[៥១] ខ្ញុំបានស្តាប់មកយ៉ាងនេះ។ សម័យមួយ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់គង់ក្នុង​សាមគ្រាម ក្នុងដែនសក្កៈ។ សម័យនោះឯង និគណ្ឋនាដបុត្រ ទើបតែនឹងធ្វើមរណកាល ក្នុងដែនបាវា។ ព្រោះកាលកិរិយា នៃនិគណ្ឋនាដបុត្រនោះ ពួកនិគ្រន្ថ (ជាអន្តេវាសិក) ក៏​បែកបាក់គ្នាជាពីរពួក កើតប្រកួតប្រកាន់គ្នា ឈ្លោះទាស់ទែង ចាក់ដោតគ្នានិងគ្នា ដោយ​លំពែង គឺមាត់ថា អ្នកឯងមិនដឹងធម៌វិន័យនេះទេ យើងទើបដឹងធម៌វិន័យនេះ អ្នកឯង​នឹង​ដឹងធម៌វិន័យនេះ ដូចម្តេចបាន អ្នកឯងប្រតិបត្តិខុស យើងទើបប្រតិបត្តិត្រូវ ពាក្យរបស់​យើង ប្រកបដោយប្រយោជន៍ ពាក្យរបស់អ្នកឯង មិនប្រកបដោយប្រយោជន៍ទេ ពាក្យ​ដែលគួរនិយាយមុន អ្នកឯងបែរជានិយាយក្រោយ ពាក្យដែលគួរនិយាយក្រោយ អ្នកឯងបែរជានិយាយមុន អ្នកឯងសន្សំតែវត្តដែលខុសៗ បើអ្នកឯងលើកវាទៈឡើង គេ​រមែងតិះដៀលបាន បើអ្នកឯងអាច ចូរប្រព្រឹត្តឲ្យរួចចាកវាទៈចុះ។ ពួកនិគ្រន្ថទាំងនោះ ធ្វើ​នូវជម្លោះគ្នានឹងគ្នា។ សេចក្តីស្លាប់តែមួយនាក់ តែហាក់ដូចប្រព្រឹត្តទៅ ក្នុងពួកនិគ្រន្ថ ជាអន្តេវាសិក របស់និគណ្ឋនាដបុត្រ។ ពួកសាវ័ករបស់និគណ្ឋនាដបុត្រណា ជាគ្រហស្ថ ស្លៀកពាក់ស។ ពួកសាវ័កទាំងនោះ មានសភាពនឿយណាយ ប្រាសចាកសេចក្តីត្រេកអរ មានសភាព​រួញរា ក្នុងធម្មវិន័យ ដែលពួកនិគណ្ឋនាដបុត្រសំដែងខុស ប្រកាសខុស មិន​មែនជានិយ្យានិកធម៌ មិនមែនប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីស្ងប់រម្ងាប់ មិនមែនព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ​សំដែង ជាថូបៈបែកធ្លាយ មិនមែនជាទីពំនាក់ឡើយ។

[៥២] គ្រានោះ សមណុទ្ទេស ឈ្មោះចុន្ទៈ នៅចាំវស្សា ក្នុងដែនបាវា ចូលទៅរក​ព្រះអានន្ទមានអាយុ ដែលគង់នៅក្នុងសាមគ្រាម លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏អភិវាទ​ព្រះអានន្ទមានអាយុ រួចអង្គុយក្នុងទីសមគួរ។ លុះចុន្ទសមណុទ្ទេស អង្គុយក្នុងទីសមគួរ​ហើយ និយាយនឹងព្រះអានន្ទមានអាយុ ដូច្នេះថា បពិត្រលោកដ៏ចម្រើន និគណ្ឋនាដបុត្រ ទើបតែនឹងធ្វើមរណកាល ក្នុងដែនបាវា ព្រោះកាលកិរិយា របស់​និគណ្ឋនាដបុត្រនោះ ពួកនិគ្រន្ថ ក៏បែកបាក់គ្នាជាពីរពួក។បេ។ ជាថូបៈបែកធ្លាយ មិន​មែនជាទីពំនាក់ឡើយ។ កាលចុន្ទសមណុទ្ទេស និយាយយ៉ាងនេះហើយ ព្រះអានន្ទមានអាយុ និយាយនឹងចុន្ទសមណុទ្ទេស យ៉ាងនេះថា ម្នាលអាវុសោចុន្ទៈ ពាក្យនេះ ជាពាក្យមានមូល គួរនឹងទៅគាល់​ព្រះមានព្រះភាគណាស់ ម្នាលអាវុសោ​ចុន្ទៈ មក យើងនឹងចូលទៅគាល់ព្រះមានព្រះភាគ លុះចូលទៅដល់ហើយ នឹងក្រាបបង្គំទូល​សេចក្តីនេះ ចំពោះព្រះមានព្រះភាគ។ ចុន្ទសមណុទ្ទេស ក៏ទទួលពាក្យព្រះអានន្ទមាន​អាយុថា ព្រះករុណា លោកម្ចាស់។

