តើធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ ដើម្បី​របៀប​ពិចារណា​សរីរាង្គ​អារម្មណ៍​ ៦ សម្រាប់​សេរីភាព?

ការ​ពិចារណា​សរីរាង្គ​អារម្មណ៍​ ៦។

ការ​ពិចារណា​​ភ្នែក ត្រចៀក… ចិត្ត​តាមរបៀបត្រឹមត្រូវ។

«រូប…ទាំងឡាយមិនទៀង» មាន​ន័យ​ថា​អី?

តើ​ធ្វើ​ដូច​ម្តេច​ដើម្បី​របៀប​ពិចារណា​វត្ថុ​នៃ​សរីរាង្គ​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ?

ការ​ពិចារណា​វត្ថុ​នៃ​សរីរាង្គ​អារម្មណ៍​យ៉ាង​ត្រឹម​ត្រូវ។

ការ​របៀប​មើល​ ភ្នែក ត្រចៀក… ចិត្ត នៃអតីតកាល អនាគតកាល និងបច្ចុប្បន្ន។

ការ​របៀប​មើល​ ភ្នែក ត្រចៀក… ចិត្ត នៃអតីតកាល អនាគតកាល និងបច្ចុប្បន្ន។

ការឃើញ ភ្នែក ត្រចៀក… ចិត្ត នៃអតីតកាល អនាគតកាល និងបច្ចុប្បន្ន។

ការ​របៀប​មើលទោស​ រូប សំឡេង ក្លិន … គំនិត នៃអតីតកាល អនាគតកាល និងបច្ចុប្បន្ន។

វត្ថុនៃអារម្មណ៍​ណា អតីត​កាល អនាគត​កាល ជា​ទុក្ខ។ មិន​ចាំបាច់​និយាយ​អំពី​បច្ចុប្បន្ន​ទេ។

វត្ថុនៃអារម្មណ៍​ណា អតីត​កាល អនាគត​កាល មិន​មែន​ជា​របស់​ផ្ទាល់​ខ្លួន​ទេ។ មិន​ចាំបាច់​និយាយ​អំពី​បច្ចុប្បន្ន​ទេ។

អ្វី​ហ្ន៎ ជា​អានិសង្ស ជា​ទោស​របស់ភ្នែក អ្វីជាគ្រឿងរលាស់ចេញនូវភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្តាត កាយ នីងចិត្ត?

អ្វី​ហ្ន៎ ជា​អានិសង្ស​ អ្វីជាទោស អ្វីជាគ្រឿងរលាស់ចេញ នូវរូប សំឡេង ក្លិន រស ផោដ្ឋឰៈ នីង​រលាស់​ធម្មារម្មណ៍?

អ្នកដឹងច្បាស់ នូវអានិសង្ស នូវទោស នូវគ្រឿងរលាស់ចេញ នៃអាយតនៈ ខាងក្នុងទាំង ៦។

អ្នកដឹងច្បាស់ នូវអានិសង្ស នូវទោស នូវគ្រឿងរលាស់ចេញ នៃអាយតនៈ ខាងក្រៅទាំង ៦។

«សត្វ​ទាំង​ឡាយ មិន​បាន​ដឹង​ច្បាស់ តាម​ពិត នូវ​អានិសង្ស ថា​ជា​អានិសង្ស នូវ​ទោស ថា​ជា​ទោស នូវ​គ្រឿង​រលាស់​ចេញ ថា​ជា​គ្រឿង​រលាស់​ចេញ នៃ​អាយតនៈ ខាង​ក្នុង​ទាំង ៦ នេះ អស់​កាល​ត្រឹម​ណា។»

«សត្វ​ទាំង​ឡាយ មិន​បាន​ដឹង​ច្បាស់ តាម​ពិត នូវ​អានិសង្ស ថា​ជា​អានិសង្ស … នៃ​អាយតនៈ ខាង​ក្រៅទាំង ៦ នេះ អស់​កាល​ត្រឹម​ណា។»

«បុគ្គល​ណា ត្រេកអរ​ចំពោះ​ភ្នែក… ចិត្ត បុគ្គល​នោះ ឈ្មោះ​ថា ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ។»

«បុគ្គល​ណា ត្រេកអរ​ចំពោះ​រូប… ធម្មារម្មណ៍ បុគ្គល​នោះ​ឈ្មោះ​ថា ត្រេកអរ​ចំពោះ​ទុក្ខ។»

កើត​​នៅ​​ភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្ដាត ចិត្ត​ មាន​​ន័យ​​ថា កើត​​ចាស់ ឈឺ ស្លាប់​​នៅ​​ទី​នោះ។

ការ​​កើត​​នៅ​​ក្នុង​រូប​ណា សំឡេង ក្លិន រសជាតិ គំនិត​ណា​ មាន​ន័យ​ថា កើត​​ចាស់ ឈឺ ស្លាប់​​នៅ​​ទី​​នោះ។

អ្វី​ទៅ​ដែល​ហៅ​ថា​អ្វីៗ ទាំង​អស់?

