km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.490

បញ្ចុបោសថិកជាតក ទី៧

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat 490 បាលី cs-km: sut.kn.jat.490 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.490_att PTS: ?

បញ្ចុបោសថិកជាតក ទី៧

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៤៩០. បញ្ចុបោសថិកជាតកំ (៧))

[៨០] (តាបសពោលថា) ម្នាលព្រាប ឥឡូវនេះ អ្នកមាន​សេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​តិច ម្នាល​បក្សី អ្នកមិនមាន​សេចក្តី​ត្រូវការ​ដោយចំណី​សោះ ម្នាលព្រាប អ្នកខំ​អត់ទ្រាំ​នូវគំលាន និង​សម្រេក ជាសត្វ​រក្សានូវ​ឧបោសថ តើព្រោះ​ហេតុ​អ្វី។

[៨១] (ព្រាបពោលថា) ក្នុងកាលមុន ខ្ញុំមានចិត្តជាប់នឹងមេព្រាប យើងខ្ញុំ​ទាំងពីរ​នាក់​កំពុង​តែរីករាយ (ក្នុងកាម) ក្នុង​ប្រទេស​នោះ ស្រាប់តែ​សត្វ​ខ្លែង មកឆាប​យក​មេព្រាប​ទៅ ខ្ញុំក៏អស់​សេចក្តី​បា្រថ្នា ព្រោះ​ប្រាសចាក​មេ​ព្រាបនោះ។ ខ្ញុំរង​នូវវេទនា​ងំក្នុងចិត្ត ព្រោះ​ព្រាត់ប្រាស​ចាកមេព្រាប​នោះ ហេតុនោះ បានជា​ខ្ញុំរក្សានូវ​ឧបោសថ កុំ​ឲ្យរាគៈ​គ្របសង្កត់​ខ្ញុំ​បាន​ទៀត​ឡើយ។

[៨៣] (តាបស…) ម្នាលពស់ ជាឧរគជាតិលូនទៅមិនត្រង់ មានអណ្តាតពីរ អ្នក​មាន​ចង្កូម​ជាអាវុធ មានពិស​ដ៏ពន្លឹក ម្នាលសត្វ​មានខ្លួនវែង អ្នក​អត់ទ្រាំ​នូវ​គំលាន និង​សម្រេក ហើយ​រក្សានូវ​ឧបោសថ តើព្រោះ​ហេតុអ្វី។

[៨៣] (ពស់…) គោឈ្មោលឡើងក របស់អ្នកស្រុក ជាគោ​មានកំលាំង មាន​បូក​ដ៏យុរយារ បរិបូណ៌​ដោយសម្បុរ និងកំលាំង គោនោះ​ដើរជាន់ខ្ញុំ ខ្ញុំខឹង បាន​ចឹកវា ៗ ត្រូវ​សេចក្តី​ទុក្ខគ្រប​សង្កត់​ហើយ ក៏ស្លាប់ទៅ។ លំដាប់នោះ ពួកជន​ចេញអំពី​ស្រុក កន្ទក់​កន្ទេញ យំទួញ ហើយដើរ​ចៀសចេញ​ទៅ ព្រោះហេតុនោះ បានជា​ខ្ញុំរក្សានូវ​ឧបោសថ កុំ​ឲ្យ​សេចក្កី​ក្រោធ គ្រប​សង្កត់​ខ្ញុំបាន​ទៀតឡើយ។

[៨៤] (តាបស…) ក្នុងព្រៃស្មសាន មានសាច់របស់សត្វស្លាប់​ដ៏ច្រើន សាច់​ទាំងនុ៎ះ​ជា​ភោជន​ជាទី​គាប់ចិត្ត​របស់អ្នក ម្នាល​ចចក អ្នកខំ​អត់ទ្រាំនូវ​គំលាន និងសម្រេក ហើយ​រក្សានូវ​ឧបោសថ តើព្រោះ​ហេតុអ្វី។