[៥៣] លំដាប់នោះ ព្រះអានន្ទមានអាយុ និងចុន្ទសមណុទ្ទេស បានចូលទៅគាល់​ព្រះមានព្រះភាគ លុះចូលទៅដល់ហើយ ក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះមានព្រះភាគ ហើយ​អង្គុយក្នុងទីសមគួរ។ លុះព្រះអានន្ទមានអាយុ គង់ក្នុងទីសមគួរហើយ ក៏ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគ ដូច្នេះថា បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ចុន្ទសមណុទ្ទេសនេះឯង បាននិយាយ​យ៉ាងនេះថា បពិត្រលោកដ៏ចម្រើន និគណ្ឋនាដបុត្រ ទើបតែនឹងធ្វើមរណកាល ក្នុងដែនបាវា ព្រោះកាលកិរិយា របស់​និគណ្ឋនាដបុត្រនោះ ពួកនិគ្រន្ថ ក៏បែកបាក់គ្នា​ជាពីរពួក កើតទៅជាប្រកួតប្រកាន់ ឈ្លោះទាស់ទែង ចាក់ដោតគ្នានិងគ្នា ដោយលំពែង គឺមាត់ថា អ្នកឯងមិនដឹងធម៌វិន័យនេះទេ យើងទើបដឹងធម៌វិន័យនេះ។បេ។ ជាថូបៈ​បែក​ធ្លាយ មិន​មែនជាទីពំនាក់ឡើយ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គ មានសេចក្តី​ត្រិះរិះ យ៉ាងនេះថា អំណឹះឥតអំពីព្រះមានព្រះភាគទៅ សូមកុំឲ្យវិវាទ កើតឡើងក្នុងសង្ឃឡើយ ព្រោះថាវិវាទនោះ នឹងប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីមិនជាគុណ ដល់ជនច្រើន មិនជាសុខដល់ជន​ច្រើន មិនជាប្រយោជន៍ មិនជាសេចក្តីចម្រើន ដល់ជនច្រើន ជាទុក្ខដល់ទេវតា និងមនុស្ស​ទាំងឡាយ។

[៥៤] ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលអានន្ទ អ្នកយល់សេចក្តីនោះ ដូចម្តេច ធម៌ទាំងឡាយ ដែលតថាគត ត្រាស់ដឹងហើយ សំដែងហើយ ដល់អ្នកទាំងឡាយ ដូចជា​សតិប្បដ្ឋាន៤ សម្មប្បធាន៤ ឥទ្ធិបាទ៤ ឥន្ទ្រិយ៥ ពលៈ៥ ពោជ្ឈង្គ៧ មគ្គដ៏​ប្រសើរ ប្រកបដោយអង្គ៨ ម្នាលអានន្ទ អ្នកដែលឃើញភិក្ខុពីររូប មានវាទៈផ្សេងគ្នា ក្នុងធម៌​ទាំង​ឡាយនេះដែរឬ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ធម៌ទាំងឡាយ ដែលព្រះមានព្រះភាគ ត្រាស់​ដឹង​ហើយ សំដែងហើយ ដល់ខ្ញុំព្រះអង្គទាំងឡាយ ដូចជា សតិប្បដ្ឋាន៤ សម្មប្បធាន៤ ឥទ្ធិបាទ៤ ឥន្ទ្រិយ៥ ពលៈ៥ ពោជ្ឈង្គ៧ មគ្គដ៏​ប្រសើរ ប្រកបដោយអង្គ៨ ខ្ញុំព្រះអង្គ មិនដែលឃើញភិក្ខុពីររូប មានវាទៈផ្សេងគ្នា ក្នុងធម៌វិន័យនេះឡើយ បពិត្រព្រះអង្គ​ដ៏​ចំរើន មានតែពួកបុគ្គល ដែលជាអ្នកអែបអប នូវព្រះមានព្រះភាគទេ លុះអំណឹះឥត​អំពី​ព្រះមានព្រះភាគទៅ នឹងញុំាងវិវាទ ឲ្យកើតឡើង ក្នុងព្រះសង្ឃ ព្រោះអាជីវៈជាហេតុខ្លះ ព្រោះអធិប្បាតិមោក្ខជាហេតុខ្លះ វិវាទ​នោះ នឹងប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីមិនជាគុណ​ដល់ជនច្រើន មិនជាសុខដល់ជនច្រើន មិនជា​ប្រយោជន៍ មិនជាសេចក្តីចម្រើន ដល់ជនច្រើន ជាទុក្ខដល់ទេវតា និងមនុស្ស​ទាំងឡាយ។ ម្នាលអានន្ទ កាលវិវាទ​ណា​កើត​ឡើង ព្រោះអាស្រ័យអាជីវៈជាហេតុ ឬព្រោះអាស្រ័យអធិប្បាតិមោក្ខ ជាហេតុ វិវាទ​នោះ គ្រាន់តែជាការបន្តិចបន្តួចទេ ម្នាលអានន្ទ មួយទៀត កាលវិវាទណា កើតឡើងក្នុងសង្ឃ ព្រោះអាស្រ័យមគ្គ ឬព្រោះអាស្រ័យបដិបទា វិវាទ​នោះ នឹងប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីមិនជាគុណ ដល់ជនច្រើន មិនជាសុខ ដល់ជនច្រើន មិនជា​ប្រយោជន៍ មិនជាសេចក្តីចម្រើន ដល់ជនច្រើន ជាទុក្ខដល់ទេវតា និងមនុស្ស​ទាំងឡាយ។