និយាយ​អំពី​ការ​លះ​បង់វត្ថុ​ទាំង​ពួង។

«ធម៌​សម្រាប់​ការ​លះ​បង់ នូវ​អាយតនៈ​ទាំង​ពួង ដោយ​អភិញ្ញា និង​បរិញ្ញា»។

និយាយ​អំពី​ការ​កំណត់​ដឹង នៅវត្ថុ​ទាំង​ពួង។

និយាយ​អំពី​ការ​កំណត់​ដឹង នៅវត្ថុ​ទាំង​ពួង។

ព្រះ​សូត្រ​ដ៏ល្បី​អំពី​ការ​ដុត​ពិ​ភព​លោក ដល់​ព្រះសង្ឃ​ដែល​ធ្លាប់​ធ្វើ​ពិធី​បូជា​ភ្លើង។

អំពី​របស់​ខ្វាក់ អំពី​កន្លែង​ដែលការ​​ពិត​មិន​អាច​មើល​ឃើញ។

និយាយ​អំពី​បដិបទា​ដ៏​សមគួរ។

និយាយ​អំពី​បដិបទា ជា​ទី​សប្បាយ។

សូត្រ​ទី​ពីរ​អំពី​​បដិបទា ជា​ទី​សប្បាយ។

វត្ថុ​​ទាំង ពួង​​មានអ្វីៗ ជា​ធម្មតា?

«របស់ទាំងអស់ មិនទៀងទេ ជា​ទុក្ខ មិន​មែន​ជា​របស់​ខ្លួន។ របស់​ទាំង​អស់ បុគ្គល​ត្រូវ​ដឹង​ជាក់ ត្រូវ​កំណត់​ដឹង ត្រូវ​តែ​លះ​បង់ ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់​ច្បាស់ ត្រូវ​កំណត់​ដឹង ដោយ​ប្រាជ្ញាដ៏ ក្រៃ​លែង មាន​ទោស​ជា​គ្រឿង​បៀត​បៀន។»

«របស់​ទាំង​អស់ ជា​គ្រឿង​អន្តរាយ» របស់​ទាំង​អស់ ជា​អ្វីៗ?

បុគ្គល កាល​ដឹង​យ៉ាង​នេះ កាល​ឃើញ យ៉ាង​នេះ​ឯង ទើប​លះ​បង់​អវិជ្ជា​បាន វិជ្ជា ក៏​កើត​ឡើង។

បុគ្គល​កាល​ដឹង យ៉ាង​នេះ កាល​ឃើញ​យ៉ាង​នេះ​ឯង ទើប​លះ​បង់​សញ្ញោជនៈ (កិលេស​ជា​គ្រឿង​ប្រកប​ចិត្ត គឺ​កិលេស​រឹង​ត្អឹង​ជា​គ្រឿង​ទាក់​ឆ្វាក់​រួប​រឹត ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​នឹង​ចិត្ត)​ បាន។

ស្រដៀង​គ្នាសូត្រ​មុន។

ស្រដៀង​គ្នាសូត្រ​មុន នឹង​យក​អាសវៈ​ជាវត្ថុ។

ស្រដៀង​គ្នាសូត្រ​មុន។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

«ទើបអនុស័យរលើងទៅបាន។» ស្រដៀង​គ្នាសូត្រ​មុន។

ធម៌ ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដើម្បី​កំណត់​ដឹង នូវ​ឧបាទាន​ទាំង​ពួង។

ធម៌ ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដើម្បី​គ្រប​សង្កត់ នូវ​ឧបាទាន​ទាំង​ពួង។

ស្រដៀង​គ្នាសូត្រ​មុន។

តើ​ការ​រស់​នៅ​ម្នាក់​ឯង មាន​ន័យ​ដូច​ម្តេច?

កាល មិន​ត្រេក​អរ មិន​សរសើរ មិន​ជាប់​ចិត្ត​នឹងរូប… (ពី​អ្វី​ដែល​មិនជា​ពិត គ្មានទីជម្រក) នោះ សេចក្តី​ត្រេក​ត្រអាល រមែង​រលត់​ទៅ។

«មារ ឬ​សេចក្តី​បញ្ញាត្តិ​ថាមារ ដោយ​ហេតុ​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ។» តើ​​មារ​អាក្រក់​​នេះ ​ជា​ពី​ណា ជា​អ្វី?

