km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.544

ចន្ទកុមារជាតក ទី៧

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat 544 បាលី cs-km: sut.kn.jat.544 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.544_att PTS: ?

ចន្ទកុមារជាតក ទី៧

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៥៤៤. ចន្ទកុមារជាតកំ (៧))

[៣៨២] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ព្រះបាទឯករាជ អ្នកមានអំពើ​អាក្រក់ នៅក្នុង​ក្រុង​បុប្ផវតីនោះ សួររកផ្លូវ​ទៅ​ព្រហ្មលោក និង​បុរោហិត ឈោ្មះ​ខណ្ឌហាល ជាពូជពង្ស​ព្រហ្ម ជាមនុស្ស​ល្ងង់វង្វេង​ថា ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ អ្នកជា​មនុស្ស​ឈ្លាសក្នុង​ធម៌វិន័យ សូមអ្នក​ប្រាប់ផ្លូវ​ឋានសួគ៌ តាមទំនង​ដែលពួក​ជន​ធ្វើបុណ្យ​ទាំងឡាយ ហើយចេញ​ចាក​លោកនេះ ទៅកាន់​សុគតិ​ដូច្នោះ។

[៣៨៣] (ខណ្ឌហាលព្រាហ្មណ៍បុរោហិតទូលថា) បពិត្រ​ព្រះទេវៈ ពួកជន​ធ្វើបុណ្យ​ទាំងឡាយ ឲ្យទាន​ដ៏ក្រៃលែង សម្លាប់​បុគ្គល​ដែលមិន​គួរសម្លាប់​ទាំងឡាយ ហើយទៅ​កាន់សុគតិ​យ៉ាងនេះ។

[៣៨៤] (ព្រះបាទឯករាជ…) ទានដ៏ក្រៃលែងនុ៎ះ​ដូចមេ្តច ក្នុងលោកនេះ បុគ្គល​ទាំងឡាយ​ដូចមេ្តច ដែលមិន​គួរសម្លាប់ ចូរអ្នក​ប្រាប់សេចក្តី​នុ៎ះដល់យើង យើង​នឹងបូជា នឹងឲ្យ​ទានទាំង​ឡាយ។

[៣៨៥] (ខណ្ឌហាលព្រាហ្មណ៍…) ហពិត្រព្រះទេវៈ ព្រះអង្គ​គប្បីបូជា​ដោយព្រះ​រាជបុត្រ​ទាំងឡាយ​ផង ដោយ​ព្រះអគ្គមហេសី​ទាំងឡាយ​ផង ដោយ​អ្នក​និគម (សេដ្ឋី) ទាំងឡាយ​ផង បពិត្រ​ព្រះទេវៈ ព្រះអង្គ​គប្បីបូជា​ដោយគោ​ឧសភ សេះអាជានេយ្យ​បួន ៗ ដោយ​ពួកសត្វបួន​ ៗ ទាំងអស់។

[៣៨៦] សំឡេងគឹកកងតែមួយ សំឡេងគួរខ្លាច លាន់ឮ​ឡើងក្នុង​វាំង ព្រោះឮ​ព្រះរាជ​ឱង្ការ​នោះថា ព្រះកុមារ​ទាំងឡាយ និង​ព្រះអគ្គមហេសី​ទាំងឡាយ ត្រូវសម្លាប់។

[៣៨៧] (ព្រះរាជា…) អ្នកទាំងឡាយ ចូរទៅប្រាប់កុមារ​ទាំងឡាយ គឺ​ចន្ទកុមារ ១ សុរិយកុមារ ១ ភទ្ទសេនកុមារ ១ សុរកុមារ ១ វាមគោត្តកុមារ ១ ថា អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរមក​ជួបជុំគ្នា ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់ការ​បូជាយ័ញ្ញ។

[៣៨៨] អ្នកទាំងឡាយ ចូរប្រាប់កុមារីទាំងឡាយ គឺ​កុមារីឈោ្មះ​ឧបសេនា ១ កោកិលា ១ មុទិតា ១ នន្ទា ១ ថា នាង​ទាំងឡាយ ចូរមក​ជួបជុំគ្នា ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់​ការបូជា​យ័ញ្ញ។

[៣៨៩] អ្នកទាំងឡាយ ចូរប្រាប់មហេសីអញ គឺនាង​វិជយា ១ នាងឯរាវតី ១ នាងកេសិនី ១ នាងសុនន្ទា ១ ដែលជា​ស្ត្រីបរិបូណ៌​ដោយលក្ខណៈ​ដ៏ប្រសើរថា នាង​ទាំងឡាយ ចូរមក​ជួបជុំគ្នា ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់​ការបូជា​យ័ញ្ញ។

[៣៩០] អ្នកទាំងឡាយ ចូរប្រាប់គហបតីទាំងឡាយ គឺ​គហបតី​ឈោ្មះ​បុណ្ណមុខៈ ១ ភទ្ទិយៈ ១ សិង្គាលៈ ១ វឌ្ឍៈ ១ ថា ចូរអ្នក​ទាំងឡាយ មកជួបជុំគ្នា ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់​ការបូជា​យ័ញ្ញ។

[៣៩១] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ពួកគហបតីទាំងនោះ មកជួបជុំ​គ្នា ដេរដាស​ដោយកូន និងប្រពន្ធ​ក្នុងទីនោះ ក្រាបបង្គំ​ទូលថា បពិត្រ​ព្រះទេវៈ សូមព្រះអង្គ​ធ្វើយើង​ខ្ញុំទាំង​អស់ ឲ្យមាន​ជុកលើ​ក្បាលវិញ ពុំនោះ​សោត សូមព្រះអង្គ​ប្រកាស​នូវយើង​ខ្ញុំថា​ជាទាសៈ។

[៣៩២] (ព្រះរាជា…) អ្នកទាំងឡាយ ចូរនាំមកនូវដំរីរបស់អញ​ឈោ្មះ​អភយង្ករៈ ១ នាឡាគិរី ១ អច្ចុគ្គតៈ ១ (ឈោ្មះ​វរុណទន្តៈ) ១ ដំរី​ទាំងឡាយ​នោះ នឹង​ជាសត្វ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់ការ​បូជាយ័ញ្ញ​យ៉ាងឆាប់។ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរនាំមក​នូវសេះ​កែវរបស់​អញ គឺសេះ​ឈ្មោះកេសី ១ សុរាមុខៈ ១ បុណ្ណកៈ វិនតកៈ ១ សេះ​ទាំងឡាយ​នោះ នឹងជា​សត្វដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់ការ​បូជាយ័ញ្ញ​យ៉ាងឆាប់។ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរនាំយក​គោឧសភ​ទាំងនោះ​របស់អញ គឺគោ​ឧសភ​ឈ្មោះ​យូថបតិ ១ អនោជៈ ១ និសភៈ ១ គវម្បតិ ១ មក​ដល់អញ ជនទាំង​ឡាយ ចូរធ្វើកិច្ចការ​ទាំងពួង​ក្នុងទី​ចំពោះ​មុខអញ និងបូជា និងឲ្យ​ទាន​ទាំងឡាយ។ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរតាក់តែង​គ្រឿងបូជា​គ្រប់មុខ កាលបើ​ព្រះអាទិត្យ​រះឡើង​ហើយ អញ​នឹងបូជា ​អ្នកទាំងឡាយ ចូរប្រាប់​ពួកកុមារ មានចន្ទកុមារ​ជាដើម​ថា កុមារ​ទាំងឡាយ ចូររីក​រាយអស់ ១ យប់​នេះចុះ។ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរដំកល់​ទុកនូវ​គ្រឿង​យ័ញ្ញ​គ្រប់មុខ កាលបើ​ព្រះអាទិត្យរះ​ឡើង អញ​នឹងបូជា​ អ្នក​ទាំងឡាយ ចូរប្រាប់​កុមារ​ទាំងឡាយ​ក្នុងកាល​ឥឡូវនេះ​ថា រាត្រីថ្ងៃ​នេះឯង ជារាត្រី​បំផុត។

[៣៩៣] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ព្រះរាជមាតា (ព្រះបាទឯករាជ) ទ្រង់ព្រះ​កន្សែង ទ្រង់​សេ្តចមក​អំពីវិមាន ទ្រង់មាន​ព្រះរាជ​សវនីយ៍ សួរនូវ​សេចក្តី​នោះ​នឹង​ព្រះរាជា​នោះថា នែកូន ឮថា កូនឯង​នឹងបូជា​យ័ញ្ញ ដោយ​ព្រះរាជបុត្រ​ទាំង ៤ នាក់​មែនឬ។

[៣៩៤] (ព្រះបាទឯករាជ…) កាលបើខ្ញុំសម្លាប់ចន្ទកុមារ​ហើយ បុត្ររបស់​ខ្ញុំទាំង​អស់ ក៏ខ្ញុំលះបង់​ដើម្បីបូជា​យ័ញ្ញដែរ​ លុះខ្ញុំ​បូជាដោយ​បុត្រទាំង​ឡាយហើយ ខ្ញុំនឹង​ទៅកាន់​​សុគតិសួគ៌។

[៣៩៥] (ព្រះរាជមាតា…) ម្នាលកូន អ្នកកុំជឿខណ្ឌហាលព្រាហ្មណ៍​នោះថា សុគតិ​បានដោយ​ការបូជា​បុត្រឡើយ ផ្លូវហ្នឹង ជាផ្លូវទៅ​កាន់នរក មិនមែន​ជាផ្លូវ​ទៅកាន់​ឋានសួគ៌​ទេ។ ម្នាលកូន​កោណ្ឌញ្ញគោត្រ ចូរអ្នកឲ្យ​ទានទាំង​ឡាយ (អ្នក) កុំបៀត​បៀន​សព្វ​​សត្វដែល​កើតហើយ នឹងត្រូវ​កើតឡើយ នេះជា​ផ្លូវនៃ​សុគតិ ផ្លូវ (នៃសុគតិ) មិនមែន​បាន​ដោយការ​បូជាបុត្រ​ទេ។