[៥៥] ម្នាលអានន្ទ វិវាទមូលនេះ មាន៦ប្រការ វិវាទមូល ៦ប្រការដូចម្តេច ម្នាល​អានន្ទ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ ជាអ្នកច្រើនក្រោធ ជាអ្នកច្រើនចងពៀរ។ ម្នាល​អានន្ទ ភិក្ខុណា ជាអ្នកច្រើនក្រោធ ជាអ្នកច្រើនចងពៀរ ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថា មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះព្រះសាស្តាផង មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះព្រះធម៌ផង មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះព្រះសង្ឃផង មិនធ្វើឲ្យពេញលេញ ក្នុងសិក្ខាផង។ ម្នាល​អានន្ទ ភិក្ខុណា មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះព្រះសាស្តា ចំពោះព្រះធម៌… មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះព្រះសង្ឃផង មិនធ្វើឲ្យពេញលេញ ក្នុងសិក្ខាផង ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថា បង្កើតវិវាទក្នុងសង្ឃ។ វិវាទ (ដែលកើតក្នុងសង្ឃ) តែងប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដើម្បីមិនជាគុណ ដល់ជនច្រើន មិនជាសុខ ដល់ជនច្រើន មិនជា​ប្រយោជន៍ មិនជាសេចក្តីចម្រើន ដល់ជនច្រើន ជាទុក្ខដល់ពួកទេវតា និងមនុស្ស​។ ម្នាលអានន្ទ បើអ្នកទាំងឡាយ ពិចារណាឃើញវិវាទមូល មានសភាពយ៉ាងនេះ ឰដ៏​ខាងក្នុងក្តី ឰដ៏ខាងក្រៅក្តី ម្នាលអានន្ទ ក្នុងរឿងនោះ អ្នកទាំងឡាយ គួរព្យាយាមលះ​វិវាទមូល ដ៏លាមកនោះចេញ ម្នាលអានន្ទ បើអ្នកទាំងឡាយ ពិចារណាមិនឃើញ​វិវាទ​មូល មានសភាពយ៉ាងនេះ ឰដ៏​ខាងក្នុងក្តី ឰដ៏ខាងក្រៅក្តី ម្នាលអានន្ទ ក្នុងដំណើរនោះ អ្នកទាំងឡាយ គួរប្រតិបត្តិ ដើម្បីកុំឲ្យវិវាទមូល ដ៏លាមកនោះឯង ហូរហៀរតទៅទៀត ការលះ​បង់វិវាទមូល ដ៏លាមកនុ៎ះ រមែងមាន ដោយប្រការយ៉ាងនេះ ការមិនឲ្យវិវាទមូល ដ៏លាមក ហូរហៀរតទៅទៀត រមែងមាន ដោយប្រការយ៉ាងនេះ។

[៥៦] ម្នាលអានន្ទ មួយទៀត ភិក្ខុជាអ្នកច្រើនលុបគុណគេ ជាអ្នកច្រើន​លើកខ្លួន​… ជាអ្នកច្រើនច្រណែន ជាអ្នកកំណាញ់… ជាអ្នកអួតអាង ជាអ្នកមានមាយា… ជាអ្នកមាន​ប្រាថ្នាដ៏លាមក ជាអ្នកមានសេចក្តីឃើញខុស… ជាអ្នកប្រកាន់តាមសេចក្តីយល់ឃើញ​របស់​ខ្លួន ជាអ្នកស្ទាបអង្អែល (នូវសីល និងទិដ្ឋិ) ជាអ្នកប្រកាន់មាំ ជាអ្នកលះបង់​បាន​ដោយ​​កម្រ។ ម្នាលអានន្ទ ភិក្ខុណា ជាអ្នកប្រកាន់តាមសេចក្តីយល់ឃើញរបស់ខ្លួន ជាអ្នកស្ទាបអង្អែល ជាអ្នកប្រកាន់មាំ ជាអ្នកលះបង់បានដោយកម្រ ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថា មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះព្រះសាស្តាផង មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះ​ព្រះធម៌​ផង មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះព្រះសង្ឃផង ជាអ្នកមិនធ្វើឲ្យពេញលេញ ក្នុងសិក្ខា។ ម្នាល​អានន្ទ ភិក្ខុណា មិនគោរព មិន​កោតក្រែង ចំពោះព្រះសាស្តា ​ព្រះធម៌… ព្រះសង្ឃ… ជាអ្នកមិនធ្វើឲ្យពេញលេញ ក្នុងសិក្ខា ភិក្ខុនោះ ឈ្មោះថា បង្កើតវិវាទ​ក្នុងសង្ឃ។ វិវាទ (ដែលកើតឡើង) រមែងប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដើម្បីមិនជាគុណ ដល់ជនច្រើន មិនជាសុខ ដល់ជនច្រើន មិនជា​ប្រយោជន៍ មិនជាសេចក្តីចម្រើន ដល់ជនច្រើន ជាទុក្ខ​ដល់ពួកទេវតា និងមនុស្ស។ ម្នាលអានន្ទ បើអ្នកទាំងឡាយ ពិចារណាឃើញវិវាទមូល មានសភាពយ៉ាងនេះ ឰដ៏​ខាងក្នុងក្តី ឰដ៏ខាងក្រៅក្តី ម្នាលអានន្ទ ក្នុងដំណើរនោះ អ្នកទាំងឡាយ គួរព្យាយាម លះបង់​វិវាទមូល ដ៏លាមក​នោះ​ចេញ។ ម្នាលអានន្ទ បើអ្នកទាំងឡាយ ពិចារណាមិនឃើញ​វិវាទ​មូល មានសភាព​យ៉ាង​នេះ ឰដ៏​ខាងក្នុងក្តី ឰដ៏ខាងក្រៅក្តី ម្នាលអានន្ទ ក្នុងដំណើរនោះ អ្នកទាំងឡាយ គួរ​ប្រតិបត្តិ ដើម្បីកុំឲ្យវិវាទមូល ដ៏លាមកនោះឯង ហូរហៀរតទៅ ការលះ​បង់វិវាទ ដ៏លាមកនេះ រមែងមាន ដោយប្រការយ៉ាងនេះ ការមិនឲ្យវិវាទមូល ដ៏លាមកនេះ ហូរហៀរតទៅ រមែងមាន ដោយប្រការយ៉ាងនេះ។ ម្នាលអានន្ទ នេះឯង​វិវាទមូល ៦យ៉ាង។