«សត្វ ឬ​សេចក្តី​បញ្ញាត្តិ​ថាសត្វ ដោយ​ហេតុ​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ។» តើ​​សត្វនេះ ​ជា​ពី​ណា ជា​អ្វី? (នៅក្នុងលម្អិតសូមមើល សូត្រ មុន។)

«ទុក្ខ ឬ​សេចក្តី​បញ្ញាត្តិ​ថាទុក្ខ ដោយ​ហេតុ​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ។» តើ​​ទុក្ខ​វនេះ ​ជា​ពី​ណា ជា​អ្វី? (នៅក្នុងលម្អិតសូមមើល សូត្រ មុន។)

«លោក ឬ​សេចក្តី​បញ្ញាត្តិ​ថាលោក ដោយ​ហេតុ​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ។» តើ​​លោកនេះ ​ជា​ពី​ណា ជា​អ្វី? (នៅក្នុងលម្អិតសូមមើល សូត្រ មុន។)

យក​លោក​ជា​ជម្រក អ្នក​ទទួល​យក​ការ​ផ្លាស់ប្តូរ និង​អសន្តិសុខ​​ជា​សុវត្ថិភាព។

តើ​ការ​ឃើញ​ធម៌ មាន​ន័យ​ដូច​ម្តេច?

អ្នកណា ឈ្មោះ​ថា ឆ្ងាយ​អំពី ធម្ម​វិន័យ​នេះ?

អ្នកណា មិន​ឈ្មោះថា នៅ​ចប់​ព្រហ្មចរិយៈ​ឡើយ? មើល​ហើយ​ស៊ើបអង្កេត​ឱ្យ​ស៊ីជ ម្រៅម្តង​ទៀត​នៅ​ទី​នេះ។

«អ្នក​ណា​នី​មួយ មិន​បាន​ដឹង​ច្បាស់​តាម​ពិត នូវ​ការ​កើត ការ​រលត់ អានិសង្ស ទោស និង​ការ​រលាស់​ចេញ នូវ​អាការ​របស់​ផស្សៈ ទាំង ៦ អ្នក​នោះ​ឈ្មោះ​ថា ឆ្ងាយ អំពី​ធម្មវិន័យ​នេះ។»

ភិក្ខុ​ថ្មី​ឈឺ​ទទួល​បាន​ធម៌​ទេសនា​ពី​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ បាន​ដល់​អរិយ​ធម៌។

ព្រះសង្ឃ​ថ្មី​មួយ​អង្គ​ទៀត ដែល​មាន​ជំងឺ​ទទួល​បាន​ការ​បង្រៀន​ពី​ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ ក៏​ក្លាយ​ជា​ព្រះ​អរហន្ត​នៅ​ទី​នោះ។

ព្រះ​រាធៈ​មាន​អាយុ​ សុំ​ការ​បង្រៀន​ខ្លីដ៏​ទូលំទូលាយ​មួយ។

«របស់​ណា​ជា​ទុក្ខ អ្នក​ត្រូវ​លះ​បង់​សេចក្តី​ប៉ុងប៉ង ក្នុង​របស់​នោះ​ចេញ» បំណង​ប្រាថ្នា​សម្រាប់ ឬ បំណង​ប្រាថ្នា​គ្រប់គ្រង​លើវា។

សភាវៈ​ដូច​ម្តេច មិន​មែន​ជា​របស់​ខ្លួន?

«ធម៌​តែ​មួយ ដែល​ភិក្ខុ​លះ​បង់​ហើយ អវិជ្ជា ក៏​ឈ្មោះ​ថា លះ​បង់​បាន​ដែរ វិជ្ជា ក៏​កើត​ឡើង មាន​ដែរ​ឬ?»

«ធម៌​តែ​មួយ ដែល​ភិក្ខុ​លះ​បង់​ហើយ អវិជ្ជា ក៏​ឈ្មោះ​ថា លះ​បង់​បាន​ដែរ វិជ្ជា ក៏​កើត​ឡើង មាន​ដែរ​ឬ?»

«ព្រហ្មចរិយៈ មាន​អ្វី​ជា​ប្រយោជន៍ ដែល​ពួក​លោក​ប្រព្រឹត្ត ក្នុង​សំណាក់​ព្រះ​សមណៈ​គោតម?»

អ្វី​ដែល​ហៅថា​លោក លោក​ជា​អ្វី?

តើ​មាន​ភ្នែក ត្រចៀក ច្រមុះ អណ្ដាត កាយ ឬ​ចិត្ត អ្វីៗ ដែល​អាច​ទទួល​យក​បាន​ចំពោះ​ស្ថានភាពរំដោះ?

