km:tipitaka:sut:kn:jat:sut.kn.jat.v02.07

ពីរណត្ថម្ភកវគ្គ ទី៧

សង្ខេប

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

sut kn jat v02 07 បាលី cs-km: sut.kn.jat.v02.07 អដ្ឋកថា: sut.kn.jat.v02.07_att PTS: ?

ពីរណត្ថម្ភកវគ្គ ទី៧

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ (គ្មានការថតសំលេង៖ ចង់ចែករំលែកមួយទេ?)

(៧. ពីរណថម្ភវគ្គោ)

សោមទត្តជាតក ទី១

(២១១. សោមទត្តជាតកំ (២-៧-១))

[២៧១] (ពោធិសត្វ ពោលថា បពិត្រលោកអាពុក) លោកមិន​មាន​សេចក្តី​ធ្វេសប្រហែស​ជានិច្ច បានធ្វើសេចក្ដី​ព្យាយាម ក្នុង​ព្រៃស្មសាន ដ៏ដេរដាស​ដោយ​គុម្ពនៃស្បូវ​អណ្ដាស អស់ ១ ឆ្នំា (កាលបើដូច្នេះ) លោកចូរ​ទៅកាន់​បរិសទ្យ ហើយធ្វើ (នូវហេតុ​នោះ) ឲ្យទៅជា​ហេតុដទៃវិញ សេចក្ដី​ព្យាយាម រមែងមិន​រក្សានូវបុគ្គល​ដែលឥត​ប្រាជ្ញាឡើយ។

[២៧២] (ព្រាហ្មណ៍ ពោលថា) ម្នាល​សោមទត្ត​ជាកូន ធម្មតា​ជនអ្នក​សូមគេ រមែង​ដល់នូវហេតុ​ពីរយ៉ាង គឺមិនបាន​នូវទ្រព្យ ១ បាន​នូវទ្រព្យ ១ ព្រោះថា ការសូម​គេ រមែង​មានសភាព​យ៉ាងនេះ​ជាធម្មតា។

ចប់ សោមទត្តជាតក ទី១។

ឧច្ឆិដ្ឋភត្តជាតក ទី២

(២១២. ឧច្ឆិដ្ឋភត្តជាតកំ (២-៧-២))

[២៧៣] (ព្រាហ្មណ៍ ពោលថា) អាការខាងលើដទៃ អាការខាងក្រោម​ដទៃ ម្នាល​នាង​ព្រាហ្មណី អញសួរ​ចំពោះ​នាងថា បាយ​ខាងក្រោម តើដូចម្ដេច បាយខាង​លើ តើដូចម្ដេច។

[២៧៤] (កូនអ្នករបាំពោធិសត្វ ពោលថា) ម្នាលអ្នក​ដ៏ចំរើន ខ្ញុំអ្នករបាំ ជាអ្នកសូម មកដល់​ក្នុងទីនេះ ឯសហាយ​របស់នាង​ព្រាហ្មណី​នេះ ចុះទៅហើយ​កាន់ជង្រុក អ្នកស្វែង​រកនូវ​បុរសណា បុរស​នោះ នេះឯង។

ចប់ ឧច្ឆិដ្ឋភត្តជាតក ទី២។

ភរុរាជជាតក ទី៣

(២១៣. ភរុជាតកំ (២-៧-៣))

[២៧៥] (ព្រះសាស្ដា ត្រាស់ថា) តថាគតបានឮដូច្នេះថា ស្ដេចនៅ​ក្នុងដែន​ភរុ បានធ្វើនូវ​ទោសដល់ពួក​ឥសី ស្ដេចនោះ (ដល់នូវ​ឆន្ទាគតិ) ក៏ដាច់សូន្យ​ព្រមទាំង​ដែន ដល់នូវ​សេចក្ដី​វិនាស។

[២៧៦] ព្រោះហេតុនោះ អ្នកប្រាជ្ញទាំងឡាយ តែងមិន​សសើរនូវការ​លុះក្នុង​ឆន្ទាគតិ (បុគ្គល) មានចិត្ត គឺកិលេស​មិនប្រទូស្តហើយ គប្បីពោល​នូវវាចា​ដែល​ប្រកប​ដោយ​សច្ចៈ។

ចប់ ភរុរាជជាតក ទី៣។

បុណ្ណនទីជាតក ទី៤

(២១៤. បុណ្ណនទីជាតកំ (២-៧-៤))

