[១១៩] ខ្ញុំបានស្តាប់មកយ៉ាងនេះ។ សម័យមួយ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់គង់​ក្នុងនិគម ឈ្មោះអស្សបុរៈ របស់អ្នកស្រុកអង្គៈទាំងឡាយ ក្នុងដែនអង្គៈ។ ក្នុងសម័យ​នោះ​ឯង ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់ហៅភិក្ខុទាំងឡាយមកថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ។ ភិក្ខុ​ទាំងនោះ ក៏ទទួលស្តាប់ព្រះមានព្រះភាគថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន។ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់ភាសិត​នេះថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកផងតែងស្គាល់ច្បាស់នូវ​អ្នកទាំងឡាយ​ថា សមណៈៗដូច្នេះ ចំណែកអ្នកទាំងឡាយ បើមានគេសួរថា លោកជា​អ្វី តែងប្តេជ្ញា​ខ្លួន​ថា ពួកយើងជាសមណៈ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ កាលបើអ្នកទាំងឡាយនោះ មានឈ្មោះ​យ៉ាង​នេះ​ហើយ ប្តេជ្ញា​ខ្លួនយ៉ាងនេះហើយ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកទាំងឡាយ គប្បីសិក្សា​យ៉ាងនេះថា បដិបទា សមគួរដល់សមណៈណា យើងទាំងឡាយ នឹងប្រតិបត្តិ​នូវ​បដិបទា​នោះ នេះជាឈ្មោះពិតផង ជាសេចក្តី​ប្តេជ្ញាពិតផង របស់យើងទាំងឡាយ យ៉ាង​នេះ មួយទៀត យើងទាំងឡាយ បរិភោគនូវចីវរ បិណ្ឌបាត សេនាសនៈ គិលានប្បច្ចយ​ភេសជ្ជបរិក្ខារ របស់ជនទាំងឡាយណា សក្ការៈទាំងឡាយនោះ ដែលជន​ទាំងនោះ បាន (បូជា) ចំពោះយើងទាំងឡាយ នឹងជាសក្ការៈ​មានផលច្រើន មានអានិសង្ស​ច្រើន ទាំងបព្វជ្ជា​របស់ពួកយើងនេះសោត ក៏នឹងមិនទទេ គង់នឹងមានផល មានសេចក្តី​ចំរើន។

[១២០] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុជាអ្នកប្រតិបត្តិនូវបដិបទាដ៏សមគួរ (ដល់​សមណៈ) តើដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុណាមួយ មានអភិជ្ឈាច្រើន ជាអ្នក​មិនលះបង់អភិជ្ឈាចេញ មានចិត្តព្យាបាទ ជាអ្នកមិនលះបង់​ព្យាបាទចេញ មានសេចក្តី​ក្រោធ ជាអ្នកមិនលះបង់សេចក្តីក្រោធចេញ មានសេចក្តីគំនុំ ជាអ្នកមិនលះបង់​សេចក្តី​គំនុំ​ចេញ មានសេចក្តីលុបគុណគេ ជាអ្នកមិនលះបង់​សេចក្តី​លុបគុណគេចេញ មានសេចក្តីលើកខ្លួន ជាអ្នកមិនលះបង់​សេចក្តីលើកខ្លួនចេញ មានសេចក្តីច្រណែន ជាអ្នកមិនលះបង់សេចក្តីច្រណែនចេញ មានសេចក្តីកំណាញ់ ជាអ្នកមិនលះបង់​សេចក្តី​កំណាញ់​ចេញ មានសេចក្តីអួតអាង ជាអ្នកមិនលះបង់​អំនួត​ចេញ មានសេចក្តីលាក់ពុត ជាអ្នកមិនលះបង់សេចក្តីលាក់ពុតចេញ មានសេចក្តី​ប្រាថ្នា​លាមក