[១០២៣] (ព្រះបាទពារាណសី ត្រាស់សួរថា) នែអ្នកប្រព្រឹត្តធម៌​ដ៏ប្រសើរ កាលពីដើម អ្នក​បាន​យកផ្លែស្វាយ​ទាំងឡាយ តូចក៏មាន ធំក៏មាន មកឲ្យយើង នែព្រាហ្មណ៍ ឥឡូវនេះ ផ្លែឈើ​ទាំងឡាយ មិនកើត​ប្រាកដ​ដោយមន្ត​ទាំងឡាយ​របស់អ្នកនោះ។

[១០២៤] (ព្រាហ្មណ៍មាណព ក្រាបទូលថា) ខ្ញុំព្រះអង្គ​រាប់អាន នូវការប្រកប​នូវ​នក្ខត្តឫក្ស ខ្ញុំព្រះអង្គ​មើលឃើញ​ដោយមន្ត​តែមួយពេល មួយស្របក់ ខ្ញុំព្រះអង្គ​បាន​នូវការ​ប្រកប​នូវ​នក្ខត្តឫក្ស និងពេល​ហើយ សឹមខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​នាំយកផ្លែស្វាយ​ឲ្យបាន​ច្រើន មកថា្វយ​ព្រះអង្គ​ពុំខានឡើយ។

[១០២៥] (ព្រះរាជា….) កាលពីដើម អ្នកមិនបាន​និយាយ​អាងនូវ​ការប្រកប​នូវ​នក្ខត្តឫក្ស ពីដើម​មិនឃើញ​រកពេល រកស្របក់ តែអ្នក​បាន​យកផ្លែស្វាយ​ដ៏ច្រើន ដែល​បរិបូណ៌​ដោយពណ៌ ដោយក្លិន ដោយរស (មកឲ្យយើង)។

[១០២៦] នែព្រាហ្មណ៍ កាលពីដើម ផ្លែឈើទាំងឡាយ រមែង​កើតប្រាកដ​ដោយការ​សូធ្យ​សែកមន្ត​របស់អ្នក ថ្ងៃនេះ អ្នកមិន​សូធ្យសែកមន្ត តើធម្មតា​របស់អ្នក​ក្នុងថ្ងៃ​នេះ​ដូចម្តេច។

[១០២៧] (មាណព…) កូនចណ្ឌាលបានឲ្យមន្ត​ទាំងឡាយ​ដល់ខ្ញុំព្រះអង្គ​ដោយធម៌ ទាំងបាន​និយាយប្រាប់​នូវប្រក្រតី គឺសេចក្តី​វិនាសនៃ​មន្តទាំង​ឡាយថា បើមាន​គេសួរ​អ្នក​កុំលាក់នាម នឹងគោត្រ​របស់ខ្ញុំ កុំឲ្យ​មន្តលះបង់​អ្នកបាន។

[១០២៨] ខ្ញុំព្រះអង្គដែលព្រះជនិន្ទ្រាធិរាជសួរ ក្នុងប្រជុំ​ជននោះ មាន​សេចក្តីលុប​គុណ​គេ​​គ្របសង្កត់ បាន​ក្រាបទូល​ពាក្យកុហក ជាពាក្យ​ខុសថា មន្ត​ទាំងឡាយ​នេះ ជារបស់​ព្រាហ្មណ៍ ខ្ញុំព្រះអង្គ​មានមន្ត​សាបសូន្យ ជាបុគ្គល​កំព្រាយំទួញ។

[១០២៩] (ព្រះរាជា…) បុរសអ្នកត្រូវការដោយ​ទឹកឃ្មុំ ទោះបាន​ទឹកឃ្មុំ​អំពីដើមល្ហុង​ខ្ញែរក្តី អំពី​ដើមស្តៅក្តី ឬក៏អំពី​ដើម​រលួសបាយ​ក្តី ឯដើមឈើ​នោះ ឈ្មោះថា​ ជា​ឈើដ៏​ប្រសើរ​របស់​បុរសនោះ។

