[១៥៣] ក៏សម័យនោះឯង ព្រះមហាកប្បិនដ៏មានអាយុ នៅក្នុងមទ្ទកុច្ឆិមិគទាយវន ក្បែរ​ក្រុងរាជគ្រឹះ។ លំដាប់នោះឯង ព្រះមហាកប្បិនដ៏មានអាយុសម្ងំ​នៅក្នុងទីស្ងាត់​ ក៏កើតសេចក្តី​ត្រិះរិះ​ឡើងក្នុង​ចិត្តយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញគួរ​ទៅកាន់ឧបោសថឬ ៗមិនគួរទៅទេ អាត្មាអញ​គួរទៅធ្វើ​សង្ឃកម្មឬ ៗមិនគួរទៅទេ ព្រោះថា អាត្មាអញ​បរិសុទ្ធ​ដោយសេចក្តីបរិសុទ្ធ​យ៉ាងបំផុតហើយ។ គ្រានោះឯង ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់ជ្រាប​ការត្រិះរិះ​ក្នុងចិត្ត​របស់ព្រះមហាកប្បិនដ៏មានអាយុ ដោយព្រះហឫទ័យ​ ហើយទ្រង់​បាត់អំពី​ភ្នំគិជ្ឈកូដ មកប្រាកដ​ក្នុងទីចំពោះមុខ​ព្រះមហាកប្បិន​ដ៏មានអាយុ ក្នុងមទ្ទកុច្ឆិមិគទាយវន (រហ័ស) ឧបមា​ដូចជាបុរស​មានកំឡាំង​លាដៃដែលបត់ចូល ឬបត់ចូលនូវដៃ​ដែលលាចេញយ៉ាងនោះឯង។ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ គង់លើអាសនៈ​ដែលគេ​តែងតាំងហើយ។ ព្រះមហាកប្បិនដ៏មានអាយុ ក៏ថ្វាយបង្គំ​ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ហើយគង់​ក្នុងទីគួរមួយ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់មានព្រះបន្ទូលនេះនឹងព្រះមហាកប្បិនដ៏មានអាយុ ដែលគង់​នៅក្នុងទីគួរ​មួយថា នែកប្បិន អ្នកឯងសម្ងំ​នៅក្នុងទីស្ងាត់ ហើយកើតការត្រិះរិះ​ក្នុងចិត្តយ៉ាងនេះថា អាត្មាអញ​គួរទៅ​កាន់ឧបោសថឬ ៗមិនគួរទៅទេ គួរទៅធ្វើសង្ឃកម្មឬ ៗមិនគួរទៅទេ ព្រោះថាអាត្មាអញ​បរិសុទ្ធ​ដោយសេចក្តី​បរិសុទ្ធ​យ៉ាងបំផុតហើយ ដូច្នេះ មែនឬ។ ព្រះមហាកប្បិនក្រាបទូល​ថា បពិត្រ​ព្រះអង្គ​ដ៏ចំរើន យ៉ាងហ្នឹងហើយ។ ព្រះដ៏មានព្រះភាគ​ត្រាស់ថា អ្នកជាពួកព្រាហ្មណ៍ បើនឹងមិនធ្វើសក្ការៈ មិនគោរព មិនរាប់អាន មិនបូជា​ឧបោសថទេ តើបាននរណា​នឹងធ្វើសក្ការៈ នឹងគោរព នឹងរាប់អាន នឹងបូជា​ឧបោសថវិញ នែព្រាហ្មណ៍ ចូរអ្នកទៅកាន់ឧបោសថ កុំខានទៅឡើយ ចូរអ្នកទៅ (ធ្វើ)​សង្ឃកម្ម កុំខានទៅឡើយ។ ព្រះមហាកប្បិនដ៏មានអាយុ​ទទួលព្រះពុទ្ធដីកាថា សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាប្រោស យ៉ាង​ហ្នឹងហើយ។ លំដាប់នោះ ព្រះដ៏មានព្រះភាគឲ្យព្រះមហាកប្បិនដ៏មានអាយុ​ឃើញត្រូវ កាន់យកត្រូវ អាចហ៊ាន រីករាយ​ដោយធម្មីកថាហើយ ទ្រង់បាត់ទៅអំពីមុខ​ព្រះមហាកប្បិនដ៏មានអាយុ​ក្នុងមទ្ទកុច្ឆិមិគទាយវន​ ទៅប្រាកដ​លើភ្នំគិជ្ឈកូដ (រហ័ស) ឧបមាដូចជាបុរស​មានកំឡាំង លាដើមដៃ​ដែលបត់ចូល ឬបត់ចូល​ដើមដៃ​ដែលលាចេញ​យ៉ាងនោះឯង។