខ្លឹម​ខាងក្នុង ឈ្មោះថា​ជាព្រាហ្មណ៍ ឯបាបកម្ម​មាននៅ​ក្នុងមនុស្ស​ណា មនុស្ស​នោះឯង ឈ្មោះថាខ្មៅ។

[៦២៩] (សក្កទេវរាជ…) ពាក្យនោះ អ្នកពោលល្អហើយ ជាសុភាសិត​ដ៏គួរ លោក​ប្រាថ្នា​ក្នុងចិត្ត​ចំពោះ​ពរណា​មួយ ខ្ញុំនឹង​ឲ្យពរ (នោះ) ដល់លោក។

[៦៣០] (កណ្ហឥសី…) បពិត្រសក្កៈ​ជាធំជាងពួកភូត​ទាំងពួង បើព្រះអង្គ​នឹងឲ្យពរ​ដល់​អាត្មា អាត្មា​ប្រាថ្នានូវ​សេចក្តី​ប្រព្រឹត្ត​ចំពោះខ្លួន គឺការ​មិនមាន​កោធៈ ១ មិនមាន​ទោសៈ ១ មិនមាន​លោភៈ ១ មិនមាន​ស្នេហា ១ សូមព្រះអង្គ​ឲ្យនូវពរ ៤ នេះដល់​អាត្មា។

[៦៣១] (សក្កទេវរាជ….) បពិត្រព្រាហ្មណ៍ លោកពិចារណាឃើញ​ច្បាស់​នូវទោស​ដូចម្តេច ក្នុងកោធៈ ទោសៈ លោភៈ និងស្នេហា ខ្ញុំសួរ​ហើយ លោកចូរ​ប្រាប់ហេតុ​នោះ។

[៦៣២] (កណ្ហឥសី….) សេចក្តីក្រោធ មានប្រមាណតិច រមែង​ទៅជាច្រើន សេចក្តី​ក្រោធ​នោះ ដែលកើត​អំពីសេចក្តី​មិនអត់ធន់ រមែង​ចំរើន សេចក្តី​ក្រោធ ជាហេតុ​ឲ្យជាប់​ចំពាក់ ឲ្យមាន​សេចក្តី​ចង្អៀត​ចង្អល់ច្រើន ព្រោះហេតុនោះ អាត្មា​មិន​ពេញចិត្ត​នឹង​សេចក្តី​ក្រោធ​ឡើយ។

[៦៣៣] វាចារបស់អ្នកប្រកបដោយទោសៈ ជាវាចាអាក្រក់ ការប្រចាប់ (ប្រទាញ​ទៅមក ក៏កើតឡើង) ជាលំដាប់ បន្ទាប់អំពី​នោះ ដៃបន្ទាប់​អំពីដៃ ដំបង​មានដំណើរ​នៃ​គ្រឿង​សាស្រ្តា ជាទីបំផុត ទោសៈ​កើតអំពី​សេចក្តី​ក្រោធ ព្រោះ​ហេតុនោះ​ អាត្មា​មិនពេញ​ចិត្តនឹង​ទោសៈ​ទេ។

[៦៣៤] ការប្លន់ និងអាការកំហែង ការបោកប្រាស់ និងការបញ្ឆោត រមែង​ប្រាកដ ក្នុង​ពួក​បុគ្គល​អ្នកមាន​សេចក្តី​លោភជា​ធម្មតា ព្រោះហេតុនោះ អាត្មា​មិនពេញ​ចិត្តនឹង​លោភៈទេ។

[៦៣៥] កិលេសគ្រឿងចាក់ស្រែះ ដែលសេចក្តីស្នេហា​រួបរឹត ជាកិលេស​ក្រាស់ កើត​អំពីចិត្ត រមែង​ដេកនៅ (ក្នុងអារម្មណ៍​នោះ ៗ) កិលេស​ទាំងនោះ រមែង​ធ្វើបុគ្គល​ឲ្យក្តៅ​ក្រហាយ​ដោយ​ក្រៃលែង ព្រោះហេតុ​នោះ អាត្មា​មិនពេញ​ចិត្ត​នឹងសេចក្តី​ស្នេហា​ទេ។

[៦៣៦] (សក្កៈ …) ពាក្យនោះ លោកពោលល្អហើយ ជាសុភាសិត​ដ៏គួរ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ លោក​ប្រាថ្នាក្នុង​ចិត្ត ចំពោះពរ​ណាមួយ ខ្ញុំនឹងឲ្យពរ (នោះ) ដល់លោក។

[៦៣៧] (កណ្ហៈ…) បពិត្រសក្កៈជាធំជាងពួកភូតទាំងពួង បើព្រះអង្គ​នឹងឲ្យ​ពរ​ដល់អាត្មា ៗ សូមកុំឲ្យ​អាពាធ​ដ៏ក្លៀវក្លា ធ្វើអន្តរាយ​កើតឡើង​ដល់អាត្មា ដែល​នៅក្នុង​ព្រៃតែ​ម្នាក់ឯង​ជានិច្ចឡើយ។

[៦៣៨] (សក្កៈ …) ពាក្យនោះ លោកពោលល្អហើយ ជាសុភាសិត​ដ៏គួរ លោកប្រាថ្នា​ក្នុង​ចិត្ត ចំពោះពរ​ណាមួយ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យើងនឹង​ឲ្យពរ (នោះ) ដល់លោក។

[៦៣៩] (កណ្ហៈ…) បពិត្រសក្កៈជាធំជាងពួកភូតទាំងពួង បើព្រះអង្គ​នឹងឲ្យ​ពរដល់​អាត្មា ៗ សូមកុំឲ្យ​ចិត្ត ឬសរីរៈ (របស់អាត្មា) បៀតបៀន​ចំពោះ​អ្នកណា​មួយ ព្រោះហេតុ​នៃអាត្មា​ក្នុងកាល​ណាឡើយ បពិត្រសក្កៈ សូមព្រះអង្គ​ឲ្យនូវពរ​នេះ។