[៣៩៦] (ព្រះបាទឯករាជ…) ខ្ញុំនឹងសម្លាប់ចន្ទកុមារផង សុរិយកុមារ​ផង តាម​ពាក្យ​ខណ្ឌហាល​អាចារ្យ បូជាបុត្រ​ទាំងឡាយ ដែលគេ​លះបង់​បានដោយ​កម្រ​ហើយ នឹងទៅ​កាន់​សុគតិសួគ៌។

[៣៩៧] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ចំណែកខាងព្រះវសវត្តី ជាព្រះរាជ​បិតា ត្រាស់​សួរហេតុ​នោះ ចំពោះ​ព្រះបាទ​ឯករាជ ជារាជបុត្រ​កើតអំពី​ព្រះឱរា​នោះថា ម្នាល​កូន ឮថា អ្នកនឹង​បូជាយ័ញ្ញ​ដោយបុត្រ​ទាំង ៤ មែនឬ។

[៣៩៨] (ព្រះបាទឯករាជ…) កាលបើខ្ញុំសម្លាប់ចន្ទកុមារ​ (បូជា) ហើយ បុត្រ​ទាំង​ឡាយ​ទាំងអស់ ក៏ខ្ញុំលះបង់ដែរ​ ខ្ញុំ​បូជាយ័ញ្ញដោយ​បុត្រទាំង​ឡាយហើយ នឹង​ទៅកាន់​សុគតិសួគ៌។

[៣៩៩] (ព្រះរាជបិតា…) ម្នាលកូន អ្នកកុំជឿខណ្ឌហាល​ព្រាហ្ម៍ថា សុគតិ មាន​ដោយការ​បូជាបុត្រ​ឡើយ ផ្លូវហ្នឹង ជាផ្លូវ​ទៅកាន់​នរកទេ មិនមែន​ជាផ្លូវ​ទៅកាន់​ឋានសួគ៌​ទេ។ ម្នាលកូន​កោណ្ឌញ្ញគោត្រ ចូរអ្នក​ឲ្យទានទាំង​ឡាយ (អ្នក) កុំបៀត​បៀន​សព្វ​សត្វទាំងឡាយ​ដែល​កើតហើយ និងត្រូវ​កើត នេះជា​ផ្លូវនៃសុគតិ ផ្លូវ (នៃសុគតិ) មិនមែន​បាន​ដោយការ​បូជាបុត្រ​ទេ។

[៤០០] (ព្រះបាទឯករាជ…) ខ្ញុំនឹងសម្លាប់ចន្ទកុមារផង សុរិយកុមារ​ផង តាម​ពាក្យ​នៃខណ្ឌហាល​អាចារ្យ ខ្ញុំបូជា​បុត្រទាំង​ឡាយ ដែលគេ​លះបង់​បានដោយ​កម្រ ហើយ​នឹងទៅ​កើត​ក្នុងសុគតិសួគ៌។

[៤០១] (ព្រះរាជបិតា…) ម្នាលកូន កោណ្ឌញ្ញគោត្រ អ្នកចូរឲ្យទាន​ទាំងឡាយ (អ្នក) កុំបៀតបៀន​សព្វសត្វ​ដែលកើត​ហើយ និងត្រូវ​កើតទាំង​ឡាយ​ឡើយ អ្នកចូរជា​មនុស្ស​ដែលកូន​ទាំងឡាយ​ចោមរោម​ហើយ រក្សា​ដែន និង​ជនបទ​ចុះ។

[៤០២] (ចន្ទកុមារ…) បពិត្រព្រះទេវៈ ព្រះអង្គកុំសម្លាប់ទូលបង្គំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូម​ព្រះអង្គ​ព្រះរាជទាន​ទូលបង្គំ​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈនៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ចុះ ចំណែក​ខាងទូល​បង្គំទាំង​ឡាយ សូមជា​អ្នកជាប់​ចំណង ហើយឃ្វាល​ដំរី និងសេះ។ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូមព្រះអង្គ​ព្រះរាជទាន​ទូល​បង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈនៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ចុះ ចំណែក​ខាងទូល​បង្គំ​ជាខ្ញុំទាំង​ឡាយ សូមជា​អ្នកជាប់​ចំណង​ហើយ នឹងចោល​អាចម៍ដំរី។ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ សូមព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូមព្រះអង្គ​ព្រះរាជទាន​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈនៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ចុះ ​ចំណែក​ខាងទូល​បង្គំជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ សូមជា​អ្នកជាប់​ចំណង​ហើយ នឹង​ចោល​អាចម៍សេះ។ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ សូម​ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូល​បង្គំជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូមព្រះអង្គ​ព្រះរាជ​ទានទូល​បង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ឲ្យ​ជា​ទាសៈនៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ចុះ ព្រះអង្គ​មានប្រាថ្នា (ដើម្បី​ព្រះរាជទាន) ដល់​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ណា សូមទ្រង់​ព្រះរាជ​ទានទូល​បង្គំ​ជា​ខ្ញុំទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈនៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​នោះចុះ ពុំនោះ​សោត នឹងសូម​ព្រះអង្គ​បំបរបង់​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ចេញ​ចាកដែន ក៏ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ នឹងត្រាច់​ទៅកាន់​ភិក្ខាចារ។

[៤០៣] (ព្រះបាទឯករាជ…) អ្នកទាំងឡាយ បង្កើតទុក្ខ​ដល់យើង​ខ្លាំងណាស់ អ្នក​ទាំងឡាយ យំស្រែក ព្រោះតែ​ចង់បាន​ជីវិត ឥឡូវនេះ ចូរអ្នក​ទាំងឡាយ លែងកុមារ​ទាំងឡាយ​ទៅ ការបូជា​យ័ញ្ញដោយ​កូនរបស់​អញ ល្មមលើក​លែង​ចុះ។

[៤០៤] (ខណ្ឌហាលព្រាហ្មណ៍) ទូលព្រះបង្គំជាខ្ញុំ​ក្រាបទូល​ព្រះអង្គ​តាំងពី​ដើម​មកថា ការបូជា​យ័ញ្ញនុ៎ះ ជាអំពើ​ធ្វើបានដោយ​កម្រផង មិនងាយ​នឹងធ្វើ​ឲ្យកើត​ឡើងបាន​ផង កាលបើ​គ្រឿងយ័ញ្ញ​ដែលទូល​ព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ប្រុងប្រៀប​ស្រេច​ហើយ ហេតុអ្វី​ព្រះអង្គ​ធ្វើឲ្យ​ខានទៅ​វិញ។ ជនទាំង​ឡាយណា បូជា​យ័ញ្ញ​ខ្លួនឯង​ក្តី ជនទាំង​ឡាយណា ឲ្យគេ​បូជាយ័ញ្ញ​ក្តី ឬក៏ជន​ទាំងឡាយ​ណា គ្រាន់តែ​អនុមោទនា​មហាយ័ញ្ញ ដែល​អ្នកផង​កំពុង​បូជា​ប្រាកដ​ដូច្នេះ​ក្តី ជន​ទាំងឡាយ ទាំងអស់​នោះ រមែងទៅ​កាន់សុគតិ។