[២៧៧] (ព្រះរាជាទ្រង់លិខិតក្នុងព្រះរាជសាសន៍ថា) ជនទាំងឡាយ​ពោលនូវស្ទឹង ដែលល្មម​សត្វណា​ផឹកបាន ថាជា​ស្ទឹងពេញ​ហើយផង ជនទាំងឡាយ​ពោលនូវ​សន្ទូង ដែលល្មម​សត្វណា​ពួនបាន ថាជា​សន្ទូងកើត​ហើយផង ជនទាំងឡាយ​ហៅរក​នូវ​បុគ្គល​ដែលទៅ​ហើយកាន់​ទីឆ្ងាយ​ដោយសត្វ​ណាផង សត្វនោះ​ យើងនាំមក​ហើយ​ដើម្បីអ្នក ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ចូរអ្នក​បរិភោគ (នូវសាច់ក្អែក​នេះ) ចុះ។

[២៧៨] (ពោធិសត្វ ពោលថា) កាលណាស្ដេចរឭកអញ សូម្បីតែ​សាច់ក្អែក​ក៏ផ្ញើមក (កាលស្ដេចបាន) ហង្សក្ដី ក្រៀលក្ដី ក្ងោកក្ដី (ហេតុអ្វី​ក៏មិនរឭក) ការមិន​រឭកនេះ​ឯង ជាសេចក្ដី​លាមក​បំផុត (ក្នុងលោក)។

ចប់ បុណ្ណនទីជាតក ទី៤។

កច្ឆបជាតក ទី៥

(២១៥. កច្ឆបជាតកំ (២-៧-៥))

[២៧៩] (អាមាត្យពោធិសត្វ ពោលថា) អណ្ដើក កាលបើឈើ ​ខ្លួនពាំ​ស៊ប់ហើយ ហានិយាយ​សម្លាប់នូវ​ខ្លួនឯង ឈ្មោះថា​សម្លាប់​ដោយវាចា​របស់ខ្លួន។

[២៨០] បពិត្រព្រះអង្គមានព្យាយាមប្រសើរជាងជន (ឯបណ្ឌិតបុរស) ឃើញនូវ​ហេតុនេះ​ហើយ មិនគប្បី​បញ្ចេញ​វាចាជា​កុសល ឲ្យ​ហួសវេលា ព្រះអង្គ​គង់នឹង​ទតឃើញ​អណ្ដើក ដែលដល់​នូវ​សេចក្ដី​វិនាស ព្រោះតែ​និយាយ​ច្រើន។

ចប់ កច្ឆបជាតក ទី៥។

មច្ឆជាតក ទី៦

(២១៦. មច្ឆជាតកំ (២-៧-៦))

[២៨១] (ត្រីឈ្មោល ពោលថា) ភ្លើងនេះអញមិនក្ដៅ ឈើស្រួច​ដែលគេ​បិតសំរួច​ល្អហើយ ក៏អញ​មិនឈឺ អញឈឺ​តែត្រង់​មេត្រី​សំគាល់អញ ថាទៅ​ត្រេកអរ​នឹងមេត្រី​ដទៃ​នោះ។

[២៨២] ភ្លើង គឺរាគៈនោះ រលាកនូវ​អញផង ចិត្ត (ដ៏សម្បយុត្ត​ដោយ​រាគៈ) ក៏ញ៉ាំង​អញឲ្យ​ក្ដៅផង បពិត្រ​ព្រានសំណាញ់​ទាំងឡាយ សូមអ្នក​ទាំងឡាយ​លែងខ្ញុំ​ទៅ (សត្វ​ដែល​ឋិតនៅ) ក្នុងកាម អ្នកទាំងឡាយ​កុំបៀតបៀន​ក្នុងហេតុ​នីមួយ។

ចប់ មច្ឆជាតក ទី៦។

សេគ្គុជាតក ទី៧

(២១៧. សេគ្គុជាតកំ (២-៧-៧))

[២៨៣] (បិតា ពោលថា) សត្វលោកទាំងអស់ ជាអ្នកមាន​ចិត្តរីករាយ (ដោយ​ការ​សេពកាម) នាង​សេគ្គុ ជាស្រីមិន​ឈ្លាសក្នុង​ធម៌របស់​អ្នកស្រុក នាងដែល​យើងចាប់​ហើយ យំក្នុងព្រៃ ដោយធម្មតា​ណា ធម្មតានោះ​របស់នាង ឈ្មោះថា នៅក្មេង​ទេឬ។

[២៨៤] (នាងសេគ្គុកុមារិកា ពោលថា) ជនណាគប្បី​ជាទីពឹងរបស់​ខ្ញុំ ដែលទុក្ខ​ពាល់ត្រូវ​ហើយ ជននោះ​ជាបិតារបស់​ខ្ញុំ បាន​ប្រទូស្ត​ក្នុងព្រៃ ខ្ញុំនោះ​កន្ទក់កន្ទេញ​ចំពោះ​អ្នកណា ក្នុងកណ្ដាល​ព្រៃ បិតាណា ជាអ្នកការពារ បិតានោះ​ធ្វើនូវកម្ម​ដ៏សហ័ស។

ចប់ សេគ្គុជាតក ទី៧។

កូដវាណិជជាតក ទី៨ (២១៨)