[១០៣០] បុគ្គលចេះដឹងធម៌អំពីជនណា ទោះក្សត្រិយ៍​ក្តី ព្រាហ្មណ៍ក្តី អ្នក​ជំនួញក្តី អ្នកគ្រួក្តី ចណ្ឌាលក្តី អ្នកចោល​សំរាមក្តី ជននោះ ឈ្មោះថា ជាជន​ដ៏ប្រសើរ​របស់​បុគ្គលនោះ។

[១០៣១] បុរសណា ញុំាងប្រយោជន៍ដ៏ឧត្តម​ដែលខ្លួន​បាន​មក​ហើយ​ដោយ​លំបាក ឲ្យវិនាស​ទៅ ដោយមានះ និង​អតិមានះ អ្នកទាំង​ឡាយ ចូរឲ្យនូវ​អាជ្ញាផង នូវការ​សម្លាប់ផង ដល់ជន​អាក្រក់នេះ ​ហើយចាប់​បុរស​ដ៏លាមក​នេះ ត្រង់ក ​ហើយ​ញាំញី។

[១០៣២] (មាណព…) បុរសស្មានថា (ទីនេះ) រាបស្មើ ក៏លោតទៅ​កាន់ត្រពាំង គុហា ជ្រោះ និងឈើ​មាន​ឫសស្អុយក្តី ដើរជាន់​លើពស់វែក ដោយ​ស្មានថា ខ្សែក្តី បុគ្គល​ខ្វាក់ដើរ​ជាន់​ភ្លើងក្តី យ៉ាងណា ៗ បពិត្រ​លោក​ប្រកប​ដោយ​ប្រាជ្ញា សូមលោក (អត់ទោស) ចំពោះខ្ញុំ ដែលជា​អ្នក​ភ្លាំងភ្លាត់ យ៉ាងនោះ ៗ ដែរ ​ហើយចែក​មន្តឲ្យខ្ញុំ ដែលជា​អ្នកមាន​មន្តសាប​រលាបអស់​ហើយ ម្តងទៀត។

[១០៣៣] (ពោធិសត្វ…) យើងបានឲ្យមន្តទាំងឡាយ ដល់អ្នក​ដោយធម៌​ហើយ គឺមិន​យករង្វាន់​អ្វីឡើយ ទាំងអ្នក​ក៏បាន​ទទួលរៀន​យកមន្ត​ដោយធម៌​ហើយដែរ យើង​មានចិត្ត​ត្រេកអរ បាន​ទាំង​ប្រាប់នូវ​ប្រក្រតី (នៃមន្ត) ដល់អ្នក​ហើយ បើអ្នកតាំង​នៅក្នុងធម៌ មន្តមិន​លះបង់​អ្នកបាន​ទេ។

[១០៣៤] ម្នាលបុគ្គលពាល អ្នកនោះ ធ្វើមន្តដែលខ្លួនបាន​ហើយ​ដោយ​លំបាក បាន​មក​ដោយកម្រ ក្នុង​មនុស្សលោក ឲ្យវិនាសទៅ ក្នុងថ្ងៃនេះ អ្នកនោះ ជាអ្នក​ឥត​ប្រាជ្ញា ពោល​ពាក្យកុហក ឈ្មោះថា ញុំាង​ជីវិត​ដែលខ្លួន​បាន​ដោយកម្រ ឲ្យវិនាស។

[១០៣៥] យើងមិនឲ្យមន្តទាំងឡាយបែបនោះ ដល់មនុស្ស​ល្ងង់ខ្លៅ​វងេ្វង ជា​អកតញ្ញូ ពោល​ពាក្យ​កុហក មិនសង្រួម ឯមន្ត​ទាំងឡាយ មានមក​ពីណា​ទៀត អ្នកឯងចូរ​ចេញទៅ អ្នកឯង​មិនគាប់​ចិត្តយើងទេ។