[៤០៥] (ចន្ទកុមារ…) ចុះព្រះអង្គឲ្យពួកព្រាហ្មណ៍ទាយសួស្តី​របស់​ទូលព្រះ​បង្គំ​ជាខ្ញុំ ពីមុនមក​ដើម្បីអ្វី បពិត្រ​ព្រះទេវៈ កាលបើ​ដូច្នេះ ព្រះអង្គ​ឲ្យគេ​សម្លាប់​ពួកទូល​បង្គំជាខ្ញុំ ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់យ័ញ្ញ​ដោយឥត​ហេតុ។ ពីដើម ​កាលដែល​ទូលព្រះបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ​នៅក្មេង​នៅឡើយ (មេ្តចក៏) ព្រះអង្គ​មិនសម្លាប់ មិនឲ្យ​គេសម្លាប់​ទៅ បពិត្រ​ព្រះបិតា ឥឡូវនេះ ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ជាកេ្មង​ពេញកម្លោះ ជាអ្នក​ឥតប្រទូស្ត ក៏ស្រាប់​តែព្រះអង្គ​ឲ្យ​គេសម្លាប់។ បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​ទតមើល ទូល​បង្គំជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ដែលពាក់​គ្រឿងក្រោះ​ជិះដំរី ជិះសេះ​ច្បាំងហើយ និង​កំពុង​ច្បាំង មនុស្ស​ទាំងឡាយ​បែបខ្ញុំនេះ មិនមែន​ជាមនុស្ស​សម្រាប់​បូជាយ័ញ្ញ​ទេ។ ជន​ទាំងឡាយ តែង​បញ្ជូន​ពួកមនុស្ស​ដូចទូល​បង្គំ​ជាខ្ញុំ ទៅក្នុង​បច្ចន្តគ្រាម ដែល​បះបោរ​ឡើងហើយ ឬក្នុង​ដងព្រៃ បពិត្រ​ព្រះបិតា កាលបើ​ដូច្នោះ ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ មិនត្រូវ​ព្រះអង្គ​ឲ្យគេ​សម្លាប់ ក្នុងទី​មិនជា​ឱកាស ដោយ​ឥតហេតុ​ទេ។ មេសត្វស្លាប​ទាំងឡាយ​ណានីមួយ ធ្វើសម្បុក​ដោយ​ស្មៅទាំង​ឡាយហើយ​នៅ កូនទាំងឡាយ​ជាទី​ស្រឡាញ់​របស់​មេសត្វស្លាប​ទាំងនោះ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ កាលបើ​ដូច្នេះ ព្រះអង្គ​នៅតែ​ឲ្យគេ​សម្លាប់ទូល​បង្គំជា​ខ្ញុំទាំង​ឡាយ។ ព្រះអង្គ​កុំជឿ​ពាក្យខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​នោះថា ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ មិនគប្បី​សម្លាប់​អញខ្ញុំ​ដូចនេះ​ឡើយ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ ព្រោះ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​នោះ សម្លាប់​ទូលបង្គំ​ជា​ខ្ញុំទាំងឡាយ​ហើយ គប្បី​សម្លាប់​ព្រះអង្គ​ក្នុងកាល​ជាលំដាប់។ បពិត្រ​មហារាជ ព្រះរាជា​ទាំងឡាយ តែង​ព្រះរាជទាន​ស្រុកដ៏​ប្រសើរ​ផង និគមដ៏​ប្រសើរផង ភោគៈ​ផង ដល់​ព្រាហ្មណ៍​នោះ កាលបើ​ដូច្នោះ ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ ជាអ្នក​បរិភោគ​រាល់ ៗ ដុំបាយ​ដ៏ថ្មោង តែងបាន​បរិភោគ​រាល់ៗ ត្រកូល។ បពិត្រ​មហារាជ ព្រាហ្មណ៍​នោះ ប្រាថ្នា​ដើម្បី​ប្រទូស្ត​ចំពោះជន​អ្នកឲ្យ​ទាំងនោះ ដូចជា​ព្រះអង្គ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងនុ៎ះ ជា​មនុស្ស​អកតញ្ញូ​ដោយច្រើន។ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ សូមព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំង​ឡាយ​ឡើយ សូម​ព្រះអង្គ​ព្រះរាជទាន​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈ​នៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ចុះ ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ សូមជាប់​ចំណង​ហើយ នឹងឃ្វាល​ដំរី និងសេះ។ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព សូមព្រះអង្គកុំ​សម្លាប់​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំទាំង​ឡាយឡើយ សូម​ព្រះអង្គ​​ព្រះរាជទាន​នូវទូល​បង្គំជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈ​នៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​វិញចុះ ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ជាប់ចំណង​ហើយ នឹងចាក់​អាចម៌​ដំរី។ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ សូមព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូម​ព្រះអង្គ​ព្រះរាជ​ទាន​ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈនៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​វិញចុះ ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ សូមជាប់​ចំណងនឹង​ចាក់អាចម៌​សេះ។ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ សូមព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​នូវទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ ព្រះអង្គ​សព្វ​ព្រះរាជហ្ឫទ័យ​ចំពោះ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ណា សូម​ព្រះរាជទាន​នូវទូល​បង្គំជា​ខ្ញុំទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈ​នៃខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​នោះវិញ​ចុះ ពុំនោះ​សោត ទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ទាំងឡាយ បើព្រះអង្គ​បំបរបង់​ចេញចាក​ដែន នឹងត្រាច់​ទៅកាន់​ភិក្ខាចារ។

[៤០៦] (ព្រះបាទឯករាជ…) អ្នកទាំងឡាយ បង្កើតទុក្ខដល់យើង​ខ្លាំងណាស់ អ្នក​ទាំងឡាយ​យំស្រែក ព្រោះតែ​ចង់បាន​ជីវិត ឥឡូវនេះ ចូរអ្នក​ទាំងឡាយ​លែងកុមារ​ទាំងឡាយ​ទៅ ការបូជា​យ័ញ្ញដោយ​កូនរបស់​អញ ល្មមលើក​លែងចុះ។

[៤០៧] (ខណ្ឌហាលព្រាហ្មណ៍) ទូលបង្គំជាខ្ញុំ​ បានក្រាបទូល​​តាំងពីដើម​មកថា ការបូជា​យ័ញ្ញនុ៎ះ ជាអំពើ​ធ្វើបានដោយ​កម្រផង មិនងាយ​នឹង​ឲ្យកើត​ឡើងបាន​ផង កាលបើ​គ្រឿងយ័ញ្ញ​ដែលទូល​បង្គំជា​ខ្ញុំប្រុងប្រៀប​ស្រេច​ហើយ ហេតុអ្វីក៏​ព្រះអង្គធ្វើ​ឲ្យ​អាក់ខានទៅ​វិញ។ ជនទាំងឡាយ​ណា បូជា​យ័ញ្ញ​ខ្លួនឯងក្តី ជនទាំង​ឡាយណា ឲ្យគេ​បូជាយ័ញ្ញ​ក្តី ឬក៏ជន​ទាំងឡាយ​ណា គ្រាន់តែ​អនុមោទនា​មហាយ័ញ្ញ ដែល​អ្នកផង​កំពុង​បូជាប្រាកដ​ដូច្នេះ​ក្តី ជនទាំងអស់​ (នោះ) រមែងទៅ​កាន់សុគតិ។

[៤០៨] (ចន្ទកុមារ…) បើប្រាកដជាបុគ្គលទាំងឡាយ​បូជាយ័ញ្ញ​ដោយបុត្រ​ទាំង​ឡាយ​ហើយ ច្យុតចាក​មនុស្ស​លោកនេះ រមែង​ទៅកាន់​ទេវលោក បពិត្រ​មហារាជ ចូរ​ព្រាហ្មណ៍​បូជា​មុនចុះ សឹម​ព្រះអង្គ​បូជា​ជាខាងក្រោយ។ ឮថា បើប្រាកដ​ជាបុគ្គល​ទាំងឡាយ បូជា​យ័ញ្ញដោយ​បុត្រទាំង​ឡាយហើយ ច្យុតអំពី​មនុស្ស​លោកនេះ រមែង​ទៅកាន់​ទេវលោក ចូរ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ហ្នឹងឯង បូជា​ដោយកូន​ទាំងឡាយ​របស់ខ្លួន​ចុះ។ បើ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ដឹង​យ៉ាងនេះ​ហើយ ហេតុអ្វី​ក៏មិន​សម្លាប់​កូនតូច ៗ ទាំងឡាយ​ផង មិនសម្លាប់​ជនជាញាតិ​ទាំងអស់​ផង មិនសម្លាប់​ខ្លួនឯងផង។ ជនទាំង​ឡាយ​ណា បូជាយ័ញ្ញ​ដោយ​ខ្លួនក្តី ជនទាំងឡាយណា​ឲ្យគេបូជា​យ័ញ្ញក្តី ឬក៏ជន​ទាំង​ឡាយណា គ្រាន់តែ​អនុមោទនា​មហាយ័ញ្ញ​ប្រាកដ​ដូច្នេះក្តី ជនទាំង​អស់ (នោះ) រមែងទៅ​កាន់នរក។

[៤០៩] មេ្តចក៏ពួកម្ចាស់ផ្ទះ និងស្រីមេផ្ទះទាំងឡាយ ដែលជា​អ្នកចង់​បានកូន​ក្នុង​ក្រុង មិនទូល​ទាស់​ព្រះរាជាថា កុំទ្រង់​សម្លាប់​បុត្រ ដែលកើត​អំពីទ្រូង​ឡើយ។ មេ្តច​ក៏ពួក​ម្ចាស់ផ្ទះ និងស្រី​មេផ្ទះ​ទាំងឡាយ ដែលជា​អ្នកចង់​បានកូន​ក្នុងក្រុង មិនទូល​ទាស់​ព្រះរាជា​ថា កុំទ្រង់​សម្លាប់បុត្រ ដែលកើត​អំពីខ្លួន​ឡើយ។ ខ្ញុំជា​អ្នកប្រាថ្នា​ប្រយោជន៍​ចំពោះព្រះ​រាជា ប្រយោជន៍​ចំពោះអ្នក​ជនបទ​ទាំងអស់ ឥតមាន​នរណា​មួយ​ថ្នាំងថ្នាក់ចិត្ត​នឹងខ្ញុំ​ឡើយ (ហេតុអ្វីក៏) អ្នកជនបទ​មិនក្រាប​ទូលឲ្យ​ទ្រង់ជ្រាប។

[៤១០] ម្នាលនាងឃរណីទាំងឡាយ (ស្រីមេផ្ទះ) ចូរនាង​ទាំងឡាយ ទៅអង្វរ​ព្រះ​រាជបិតា​ផង ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ផងថា សូមព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​កុមារ​ទាំងឡាយ ដូចជា​សីហៈ ជាអ្នក​មិនប្រទូស្ត ម្នាលនាង​ឃរណី​ទាំងឡាយ ចូរនាង​ទាំងឡាយ​ទៅ​និយាយ​អង្វរព្រះបិតា​ផង ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ផង​ថា សូមព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​កុមារ​ទាំងឡាយ ជាទី​អាល័យ​របស់សត្វ​លោក​ទាំងអស់។

[៤១១] បើដូច្នោះ គួរតែអញ​កើតក្នុងត្រកូលអ្នកធ្វើរថ ឬអ្នក​ចោលសម្រាម ឬកើត​ក្នុង​ត្រកូល​វេស្សៈ ទើបព្រះរាជា​នឹងមិន​សម្លាប់អញ ដើម្បី​យ័ញ្ញក្នុង​ថ្ងៃនេះ។

[៤១២] ម្នាលពួកស្រីអ្នកមានគំនិតទាំងឡាយ ចូរនាងទាំងអស់​ទៅក្រាបទៀប​បាទា​នៃខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ជាម្ចាស់​ហើយ (ប្រាប់ថា) ខ្ញុំមិនឃើញ​កំហុសសោះ។ ម្នាលពួក​ស្រីជាមេផ្ទះ​ទាំងអស់គ្នា ចូរនាង​ទាំងឡាយទៅ​ក្រាប​ទៀប​បាទា​នៃខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​ជាម្ចាស់​ហើយ (និយាយថា) បពិត្រ​លោក​ខណ្ឌហាល​ដ៏ចំរើន យើង​ទាំងឡាយ​បានប្រទូស្ត​អ្វីដល់​លោក។

[៤១៣] លំដាប់នោះ ព្រះនាងសេលា ជាព្រះរាជធីតា​គួរអាណិត បានឃើញ​ព្រះភាតា​ទាំងឡាយ ដែលគេនាំ​ខ្លួនទៅ​ហើយ ទ្រង់​ព្រះកន្សែង​ថា ឮថា​យ័ញ្ញ ព្រះរាជ​បិតា​អញ ទ្រង់ប្រាថ្នា​ឋានសួគ៌​ឲ្យប្រព្រឹត្ត​ទៅហើយ។

[៤១៤] (លំដាប់នោះ) វសុលរាជកុមារបម្រះននៀល​ក្នុងទី​ចំពោះ​ព្រះភក្រ្ត​ព្រះរាជា ទ្រង់​ព្រះកនែ្សង​អង្វរថា បពិត្រ​ព្រះទេវៈ សូមព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​បិតារបស់​ទូល​បង្គំ​ជាខ្ញុំឡើយ ព្រោះទូល​បង្គំជាខ្ញុំ​នៅកេ្មង ពុំទាន់​ធំនៅ​ឡើយ។

[៤១៥] (ព្រះរាជា…) ម្នាលវសុលកុមារ នុ៎ះបិតារបស់ឯង ចូរឯង​ស្ងប់រម្ងាប់​ជាមួយ​នឹងបិតា​របស់​ឯងចុះ ឯងយំ​ស្រែកក្នុង​ព្រះរាជវាំង ឈ្មោះថា​ញ៉ាំង​ទុក្ខយ៉ាងខ្លាំង ឲ្យកើត​ឡើងដល់​អញ អ្នកទាំងឡាយ ចូរលែង​ពួកកុមារ​ក្នុង​កាល​ឥឡូវនេះ​ចុះ ការបូជា​យ័ញ្ញ​ដោយកូន​របស់អញ ល្មមលើក​លែងចុះ។

[៤១៦] (ខណ្ឌហាលព្រាហ្មណ៍) ទូលបង្គំក្រាបទូល​ព្រះអង្គ​តាំងពីដើម​មកថា ការបូជា​យ័ញ្ញនេះ ជាអំពើ​ធ្វើបានដោយ​កម្រផង មិនងាយ​នឹងឲ្យ​កើតឡើង​បានផង កាលបើ​គ្រឿងយ័ញ្ញ​ដែលទូលបង្គំ​ជាខ្ញុំ​ប្រុងប្រៀប​ស្រេចហើយ ហេតុអ្វីក៏ព្រះ​អង្គធ្វើឲ្យ​អាក់​ខានទៅ​វិញ។ ជន​ទាំងឡាយ​ណា ​បូជា​យ័ញ្ញដោយខ្លួន​ឯងក្តី ជនទាំង​ឡាយណា ឲ្យគេ​បូជាយ័ញ្ញ​ក្តី ឬក៏ជន​ទាំងឡាយ​ណា គ្រាន់តែ​អនុមោទនា​មហាយ័ញ្ញ ដែលអ្នក​ផង​កំពុង​បូជា ​ប្រាកដ​ដូច្នេះក្តី ជន​ទាំងអស់នោះ រមែងទៅកើតក្នុងសុគតិ។

[៤១៧] បពិត្រព្រះឯករាជ យ័ញ្ញ ទូលបង្គំជាខ្ញុំ​ចាត់ចែង​រៀបចំ​ដើម្បី​ព្រះអង្គ ដោយ​រតនៈ​ទាំងពួង​ហើយ បពិត្រ​ព្រះទេវៈ សូមព្រះអង្គ​យាង​ចេញទៅ ព្រះអង្គ​នឹងទៅ​រីករាយ​ក្នុងឋានសួគ៌។

[៤១៨] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) ពួកស្រ្តីទាំង ៧០០ នុ៎ះ នៅក្មេង ៗ ដែល​ជាភរិយា​ចន្ទកុមារ រំសាយកេសា ទួញយំ​ដើរតាម​ផ្លូវទៅ។ ចំណែក​ពួកស្រ្តី​ឯទៀត ក៏ចេញទៅ​ដោយ​សេចក្តី​សោកស្តាយ រំសាយកេសា ទួញ​យំដើរ​តាមផ្លូវទៅ ដូចជា​ទេវតា (ចោម​រោមទេវបុត្រ​ដែលរៀប​ច្យុត) ក្នុងនន្ទនវន​ឱទ្យាន។

[៤១៩] ចន្ទកុមារ និងសុរិយកុមារ ទ្រទ្រង់​សំពត់ដ៏​ស្អាតដែល​កើតក្នុង​ដែនកាសី ជាអ្នក​ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាប​ស្រឡាយ​ដោយ​កំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ត្រូវគេ​នាំ​យកទៅ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់យ័ញ្ញ​នៃ​ព្រះបាទ​ឯករាជ។ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ ជាអ្នក​ទ្រទ្រង់​សំពត់​ដ៏ស្អាត ដែលកើត​ក្នុងដែន​កាសី ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាបស្រឡាប​ដោយកំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ធ្វើសេចក្តី​សោក​ក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃមាតា ត្រូវគេ​នាំយក​ទៅ។ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយ​កុមារ ជាអ្នក​ទ្រទ្រង់​សំពត់​ដ៏ស្អាត ដែលកើត​ក្នុងដែនកាសី ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាប​ស្រឡាប​ដោយកំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ធ្វើសេចក្តី​សោកក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃជន ត្រូវគេនាំ​យកទៅ។ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ ដែលជា​អ្នក​បរិភោគ​សាច់​ដ៏មានរស ជាអ្នកដែល​ខ្មាន់ព្រះកេស​ផ្ងូតៗស្អាតហើយ ទ្រទ្រង់កុណ្ឌល លាបស្រឡាប​ដោយកំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ត្រូវគេ​នាំយកទៅ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់យ័ញ្ញ​នៃព្រះបាទ​ឯករាជ។ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ ជា​អ្នកបរិភោគនូវ​សាច់ដ៏​មានរស ជាអ្នក​ដែលខ្មាន់​ព្រះកេស​ផ្ងូតៗស្អាត​ហើយ ទ្រទ្រង់កុណ្ឌល លាបស្រឡាប​ដោយ​កំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ធ្វើ​សេចក្តីសោក​ក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃមាតា ត្រូវគេនាំ​យកទៅ។ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ ជា​អ្នកបរិភោគ​សាច់ដ៏​មានរស ជាអ្នក​ដែលខ្មាន់​ព្រះកេសផ្ងូតៗស្អាត​ហើយ ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាបស្រឡាប​ដោយកំញាន និងខ្លឹម​ចន្ទន៍ ធ្វើសេចក្តី​សោក​ក្នុងហ្ឫទ័យ​នៃជន ត្រូវគេ​នាំយក​ទៅ។ កាលពី​មុន ពួកពលដំរី តែងតាម​ហែហម​នូវចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​ណា ដែល​គង់លើ​ខ្នងដំរី​ដ៏ប្រសើរ ថ្ងៃនេះ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​ទាំងពីរ​ព្រះអង្គនោះ យាង​ទៅដោយ​ព្រះបាទាទទេ។ កាលពីមុន ពួកពលសេះ តែងតាម​ហែ​នូវចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​ណា ដែលគង់​លើខ្នងសេះ​ដ៏ប្រសើរ ថ្ងៃនេះ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​ទាំងពីរ​ព្រះអង្គនោះ យាងទៅ​ដោយ​ព្រះបាទាទទេ។ កាលពីមុន ពួករថ តែងតាម​ហែ​នូវចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​ណា ដែលគង់​ក្នុងកណ្តាល​រថដ៏​ប្រសើរ ថ្ងៃនេះ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​ទាំងពីរ​ព្រះអង្គនោះ យាងទៅ​ដោយ​ព្រះបាទា​ទទេ។ កាល​ពីមុន ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារណា សេ្តចទៅ​ដោយ​ព្រះទីនាំង​អស្សតរ ដែល​តាក់តែង​ដោយ​គ្រឿងមាស ថ្ងៃនេះ ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​ទាំងពីរ​ព្រះអង្គនោះ យាងទៅ​ដោយ​ព្រះបាទា​ទទេ។

[៤២០] (មហាជន…) ម្នាលបក្សី បើអ្នកចង់ស៊ីសាច់ ចូរអ្នកហើរទៅ​តាមទិស​ខាងកើត​នៃ​ក្រុងបុប្ផវតី​ចុះ ព្រោះព្រះបាទ​ឯករាជ ភាន់ស្មារតី ទ្រង់យក​ព្រះរាជបុត្រ ៤ ព្រះអង្គ បូជាយ័ញ្ញ​ក្នុងទីនុ៎ះ។ ម្នាលបក្សី បើអ្នកចង់​ស៊ីសាច់ ចូរអ្នក​ហើរទៅ​តាមទិស​ខាងកើត​នៃ​ក្រុងបុប្ផវតីចុះ ព្រោះព្រះបាទ​ឯករាជ ភាន់ស្មារតី ទ្រង់យក​ព្រះរាជកញ្ញា​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ បូជាយ័ញ្ញ​ក្នុងទីនុ៎ះ។ ម្នាលបក្សី បើអ្នកចង់​ស៊ីសាច់ ចូរអ្នកហើរ​ទៅ​តាមទិស​ខាងកើត​នៃក្រុង​បុប្ផវតីចុះ ព្រោះ​ព្រះបាទ​ឯករាជ ភាន់ស្មារតី ទ្រង់យក​ព្រះមហេសី​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ បូជាយ័ញ្ញ​ក្នុងទីនុ៎ះ។ ម្នាល​បក្សី បើអ្នកចង់​ស៊ីសាច់ ចូរអ្នក​ហើរទៅទិស​ខាងកើត​នៃ​ក្រុងបុប្ផវតី​ចុះ ព្រោះព្រះបាទ​ឯករាជ ភាន់​ស្មារតី ទ្រង់យក​គហបតី​ទាំង ៤ បូជា​យ័ញ្ញ​ក្នុងទីនុ៎ះ។ ម្នាលបក្សី បើអ្នកចង់​ស៊ីសាច់ ចូរអ្នក​ហើរទៅ​ទិស​ខាងកើត​ក្រុង​បុប្ផវតី​ចុះ ព្រោះព្រះបាទ​ឯករាជ ភាន់​ស្មារតី ទ្រង់យក​ដំរីទាំង ៤ បូជាយ័ញ្ញ​ក្នុងទីនុ៎ះ។ ម្នាលបក្សី បើអ្នកចង់​ស៊ីសាច់ ចូរអ្នក​ហើរទៅ​ទិស​ខាងកើតនៃ​ក្រុង​បុប្ផវតីចុះ ព្រោះព្រះបាទ​ឯករាជ ភាន់​ស្មារតី ទ្រង់យក​សេះទាំង ៤ បូជាយ័ញ្ញ​ក្នុងទីនុ៎ះ។ ម្នាលបក្សី បើអ្នកចង់​ស៊ីសាច់ ចូរអ្នក​ហើរទៅ​ទិសខាង​កើត​នៃក្រុង​បុប្ផវតីចុះ ព្រោះព្រះបាទ​ឯករាជ ភាន់ស្មារតី ទ្រង់យក​គោឧសភ ៤ បូជាយ័ញ្ញ​ក្នុងទីនុ៎ះ។ ម្នាលបក្សី បើអ្នកចង់​ស៊ីសាច់ ចូរអ្នកហើរ​ទៅទិស​ខាងកើត​នៃក្រុង​បុប្ផវតីចុះ ព្រោះព្រះបាទ​ឯករាជ ភាន់ស្មារតី ទ្រង់យក​សត្វបួនៗ គ្រប់មុខ បូជាយ័ញ្ញ​ក្នុងទីនុ៎ះ។

[៤២១] ប្រាសាទនេះ ជាវិការៈនៃមាស ដេរដាស​ដោយផ្កាកម្រង ឥឡូវនេះ ព្រះ​អយ្យបុត្រទាំង ៤ ព្រះអង្គនោះ ត្រូវគេនាំ​ចេញទៅ​សម្លាប់។ ផ្ទះកំពូលនេះ ជាវិការៈ​នៃមាស ដេរដាស​ដោយផ្កា​កម្រង ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គនោះ ត្រូវគេ​នាំចេញ​ទៅសម្លាប់។ ឱទ្យាននេះ មានផ្ការីក​សព្វកាល ជាទីរីករាយ ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ​នោះ ត្រូវគេនាំ​ចេញទៅ​សម្លាប់។ ព្រៃអសោក​នេះ មាន​ផ្ការីក​សព្វកាល ជាទីរីករាយ ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ​នោះ ត្រូវគេ​នាំចេញ​ទៅសម្លាប់។ ព្រៃកណ្ណិការនេះ មានផ្ការីក​សព្វកាល ជាទីរីករាយ ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គនោះ ត្រូវគេ​នាំចេញទៅ​សម្លាប់។ ព្រៃច្រនៀង​នេះ មានផ្ការីក​សព្វកាល ជាទីរីករាយ ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ​នោះ ត្រូវគេ​នាំចេញ​ទៅសម្លាប់។ ព្រៃស្វាយ​នេះ មានផ្ការីក​សព្វកាល ជាទី​រីករាយ ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ​នោះ ត្រូវគេនាំ​ចេញទៅ​សម្លាប់។ ស្រះបោក្ខរណី​នេះ ដេរដាស ពាសពេញ​ដោយផ្កា​ឈូកស ឈូក្រហម ទាំងទូក​ដែលរចនា​ដោយមាស វិចិត្រ​ដោយ​ភ្ញីវល្លិ៍ ជាទី​រីករាយចិត្ត​ដោយ​ក្រៃលែង ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គនោះ ត្រូវគេ​នាំចេញ​ទៅសម្លាប់។

[៤២២] ដំរីរ័តន៍នេះ ជាដំរីឈ្មោះ​ឯរាវ័ណ មានកំឡាំង មានភ្លុក ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គនោះ ត្រូវគេ​នាំចេញទៅ​សម្លាប់។ សេះរ័តន៍នេះ ជាសេះ​មានក្រចក​មួយ មានសន្ទុះ​រហ័ស ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ​នោះ ត្រូវគេ​នាំចេញ​ទៅសម្លាប់។ រថសេះនេះ មានសូរសព្ទ័​ដូចសំឡេង​នៃស្រូវ​សាលី ជារថ​ដ៏ស្អាត វិចិត្រ​ដោយ​រតនវត្ថុ ជាលំអ​របស់​ពួក​ព្រះអយ្យបុត្រ ដូចជា​ពួកទេវតា​ក្នុង​នន្ទនវ័ន ឥឡូវនេះ ព្រះអយ្យបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គនោះ ត្រូវគេ​នាំចេញទៅ​សម្លាប់។ ម្តេចក៏​ព្រះរាជា​ភាន់​ច្រឡំ នឹងបូជាយ័ញ្ញ​ដោយ​ព្រះរាជបុត្រ​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ ដែលមាន​សម្បុរ​លឿង មាន​ជាតិស្មើ ជាបុគ្គល​ស្អាត (ឥតទោស) ដែលមាន​ខ្លួនលាប​ហើយ​ដោយ​ខ្លឹមចន្ទន៍។ ម្តេចក៏​ព្រះរាជាភាន់ច្រឡំ នឹងបូជា​យ័ញ្ញដោយ​ព្រះរាជ​កញ្ញា​ទាំង ៤ ព្រះអង្គ ដែលមាន​សម្បុរលឿង មានជាតិ​ស្មើ ជាបុគ្គល​ស្អាត ដែលមាន​ខ្លួនលាប​ហើយ​ដោយ​ខ្លឹមចន្ទន៍។ ម្តេចក៏​ព្រះរាជា​ភាន់ច្រឡំ នឹងបូជា​យ័ញ្ញដោយព្រះ​មហេសីទាំង ៤ ព្រះអង្គ ដែលមាន​សម្បុរ​លឿង មានជាតិស្មើ ជាបុគ្គល​ស្អាត ដែលមាន​ខ្លួនលាប​ហើយ​ដោយ​ខ្លឹមចន្ទន៍។​ ម្តេចក៏​ព្រះរាជាភាន់ច្រឡំ នឹងបូជា​យ័ញ្ញដោយ​គហបតីទាំង ៤ នាក់ ដែលមាន​សម្បុរលឿង មានជាតិស្មើ ជាបុគ្គល​ស្អាត ដែលមាន​ខ្លួនលាប​ដោយ​ខ្លឹមចន្ទន៍។ ស្រុក និងនិគម​ទាំងឡាយ សូន្យ ឥតមនុស្ស ក្លាយទៅ​ជាព្រៃធំ យ៉ាងណាមិញ កាលបើ​ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ ត្រូវ​ព្រះរាជា​យកទៅ​បូជាយ័ញ្ញ​ហើយ ក្រុង​បុប្ផវតី ក៏នឹង (ស្ងាត់សូន្យ​ឈឹង) យ៉ាងនោះដែរ។

[២២៣] (ព្រះនាងគោតមីទេវី…) ខ្ញុំម្ចាស់នឹងឆ្កួត សាបសូន្យ​ចាកសេចក្តី​ចំរើន ប្រឡាក់​ប្រឡូស​ដោយ​អាចម៍ដី​ពុំខាន បើជន​សម្លាប់​ចន្ទកុមារ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព ជីវិត​របស់ខ្ញុំ​ម្ចាស់នឹង​បែកធ្លាយ។ ខ្ញុំម្ចាស់​នឹងឆ្កួត សាប​សូន្យចាក​សេចក្តី​ចំរើន ប្រឡាក់​ប្រឡូស ដោយអាចម៍ដីពុំខាន បើជន​សម្លាប់​សុរិយកុមារ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព ជីវិត​របស់ខ្ញុំ​ម្ចាស់នឹង​បែក​ធ្លាយ។

[៤២៤] ស្រ្តីទាំងឡាយនេះ គឺនាងឃដ្តិកា នាងឧបរិក្ខី នាងបោក្ខរណី និងនាង​គាយិកា ជាអ្នក​ពោលពាក្យ​ជាទី​ស្រឡាញ់​ទៅរកគ្នា​នឹងគ្នា ម្តេច​ក៏មិនរាំ​ឲ្យចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​សប្បាយ​រីករាយ (ព្រោះស្រ្តីដទៃ) ស្មើដោយ​ស្រ្តីទាំងនោះ មិនមានទេ។

[២២៥] សេចក្តីសោកក្នុងហឫទ័យនៃអញណា ព្រោះតែ​ចន្ទកុមារ​ដែលគេ​នាំទៅ​ដើម្បី​សម្លាប់ នែខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ម្តាយអ្នក​ឯងចូរ​ទទួល​យកសេចក្តី​សោកក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃអញ​នេះទៅ​ចុះ។ សេចក្តី​សោកក្នុង​ហឫទ័យ​នៃអញ​ណា ព្រោះ​តែសុរិយ​កុមារ​ដែលគេ​នាំទៅ​ដើម្បីសម្លាប់ នែខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ម្តាយអ្នក​ឯងចូរ​ទទួល​យក​សេចក្តី​សោកក្នុង​ហ្ឫទ័យនៃអញ​នេះ​ទៅចុះ។ សេចក្តី​សោកក្នុង​ហឫទ័យ​នៃអញ​ណា ព្រោះតែ​ចន្ទកុមារ ដែលគេ​នាំទៅ​ដើម្បីសម្លាប់ នែខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ប្រពន្ធ​អ្នកឯង ចូរទទួល​យកសេចក្តី​សោក​ក្នុងហឫទ័យ​នៃអញ​នេះទៅចុះ។ សេចក្តី​សោកក្នុង​ហឫទ័យ​នៃអញ​ណា ព្រោះតែ​សុរិយកុមារ ដែលគេ​នាំយកទៅដើម្បី​សម្លាប់ នែខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ប្រពន្ធរបស់​អ្នក ចូរទទួល​យកសេចក្តី​សោក​ក្នុងហឫទ័យ​នៃអញនេះ​ទៅចុះ។ អ្នកឯង​សម្លាប់​ពួកកុមារ ដែល​អង់អាច​ដូចសីហៈ ជាអ្នក​មិនប្រទូស្ត នែខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ម្តាយអ្នក​ឯង កុំបាន​ឃើញកូន​ទាំងឡាយ​ផង ប្តីផង​ឡើយ។ អ្នកឯង​សម្លាប់ពួក​កុមារ ដែលសត្វ​លោក​ទាំងអស់ អាឡោះអាល័យ នែខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ម្តាយ​អ្នកឯង កុំបាន​ឃើញកូន​ទាំងឡាយ​ផង ប្តីផង​ឡើយ។ អ្នកឯង​សម្លាប់ពួក​កុមារ ដែលអង់​អាចដូចសីហៈ ជាអ្នក​មិនប្រទូស្ត នែ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ប្រពន្ធ​អ្នកឯង​កុំបាន​ឃើញកូន​ទាំងឡាយ​ផង ប្តីផង​ឡើយ។ អ្នកឯងសម្លាប់​ពួកកុមារ ដែលសត្វ​លោកទាំងអស់​អាឡោះ​អាល័យ នែខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ប្រពន្ធ​អ្នកឯង កុំបាន​ឃើញកូន​ទាំងឡាយ​ផង ប្តីផង​ឡើយ។

[៤២៦] (ចន្ទកុមារ…) បពិត្រព្រះសម្មតិទេព ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលព្រះបង្គំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូមទ្រង់ព្រះរាជទាន​ខ្ញុំព្រះអង្គ​ទាំងឡាយ​ឲ្យជាទាសៈ​នៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​វិញ​ចុះ ខ្ញុំព្រះអង្គ​ទាំងឡាយ សូមឲ្យ​ជាអ្នកជាប់​ចំណង ហើយឃ្វាល​ដំរី និងសេះ។ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលព្រះបង្គំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូម​ទ្រង់ព្រះរាជ​ទាន​ខ្ញុំព្រះអង្គ​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈ​នៃខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​វិញចុះ ខ្ញុំព្រះអង្គ​ទាំង​ឡាយ សូមឲ្យ​ជាអ្នក​ជាប់ចំណង ហើយចោល​អាចម៍ដំរី។ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលព្រះបង្គំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូម​ទ្រង់​ព្រះរាជទាន​ខ្ញុំព្រះអង្គ​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈនៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍វិញចុះ ខ្ញុំព្រះអង្គ​ទាំងឡាយ សូមឲ្យជា​អ្នកជាប់​ចំណង ហើយ​ចោលអាចម៍​សេះ។ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលព្រះបង្គំ​ឡើយ បើព្រះអង្គ​សព្វព្រះទ័យ​ចំពោះ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ណា សូមទ្រង់​ព្រះរាជទាន​ខ្ញុំ​ព្រះអង្គ​​ទាំងឡាយ ឲ្យជា​ទាសៈនៃ​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍​នោះចុះ ពុំនោះ​សោត សូមព្រះអង្គ​បំបរបង់​ឲ្យចេញ​ចាកដែន​ ខ្ញុំព្រះអង្គ​នឹងត្រាច់​ទៅកាន់​ភិក្ខាចារ។ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព នារី​ពួកខ្លះ សូម្បីជា​ស្រ្តីកំសត់ នៅតែ​ចង់បានកូន ហើយបន់​ស្រន់ទេព្តា ស៊ូ​លះបង់​ចំណង់​ប្លែក នៅតែ​មិនបានកូន​ទាំងឡាយ ក៏មាន។ នារីពួកខ្លះ ធ្វើពាក្យ​ប្រកប​ដោយ​សេចក្តី​ប៉ុនប៉ងថា កូន​ទាំងឡាយ​របស់យើង ចូរកើត​បន្ទាប់ពីនោះ ចៅទាំងឡាយ​ចូរកើត​ទៀត បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព កាលបើ​ដូច្នេះ (ហេតុអ្វីក៏) ព្រះអង្គ​សម្លាប់​ទូលព្រះបង្គំ​ទាំងឡាយ ដើម្បី​បូជា​យ័ញ្ញ ដោយមិន​សមហេតុ។ ពួកស្រ្តី​តែងបានកូន​ដោយការ​បន់ស្រន់ បពិត្រ​ព្រះរាជបិតា ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ទូលព្រះបង្គំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ ព្រះអង្គ​កុំបូជា​យ័ញ្ញនេះ ដោយបុត្រ​ទាំងឡាយ ដែលបាន​ដោយលំបាក​ឡើយ។ ពួកស្ត្រី​តែងបាន​កូនដោយ​ការ​បន់ស្រន់ បពិត្រ​ព្រះរាជបិតា ព្រះអង្គកុំ​សម្លាប់​ទូលព្រះបង្គំ​ទាំងឡាយ​ឡើយ សូម​ព្រះអង្គ​កុំញ៉ាំង​ទូលព្រះបង្គំ​ទាំង​ឡាយ ឲ្យព្រាត់​ប្រាសចាក​មាតា និងបុត្រ​ទាំងឡាយ ដែលបាន​ដោយ​លំបាក។

[៤២៧] បពិត្រព្រះមាតា ព្រះអង្គបានបង្កើតបុត្រ គឺចន្ទកុមារ​មក មានទុក្ខព្រួយ​ច្រើនណាស់ ព្រោះតែ​ការចិញ្ចឹម ខ្ញុំជាកូន​សូមក្រាប​ថ្វាយបង្គំ​ព្រះបាទា​នៃព្រះមាតា សូមឲ្យ​ព្រះរាជ​បិតា បានទៅ​បរលោក (ដែល​បរិបូណ៌​ដោយ​សម្បត្តិ) ចុះ។ បពិត្រ​ព្រះមាតា ណ្ហើយចុះ សូម​ព្រះមាតា​ឱបកៀកខ្ញុំ ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យថ្វាយបង្គំ​ព្រះបាទា​ព្រះមាតា ឥឡូវនេះ ខ្ញុំនឹង​ទៅកាន់ទី​ព្រាត់​ប្រាស​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់យ័ញ្ញ​របស់ព្រះ​បាទ​ឯករាជ។ បពិត្រ​ព្រះមាតា ណ្ហើយចុះ សូមព្រះមាតា​ឱបកៀក​ខ្ញុំ ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យថ្វាយ​បង្គំ​ព្រះបាទា​ព្រះមាតា ឥឡូវនេះ ខ្ញុំនឹង​ធ្វើសេចក្តី​សោកក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃព្រះមាតា ហើយ​ទៅកាន់​ទីព្រាត់ប្រាស។ បពិត្រ​ព្រះមាតា ណ្ហើយចុះ សូម​ព្រះមាតា​ឱបកៀកខ្ញុំ ហើយ​អនុញ្ញាត​ឲ្យថ្វាយបង្គំ​ព្រះបាទា​ព្រះមាតា ឥឡូវ​នេះ ខ្ញុំនឹងធ្វើ​សេចក្តី​សោកក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃជន ហើយទៅ​កាន់ទី​ព្រាត់ប្រាស។