(២១៨. កូដវាណិជជាតកំ (២-៧-៨))

[២៨៥] (វិនិច្ឆយាមាត្យពោធិសត្វ ពោលថា) កលបញ្ឆោត​តបចំពោះ​បុគ្គល​អ្នក​មាន​កលបញ្ឆោត អ្នកគិតល្អហើយ ការកោង​តប​ចំពោះបុគ្គល​អ្នកកោង អ្នកបាន​តទល់ (ល្អ) ហើយ ថាបើ​កណ្តុរ​ទាំងឡាយ គប្បីស៊ី​នូវផាល​មែន ហេតុអ្វី​ក៏សត្វខ្លែង​ទាំងឡាយ នាំក្មេង​ទៅមិនបាន។

[២៨៦] ព្រោះថា បុគ្គលកោងតបទាំងឡាយ រមែងមាន​ចំពោះបុគ្គល​អ្នកកោង បុគ្គល​អ្នកបោកប្រាស ដទៃអំពីបុគ្គល​អ្នកបោកប្រាស រមែងមាន (ដល់) បុគ្គល​អ្នកបោកប្រាស ម្នាលបុរស​អ្នកបាត់កូន អ្នកចូរឲ្យនូវ​ផាលដល់បុរស​អ្នកបាត់ផាល កុំឲ្យអ្នក​បាត់ផាល​លួច​កូនអ្នកទៅ​ឡើយ។

ចប់ កូដវាណិជជាតក ទី៨។

គរហិតជាតក ទី៩

(២១៩. គរហិតជាតកំ (២-៧-៩))

[២៨៧] (ពានរពោធិសត្វ ពោលថា) វាចាដែលពោលថា ប្រាក់របស់​អញ មាស​របស់​អញ អស់យប់ និង​ថ្ងៃនេះ ជាវាចា​របស់​មនុស្ស​ទាំងឡាយ​អ្នកឥតប្រាជ្ញា មិនឃើញ​អរិយធម៌។

[២៨៨] កក្នុងផ្ទះមួយ មានម្ចាស់ផ្ទះពីរ ៗ នាក់ បណ្ដាម្ចាស់ផ្ទះពីរនាក់នោះ ម្ចាស់ផ្ទះម្នាក់ 1) មិនមានពុកមាត់ មានដោះយារចុះ មានផ្នួងសក់បួងហើយ មានត្រចៀកចោះប្រដាប់ហើយ ដែលគេទិញដោយទ្រព្យដ៏ច្រើន ម្ចាស់ផ្ទះនោះ តែងពោលចាក់ដោតនូវជននោះ។

ចប់ គរហិតជាតក ទី៩។

ធម្មទ្ធជជាតក ទី១០

(២២០. ធម្មធជជាតកំ (២-៧-១០))

[២៨៩] (សក្កទេវរាជ ពោលថា) អ្នកមានសភាពរស់នៅ​ជាសុខ ចេញចាកដែន ហើយ​មកកាន់ព្រៃ​ដ៏ស្ងាត់ អ្នកនោះ​តែម្នាក់ឯង អង្គុយ​សញ្ជប់សញ្ជឹង​នៅ​ជិតគល់​ឈើ (ក្នុងព្រៃ) ដូចជា​មនុស្សកំព្រា។

[២៩០] (បុរោហិតពោធិសត្វ ពោលថា) ខ្ញុំមានសភាព​រស់នៅ​ជាសុខ ចេញចាក​ដែន ហើយមកកាន់​ព្រៃស្ងាត់ ខ្ញុំនោះ​តែម្នាក់ឯង ការរឭក​ធម៌របស់​សប្បុរស អង្គុយ​សញ្ជប់​សញ្ជឹង ជិតគល់ឈើ (ក្នុងព្រៃ) ដូចជា​មនុស្សកំព្រា។

ចប់ ធម្មទ្ធជជាតក ទី១០។

ចប់ ពីរណត្ថម្ភកវគ្គ ទី៧។

ឧទ្ទាននៃពីរណត្ថម្ភកវគ្គនោះគឺ

និយាយអំពីគុម្ពស្មៅរណ្ដាសដ៏ប្រសើរ ១ អ្នករបាំ ១ ស្ដេចភុរុ​ដ៏ឧត្តម​ប្រសើរ ១ ស្ទឹងពេញ​ដោយទឹក ១ បុគ្គល​និយាយច្រើន ១ ភ្លើង ១ ព្រៃធំ ១ សត្វកណ្ដុរ ១ មនុស្ស​ដោះយារ ១ មនុស្សកំព្រា ១ ត្រូវជា ១០។

 

លេខយោង

1)
សំដៅយកមនុស្សស្រី។ អដ្ឋកថា។
km/tipitaka/sut/kn/jat/sut.kn.jat.v02.07.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/04/02 02:18 និពន្ឋដោយ Johann