ទេវតា​មួយ​ជួយ​​ភិក្ខុ​ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​វង្វេង​ក្នុង​សេចក្តី​​ត្រេកអរក្នុង​កាម។

ទេវតា​មួយ​ជួយ​​ភិក្ខុ​ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​​ដេក​ខ្ជិលក្នុង​ព្រៃ។

ទេវៈ​ដាស់​តឿន​ព្រះ​សង្ឃ​មួយ​អង្គ​កុំ​ឱ្យ​ខ្ជះ​ខ្ជាយ​ពេល​វេលា​ក្នុង​ការ​ព្យាយាម​បង្រៀន​អ្នក​ប្រមាញ់​ព្រៃ និង​អ្នក​ប្រមូល (~អ្នក​រស់​នៅ​ព្រៃ​អ៊ីនធឺណិត)។

ទេវតា​មួយ​​ធ្លាក់​​ទឹក​​ចិត្ត​ នឹក​​ដល់​​ភិក្ខុ​​ដែល​​ចាក​​ចេញ​​ពី​​ព្រៃ។

ព្រះ​អានន្ទ គង់​នៅ​ក្នុង​ដង​ព្រៃ​មួយ។ ក៏​សម័យ​នោះ​ឯង ព្រះ​អានន្ទ ច្រើន​និយាយ​ពន្យល់​ពួក​គ្រហស្ថ​ហួស​វេលា…

ទេវតា ជា​ប្រពន្ធ​ពី​ដើម របស់​ព្រះអនុរុទ្ធ ព្យាយាម​ទាក់​ទាញ​គាត់ ទៅ​ឋាន​តាវត្តិង្ស។

ទេវតា៖ «…លោកចូលទៅ (កាន់ស្រុក) ក្នុងវេលាព្រឹក ត្រឡប់មកវិញ ក្នុងវេលាថ្ងៃ ត្រាច់ទៅហួសវេលា នៅច្រឡូកច្រឡំ ដោយពួកគ្រហស្ថ…»

ទេវតា​ដោលភិក្ខុ ដែលចូលទៅក្នុងត្រកូលមួយ ហួសវេលា។

«…សម័យ​នោះ​ឯង វជ្ជីបុត្តក​ភិក្ខុ មាន​ការ​ដើរ​លេង អស់​ពេញ​មួយ​រាត្រី ក្នុង​ក្រុង​វេសាលី។…»

«…សម័យ​នោះ កាល​មុន ភិក្ខុ​នោះ​ជា​អ្នក​ស្វាធ្យាយ​ច្រើន​ហួស​ពេល​វេលា…»

«…សម័យ​នោះ​ឯង ភិក្ខុ​ទៅ​នៅ​ក្នុង​ទី​សម្រាក ក្នុង​វេលា​ថ្ងៃ ត្រិះ​រិះ​វិតក្កៈ​ទាំង​ឡាយ…»

«…ទេវតា​ដែល​អាស្រ័យ ក្នុង​ដង​ព្រៃ​នោះ បាន​ចូល​ទៅ​រក​ភិក្ខុ​នោះ…»

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)