«ពាក្យ​ដែល​គេ​តែង​ហៅ​ថា លោក លោក បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន ដែល​គេ​ហៅ​ថា លោក តើ​ដោយ​ហេតុ​ដូច​ម្តេច។»

«ពាក្យ​ដែល​គេ​តែង​ហៅ​ថា លោក​សូន្យ ៗ បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏​ចម្រើន ដែល​គេ​ហៅ​ថា លោក​សូន្យ តើ​ដោយ​ហេតុ​ដូច​ម្តេច។»

ព្រះ​​អានន្ទ​​ទូល​​សួរ​​ព្រះ​​សម្មាសម្ពុទ្ធ ដើម្បី​​ឲ្យ​​ព្រះ​អង្គ​​ប្រតិបត្តិ​​តែ​​ម្នាក់​​ឯង។

រឿង​​ដ៏​​ចម្រូង​ចម្រាស​​នៃ​​ការ​​ចាក​ចេញ​​របស់​​ព្រះ​ឆន្ន។

ព្រះបុណ្ណ​សុំមេរៀនចុងក្រោយ ពីព្រះពុទ្ធ។ មុន​​នឹង​​បាត់​​ខ្លួន​​នៅ​ក្រោម​​មនុស្ស​​ព្រៃ ព្រះ​សម្មាសម្ពុទ្ធ​​ទ្រង់​​សាក​​ល្បង​​មើល​​ថា តើ​លោក បាន​ត្រៀម​​ខ្លួន​​ទៅ​​ទី​​នោះ​​ឬ​​អត់។

ព្រះ​​ពាហិយ​​សំ​ធម្ម​មួយពីព្រះ​​សម្មាសម្ពុទ្ធ ដើម្បី​​ឲ្យ​​ព្រះ​អង្គ​​ប្រតិបត្តិ​​តែ​​ម្នាក់​​ឯង។

«សូម​ឲ្យ​អាត្មា​អញ មិន​មាន​តណ្ហា»!

«…តែ​សត្វ​លោក នៅ​តែ​ត្រេកអរ​នឹង​ភព​ដដែល…»

តើ​​មាន​​អ្វី​​នៅ​​ពី​​ក្រោយ​​គូ​ទាំង​​នោះ? តើ​អាច​ពន្យល់​បាន?

«វិញ្ញាណ​អាស្រ័យ​អារម្មណ៍​ជា​គូៗ ទើប​កើត​បាន តើ​ដូច​ម្តេច​ខ្លះ?»

«ហេតុ​ឲ្យ​កើត​ផស្សៈ​ទាំង ៦ នេះ ដែល​បុគ្គល​មិន​ទូន្មាន មិន​គ្រប់​គ្រង មិន​រក្សា មិន​សង្រួម​ហើយ តែង​នាំ​មក​នូវ​ទុក្ខ ដ៏​ក្រៃ​លែង» និង «ហេតុ​ឲ្យ​កើត​ផស្សៈ ទាំង ៦ នេះ ដែល​បុគ្គល​ទូន្មាន​ល្អ គ្រប់​គ្រង​ល្អ រក្សា​ល្អ សង្រួម​ល្អ​ហើយ តែង​នាំ​មក នូវ​សេចក្តី​សុខ ដ៏​ក្រៃ​លែង។»

ព្រះ​មាលុក្យបុត្ត​ដ៏​​ចំណាស់​​រួច​​ហើយ សុំ​​ការ​​ប្រៀន​ប្រដៅ​​ខ្លី​​មួយ​​ពី​​ព្រះ​​សម្មាសម្ពុទ្ធ ហើយ​​ទទួល​​បាន​​សេចក្ដី​​លម្អិត​​ពន្យល់​​អំពី​​របៀប​​ចាត់​​ទុក​រូប សំឡេង … គំនិត។ «…បណ្តាធម៌ដែលត្រូវឃើញ ត្រូវឮ ត្រូវហិត… ត្រូវដឹងច្បាស់ ក្នុងរឿងនុ៎ះ អ្នកនឹងមានត្រឹមតែការឃើញ ចំពោះរូបដែលឃើញហើយ…» ធ្វើ​តាម​ការ​ណែនាំ​ដោយ​អន្ទះ​សារ ក្លាយ​ជា​ព្រះ​អរហន្ត។

ធម៌​ជា​ហេតុ​សាប​សូន្យ ធម៌​ជា​ហេតុ​មិន​សាប​សូន្យ និង​អាយតនៈ​ដ៏​ចម្រើន​ក្រៃពេក។

អំពី​បុគ្គល ដែល​មាន​ប្រក្រតី​នៅ ដោយ​សេចក្តី​ប្រហែស​ និង​បុគ្គល​ដែល​មាន​ប្រក្រតី​នៅ ដោយ​ការ​មិនប្រហែស។ អប្បមាទ!