[៥៧] ម្នាលអានន្ទ អធិករណ៍នេះមាន៤យ៉ាង អធិករណ៍៤យ៉ាង ដូចម្តេចខ្លះ​ អធិករណ៍​៤យ៉ាងគឺ វិវាទាធិករណ៍១ អនុវាទាធិករណ៍១ អាបត្តាធិករណ៍១ កិច្ចាធិករណ៍១ ម្នាលអានន្ទ នេះឯង ជាអធិករណ៍៤យ៉ាង។ ម្នាលអានន្ទ អធិករណសមថៈនេះ មាន៧​យ៉ាង គឺសម្មុខាវិន័យ១ សតិវិន័យ១ អមូឡ្ហវិន័យ១ បដិញ្ញាតករណៈ១ យេភុយ្យ​សិកា១ តស្សបាបិយសិកា១ តិណវត្ថារកៈ១ ដែលសង្ឃគប្បីឲ្យ ដើម្បីរម្ងាប់​អធិករណ៍ ដែល​កើតឡើងហើយ។

[៥៨] ម្នាលអានន្ទ ចុះសម្មុខាវិន័យ តើដូចម្តេច។ ម្នាលអានន្ទ ភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុង​សាសនានេះ ជជែក​គ្នាថា នេះជាធម៌ ឬថា នេះមិនមែនជាធម៌ ថា នេះជាវិន័យ ឬថា នេះមិនមែនជាវិន័យ។ ម្នាលអានន្ទ ភិក្ខុទាំងអស់នោះឯង គប្បីព្រមព្រៀងគ្នា ប្រជុំប្រៀបធៀប តាមបែបដែលជាធម៌ លុះប្រៀបធៀបតាមបែបដែលជាធម៌រួចហើយ គប្បី​រម្ងាប់អធិករណ៍នោះ ដោយវិធីដែលឲ្យរម្ងាប់តាមបែបដែលជាធម៌នោះ។ ម្នាលអានន្ទ សម្មុខាវិន័យ យ៉ាងនេះ​ឯង។ ការរម្ងាប់អធិករណ៍ពួកខ្លះ ក្នុងសាសនា​នេះ រមែងមានដោយ សម្មុខាវិន័យ យ៉ាងនេះឯង។

[៥៩] ម្នាលអានន្ទ ចុះយេភុយ្យសិកា តើដូចម្តេច។ ម្នាលអានន្ទ បើភិក្ខុទាំងនោះ មិនអាចរម្ងាប់អធិករណ៍នោះ ក្នុងអាវាសនោះបានទេ។ ម្នាលអានន្ទ ក្នុងអាវាសណា មានភិក្ខុច្រើន ភិក្ខុទាំងនោះ គប្បីទៅកាន់អាវាសនោះ។ ភិក្ខុទាំងអស់នោះ គួរ​មកប្រជុំ​គ្នា ក្នុងអាវាសនោះ លុះប្រជុំគ្នាហើយ គួរប្រៀបធៀបតាមបែប​ដែល​ជាធម៌ លុះប្រៀបធៀបតាមបែប ​ដែល​ជាធម៌ហើយ គប្បីរម្ងាប់អធិករណ៍នោះ ដោយវិធី​ដែលឲ្យ​រម្ងាប់ តាមបែបដែលជាធម៌នោះ។ ម្នាលអានន្ទ យេភុយ្យសិកា យ៉ាងនេះឯង។ ការរម្ងាប់​អធិករណ៍​ពួកខ្លះ ក្នុងសាសនា​នេះ រមែងមានដោយយេភុយ្យសិកា យ៉ាងនេះឯង។

[៦០] ម្នាលអានន្ទ ចុះសតិវិន័យ តើដូចម្តេច។ ម្នាលអានន្ទ ក្នុង​សាសនានេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ ចោទភិក្ខុដោយគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិបារាជិកក្តី អាបត្តិរង¹⁾ បារាជិកក្តី ថា លោកមានអាយុ រលឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺ​អាបត្តិបារាជិកក្តី អាបត្តិរងបារាជិកក្តី ដែលលោកត្រូវហើយ ឃើញឬទេ។ ភិក្ខុនោះ និយាយ​យ៉ាងនេះថា ម្នាលអាវុសោ ខ្ញុំរលឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាព​យ៉ាងនេះ គឺ​អាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិរងបារាជិកក្តី ដែលខ្ញុំត្រូវហើយ មិនឃើញទេ។ ម្នាលអានន្ទ យ៉ាងនេះ សង្ឃគប្បីឲ្យសតិវិន័យ ដល់ភិក្ខុនោះ។ ម្នាលអានន្ទ សតិវិន័យ យ៉ាងនេះឯង។ ការរម្ងាប់​អធិករណ៍​ពួកខ្លះ ក្នុងសាសនា​នេះ រមែងមាន ដោយសតិវិន័យ យ៉ាងនេះឯង។