[៤២៨] (ព្រះមាតា…) ម្នាលគោតមីបុត្រ ណ្ហើយចុះ បាឯងចូរបួងមោលី​ដោយ​ស្លឹកឈូក បាឯង​ចូរប្រដាប់​ផ្កាកម្រង ដែលលាយ​ដោយ​ត្របកផ្កា​ចម្បានេះ​ជាប្រក្រតី ពីដើម​របស់បា។ ហក បាឯងធ្លាប់​លាបស្រឡាប​ដោយខ្លឹម​ចន្ទន៍​ទាំងឡាយណា ហើយល្អ​រុងរឿង​ក្នុង​រាជបរិស័ទ (នេះ) ជាគ្រឿងលាប​របស់បា បាចូរលាប​ខ្លឹមចន្ទន៍ ជាទី​បំផុតចុះ។ ហក បាឯង​ស្លៀកដណ្តប់​សំពត់​ទាំងឡាយ​ណា មាន​សាច់ទន់ ៗ រមែង​ល្អរុងរឿង ក្នុង​រាជបរិស័ទ (នេះ) ជាសំពត់​មាន​សាច់ទន់ បាចូរ​ស្លៀកសំពត់​ដែលកើត​ក្នុងដែន​កាសី មានក្នុង​ទីបំផុត​ចុះ។ បាឯងល្អ​រុងរឿង​ដោយ​ហត្ថាភរណៈ​ណា ក្នុងរាជ​បរិស័ទ បាចូរ​ពាក់នូវ​ហត្ថាភរណៈ ដ៏ហើយ​ដោយ​កែវមុក្តា កែវមណី និងមាស (នោះចុះ)។

[៤២៩] (នាងចន្ទាទេវី…) ព្រះបាទឯករាជនេះ ជាអ្នករក្សាដែន ជាម្ចាស់​ផែនដី ជាអ្នក​ទទួល​មត៌ករបស់អ្នក​ជនបទ ជាឥស្សរៈ​លើលោក ទ្រង់ជាធំ តែមិនញ៉ាំង​សេចក្តីសេ្នហា​ឲ្យកើត​ក្នុងព្រះ​រាជបុត្រ​ដោយពិត។

[៤៣០] (ព្រះបាទឯករាជ…) បុត្រប្រុសទាំងឡាយ ជាទីស្រឡាញ់​របស់អញ ម្យ៉ាងទៀត នាងឯងក្តី ភរិយា​ទាំងឡាយ (ឯទៀត) ក្តី ក៏ជាទី​ស្រឡាញ់របស់​អញ ប៉ុន្តែ​អញចង់​បានឋានសួគ៌​ទេតើ បានជា​អញឲ្យ​គេសម្លាប់​ដោយ​ហេតុនោះ។

[៤៣១] (នាងចន្ទាទេវី…) បពិត្រព្រះសម្មតិទេព សូមព្រះអង្គ​សម្លាប់ខ្ញុំ​ម្ចាស់មុន កុំឲ្យ​សេចក្តី​ទុក្ខបំបែក​ហ្ឫទ័យ​ខ្ញុំម្ចាស់ឡើយ បពិត្រ​ព្រះសម្មតិទេព បុត្ររបស់​ព្រះអង្គ ជាអ្នក​មានគ្រឿង​អលង្ការ​ប្រដាប់​ហើយ ជាបុត្រល្អល្អះ ជា​សុខុមាលជាតិ។ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ជាម្ចាស់​គេ ណ្ហើយចុះ​ សូមព្រះអង្គ​សម្លាប់ខ្ញុំ​ម្ចាស់ចុះ ខ្ញុំម្ចាស់​ជាស្រ្តីមាន​សេចក្តីសោក​ជាមួយ​គ្នានឹង​ចន្ទកុមារ សូមព្រះអង្គ​ធ្វើបុណ្យ​ឲ្យបរិបូណ៌​ចុះ យើងខ្ញុំ​ទាំងពីរនាក់ នឹង​​ត្រាច់ទៅ​ក្នុងបរលោក។

[៤៣២] (ព្រះបាទឯករាជ…) ម្នាលនាងចន្ទា​មានភ្នែកវិសេសវិសាល នាងកុំយំ​ឡើយ ជនទាំងឡាយ​ជាបង​ប្អូនខាងប្តី​របស់នាង​ជាច្រើន ជនទាំងនោះ នឹងញ៉ាំង​នាង​ឲ្យត្រេកអរ ព្រោះ​គោតមីបុត្រ ត្រូវគេ​បូជាយ័ញ្ញ​ហើយ។

[៤៣៣] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) កាលបើព្រះបាទឯករាជ ទ្រង់ត្រាស់​យ៉ាងនេះ​ហើយ នាង​ចន្ទាទេវី​ប្រហារខ្លួនឯង​ដោយបាត​ដៃទាំងឡាយ (ទ្រង់​ពិលាបថា) ការរស់នៅ​ក្នុងលោក​នេះ ល្មមប៉ុណ្ណឹង​ហើយ អញនឹង​ផឹកថ្នាំពិស​ឲ្យស្លាប់។ ព្រោះថា ជនទាំងឡាយ ជា​ញាតិមិត្រ ជាសំឡាញ់​របស់​ព្រះរាជា​នេះ មិនមាន​អ្នកណា​មួយ​ហ៊ានក្រាប​ទូលព្រះរាជា​ថា សូម​ព្រះអង្គកុំ​សម្លាប់​ព្រះរាជបុត្រ​ទាំងឡាយ ដែល​កើតអំពី​ព្រះឱរា​ដូច្នេះ​ឡើយ។ ជនទាំងឡាយ ជា​ញាតិមិត្រ ជាសំឡាញ់​របស់​ព្រះរាជា​នេះ មិនមាន​អ្នកណាមួយ​ហ៊ានក្រាប​ទូលព្រះរាជា​ថា សូមព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​ព្រះរាជបុត្រ ដែល​កើតអំពី​ព្រះអង្គ​ដូច្នេះ​ឡើយ។ បុត្ររបស់​ខ្ញុំម្ចាស់​ទាំងឡាយ​នេះ ពាក់កម្រង​ផ្កា ទ្រទ្រង់​គ្រឿង​ប្រដាប់​ជាវិការៈ​នៃមាស សូមព្រះរាជា​បូជាយ័ញ្ញ​ដោយរាជបុត្រ​ទាំងឡាយ​ចុះ ប៉ុនែ្ត​សូមព្រះអង្គ​លែង​គោតមីបុត្រ។ បពិត្រ​មហារាជ សូមព្រះអង្គ​កាប់​ខ្ញុំម្ចាស់ ១០០ កំណាត់ ហើយ​បូជាយ័ញ្ញ​គ្រប់ទាំង ៧ កន្លែងចុះ ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​បុត្រច្បង​ដែលជា​អ្នកអង់អាច​ដូច​សីហៈ ជាអ្នក​មិនប្រទូស្ត។ បពិត្រ​មហារាជ សូម​ព្រះអង្គ​ចិញ្រ្ចាំខ្ញុំម្ចាស់ ១០០ កំណាត់ ហើយ​បូជា​យ័ញ្ញ​គ្រប់ទាំង ៧ កន្លែងចុះ ព្រះអង្គកុំ​សម្លាប់​បុត្រច្បង​ដែល​សត្វលោក​ទាំងអស់​​អាឡោះ​អាល័យ​ឡើយ។​

[៤៣៤] (ចន្ទកុមារ…) គ្រឿងអាភរណៈច្រើនយ៉ាង គឺកែវមុក្តា កែវមណី កែវពៃទូរ្យ​ដែល​ប្រសើរ និងមិន​ប្រសើរ​ យើងឲ្យ​ហើយ​ដល់នាង ក្នុងរឿងដែល​នាង​និយាយល្អ​ហើយ នេះជា​អំណោយ ទីបំផុត ចូរមាន​ដល់នាងចុះ។

