ប្រាំបួន​​​សូត្រ​​ដែល​បាន​​ជ្រើស​រើស​ ជា​​ការ​​ចាប់​​ផ្តើ​ម​​សម្រាប់លោក​​ថ្មី​​ទាំង​​អស់​។

ខុទ្ទកបាឋ

សរណគមន៍ (sut.kn.khp.1 | ភាគ ទី៥២)

ជ្រក​កោន ចេញ​ទៅ។ ការ​​ចាប់​ផ្តើម​នៃ​ផ្លូវ​ទៅ​កាន់​សេរីភាព។

 

សិក្ខាបទ ១០ (sut.kn.khp.2 | ភាគ ទី៥២)

ក្លាយ​​ជា​​អ្នក​​កាន់​​តាម​​ព្រះ​​សម្មាសម្ពុទ្ធ​ ពិត​​ប្រាកដ ដោយ​​ប្រកាន់​​យក​​សិក្ខាបទ​១០។ មូលដ្ឋាន​នៃ​ជីវិត​នៅ​លើមេត្តា។

 

អាការៈ ៣២ (sut.kn.khp.3 | ភាគ ទី៥២)

ការ​ហ្វឹក​ហាត់​ចង​ចាំ​ដំបូង ដើម្បី​ក្លាយ​ជា​ព្រហ្ម៖ អសុភ។

 

សាមណេរបញ្ហា (sut.kn.khp.4 | ភាគ ទី៥២)

តើ​​ការ​​ចេះ​​រាប់​​ដល់​ ១០​ ក្នុង​សាសនា​នេះ​​មាន​ន័យ​​ដូច​ម្តេច​? ការ​​ត្រិះរិះ​​ពិចារណា​ ទាំង ១០ ឲ្យ​​បាន​​ទៀង​​ត្រង់ទិដ្ឋភាព​ត្រឹមត្រូវ​ និង​​ការ​​បន្ទាន់​​នៃ​បុគ្គល​​ដែល​​ចាក​​ចេញ​​ពី​​ផ្ទះ។

 

មង្គលសូត្រ (sut.kn.khp.5 | ភាគ ទី៥២)

អ្នក​ប្រហែល​ជា​ឆ្ងល់​ពី​របៀប ដែលហេតុ​អ្វី​រឿង​ល្អ​កើត​ឡើង។ «ការ​ប្រសិទ្ធិពរ» ដែល​ល្បីល្បាញ​ បំផុត​ដែល​ត្រូវ​បាន​គេ​ស្គាល់​ភាគ​ច្រើន​គ្រាន់​តែ​ជា​ភាសា​បាលី​ប៉ុណ្ណោះ។

 

រតនសូត្រ (sut.kn.khp.6 | ភាគ ទី៥២)

រតនសូត្រ ជា​សូត្រ ដែល​ព្រះសោតាបន្ន​បុគ្គល បាន​រលឹក​ដល់គុណ ព្រះ​រតនត្រ័យ គុណភាព​របស់​សោតបន្ន និង​អធិដ្ឋាន​ដល់​ពពួក​ភូតថែរក្សាទឹក​ដី​ទី​នោះ ដែល​មាន​ចិត្តល្អ គោរពបូជា ដល់​ព្រះពុទ្ធ ព្រះ​ធម៌ និង​ព្រះសង្ឃ ចូរ​មើល​ថែរក្សា មនុស្ស​លោក។ គ្រានោះ នៅក្រុងវេសាលី ដែនលិច្ឆវី រងគ្រោះទុរភិក្ស អមនុស្ស ជម្ងឺអាសន្នរោគ។ ប្រជាជនបានសុំជំនួយពី ព្រះពុទ្ធដែលគង់នៅក្រុងរាជគហ ដែនមគធ។ ដោយពុទ្ធានុភាព ភ្លៀងដ៏ខ្លាំងក្លាបានបង្អុរមកលាងសម្អាតទីក្រុង សម្រាប់ការនិមន្តមកដល់ របស់ព្រះពុទ្ធ, សាវក និងព្រះសង្ឃ។ ដឹកនាំដោយព្រះអានន្ទជាអ្នកស្វាធ្យាយ រតនសូត្រ និងប្រោះព្រុំ តាមច្រក ក្នុងដែនលិច្ឆវី តាមព្រះពុទ្ធឱវាទ។

 

តិរោកុឌ្ឌកណ្ឌ (sut.kn.khp.7 | ភាគ ទី៥២)

ព្រះ​សម្មា​សម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​សរ​សើរ ការ​បូជាដ​ល់​បុព្វការីជន (បរេត) ហើយ​ទាន​នៅ​ទី​ណា ដែល​ប្រសើរ​បំផុត (ដើម្បី​ឲ្យ​ញាតិ​ទាំង​ឡាយ បាន​ជួប​ព្រះ​សង្ឃ បើ​នៅ​តែ​ក្នុង​លោក​នេះ)

 

និធិកណ្ឌ (sut.kn.khp.8 | ភាគ ទី៥២)

បុណ្យ​បង្កើត​អនាគត​របស់អ្នក។ ល្អ​​ត្រូវ​​ស្វែង​​រក​​អ្វី​​ដែល​​មិន​​ប្រាក​ដ​ថា​​នឹង​​បាត់​បង់។

 

ករណីយមេត្តសូត្រ (sut.kn.khp.9 | ភាគ ទី៥២)

វិធីផ្សាយផ្សាយមេត្តាចិត្ត របស់អរិយបុគ្គល។ ព្រះសូត្រ​ដ៏​ល្បី​នៃ​មេត្តា​ចំពោះ​សត្វ​លោក​ទាំង​អស់​៖មេត្តសូត្រ។ ព្រះពុទ្ធ​ទ្រង់​ប្រទាន​មេរៀន​នេះ​ដល់​ព្រះសង្ឃ​មួយ​ក្រុម ដែលត្រូវបានបន្ទុកដោយរុក្ខទរវ ដែលភ័យខ្លាច។ ព្រះពុទ្ធ​បាន​លើកទឹកចិត្ត​សិស្ស​របស់​ព្រះអង្គ​ឲ្យ​ប្រកាន់​ភ្ជាប់​នូវ​មេត្តាចិត្ត (​ជូនពរ​ឲ្យ​មាន​សេចក្តីសុខ​) ដល់​សត្វ​មានជីវិត​ទាំងអស់ ​ហើយ​​មើល​​តាម​​មេត្តា​​នេះ ប្រកាន់​​នូវ​​មេត្តា​ចិត្តនេះ​ ដូច​ម្តាយ​ប្រកាន់​កូនប្រុស​តែ​ម្នាក់​។ ការ​​បកប្រែ​​ខ្លះ​ បកស្រាយ​​ខុស​​ថា បុគ្គល​​គួរ​ប្រកាន់​​យក​សត្វ​ទាំង​​អស់ ដូច​​​ម្តាយ​​ស្រឡា​ញ់​កូន។ ប៉ុន្តែ ព្រះពុទ្ធ​​ទ្រង់​​ប្រាថ្នា​​ឲ្យ​​អ្នក​កាន់​ និង​​ស្រឡាញ់​​មេត្តាចិត្ត​នេះ (ផ្តល់​​សេរីភាព) ​ដល់​​គ្រប់​​គ្នា ដូច​ការ​​​កាន់​​កូន​និងស្រដៀង​​គ្នា ​នឹង​គ្នា ​កុំ​​ឲ្យ​​បាត់​បង់ មេត្តាចិត្ត​នេះ។