[៦១] ម្នាលអានន្ទ ចុះអមូឡ្ហវិន័យ តើដូចម្តេច។ ម្នាលអានន្ទ ក្នុង​សាសនានេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ ចោទភិក្ខុដោយគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិបារាជិកក្តី អាបត្តិរងបារាជិកក្តីថា លោកមានអាយុ រលឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺ​អាបត្តិបារាជិកក្តី អាបត្តិរងបារាជិកក្តី ដែលលោកត្រូវហើយ ឃើញឬទេ។ ភិក្ខុនោះ និយាយ​យ៉ាងនេះថា ម្នាលអាវុសោ ខ្ញុំរលឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាព​យ៉ាងនេះ គឺ​អាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិរងបារាជិកក្តី ដែលខ្ញុំត្រូវហើយ មិនឃើញទេ។ ភិក្ខុនោះ ញុំាង​ភិក្ខុនេះ ដែលកំពុងបណ្តោះបណ្តៃ មិនឲ្យ​បណ្តោះបណ្តៃបានថា លោកដ៏មានអាយុ ណ្ហើយ លោកចូរ​ទទួលដឹងដោយស្រួលចុះ បើលោករលឹកឃើញ នូវគរុកាបត្តិ មានសភាព​យ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិបារាជិកក្តី អាបត្តិរងបារាជិកក្តី ដែលលោកត្រូវហើយ។ ភិក្ខុនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ម្នាលអាវុសោ ខ្ញុំជាមនុស្សឆ្កួត មានចិត្តវិបល្លាស ប្រែប្រួល កាលដែល​ខ្ញុំឆ្កួត មានចិត្តវិបល្លាស ប្រែប្រួលនោះ បានប្រព្រឹត្តអនាចារ បានពោល បាន​ព្យាយាមល្មើស នូវកិច្ច​ដែល​មិនមែនជារបស់សមណៈជាច្រើន ខ្ញុំរលឹកមិនឃើញ​អំពើ​នោះ​ទេ អំពើនុ៎ះ ខ្ញុំបានធ្វើដោយសេចក្តីវង្វេង។ ម្នាលអានន្ទ យ៉ាងនេះឯង សង្ឃគប្បី​ឲ្យ​អមូឡ្ហវិន័យ ដល់ភិក្ខុនោះ។ ម្នាលអានន្ទ អមូឡ្ហវិន័យ យ៉ាងនេះឯង។ ការរម្ងាប់​អធិករណ៍​ពួកខ្លះ ក្នុងសាសនា​នេះ រមែងមាន ដោយអមូឡ្ហវិន័យ យ៉ាងនេះឯង។

[៦២] ម្នាលអានន្ទ ចុះបដិញ្ញាតករណៈ តើដូចម្តេច។ ម្នាលអានន្ទ ភិក្ខុ​ក្នុង​សាសនានេះ ត្រូវគេចោទក្តី មិនត្រូវគេចោទក្តី តែង​រលឹក តែងបើក តែងធ្វើឲ្យ​រាក់ នូវ​អាបត្តិ។ ម្នាលអានន្ទ ភិក្ខុនោះ គួរចូលមករកភិក្ខុចាស់ជាងខ្លួន ហើយធ្វើចីពរ ឆៀង​ស្មាម្ខាង ថ្វាយបង្គំបាទា អង្គុយច្រហោង ផ្គងអញ្ជលីរួច គួរពោលយ៉ាងនេះថា បពិត្រ​លោកដ៏ចំរើន ខ្ញុំត្រូវអាបត្តិឈ្មោះនេះ ខ្ញុំសូមសំដែង​នូវអាបត្តិនោះ។ ភិក្ខុចាស់នោះ ពោល​យ៉ាងនេះថា លោកឃើញឬ។ ភិក្ខុខ្ចីឆ្លើយថា ខ្ញុំឃើញ។ ភិក្ខុចាស់ពោលថា លោកត្រូវ​សង្រួម​តទៅ។ ភិក្ខុខ្ចីឆ្លើយថា ខ្ញុំនឹងសង្រួម។ ម្នាលអានន្ទ បដិញ្ញាតករណៈ យ៉ាង​នេះឯង។ ការរម្ងាប់​អធិករណ៍​ពួកខ្លះ ក្នុងសាសនា​នេះ រមែងមាន ដោយបដិញ្ញាតករណៈ យ៉ាងនេះឯង។