ព្រះ​ពុទ្ធ​សម្តែង​នូវ​ការ​សង្រួម និង​ការមិន​សង្រួម ដល់​អ្នក​ទាំង​ឡាយ។

ចម្រើន​នូវ​សមាធិ ដើម្បី​​អ្វី?

សេចក្តី​ស្ងប់​ស្ងាត់ តែង​ដឹង​ច្បាស់​តាម​ពិត នូវអ្វី?

លះ​បង់ នូវ​របស់​នោះចេញ។ បើ​ពួក​អ្នក​លះ​បង់​បាន​ហើយ គង់​មាន​ប្រយោជន៍ និង​សេចក្តី​សុខ។ អ្វី​មិន​មែន​របស់​អ្នក?

លះ​បង់​របស់​អ្វី គង់​មាន​ប្រយោជន៍ និង​សេចក្តី​សុខ?

«ខ្ញុំ​ជា​អ្នក​ជីក​រំលើង នូវ​ឫស​គល់​នៃ​ទុក្ខ…» ឬ​ទេ?

ព្រះពុទ្ធ​បង្រៀន​ពី​របៀប​ក្លាយ​ជា​កូន​ខ្មែរ​ពិត​ប្រាកដ។ «ធម្ម​បរិយាយ ជា​ហេតុ​របស់​បុគ្គល អ្នក​មាន​សេចក្តី​ក្សេម(ខេមរៈ) ចាក​យោគៈ(នឹម) តើ​ដូច​ម្តេច?»

«កាល​បើ​ហេតុ​អ្វី​មាន អាស្រ័យ​ហេតុ​អ្វី ទើប​សេចក្តី​សុខ ទុក្ខ​ខាង​ក្នុង កើត​ឡើង​បាន?»

កុំ​​ប៉ះ​​ពាល់​​ដឹង​​ខុស! ប្រសិន​បើ​អ្នក​ត្រូវបានជួប​ការ​ប៉ះ មាន​ន័យ​ថា​ជួប​ទុក្ខ។ប៉ុន្តែ​អ្វី​ដែល​មានន័យ​ថា​ការ​ប៉ះ?

«សេចក្តី​កើត​ឡើង និង​សេចក្តី​អស់​ទៅ​នៃ​លោក»។ មិន​ប៉ះ​ពាល់ មិន​កើត មិន​ស្លាប់។

«កាល​បើ​ហេតុ​អ្វី​មាន អាស្រ័យ​ហេតុ​អ្វី ធ្វើ​អ្វី​ឲ្យ​ជា​ហេតុ ទើប​មាន​ការ​ប្រកាន់​ថា អាត្មាអញ ប្រសើរ (ជាង​គេ) ឬ​ថា អាត្មាអញ ស្មើ (នឹង​គេ) ឬ​ក៏​ថា អាត្មាអញ ថោក​ទាប (ជាង​គេ)។» អំពី​ហេតុ​នៃ​មានះ ៣ យ៉ាង។

«ធម៌ ជា​​ហេតុ​​នៃ​​សំយោជនៈ និង​សំយោជនៈ» (គ្រឿង​ប្រកប​ចិត្ត)

«ធម៌ ជា​ហេតុ​នៃ​ឧបាទាន»។ ('ការកំសាន្ដ' 'ការរកស៊ីចិញ្ចឹម' 'គាំទ្រ')

បើ​​ចង់​​ដោះ​​លែង អ្នក​​គួរ​​តែ​​ស៊ើប​អង្កេត​​«អ្នក​​ផ្តល់​​ឲ្យ»។

អវិជ្ជា​ផស្សៈ និង​ឥទ្ធិពល​នៃការ​ប៉ះ។

កុំ​ភ្លេច​រៀន ចង​ចាំ និង​សូត្រ​មេរៀន​នៅ​ទី​នេះ!

តើ​អ្នក​ណា​ឈ្មោះ​ថា ជាប់​ដោយ​ចំណង​នៃ​មារ?

ធ្វើអ្វីដែល មារ​មិន​គួរ​ធ្វើ​តាម​ប្រាថ្នា​បាន​ឡើយ?

