(សុវណ្ណនិក្ខសុត្តាទិអដ្ឋក) សូត្រ ទី៣-១០
សង្ខេប
និយាយកុហកព្រោះលាភសក្ការៈនិងការសរសើរ។
sn 17.013 បាលី cs-km: sut.sn.17.013 អដ្ឋកថា: sut.sn.17.013_att PTS: ?
(សុវណ្ណនិក្ខសុត្តាទិអដ្ឋក) សូត្រ ទី៣-១០
?
បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ
ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ
ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ
អានដោយ ព្រះខេមានន្ទ
(៣-១០. សុវណ្ណនិក្ខសុត្តាទិអដ្ឋកំ)
[២៣២] ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់គង់នៅជិតក្រុងសាវត្ថី… ព្រះអង្គត្រាស់ថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ក្នុងលោកនេះ តថាគតកំណត់ដឹងច្បាស់ នូវចិត្តបុគ្គលពួកខ្លះ ដោយចិត្តរបស់តថាគត យ៉ាងនេះថា អ្នកនេះ មិនពោលសម្បជានមុសា ព្រោះហេតុនៃដុំមាស១…
ព្រោះហេតុនៃដុំមាស១០០…
ព្រោះហេតុនៃដុំមាសសិង្គិ១…
ព្រោះហេតុនៃដុំមាសសិង្គិ១០០…
ព្រោះហេតុនៃផែនដី ដ៏ពេញដោយមាស…
ព្រោះហេតុតែអាមិសៈបន្តិចបន្តួច…
ព្រោះហេតុតែជីវិត…
…ព្រោះហេតុនៃស្រីមានលំអក្នុងជនបទ លុះសម័យខាងក្រោយមក តថាគត ឃើញបុគ្គលនោះ ត្រូវលាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរគ្របសង្កត់ រួបរឹតចិត្ត ក៏ពោលនូវសម្បជានមុសា។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ លាភសក្ការៈ និងសេចក្តីសរសើរ ជារបស់អាក្រក់ យ៉ាងនេះឯង។បេ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ អ្នកទាំងឡាយ គប្បីសិក្សាយ៉ាងនេះចុះ។
ចប់សូត្រទី១០។
ចប់ បាតិវគ្គ ទី២។
ឧទ្ទាននៃបាតិវគ្គនោះគឺ
និយាយអំពីភាជនៈពីរលើក និយាយអំពីមាសពីរលើក និយាយអំពីមាសសិង្គិពីរលើក និយាយអំពីផែនដី១ និយាយអំពីអាមិសបន្តិចបន្តួច១ និយាយអំពីជីវិត១ និយាយអំពីស្រីមានលំអរក្នុងជនបទ១ ជា១០។
លេខយោង
Page Tools