[៦៣] ម្នាលអានន្ទ ចុះតស្សបាបិយសិកា តើដូចម្តេច។ ម្នាលអានន្ទ ក្នុង​សាសនា​នេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ ចោទភិក្ខុដោយគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិបារាជិកក្តី អាបត្តិរងបារាជិកក្តីថា លោកដ៏មានអាយុ ចូររលឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺ​អាបត្តិបារាជិកក្តី អាបត្តិរងបារាជិកក្តី ដែលលោកត្រូវហើយ។ ភិក្ខុនោះ និយាយ​យ៉ាងនេះ​ថា ម្នាលអាវុសោ ខ្ញុំនឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាព​យ៉ាងនេះ គឺ​អាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិ​រង​បារាជិកក្តី ដែលខ្ញុំត្រូវហើយ មិនឃើញទេ។ ភិក្ខុនោះ ញុំាងភិក្ខុនេះ ដែលកំពុង​បណ្តោះ​បណ្តៃ មិនឲ្យបណ្តោះបណ្តៃបានថា ម្នាលលោកដ៏មានអាយុ ណ្ហើយ លោកចូរ​ទទួល​ដឹងដោយស្រួលចុះ បើលោករលឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិបារាជិក​ក្តី អាបត្តិរង​បារាជិកក្តី ដែលលោកត្រូវហើយបាន។ ភិក្ខុនោះ និយាយ​យ៉ាងនេះថា ម្នាល​អាវុសោ ខ្ញុំរលឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិបារាជិកក្តី អាបត្តិរង​បារាជិក​ក្តី ដែលខ្ញុំ​ត្រូវហើយ មិនឃើញទេ ម្នាលអាវុសោ តែខ្ញុំ​រលឹកឃើញខ្លះ នូវអាបត្តិ​តិចតួច មានសភាពយ៉ាងនេះ ដែលខ្ញុំ​ត្រូវហើយ។ ភិក្ខុនោះ ញុំាង​ភិក្ខុនេះ ដែលកំពុងបណ្តោះ​បណ្តៃ មិនឲ្យ​បណ្តោះបណ្តៃបានថា ម្នាលលោកមានអាយុ ណ្ហើយ លោកចូរ​ទទួលដឹង ដោយស្រួលចុះ បើលោក​រលឹកនូវគរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិរង​បារាជិកក្តី ដែលលោកត្រូវហើយបាន។ ភិក្ខុនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ម្នាល​អាវុសោ អម្បាលខ្ញុំ ត្រូវអាបត្តិ​បន្តិចបន្តួច​ប៉ុណ្ណេះ ដែលលោក​មិនសួរសោះ ក៏គង់តែ​ទទួល​ដឹងបាន ចំណង់​បើខ្ញុំ​ត្រូវគរុកាបត្តិ មានសភាព​យ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិរង​បារាជិកក្តី ដែលលោកសួរហើយ នឹងមិនទទួលដឹងដូចម្តេចបាន។ ភិក្ខុអ្នកចោទ​នោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ម្នាល​អាវុសោ អម្បាលលោក ត្រូវអាបត្តិ​បន្តិចបន្តួច​ប៉ុណ្ណេះ ដែលខ្ញុំ​មិនសួរ ក៏នឹងមិន​ទទួល​ដឹង ចំណង់​បើលោក ​ត្រូវគរុកាបត្តិ មានសភាព​យ៉ាងនេះ គឺ អាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិរង​បារាជិកក្តី ដែលខ្ញុំមិនសួរ នឹងទទួលដឹងដូចម្តេចបាន ម្នាលលោកមានអាយុ ណ្ហើយ លោកចូរទទួលដឹង ដោយស្រួលចុះ បើលោក​រលឹកនូវ​គរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិរង​បារាជិកក្តី ដែលលោកត្រូវហើយបាន។ ភិក្ខុនោះ និយាយយ៉ាងនេះថា ម្នាល​អាវុសោ ខ្ញុំរលឹក​ឃើញ នូវ​គរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺអាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិរង​បារាជិកក្តី ដែលខ្ញុំត្រូវហើយ ពាក្យនេះ ខ្ញុំនិយាយលេងទេ ពាក្យនេះ ខ្ញុំ​និយាយក្លែងទេ ខ្ញុំ​រលឹកនូវ​គរុកាបត្តិ មានសភាពយ៉ាងនេះ គឺ អាបត្តិ​បារាជិកក្តី អាបត្តិរង​បារាជិកក្តី ដែលខ្ញុំត្រូវហើយ មិនឃើញឡើយ។ ម្នាល​អានន្ទ តស្សបាបិយសិកា យ៉ាងនេះឯង។ ការរម្ងាប់​អធិករណ៍​ពួកខ្លះ ក្នុងសាសនា​នេះ រមែងមាន ដោយតស្សបាបិយសិកា យ៉ាងនេះឯង។