គោល​ជំហរ​ច្បាស់​លាស់ របស់​ព្រះ​ពុទ្ធ លើ​វិទ្យាសាស្ត្រ។ ការ​យល់​ដឹង​អំពី​លោក និង​អ្វី​ដែល​ជា​សត្វ។ អ្នក​​អាច​​រួច​​ផុត​​ពី​​ទុក្ខ​​​ ដោយ​​ការ​​ធ្វើ​​ដំណើរ​​ទៅ​​កាន់​​ទី​​បញ្ចប់ ​នៃ​លោក​ បាន​​​ទេ ប៉ុន្តែ​​អ្នក​​ត្រូវ​​ដឹង​​ពី​​អវសាន្ត​​នៃ​​លោក។ (សូម​មើល​ រោហិតស្សសូត្រ ដែរ)

អំពី​ដឹងច្បាស់​​នៃ​កាម​គុណ​ទាំង ៥។

«ហេតុ​ដូច​ម្តេច បច្ច័យ​ដូច​ម្តេច ដែល​នាំ​ឲ្យ​សត្វ​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ មិន​បរិនិព្វាន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន។»

ស្រដៀង​គ្នា​សូត្រ​មុន។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

កាល​​វេលា​​សម​​គួរ​​ហើយ ព្រះ​​សម្មា​សម្ពុទ្ធ​​ទ្រង់​​នាំបុត្រ​​ព្រះ​រាហុល​​​ឲ្យ​​ទៅ​​ជា​អរហន្ត និង​ទេវៈ​​ដែល​បាន​​ស្តាប់​​ធម៌​​នោះ​ បាន​ដល់​ផ្លូវ។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

អ្វី​ជា​ហេតុ អ្វី​ជា​បច្ច័យ ដែល​នាំ​ឲ្យ​សត្វ​ទាំង​ឡាយ​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ មិន​បរិនិព្វាន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន? អ្វី​ជា​ហេតុ អ្វី​ជា​បច្ច័យ ដែល​នាំ​ឲ្យ​សត្វ​ទាំង​ឡាយ​ពួក​ខ្លះ ក្នុង​លោក​នេះ បរិនិព្វាន​ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន?

ដូច​​គ្នា​​នឹង​សូត្រ​​មុន​ដែរ។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

អ្វី​ជា​ហេតុ អ្វី​ជា​បច្ច័យ ដែល​នាំ​ឲ្យ​ពួក​ភិក្ខុ​នេះ នៅ​ក្មេង​កម្លោះ មាន​សក់​ខ្មៅ ប្រកប​ដោយ​វ័យ ដ៏​ចម្រើន គឺ​បឋមវ័យ មិន​ឈ្លក់​នៅ​ក្នុង​កាម​ទាំង​ឡាយ ប្រព្រឹត្ត​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌ បរិបូណ៌ បរិសុទ្ធ អស់​មួយ​ជីវិត ទាំង​ញុំាង​បវេណិ​ធម៌ ឲ្យ​ប្រព្រឹត្​តទៅ អស់​កាល​យូរ​អង្វែង​បាន?

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

«ធាតុ​ផ្សេងៗ​គ្នា ធាតុ​ផ្សេង​ៗ​គ្នា … តើ​ធាតុ​ផ្សេងៗ​គ្នា ព្រះ​មាន​ព្រះភាគ ត្រាស់​ដោយ​ហេតុ​យ៉ាង​ណា។»

«ការ​ផ្សេង ៗ គ្នា នៃ​ផស្សៈ​កើត​ឡើង ព្រោះ​អាស្រ័យ​ធាតុផ្សេង ៗ និង​ការផ្សេង ៗ គ្នា នៃ​វេទនា​កើត​ឡើង ព្រោះ​អាស្រ័យ​ការ​ផ្សេង ៗ គ្នា នៃ​ផស្សៈ តើ​ដូច​ម្តេច។»

វត្ថុ​ណា​ដែល​ជា​ទី​ស្រលាញ់​ ធ្វើ​ឱ្យ​អ្នក​ខ្វាក់ និង​ចំណង។

បញ្ជាក់​លើ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំង​ឡាយ​ណា រព្ញក​ធម៌ (របស់​ព្រាហ្មណ៍) បុរាណ និង ព្រាហ្មណ៍​សាមហ្ញ ដែល​នាំ​ឱ្យ​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​នៅចុង។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

មិន​មែន​ទាំង​អស់​នៅ​តែ​មាន​ការងារ។ តើ​អ្នក​ជា​ម្នាក់​ក្នុង​ចំនោម​នោះ​ទេ?

ការ​​ផ្លាស់​​ប្តូ​រ​​ដ៏​​ល្អ​​បំផុត​ ដែល​អ្នក​ឥឡូវ​​ជា​​មនុស្ស។ ​កុំ​ខ្ជះ​ខ្ជាយ​ពេល​វេលា។ និយាយ​អំ​ពី​ខណៈ​នៃ​ការ​ប្រព្រឹត្តិ​ព្រហ្មចរិយ​ធម៌។

និយាយ​អំពី​ការ​ទទួល​ត្រេកអរ នូវ​អារម្មណ៍។

ពន្យល់​អំពី​ការ​មិន​ទទួល​ត្រេកអរ នូវ​អារម្មណ៍​ដោយចិត្ត។

ពន្យល់​អំពី​ការ​មិន​ទទួល​ត្រេកអរ នូវ​អារម្មណ៍​ដោយចិត្ត។

របស់​ណា​ដែល​មិន​មែន​ជា​របស់​អ្នក អ្នក​ចូរ​លះ​បង់​របស់​នោះ​ចេញ!

អ្វី​ដែល​មិន​ទៀង​ ហេតុ​ណា​ក្តី បច្ច័យ​ណា​ក្តី ដែល​នាំ​ឲ្យ កើត​នេះ ហេតុ និង​បច្ច័យ​នោះ​ឯង ក៏​មិន​ទៀង​ដែរ។

អ្វី​ដែល​ជា​ទុក្ខ ហេតុ​ណា​ក្តី បច្ច័យ​ណា​ក្តី ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើតនេះ ហេតុ និង​បច្ច័យ​នោះ​ឯង ក៏​ជា​ទុក្ខ​ដែរ។

អ្វី​ដែលជាអនត្តា ហេតុ​ណា​ក្តី បច្ច័យ​ណា​ក្តី ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើតនេះ ហេតុ និង​បច្ច័យ​នោះ​ឯង ក៏​ជា​អនត្តា​ដែរ។

អ្វី​ដែល​មិន​ទៀង ហេតុ​ណា​ក្តី បច្ច័យ​ណាក្តី ដែល​នាំ​ឲ្យ​កើត​​នេះ ហេតុ និង​បច្ច័យ​នោះ​ឯង ក៏​មិន​ទៀង​ដែរ។

កាលបើឃើញ អ្វី ក៏​ដឹង​ច្បាស់​ថា ការងារ​​ទៀត មិន​​មាន​ឡើយ។

និយាយ​អំពី​អាយតនៈ​ខាង​ក្នុង និង​ខាង​ក្រៅ។

ការ​ពន្យល់​អរិយសច្ច ៤ តាម​រយៈ​នៃកម្ម។ តើ​អ្នក​អាច​តាម​ដាន​បាន​ទេ?

សប្បាយ​ដើម្បី​ព្រះ​និព្វាន កាមអនិច្ច​សញ្ញា។

សប្បាយ​ដើម្បី​ព្រះ​និព្វាន កាម​ទុក្ខ​សញ្ញា។

សប្បាយ​ដើម្បី​ព្រះ​និព្វាន កាម​អនត្ត​សញ្ញា។

សប្បាយ​ដើម្បី​ព្រះ​និព្វាន កាម​ជួរនៃសញ្ញា។

អ្នក​ប្រកប​ដោយ​កិលេស ដូច​ជា​កូន​សិស្ស។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ហេតុ​អ្វី​គួរ​មិន​ភ្លេច «គំនិតយល់ត្រូវ»?

អ្នក​ណា​ឈ្មោះ​ថា មាន​គំនិត​យល់​ត្រូវ?

ចូរ​ពិចារណា​ឃើញ​តាម​ពិត នូវ​ភាពណា និង​អ្វី?

ចូរ​ពិចារណា​ឃើញ​តាម​ពិត នូវ​ភាពណា និង​អ្វី?

យថាភូតញ្ញាណថា​អី យថាភូតញ្ញាណ​ចុះ​ស៊ប់ តើ​ដូច​ម្តេច?

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ទុក្ខ​ខាង​ក្រៅ («ធម៌​»ទី​នេះ​មាន​ន័យ​ថា «គំនិត» ឬ​វត្ថុ​នៃ​ចិត្ត)

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ឆ្លង​នូវ​សមុទ្ទ។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ត្រេកអរ​​នឹង​​វត្ថុ​​នៃកម​​​អារម្មណ៍ ប្រៀប​​ដូច​​ជា​​ពេល​​ត្រី​​​ផ្លែសន្ទូច។ អ្នក​​គឺ​​ចាប់​បាន​យ៉ាង​​ងាយ​​ស្រួល​​ សម្រាប់មារ មែន​ទេ?

«រាគៈ ទោសៈ មោហៈ» បុគ្គល​នោះ លះ​បង់​ហើយ។

«ចក្ខុ… ជាសំយោជនៈរបស់រូប… រូបជាសំយោជនៈ របស់ចក្ខុឬ។»

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

«កាយ​នេះ​ជា​អនត្តា ដោយ​អនេក​បរិយាយ យ៉ាង​ណា»?

ការ​​ជួប​​នឹង​​ការ​​ឈឺ​ចាប់​​ខ្លាំង ​គឺ​​មិនដែល​​អាក្រក់​ស្មើ​ ទេ​ប​ន្ទាប់ ​មក​​កាន់​​វត្ថុ​មួយៗ ណា។

ចុះ​បើ​អ្នក​មិនបាន​មានការ​​​ប៉ះនៅ​ភ្នែក ត្រចៀក… ចិត្ត?

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ប្រស្នា​​ច្បាស់​​លាស់​​ អំពី​​មនុស្ស​​ស្រឡាញ់​​ខ្លួន​​ឯង និង​មាន​​ការ​​​ភ័យ​​ខ្លាច​​ខ្លាំង ប៉ុន្តែ​ដឹង​​ច្បាស់​​អំពី​​គ្រោះ​​ថ្នាក់ និង​មាន​​សំណាង ​ដែល​​ស្គាល់​​ផ្លូវ។

«ភិក្ខុ​ប្រកប​ដោយ​ធម៌ ៣ ជា​អ្នក​ច្រើន​ដោយ​សុខ និង​សោមនស្ស សម្រេច​សម្រាន្ត​នៅ ក្នុង​បច្ចុប្បន្ន​នេះ មួយ​ទៀត ភិក្ខុ​នោះ ប្រារព្​ធហេតុ ដើម្បី​សេចក្តី​អស់​ទៅ នៃ​អាសវៈ​ទាំង​ឡាយ។» កុំខ្ជិល!

ដូច​ជា​អណ្តើក លាក់​ផ្នែក​របស់​វា​ពី​ចចក អ្នក​គួរ​តែ​ប្រយ័ត្ន​ថា​មារគ្មាន​លទ្ធភាព​ដើម្បី 'ខាំ' ទេ។

មិន​មែន​ទាំង​អស់ គ្រាន់​តែ​ហូរ​ចុះ​រហូត ដល់​មហាសមុទ្រ​ទេ។ ភាគ​ច្រើន​បញ្ចប់​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង។

ស្រដៀង​គ្នា​សូត្រ​មុន។

(បន្ថែមការពិពណ៌នាអំពីសូត្រនៅទីនេះ)

ខ្លាច​​គ្រោះ​​ថ្នាក់ មនុស្ស​​មាន​​ប្រាជ្ញា​​មិន​​ត្រឡប់​​ទៅ​​វិញ​​ទេ។ តើ​​អ្វី​​ជា​​គ្រោះ​​ថ្នាក់​សម្រាប់​​អ្នក​​ស្វែង​រក​​ការ​​រំដោះ? តើ​​មាន​​មូលហេតុ​​អ្វី​​ ដែល​​នាំ​​ឱ្យ​ម្នាក់​​ត្រឡប់​​មក​​ផ្ទះ​វិញ?

តើ​​ធ្វើ​​ដូច​ម្តេច​​ ទើប​​អាច​ស្គាល់​​មនុស្ស​​បរិសុទ្ធ?

«ផ្លូវ​នុ៎ះ អសប្បុរស​តែង​តែ​សេពគប់ ផ្លូវ​នុ៎ះ សប្បុរស មិន​ដែល​សេព​គប់​ទេ អ្នក​មិន​គួរ​ទៅ​តាម​ផ្លូវ​នុ៎ះ​ឡើយ។»

ដូច​ជា​សត្វ​ ៦ នាក់​ចង​នៅ​លើ​បង្គោល​មួយ។

ពីណា​ «ឈ្មោះ​ថា ជា​អ្នក​ត្រូវ​អារម្មណ៍​បៀត​បៀន ខ្លាំង​ក្រៃពេក ដូច​ជាក​ណ្តាប់​ស្រូវ​ដំណើប​នោះ ដែល​បុរស​វាយ ដោយ​ដង​រែក ជា​គម្រប់ ៧…»

សម័យ​​មួយ​​នៅ​​ខាង​​ទេវៈ​ (រីករាយ​​នៃ​អារម្មណ៍​ត្រេក​ត្រអាល) សម័យ​មួយ​​ចូល​​ខាង​​អសុរា (ឃើញ​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ជា​ការ​ដោះ​លែង)។ ភវា ឬ វិភវា… មាន​ន័យ​ថា​ននៅ​តែ​ក្នុង​សង្រ្គាម។