ជាអ្នកមិនលះ​បង់សេចក្តីប្រាថ្នាលាមកចេញ មានសេចក្តីយល់ខុស ជាអ្នកមិន​លះ​បង់សេចក្តីយល់​ខុសចេញ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការមិនលះបង់ នូវ​មន្ទិលរបស់​សមណៈ នូវទោសរបស់​សមណៈ និងធម៌ជាអម្ចត់របស់សមណៈ ដែលជាហេតុញុំាង​សមណៈ ឲ្យកើតក្នុងអបាយ និងជាបច្ច័យឲ្យរងនូវវិបាកជាទុក្ខ ក្នុងទុគ្គតិភូមិទាំងនេះ ចោលចេញហើយ តថាគត មិនទាន់ហៅថា អ្នកប្រតិបត្តិនូវបដិបទា ដ៏សមគួរ​ដល់​សមណៈទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ដូចជាអាវុធឈ្មោះមតជៈ¹⁾ មាន​មុខទាំង​សងខាង ដែលបុគ្គលធ្វើឲ្យ​ជោកនឹងទឹក ហើយសំលៀង (លើថ្ម) (រួចស៊ក) អាវុធនោះ​ ទុកក្នុង​ស្រោម ហើយស្រែះព័ទ្ធព័ន្ធជុំវិញ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត ពោលនូវបព្វជ្ជា​របស់ភិក្ខុ នេះថាមានឧបមេយ្យដូចអាវុធឈ្មោះមតជៈនោះដែរ។

[១២១] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតមិនពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលមានសង្ឃាដិ ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែទ្រទ្រង់​សង្ឃាដិប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​មិនពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលអ្នកឥតសំពត់ ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែឥត​សំពត់​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតមិនពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលអ្នកសៅហ្មង ដោយធូលី និងក្អែល ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែសៅហ្មង ដោយធូលី និងក្អែល​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតមិនពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលអ្នកចុះត្រាំទឹក ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែចុះត្រាំទឹកប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​មិន​ពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលអ្នកអាស្រ័យនៅក្បែរ​គល់ឈើ ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែ​អាស្រ័យ​នៅក្បែរ​គល់ឈើប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ តថាគតមិនពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលអ្នកអាស្រ័យនៅក្នុងទីវាល ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែអាស្រ័យ​នៅក្នុងទីវាល​ប៉ុណ្ណោះ​ទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតមិន​ពោល​នូវ​ភាព នៃបុគ្គលអ្នកប្រកាន់​ការអប់​កាយ (ដោយគិតថា នឹង​រំងាប់នូវកិលេស) ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែប្រកាន់​ការអប់កាយ (ដោយគិតថា នឹងរំងាប់កិលេស) ប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​មិនពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលដែលបរិភោគភត្ត​១ដង ១កាល²⁾ ថាជា​សមណៈ ដោយ​គ្រាន់​តែបរិភោគភត្ត១ដង ១កាលប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតមិន​ពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលអ្នករៀន​មន្ត ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែរៀន​មន្តប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត​មិនពោលនូវ​ភាព នៃបុគ្គលដែលទុកផ្នួងសក់ ថាជា​សមណៈ ដោយគ្រាន់តែទុក​ផ្នួងសក់​ប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គលមានសង្ឃាដិ មានអភិជ្ឈាច្រើន ដោយអាងថា ទ្រទ្រង់សង្ឃាដិ ត្រូវលះបង់អភិជ្ឈាចេញ បើមានចិត្តប្រកប​ដោយព្យាបាទ ត្រូវលះបង់​ព្យាបាទ​ចេញ មានសេចក្តីក្រោធ ត្រូវលះបង់សេចក្តីក្រោធចេញ មានការចងគំនុំ ត្រូវ​លះបង់​ការចងគំនុំចេញ មានសេចក្តី​លុបគុណគេ ត្រូវលះបង់សេចក្តីលុបគុណគេចេញ មានសេចក្តីលើកខ្លួន ត្រូវលះបង់សេចក្តីលើកខ្លួនចេញ មានសេចក្តីច្រណែន ត្រូវលះបង់​សេចក្តី​ច្រណែន​ចេញ មានសេចក្តីកំណាញ់ ត្រូវលះបង់សេចក្តីកំណាញ់ចេញ មាន​សេចក្តី​អួតអាង ត្រូវលះបង់អំនួតចេញ មានសេចក្តីលាក់ពុត ត្រូវលះបង់សេចក្តី​លាក់ពុត​ចេញ មានសេចក្តី​ប្រាថ្នាលាមក ត្រូវលះបង់សេចក្តីប្រាថ្នាលាមកចេញ មាន​គំនិត​យល់ខុស ត្រូវលះបង់គំនិតយល់ខុសចេញ មិត្តអាមាត្យញាតិសាលោហិត គប្បីធ្វើ​បុគ្គលអ្នកអាង​មានសង្ឃាដិនោះ ឲ្យជាអ្នកទ្រទ្រង់សង្ឃាដិ ក្នុងថ្ងៃនោះឯង ពន្យល់​នូវភាពនៃ​បុគ្គល​អ្នក​ទ្រទ្រង់សង្ឃាដិថា នែលោកមានមុខស្រស់បស់ លោកចូរមកនេះ លោកចូរ​ជាអ្នក​ទ្រទ្រង់​សង្ឃាដិចុះ កាលបើលោកមានសង្ឃាដិហើយ តែនៅមាន​អភិជ្ឈា​ច្រើន ដោយអាង​ទ្រទ្រង់​សង្ឃាដិ លោកគួរលះបង់​អភិជ្ឈាចេញ មានចិត្ត​ប្រកបដោយព្យាបាទ គួរលះបង់ព្យាបាទ​ចេញ មានសេចក្តីក្រោធ គួរលះបង់សេចក្តី​ក្រោធចេញ មានការចងគំនុំ គួរលះបង់​ការចងគំនុំចេញ មានសេចក្តី​លុបគុណគេ គួរលះបង់សេចក្តីលុបគុណគេចេញ មានសេចក្តីលើកខ្លួន គួរលះបង់សេចក្តី​លើកខ្លួន​ចេញ មានសេចក្តីច្រណែន គួរលះបង់សេចក្តីច្រណែន​ចេញ មានសេចក្តីកំណាញ់ គួរលះបង់សេចក្តីកំណាញ់ចេញ មានសេចក្តីអួតអាង គួរលះបង់អំនួតចេញ មាន​សេចក្តី​លាក់ពុត គួរលះបង់​សេចក្តី​លាក់​ពុត​ចេញ មានសេចក្តី​ប្រាថ្នាលាមក គួរលះបង់សេចក្តី​ប្រាថ្នាលាមកចេញ មានគំនិត​យល់ខុស គួរលះបង់គំនិតយល់ខុសចេញ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តថាគត បានឃើញ​ច្បាស់នូវ​បុគ្គល​ពួកមួយ ក្នុងលោកនេះ សូម្បីជាអ្នកមាន​សង្ឃាដិ​ហើយ តែនៅមានអភិជ្ឈា​ច្រើន មានចិត្តប្រកបដោយព្យាបាទ មានសេចក្តីក្រោធ មានការចងគំនុំ មានសេចក្តីលុបគុណគេ មានសេចក្តី​លើកខ្លួន មានសេចក្តីច្រណែន មានសេចក្តី​កំណាញ់ មានសេចក្តីអួតអាង មានសេចក្តីលាក់ពុត មានសេចក្តី​ប្រាថ្នា​លាមក មានគំនិតយល់ខុសនៅឡើយ ព្រោះហេតុណា ហេតុនោះ បានជាតថាគត មិនទាន់ហៅ​នូវភាពនៃបុគ្គល​មានសង្ឃាដិ ថាជាសមណៈ ដោយគ្រាន់តែ​ទ្រទ្រង់សង្ឃាដិ​ប៉ុណ្ណោះទេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គលមិនមានសំពត់។បេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គល​សៅហ្មង​ដោយធូលី និងក្អែល… ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គលចុះត្រាំទឹក… ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គលអាស្រ័យនៅក្បែរគល់ឈើ… ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គលអាស្រ័យនៅក្នុងទីវាល… ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គលប្រកាន់ការអប់កាយ… ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គលបរិភោគភត្ត១ដង ១កាល… ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គល​រៀនមន្ត… ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ បើបុគ្គលទុកផ្នួងសក់មែន តែនៅមានអភិជ្ឈាច្រើន ដោយអាងថា ទុកផ្នួងសក់ប៉ុណ្ណោះ បុគ្គលនោះ ត្រូវលះ​អភិជ្ឈាចេញ មានចិត្ត​ប្រកប​ដោយ​ព្យាបាទ ត្រូវលះព្យាបាទចេញ មានសេចក្តីក្រោធ ត្រូវលះបង់សេចក្តីក្រោធចេញ មានការចងគំនុំ ត្រូវលះបង់ការចងគំនុំចេញ មានសេចក្តីលុបគុណគេ ត្រូវលះបង់​សេចក្តីលុបគុណគេចេញ មានសេចក្តីលើកខ្លួន ត្រូវលះបង់សេចក្តីលើកខ្លួនចេញ មាន​សេចក្តីច្រណែន ត្រូវលះបង់សេចក្តីច្រណែនចេញ មានសេចក្តីកំណាញ់ ត្រូវលះបង់​សេចក្តីកំណាញ់ចេញ មានសេចក្តីអួតអាង ត្រូវលះបង់អំនួតចេញ មានសេចក្តីលាក់ពុត ត្រូវលះបង់សេចក្តីលាក់ពុតចេញ មានសេចក្តីប្រាថ្នាលាមក ត្រូវលះបង់សេចក្តី​ប្រាថ្នាលាមកចេញ មានគំនិតយល់ខុស ត្រូវលះបង់គំនិតយល់ខុសចេញ មិត្តអាមាត្យ​ញាតិសាលោហិត គប្បីធ្វើបុគ្គលដែលទុកផ្នួងសក់នោះ ឲ្យជាអ្នកទុកផ្នួងសក់ ក្នុងថ្ងៃ​នោះឯង ហើយពន្យល់នូវភាពនៃ​បុគ្គល​អ្នកទ្រទ្រង់ផ្នួងសក់ថា នែលោក​មានមុខស្រស់​បស់ លោកចូរមកនេះ លោកចូរជាអ្នកទុកផ្នួងសក់ចុះ កាលបើលោកទុកផ្នួងសក់ហើយ តែនៅមានអភិជ្ឈាច្រើន ដោយអាងថា ទុកផ្នួងសក់នោះប៉ុណ្ណោះ លោកគួរ​លះបង់​អភិជ្ឈាចេញ មានចិត្តប្រកបដោយព្យាបាទ គួរលះបង់​ព្យាបាទចេញ មានសេចក្តីក្រោធ គួរលះបង់សេចក្តីក្រោធចេញ មានការចងគំនុំ គួរលះបង់​ការចងគំនុំចេញ មានសេចក្តី​លុបគុណគេ គួរលះបង់សេចក្តីលុបគុណគេចេញ មានសេចក្តីលើកខ្លួន គួរលះបង់​សេចក្តី​លើកខ្លួនចេញ មានសេចក្តីច្រណែន គួរលះបង់សេចក្តីច្រណែន​ចេញ មាន​សេចក្តីកំណាញ់ គួរលះបង់សេចក្តីកំណាញ់ចេញ មានសេចក្តីអួតអាង គួរលះ​បង់​អំនួតចេញ មានសេចក្តីលាក់ពុត គួរលះបង់​សេចក្តី​លាក់​ពុត​ចេញ មានសេចក្តី​ប្រាថ្នា​លាមក គួរលះបង់សេចក្តីប្រាថ្នាលាមកចេញ មានគំនិត​យល់ខុស គួរលះបង់​គំនិត​យល់​ខុសចេញ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគត ឃើញ​ច្បាស់នូវ​បុគ្គល​ពួកមួយ ក្នុងលោកនេះ សូម្បីទុកផ្នួងសក់ តែនៅមានអភិជ្ឈា​ច្រើន មានចិត្តប្រកបដោយព្យាបាទ មាន​សេចក្តី​ក្រោធ មានការចងគំនុំ មានសេចក្តីលុបគុណគេ មានសេចក្តី​លើកខ្លួន មាន​សេចក្តី​ច្រណែន មានសេចក្តី​កំណាញ់ មានសេចក្តីអួតអាង មានសេចក្តីលាក់ពុត មានសេចក្តី​ប្រាថ្នាលាមក មានគំនិតយល់ខុសនៅឡើយ ព្រោះហេតុណា ហេតុនោះ បានជាតថាគត មិនហៅ​បុគ្គល ដែលទុកផ្នួងសក់ ថាជាសមណៈ ដោយត្រឹមតែ​ទុកផ្នួងសក់ប៉ុណ្ណោះទេ។

[១២២] ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុជាអ្នកប្រតិបត្តិនូវបដិបទា ដ៏សមគួរដល់​សមណៈ តើដូចម្តេច។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុណាមួយ មានអភិជ្ឈាច្រើន ជាអ្នកលះបង់​អភិជ្ឈា​ចេញ មានចិត្ត​ប្រកប​ដោយ​ព្យាបាទ ជាអ្នកលះបង់ព្យាបាទចេញ មានសេចក្តីក្រោធ ជាអ្នកលះបង់សេចក្តីក្រោធចេញ មានការចងគំនុំ ជាអ្នកលះបង់ការចងគំនុំចេញ មានសេចក្តីលុបគុណគេ ជាអ្នកលះបង់​សេចក្តីលុបគុណគេចេញ មានសេចក្តីលើកខ្លួន ជាអ្នកលះបង់សេចក្តីលើកខ្លួនចេញ មាន​សេចក្តីច្រណែន ជាអ្នកលះបង់​សេចក្តី​ច្រណែន​ចេញ មានសេចក្តីកំណាញ់ ជាអ្នកលះបង់​សេចក្តីកំណាញ់ចេញ មានសេចក្តីអួតអាង ជាអ្នកលះបង់អំនួតចេញ មានសេចក្តីលាក់ពុត ជាអ្នកលះបង់សេចក្តីលាក់ពុតចេញ មានសេចក្តីប្រាថ្នាលាមក ជាអ្នកលះបង់សេចក្តី​ប្រាថ្នាលាមកចេញ មានគំនិតយល់ខុស ជាអ្នកលះបង់គំនិតយល់ខុសចេញ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ការលះបង់នូវមន្ទិលរបស់សមណៈ នូវទោសរបស់សមណៈ នូវធម៌​ជាគ្រឿង​អម្ចត់របស់សមណៈ ដែលជាហេតុ​ញុំាងសមណៈ ឲ្យកើតក្នុងអបាយ ទាំងជា​បច្ច័យឲ្យទទួលនូវវិបាកជាទុក្ខ ក្នុងទុគ្គតិភូមិទាំងនេះចេញហើយ ទើបតថាគត ហៅថា ជាអ្នកប្រតិបត្តិនូវ​បដិបទា ដ៏សមគួរ​ដល់សមណៈមែន។ ភិក្ខុនោះ ឃើញច្បាស់នូវខ្លួនថាបរិសុទ្ធ ឃើញច្បាស់នូវខ្លួនថា រួចហើយចាកពួកអកុសលធម៌ ដ៏​លាមកទាំងអស់នេះ។ កាលបើភិក្ខុនោះឃើញច្បាស់នូវខ្លួនថាបរិសុទ្ធ ឃើញច្បាស់​នូវ​ខ្លួន​ថា រួចចាកពួកអកុសលធម៌ ដ៏​លាមកទាំងអស់នេះហើយ បាមោជ្ជៈ គឺសេចក្តី​ត្រេកអរទន់ ក៏កើតឡើង កាលបើភិក្ខុមានបាមោជ្ជៈហើយ បីតិក៏កើតឡើង កាលបើភិក្ខុមានចិត្តប្រកប​ដោយ​បីតិហើយ កាយក៏ស្ងប់ស្ងាត់ កាលបើភិក្ខុមានកាយស្ងប់ស្ងាត់ហើយ រមែងទទួលនូវ​សុខ ភិក្ខុដែលមានចិត្តទទួល​សុខហើយ ចិត្តក៏នឹងធឹងល្អ។ ភិក្ខុនោះ មានចិត្តប្រកបដោយ​មេត្តា ផ្សាយទៅកាន់ទិសទី១ ទិសទី២ ក៏ដូចគ្នា ទិសទី៣ ក៏ដូចគ្នា ទិសទី៤ក៏ដូចគ្នា ទាំងទិសខាង​លើ និងទិសខាងក្រោម ទិសទទឹង គឺទិសជុំវិញ ក៏ដូចគ្នា ទាំងមានចិត្ត​ប្រកបដោយ​មេត្តា​ដ៏ធំទូលាយ គឺយកសត្វជាអនេក មកជាអារម្មណ៍ ជាចិត្តប្រកបដោយ​មហគ្គតភូមិ ឥត​មានប្រមាណ គឺបានចំរើនហើយ ជាចិត្ត​មិនមានពៀរ គឺមិនមានទោស មិនមានព្យាបាទ គឺមិនមានទុក្ខ ផ្សាយទៅកាន់សត្វលោកទាំងអស់ ព្រោះយកខ្លួន​ប្រៀប​នឹងសត្វទាំងអស់​គ្រប់ទិស។ ភិក្ខុមានចិត្តប្រកបដោយករុណា… មានចិត្តប្រកបដោយ​មុទិតា… មានចិត្តប្រកបដោយឧបេក្ខា… ផ្សាយទៅកាន់ទិសទី១ ទិសទី២ ក៏ដូចគ្នា ទិសទី៣ ក៏ដូច​គ្នា ទិសទី៤ក៏ដូចគ្នា ទាំងទិសខាង​លើ ទិសខាងក្រោម ទិសទទឹង គឺទិស​ជុំវិញ ក៏ដូចគ្នា ទាំងមានចិត្តប្រកបដោយ​ឧបេក្ខា ​ដ៏ធំទូលាយ ប្រកបក្នុង មហគ្គតភូមិ ឥត​មានប្រមាណ ជាចិត្ត​មិនមានពៀរ មិនមានព្យាបាទ ផ្សាយទៅកាន់សត្វលោកទាំងអស់ ព្រោះយកខ្លួន​ប្រៀបនឹងសត្វទាំងអស់​គ្រប់ទិស។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ដូចជា​ស្រះបោក្ខរណី ដែល​មានទឹកថ្លាឆ្វង់ មានទឹកឆ្ងាញ់ មានទឹកត្រជាក់ មានទឹកថ្លាស្អាត (មិនមានកករ) មាន​កំពង់​ល្អ គួរ​ជាទីរីករាយ។ ទោះបីបុរសមកអំពីទិសខាងកើត មានខ្លួន​ក្តៅក្រហាយ ជោកជាំ​ ដោយចំហាយកំដៅ មានកាយនឿយព្រួយ តក់ស្លុត ស្រេក។ បុរស​នោះ មកដល់​ស្រះ​បោក្ខរណីនោះហើយ ក៏បន្ទោបង់ នូវសេចក្តី​ស្រេកទឹក ទាំងបន្ទោបង់​នូវសេចក្តី​ក្តៅក្រហាយ ដោយចំហាយកំដៅចេញបាន។ ទោះបីបុរសមក​ពីទិស​ខាង​លិច… ទោះបី​បុរសមកពីទិសខាងជើង… ទោះបីបុរសមកពីទិស​ខាងត្បូង… ទោះបីបុរស​មក​អំពី​ទិស​ណាៗ មានខ្លួនក្តៅក្រហាយ ជោកជាំ​ដោយចំហាយកំដៅ មានកាយនឿយ​ព្រួយ តក់ស្លុត មានសេចក្តីស្រេក។ បុរសនោះ មកដល់​ស្រះ​បោក្ខរណីនោះហើយ ក៏បន្ទោបង់សេចក្តី​ស្រេកទឹក ទាំងបន្ទោបង់​ នូវសេចក្តី​ក្តៅក្រហាយ ដោយចំហាយ​កំដៅ​ចេញបាន យ៉ាង​ណាមិញ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ទោះបីបុគ្គលចេញចាកខត្តិយត្រកូល ចេញចាក​គេហស្ថាន ចូលទៅកាន់ផ្នួស ក៏យ៉ាងនោះដែរ។ ក៏បព្វជិតនោះ អាស្រ័យនូវធម៌​វិន័យ ដែល​តថាគត ត្រាស់សំដែងហើយ បានចំរើននូវមេត្តា ករុណា មុទិតា ឧបេក្ខា យ៉ាងនេះ តថាគត ហៅបព្វជិតនោះ ថាជាអ្នកប្រតិបត្តិនូវបដិបទា ដ៏សមគួរ​ដល់សមណៈ ដ៏ស្ងប់​រម្ងាប់ ប្រព្រឹត្តទៅក្នុងសន្តានមែន។ ទោះបីបុគ្គលចេញចាកព្រាហ្មណត្រកូល ទោះបីបុគ្គលចេញចាកវេស្សត្រកូល… ទោះបីបុគ្គលចេញចាកសុទ្ទត្រកូល… ទោះបីបុគ្គលចេញចាកត្រកូលណាៗ ចេញចាក​គេហស្ថានណាៗ ចូលទៅកាន់ផ្នួស។ ក៏បព្វជិតនោះ អាស្រ័យនូវធម៌​វិន័យ ដែល​តថាគត សំដែងហើយ បានចំរើននូវមេត្តា ករុណា មុទិតា ឧបេក្ខា យ៉ាងនេះ តថាគត ហៅបព្វជិតនោះ ថាជាអ្នកប្រតិបត្តិនូវបដិបទា ដ៏សមគួរ​ដល់សមណៈ ដ៏ស្ងប់​រម្ងាប់ ប្រព្រឹត្តទៅក្នុងសន្តានមែន។ ទោះបីបុគ្គល​ចេញ​ចាក​ខត្តិយត្រកូល ចេញចាក​គេហស្ថាន ចូលទៅកាន់ផ្នួស។ ក៏បព្វជិតនោះ ធ្វើឲ្យ​ជាក់ច្បាស់ បានសម្រេចនូវចេតោវិមុត្តិ បញ្ញាវិមុត្តិ ដែលមិនមានអាសវៈ ព្រោះអស់ទៅនៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ ដោយខ្លួនឯងក្នុងបច្ចុប្បន្ន ​តថាគត ហៅបព្វជិត​នោះថា ជាសមណៈ ព្រោះអស់​ទៅនៃអាសវៈទាំងឡាយ។ ទោះបីបុគ្គលចេញចាកព្រាហ្មណត្រកូល… ទោះបីបុគ្គលចេញចាកវេស្សត្រកូល… ទោះបីបុគ្គលចេញចាកសុទ្ទត្រកូល… ទោះបីបុគ្គលចេញចាកត្រកូលណាៗ ចេញចាក​គេហស្ថានណាៗ ចូលទៅកាន់ផ្នួស។ ក៏បព្វជិតនោះ ធ្វើឲ្យជាក់ច្បាស់ បានសម្រេចនូវចេតោវិមុត្តិ បញ្ញាវិមុត្តិ ដែល​មិន​មាន​អាសវៈ ព្រោះអស់ទៅនៃ​អាសវៈ​ទាំងឡាយ ដោយខ្លួនឯងក្នុងបច្ចុប្បន្ន ​តថាគត ហៅ​បព្វជិត​នោះថា ជាសមណៈ ព្រោះអស់​ទៅនៃអាសវៈទាំងឡាយ។ លុះ​ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់នូវភាសិត​នេះចប់ហើយ ភិក្ខុទាំងនោះ ក៏មានសេចក្តី​ពេញចិត្ត ត្រេកអរ​ហើយចំពោះភាសិត របស់ព្រះមានព្រះភាគ។