[៦៤] ម្នាលអានន្ទ ចុះតិណវត្ថារកៈ តើដូចម្តេច។ ម្នាលអានន្ទ ក្នុង​សាសនា​នេះ ភិក្ខុទាំងឡាយ នាំគ្នាបង្កហេតុ ឈ្លោះទាស់ទែងគ្នា ហើយបានប្រព្រឹត្ត​អនាចារ បានពោល បានព្យាយាមល្មើស នូវកិច្ចមិនមែន​ជារបស់សមណៈជាច្រើន ម្នាលអានន្ទ ភិក្ខុទាំង​អស់​នោះឯង គប្បីព្រមព្រៀងប្រជុំគ្នា លុះប្រជុំគ្នាហើយ ភិក្ខុ១រូប ដែលជាអ្នកឈ្លាស ជាងភិក្ខុ​ដែលជាបក្ខពួកជាមួយគ្នា គប្បី​ក្រោកអំពីអាសនៈ ធ្វើចីវរឆៀងស្មាម្ខាង ប្រណម្យអញ្ជលី ផ្តៀងសង្ឃថា បពិត្រព្រះសង្ឃដ៏ចម្រើន សូមសង្ឃស្តាប់ខ្ញុំ យើងខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ក្នុងទីនេះ នាំ​គ្នាបង្កហេតុ ឈ្មោះទាស់ទែងគ្នា ហើយបានប្រព្រឹត្តអនាចារ បានពោល បានព្យាយាម​ល្មើស នូវកិច្ចមិនមែន​ជារបស់សមណៈជាច្រើន បើកម្មមានកាលដ៏សមគួរ ដល់សង្ឃហើយ ខ្ញុំសូមសំដែងអាបត្តិ របស់លោក​មានអាយុទាំងនេះផង អាបត្តិរបស់​ខ្លួនខ្ញុំផង ដោយតិណវត្ថារកៈ ក្នុងកណ្តាលជំនុំសង្ឃ ជំនួសលោកមានអាយុទាំងឡាយ​នេះផង ដើម្បីខ្លួនខ្ញុំផង វៀរលែងតែ​អាបត្តិ ដែលមានទោសធ្ងន់ និងអាបត្តិដែល​ជាគិហិប្បដិសំយុត្ត។ លំដាប់នោះ ភិក្ខុ១រូប ជាអ្នកឈ្លាសជាងភិក្ខុទាំងឡាយ ដែលជាបក្ខ​ពួកជាមួយគ្នាដទៃទៀត គប្បី​ក្រោកអំពីអាសនៈ ធ្វើចីវរឆៀងស្មាម្ខាង ប្រណម្យអញ្ជលី ផ្តៀងសង្ឃថា បពិត្រព្រះសង្ឃដ៏ចម្រើន សូមសង្ឃស្តាប់ខ្ញុំ យើងខ្ញុំ​ទាំងឡាយ ក្នុងទីនេះ នាំ​គ្នាបង្កហេតុ ឈ្មោះទាស់ទែងគ្នា បានប្រព្រឹត្តអនាចារ បានពោល បានព្យាយាម​ល្មើស នូវកិច្ចមិនមែន​ជារបស់សមណៈជាច្រើន បើកម្មមានកាលដ៏សមគួរ ដល់សង្ឃហើយ ខ្ញុំសូមសំដែងអាបត្តិ របស់លោក​មានអាយុទាំងឡាយនេះផង អាបត្តិរបស់​ខ្ញុំផង ដោយតិណវត្ថារកៈ ក្នុងកណ្តាលជំនុំសង្ឃ ជំនួសលោកមានអាយុទាំងឡាយ​នេះផង ដើម្បីខ្លួនខ្ញុំផង វៀរលែងតែ​អាបត្តិ ដែលមានទោសធ្ងន់ និងអាបត្តិដែល​ជា​គិហិប្បដិសំយុត្ត។ ម្នាលអានន្ទ តិណវត្ថារកៈ យ៉ាងនេះឯង។ ការរម្ងាប់​អធិករណ៍​ពួកខ្លះ ក្នុងសាសនា​នេះ រមែងមាន ដោយតិណវត្ថារកៈ យ៉ាងនេះឯង។