[៤៣៥] (នាងចន្ទាទេវី…) កាលពីដើម ព្រះរាជបុត្រទាំងឡាយ​ណា ដែលមាន​កម្រង​ផ្ការីកសំពោង ពាក់ហើយ​លើ ក ទាំងឡាយ ថ្ងៃនេះ​ព្រះរាជបុត្រ​ទាំង​នោះ ត្រឡប់​ទៅជា​មានដាវ ដែលគេ​សំលៀងមុត នឹងធ្លាក់​លើ ក ទាំង​ឡាយ​វិញ។ ពីដើម ព្រះរាជ​បុត្រ​ទាំងឡាយ​ណា ដែលមាន​កម្រងផ្កា​ដ៏វិចិត្រ​ហើយ ពាក់លើ ក ទាំងឡាយ ថ្ងៃនេះ ព្រះរាជបុត្រ​ទាំងនោះ ត្រឡប់​ទៅជា​មានដាវ ដែលគេ​សំលៀងមុត នឹងធ្លាក់​លើ ក ទាំងឡាយ​វិញ។ មិនយូរ​ប៉ុន្មានទេ មុខតែដាវ​នឹងធ្លាក់លើ ក នៃរាជបុត្រ​ទាំងឡាយ​ពុំខាន ហ្ឫទ័យ​របស់ខ្ញុំ​ម្ចាស់ ខានបែក​ធ្លាយឯណា​បាន ព្រោះចំណង​យ៉ាងមាំ មានដល់​ខ្ញុំម្ចាស់​ហើយ។ ម្នាលចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ អ្នកទាំងឡាយ ជាអ្នក​ទ្រទ្រង់​សំពត់​សាច់ល្អ ដែល​កើតក្នុង​ដែនកាសី ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាប​ស្រឡាប​ដោយ​កំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ចូរចេញ​ទៅ ដើម្បី​យ័ញ្ញនៃ​ព្រះបាទ​ឯករាជ​ចុះ។ ម្នាលចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ អ្នក​ទាំងឡាយ ជាអ្នក​ទ្រទ្រង់​សំពត់​មានសាច់​ល្អ ដែលកើត​ក្នុងដែន​កាសី ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាប​ស្រឡាប​ដោយកំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ធ្វើសេចក្តី​សោកក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃមាតា ចូរចេញ​ទៅចុះ។ ម្នាលចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ អ្នក​ទាំងឡាយ ជាអ្នក​ទ្រទ្រង់​សំពត់​មានសាច់​ល្អ ដែលកើត​ក្នុងដែន​កាសី ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាបស្រឡាប​ដោយកំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ធ្វើសេចក្តី​សោក​ក្នុងហ្ឫទ័យ​នៃជន ចូរចេញ​ទៅចុះ។ ម្នាលចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ អ្នក​ទាំងឡាយ ជាអ្នក​បរិភោគ​ភោជន​ដែលលាយ​ដោយសាច់​មានរស ជាអ្នកដែលពួក​អ្នក​ផ្ងូតៗល្អ​ហើយ ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាបស្រឡាប​ដោយកំញាន និងខ្លឹម​ចន្ទន៍ ចូរចេញ​ទៅដើម្បី​យ័ញ្ញរបស់​ព្រះបាទ​ឯករាជចុះ។ ម្នាល​ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ អ្នកទាំងឡាយ ជាអ្នក​បរិភោគ​ភោជន​ដែលលាយដោយ​សាច់មានរស ជាអ្នក​ដែលពួកអ្នកផ្ងូត ៗ ល្អ​ហើយ ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាប​ស្រឡាប​ដោយកំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ធ្វើសេចក្តី​សោកក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃមាតា ចូរសេ្តច​ចេញ​ទៅចុះ។ ម្នាលចន្ទកុមារ និងសុរិយកុមារ អ្នកទាំង​ឡាយ ជាអ្នក​បរិភោគ​ភោជន​ដែលលាយ​ដោយសាច់​មានរស ជាអ្នកដែល​ពួកអ្នកផ្ងូត ៗ ល្អ​ហើយ ទ្រទ្រង់​កុណ្ឌល លាបស្រឡាប​ដោយកំញាន និង​ខ្លឹមចន្ទន៍ ធ្វើសេចក្តី​សោកក្នុង​ហ្ឫទ័យ​នៃជន ចូរចេញ​ទៅចុះ។

[៤៣៦] (អភិសម្ពុទ្ធគាថា) កាលបើគ្រឿងប្រដាប់បូជាយ័ញ្ញ​គ្រប់យ៉ាង ដែលគេ​ចាត់ចែង​ហើយ កាលបើ​ចន្ទកុមារ និង​សុរិយកុមារ​អង្គុយ​ដើម្បី​ប្រយោជន៍​ដល់​យ័ញ្ញ ហើយនាង​បញ្ចាលរាជធីតា លើកកំបង់​អញ្ជលី ដើរចូល​ទៅត្រង់​ចនោ្លះ​ពួកបរិស័ទ​ទាំង​ពួង (ប្រកាសថា) ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍ ជាមនុស្ស​យល់ខុស ធ្វើបាបកម្ម ដោយ​ពាក្យ​សច្ចៈ​ណា ខ្ញុំម្ចាស់​ព្រមព្រៀង​ជាមួយ​នឹង​ព្រះស្វាមី តាមពាក្យ​សច្ចៈនុ៎ះ។ ពួក​អមនុស្ស ពួកទេវតា និង​ពួកសត្វ​កើតហើយ និងសត្វ​ដែលត្រូវ​កើត មានក្នុង​ទីនេះ ចូរធ្វើ​នូវសេចក្តី​ខ្វល់ខ្វាយ​ចំពោះខ្ញុំ ខ្ញុំសូម​ព្រមព្រៀង (ជាមួយ) នឹង​ព្រះស្វាមី​ហើយ។ ពួកទេវតា ពួកសត្វ​កើតហើយ និង​សត្វដែល​ត្រូវកើត​ទាំងអស់ ដែលមក​ក្នុងទីនេះ សូមអ្នក​ទាំងឡាយ រក្សាខ្ញុំ​ជា​មនុស្ស​អនាថា ដែលស្វែង​រកទីពឹង ខ្ញុំសូម​អង្វរ​ព្រះស្វាមី ដែល​ពួកបច្ចាមិត្រ​ផ្ចាញ់​មិនបាន ចំពោះ​លោក​ទាំងឡាយ។

[៤៣៧] អមនុស្ស (សក្កទេវរាជ) ឮពាក្យនោះហើយ ក៏គ្រវីដម្បងដែក បំភ័យ​ព្រះ​រាជានោះ ហើយ​និយាយ​នឹងព្រះរាជា​ដូច្នេះថា ម្នាលសេ្តច​កាឡកណ្ណី ព្រះអង្គ​ចូរដឹងចុះ កុំឲ្យ​ខ្ញុំសំពង​ក្បាលព្រះអង្គ​ឡើយ ព្រះអង្គ​កុំសម្លាប់​បុត្រច្បង ជាអ្នក​អង់អាច​ដូចសីហៈ ជាអ្នក​មិន​ប្រទូស្ត។ ម្នាលសេ្តច​កាឡកណ្ណី ព្រះអង្គ​ធា្លប់ឃើញ​អ្នកណា ដែលសម្លាប់​បុត្រភរិយា និងសេដ្ឋី គហបតី ជាអ្នក​មិនប្រទូស្ត ព្រោះប្រាថ្នា​ឋានសួគ៌។

[៤៣៨] ខណ្ឌហាលព្រាហ្មណ៍ បានឮពាក្យ​នោះ ទាំងព្រះរាជា​ក៏ឃើញ​សក្កទេវរាជ​ដែល​ព្រះអង្គ​មិនធ្លាប់​ឃើញនេះ ទើបឲ្យ​ស្រាយចំណង​ពីជន​ទាំងពួង ឲ្យ​ដូចជា​មិនមាន​សេចក្តី​បៀតបៀន។ កាលបើ​ពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណង​ហើយ ក្នុងកាល​នោះ ពួកជន​ដែលមក​ប្រជុំក្នុង​កន្លែងនោះ ក៏នាំ​គ្នាគប់​មួយដុំដី ៗ ម្នាក់ នេះជា​ការសម្លាប់​ខណ្ឌហាល​ព្រាហ្មណ៍។

[៤៣៩] ពួកជនទាំងពួង ធ្វើបាបកម្មហើយ ទៅកាន់នរក​យ៉ាងណា ពួកជនមិន​ធ្វើ​បាបកម្ម ហើយ​ទៅអំពី​លោកនេះ​ទៅ គប្បីបាន​នូវសុគតិ យ៉ាងនោះ​ឯង។

[៤៤០] កាលបើពួកជនទាំងអស់ រួចពីចំណង​ហើយ ក្នុងកាល​នោះ ពួករាជបុរស​មកចួបជុំ​គ្នាក្នុងទីនោះ ក៏ប្រជុំ​គ្នា​អភិសេក​ចន្ទកុមារ។ កាលបើ​ពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណង​ហើយ ក្នុងកាល​នោះ ពួករាជកញ្ញា​ដែលមកចួប​ជុំគ្នា ក្នុងទីនោះ ក៏ប្រជុំគ្នា អភិសេក​ចន្ទកុមារ។ កាលបើ​ពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណង​ហើយ ក្នុងកាលនោះ ពួកទេវបុរស​ដែលមក​ចួបជុំគ្នាក្នុង​ទីនោះ ក៏ប្រជុំគ្នា​អភិសេក​ចន្ទកុមារ។ កាលបើ​ពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណង​ហើយ ក្នុងកាលនោះ ពួកទេវកញ្ញា​ដែលមក​ចួបជុំគ្នា ក្នុងទីនោះ ក៏ប្រជុំ​គ្នាអភិសេក​នូវចន្ទកុមារ។ កាលបើ​ពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណង​ហើយ ក្នុងកាលនោះ ពួក​រាជបរិស័ទ​ដែលមក​ចួបជុំគ្នា​ក្នុងទីនោះ ក៏ប្រជុំ​គ្នាលើកទង់​សំពត់។ កាល​បើពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណង​ហើយ ក្នុងកាលនោះ ពួករាជកញ្ញា​ដែលមកចួប​ជុំគ្នា​ក្នុងទីនោះ ក៏ប្រជុំ​គ្នាលើក​ទង់សំពត់។ កាលបើ​ពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណង​ហើយ ក្នុងកាលនោះ ពួកទេវបុរស​ដែលមក​ចួបជុំគ្នា​ក្នុងទីនោះ ក៏ប្រជុំគ្នា​លើកទង់​សំពត់។ កាលបើ​ពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណង​ហើយ ក្នុងកាលនោះ ពួកទេវកញ្ញា​ដែលមកចួបជុំ​គ្នា​ក្នុងទីនោះ ក៏ប្រជុំគ្នា​លើកទង់សំពត់។ កាលបើ​ពួកជន​ទាំងអស់ រួចពី​ចំណងហើយ ពួកជន​ជាច្រើន​ត្រេកអរ​រីករាយ ប៉ាវគង​ ទូង​អានន្ទភេរី ក្នុងកាល​ដែល​ចន្ទកុមារ​ចូលទៅ​ក្នុងនគរ ពួកជន​បានប្រកាស​ការរួច​ចាកចំណង (របស់​ពួកសត្វ )។

ចប់ ចន្ទកុមារជាតក ទី៧។

ចប់ ភាគ៦២ ។

 

លេខយោង

km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.544.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann