User Tools

Site Tools


Translations of this page?:
km:tipitaka:vin:mv:vin.mv.01.32

ព្រះត្រៃបិដក » វិន័យបិដក » មហាវគ្គ » មហាខន្ធកៈ

៣២. លក្ខណាហតវត្ថុ

សង្ខេប

?

mv 01.32 បាលី cs-km: vin.mv.01.32 អដ្ឋកថា: vin.mv.01.32_att PTS: ?

លក្ខណាហតវត្ថុ (ទី៣២)

?

បកប្រែពីភាសាបាលីដោយ

ព្រះសង្ឃនៅប្រទេសកម្ពុជា ប្រតិចារិកពី sangham.net ជាសេចក្តីព្រាងច្បាប់ការបោះពុម្ពផ្សាយ

ការបកប្រែជំនួស: មិនទាន់មាននៅឡើយទេ

អានដោយ ព្រះខេមានន្ទ

(៣២.)

[១០៧] សម័យនោះឯង មានបុរសម្នាក់ ជាមនុស្សដែលគេបៀតបៀន ឲ្យមានស្លាកស្នាម ដែលគេបានធ្វើ​ទណ្ឌកម្មហើយ ទៅបួស​ក្នុងសំណាក់​ភិក្ខុទាំងឡាយ។ មនុស្សទាំងឡាយ ក៏ពោលទោស តិះដៀល បន្តុះបង្អាប់​ថា ពួកសមណៈ ជា​សក្យបុត្រ មិនសមបើ​នឹងបំបួសមនុស្ស​ដែលគេបៀតបៀន​ឲ្យមាន​ស្លាកស្នាម ដែលគេ​បានធ្វើ​ទណ្ឌកម្មហើយ ​(ដូច្នេះ)សោះ។ ភិក្ខុទាំងឡាយ ក្រាបទូលសេចក្តីនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានបុណ្យ។ ព្រះអង្គទ្រង់បញ្ញត្តថា ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ ភិក្ខុមិនត្រូវបំបួសមនុស្ស​ដែលគេបៀតបៀន​ឲ្យមានស្លាកស្នាម1) ដែល​គេបានធ្វើ​ទណ្ឌកម្មហើយ ភិក្ខុណាបំបួស ត្រូវអាបត្តិ​ទុក្កដ។

 

1)
អដ្ឋកថា ថា មនុស្សដែល​គេធ្វើ​ឲ្យមានស្លាកស្នាម​ដោយដែកក្តៅ​ត្រង់ថ្ងាសក្តី ត្រង់អវយវៈ​ មានទ្រូងជាដើមក្តី។ បើមនុស្ស​នោះជាអ្នកជាទេ តែមុខដំបៅនៅស្រស់ៗ មិនគួរឲ្យបព្វជ្ជាឡើយ។ បើដំបៅនោះដុះសាច់ពេញ មានស្បែក​ជិតឡើង​វិញហើយ តែស្នាម​នៅប្រាកដ បើស្លៀកដណ្តប់​ចីវរ​ជាបរិមណ្ឌលបី អាចបិទស្នាមនោះបាន ក៏គួរឲ្យបព្វជ្ជា។
km/tipitaka/vin/mv/vin.mv.01.32.txt · ពេលកែចុងក្រោយ: 2023/03/15 11:15 និពន្ឋដោយ Johann