[៦៥] ម្នាលអានន្ទ ធម៌៦ប្រការនេះ ជា សារាណីយធម៌ (ធម៌នាំឲ្យរលឹករកគ្នា) ជាធម៌ធ្វើសេចក្តី​ស្រឡាញ់គ្នា ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីគោរពគ្នា ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តី​សង្គ្រោះ​គ្នា ដើម្បីមិនទាស់ទែងគ្នា ដើម្បីព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បីសេចក្តីស្ងប់ស្ងាត់ ធម៌៦ប្រការ តើដូច​ម្តេចខ្លះ ម្នាលអានន្ទ ភិក្ខុក្នុងសាសនានេះ បានតាំងកាយកម្ម ប្រកបដោយមេត្តា ក្នុងពួក​សព្រហ្មចារីបុគ្គល ទាំងក្នុងទីចំពោះមុខ ទាំងក្នុងទីកំបាំងមុខនេះឯង ឈ្មោះថា សារាណីយធម៌ ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីស្រឡាញ់គ្នា ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីគោរពគ្នា ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សេចក្តីសង្គ្រោះគ្នា ដើម្បី​មិនទាស់ទែងគ្នា ដើម្បីព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បី​សេចក្តី​ស្ងប់​ស្ងាត់១។ ម្នាលអានន្ទ មួយទៀត ភិក្ខុបានតាំងវចីកម្ម ប្រកបដោយមេត្តា។បេ។ ប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដើម្បីសេចក្តីស្ងប់រម្ងាប់១។ ម្នាលអានន្ទ មួយទៀត ភិក្ខុបានតាំងមនោកម្ម ប្រកប​ដោយ​មេត្តា ក្នុងពួក​សព្រហ្មចារីបុគ្គល ទាំងក្នុងទីចំពោះមុខ ទាំងក្នុងទីកំបាំងមុខ នេះឯង ឈ្មោះថា សារាណីយធម៌ ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីស្រឡាញ់គ្នា ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីគោរពគ្នា ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សេចក្តីសង្គ្រោះគ្នា ដើម្បី​មិនទាស់ទែងគ្នា ដើម្បីព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បី​សេចក្តី​ស្ងប់​ស្ងាត់១។ ម្នាលអានន្ទ មួយទៀត លាភទាំងឡាយណា ដែលប្រកបដោយធម៌ បានមកដោយធម៌ ដោយហោចទៅ សូម្បី​ត្រឹមតែអាហារបិណ្ឌបាត ភិក្ខុ​មិនជាអ្នក​ហួងហែង បរិភោគលាភ មានសភាពដូច្នោះឡើយ ជាអ្នកបរិភោគសាធារណ៍ (ជាមួយ) នឹងសព្រហ្មចារីបុគ្គល អ្នកមានសីលទាំងឡាយ នេះឯង ឈ្មោះថា សារាណីយធម៌ ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីស្រឡាញ់គ្នា ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីគោរពគ្នា ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សេចក្តី​សង្គ្រោះ​គ្នា ដើម្បី​មិនទាស់ទែងគ្នា ដើម្បីព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បី​សេចក្តី​ស្ងប់​ស្ងាត់១។ ម្នាលអានន្ទ មួយទៀត សីលទាំងឡាយណា ដែល​មិនដាច់ មិនធ្លុះ មិនពពាល មិនពព្រុះ ជាសីលដែលអ្នកប្រាជ្ញតែងសរសើរ ជាសីល​ដែលតណ្ហា និងទិដ្ឋិមិនបាន​ប៉ះពាល់ ជាសីលប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសមាធិ ភិក្ខុជាអ្នកមានសីលស្មើគ្នា ក្នុងសីលទាំងឡាយ មានសភាពដូច្នោះ (ជាមួយ) នឹងសព្រហ្មចារីបុគ្គល ទាំងក្នុងទីចំពោះមុខ ទាំងក្នុង​ទីកំបាំងមុខ នេះឯង ឈ្មោះថា សារាណីយធម៌ ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីស្រឡាញ់គ្នា ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីគោរពគ្នា ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សេចក្តីសង្គ្រោះគ្នា ដើម្បី​មិនទាស់ទែងគ្នា ដើម្បីព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បី​សេចក្តី​ស្ងប់​ស្ងាត់១។ ម្នាលអានន្ទ មួយវិញទៀត ទិដ្ឋិណា​ដ៏ប្រសើរ ជាទិដ្ឋិនាំសត្វចេញចាកវដ្តៈ តែងដឹកនាំបុគ្គល​អ្នកធ្វើតាមនោះ ឲ្យអស់កង​ទុក្ខ ដោយប្រពៃ ភិក្ខុប្រកបដោយ​សេចក្តីយល់ឃើញស្មើគ្នា ដោយទិដ្ឋិ​ មានសភាពដូច្នោះ (ជាមួយ) នឹងសព្រហ្មចារីបុគ្គល ទាំងក្នុងទីចំពោះមុខ ទាំងក្នុង​ទីកំបាំងមុខ នេះឯង ឈ្មោះថា សារាណីយធម៌ ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីស្រឡាញ់គ្នា ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីគោរពគ្នា ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សេចក្តីសង្គ្រោះគ្នា ដើម្បី​មិនទាស់ទែងគ្នា ដើម្បីព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បី​សេចក្តី​ស្ងប់​ស្ងាត់១។ ម្នាលអានន្ទ សារាណីយធម៌៦ប្រការនេះឯង ជាធម៌ធ្វើ​សេចក្តី​ស្រឡាញ់​គ្នា ជាធម៌ធ្វើសេចក្តីគោរពគ្នា ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សេចក្តីសង្គ្រោះគ្នា ដើម្បី​មិនទាស់ទែងគ្នា ដើម្បីព្រមព្រៀងគ្នា ដើម្បី​សេចក្តី​ស្ងប់​ស្ងាត់១។

[៦៦] ម្នាលអានន្ទ បើអ្នកទាំងឡាយ បានប្រព្រឹត្ត​ សមាទាន នូវ​សារាណីយធម៌​ទាំង​៦ប្រការនេះ ដោយប្រពៃហើយ ម្នាលអានន្ទ តើអ្នកទាំងឡាយ មិនដែល​ជួប​គន្លង​ពាក្យ ជាពាក្យតូច ឬពាក្យថ្លោស ដែលគួរឲ្យអ្នកទាំងឡាយ អត់សង្កត់​មិនបាន ដែរឬទេ។ បពិត្រព្រះអង្គដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គទាំងឡាយ មិនដែលជួបពាក្យនុ៎ះទេ។ ម្នាលអានន្ទ ព្រោះ​ហេតុនោះ អ្នកទាំងឡាយ គួរតែប្រព្រឹត្តសមាទាន នូវសារាណីយធម៌ទាំង៦ប្រការនេះ ដោយ​ប្រពៃចុះ ព្រោះថា ការប្រព្រឹត្ត សមាទាននូវសារាណីយធម៌ របស់អ្នក​ទាំងឡាយ​នោះ នឹងមានប្រយោជន៍ មានសេចក្តីសុខ អស់កាលជាអង្វែង។ លុះព្រះមានព្រះភាគ សំដែងព្រះសូត្រនេះចប់ហើយ ព្រះអានន្ទមានអាយុ ក៏មានចិត្តត្រេកអរ រីករាយហើយ ចំពោះភាសិត របស់ព្រះមានព្រះភាគ។