[៨៥] (ចចក…) ខ្ញុំជាសត្វត្រេកអរក្នុងសាកសព ញ៉ាមក្នុង​សាច់ដំរីទាំង​ឡាយ បាន​ចូលទៅ​ក្នុងពោះ​នៃដំរីធំ ខ្យល់ដ៏​ក្តៅផង រស្មី​ព្រះអាទិត្យ​ដ៏ក្លៀវក្លា​ផង របស់​ទាំងនោះ ញ៉ាំងទ្វារ​អាហាចាស់​នៃដំរី​នោះ ឲ្យស្ងួត​ក្រៀម។ បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ដ៏ចំរើន ខ្ញុំស្គមលឿង (ក្នុង​ពោះនៃដំរី​នោះ) ខ្ញុំរកផ្លូវ​ចេញ​មកវិញមិនរួច ស្រាប់តែ​ភ្លៀងធំ​បង្អុរចុះ​ភ្លាម (ក្នុង​ពេលនោះ) ភ្លៀងនោះ ធ្វើទ្វារ​អាហារចាស់​នៃដំរីនោះ ឲ្យទទឹក​សើម។ បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ដ៏ចំរើន លំដាប់​នោះ ទើបខ្ញុំ​ចេញមក​ ដូចជា​ព្រះចន្ទ ដែលរួច​អំពីមាត់​នៃរាហុ ព្រោះ​ហេតុនោះ បានជា​ខ្ញុំរក្សានូវ​ឧបោសថ កុំ​ឲ្យលោភៈ​គ្របសង្កត់​ខ្ញុំបានទៀត​ឡើយ។

[៨៦] (តាបស…) កាលពីដើម អ្នកធ្លាប់ស៊ីនូវកណ្តៀរទាំងឡាយ​លើក្បាល​ដំបូក ម្នាល​ខ្លាឃ្មុំ អ្នកខំអត់​ទ្រាំនូវគំលាន និងសម្រេក ហើយ​រក្សានូវ​ឧបោសថ តើ​ព្រោះហេតុ​អ្វី។

[៨៧] (ខ្លាឃ្មុំ…) ខ្ញុំមើលងាយនូវលំនៅរបស់ខ្លួន បានចូល​ទៅកាន់​ស្រុកនៃ​មល្លជន ព្រោះតែ​សេចក្តី​ប្រាថ្នា​លើសលប់ គ្រានោះ ពួកជន​ចេញមកពី​ស្រុក ហើយក៏​វាយខ្ញុំ​ដោយ​ធ្នូរ។ ខ្ញុំនោះ​បែកក្បាល ប្រឡាក់ឈាម​អស់​ទាំងខ្លួន ហើយ​ត្រឡប់​មកកាន់​លំនៅ​របស់ខ្លួន​វិញ ព្រោះហេតុនោះ បានជា​ខ្ញុំរក្សា​ឧបោសថ កុំ​ឲ្យសេចក្តី​ប្រាថ្នា​លើសលប់​គ្របសង្កត់​បានទៀត​ឡើយ។

[៨៨] (សត្វទាំង ៤…) បពិត្រលោកម្ចាស់ដ៏ចំរើន លោកម្ចាស់​បានសាកសួរ​នូវសេចក្តី​ណា ចំពោះ​យើង​ទាំងឡាយ យើងទាំង​អស់គ្នា​ក៏បាន​ឆ្លើយនូវ​សេចក្តីនោះ តាម​ទំនង​ដែលខ្លួន​បានដឹង​រួចហើយ បពិត្រ​លោកម្ចាស់​ដ៏ចំរើន ពួកយើង​សូមសួរ​លោកម្ចាស់​វិញ បពិត្រ​ព្រហ្ម លោកម្ចាស់​បានរក្សា​ឧបោសថ តើព្រោះ​ហេតុអ្វី។

[៨៩] (តាបស…) ព្រះបច្ចេកពុទ្ធ មិនប្រឡាក់ (ដោយកិលេស) គង់ក្នុង​អាស្រម​របស់​​យើង​មួយរំពេច ព្រះអង្គ​បានញុំាងយើង ឲ្យដឹងនូវទី​ដែល​ត្រូវទៅ និងទី​ដែល​ត្រូវមក​ផង នូវនាមផង នូវគោត្រ​ផង នូវសេចក្តី​ប្រព្រឹត្ត​ទាំងអស់ផង។ បើទុក​ជាយ៉ាងនេះ ក៏​យើង​នៅតែ​មិនថ្វាយ​បង្គំព្រះ​បាទា​នៃព្រះបច្ចេកពុទ្ធ​នោះ ម្យ៉ាងទៀត យើងមិន​បាន​សាកសួរ ព្រោះលុះក្នុង​អំណាច ហេតុនោះ បានជា​យើងរក្សា​ឧបោសថ កុំ​ឲ្យមានះ​គ្រប​សង្កត់​យើងបាន​ទៀតឡើយ។

ចប់ បញ្ចុបោសថិកជាតក ទី៧។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.490.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann