[១៧១] ក៏សម័យ​នោះឯង ពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុ ធ្វើកម្ម​មិនមែនជាធម៌ ក្នុងកណ្តាល​សង្ឃ។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​បញ្ញត្តថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុមិនត្រូវធ្វើ​កម្មមិនមែន​ជាធម៌ ក្នុងកណ្តាលសង្ឃ ភិក្ខុណាធ្វើ ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។ ពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុ​ទាំងនោះ នៅតែធ្វើកម្ម​មិនមែនជាធម៌​ដដែល។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាត្តថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ កាលបើភិក្ខុណាមួយធ្វើ​កម្មមិនប្រកបដោយ​ធម៌ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុហាមឃាត់បាន។ ក៏សម័យ​នោះឯង ភិក្ខុទាំងឡាយ មានសីលជាទី​ស្រឡាញ់ កាលបើពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុធ្វើកម្ម​មិនមែនជាធម៌ ក៏ហាមឃាត់។ ពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុ បានសេចក្តី​គំនុំ បានសេចក្តីមិនសប្បាយចិត្ត ក៏គម្រាមដោយប្រុងសម្លាប់។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​មានបន្ទូលថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ប្រកាស​សេចក្តីយល់ឃើញក៏បាន។ ភិក្ខុទាំងឡាយ​ប្រកាសសេចក្តីយល់ឃើញ​ក្នុងសំណាក់​ឆព្វគ្គិយភិក្ខុ​ទាំងឡាយនោះឯង។ ពួកឆព្វគ្គិយភិក្ខុទាំងឡាយ បានសេចក្តី​គំនុំ បានសេចក្តីមិនសប្បាយចិត្ត ក៏​គម្រាម​ដោយ​ប្រុងនឹងសម្លាប់។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​អនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តថាគត​អនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុ​៤ ឬ៥រូប ហាមឃាត់ ឲ្យភិក្ខុ២ ឬ៣រូប ប្រកាស​សេចក្តីយល់ឃើញ​ ឲ្យភិក្ខុ១រូប អធិដ្ឋាន (តាំងចិត្ត)ថា កម្មនោះមិនគាប់ចិត្តដល់​អញទេ។

[១៧២] ក៏សម័យ​នោះឯង ឆព្វគ្គិយភិក្ខុទាំងឡាយ កាលសំដែងនូវបាតិមោក្ខ ក្នុងកណ្តាល​សង្ឃ ក៏ក្លែង ធ្វើមិនឲ្យឮច្បាស់។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​បញ្ញត្តថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុអ្នកសំដែងនូវបាតិមោក្ខ មិនត្រូវក្លែង មិនឲ្យឮច្បាស់ទេ ភិក្ខុណា​មិនឲ្យឮច្បាស់ ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។ ក៏សម័យនោះឯង ឧទាយិដ៏មានអាយុ ជាអ្នកសំដែង​បាតិមោក្ខ​ដល់សង្ឃ មានសំឡេងដូចក្អែក។ ទើបឧទាយិ​ដ៏មានអាយុ​មានសេចក្តីគិតដូច្នេះថា ព្រះដ៏មានព្រះភាគ ទ្រង់បញ្ញត្តហើយថា ត្រូវភិក្ខុអ្នកសំដែង​នូវបាតិមោក្ខ ធ្វើសំឡេង​ឲ្យឮច្បាស់ ឯអាត្មាអញ​មានសំឡេង​ដូចក្អែក គួរអញ​ប្រតិបត្តិដូចម្តេចហ្ន៎។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះ​ព្រះដ៏មាន​ព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់អនុញ្ញាតថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ តថាគតអនុញ្ញាត​ឲ្យភិក្ខុអ្នកសំដែង​នូវបាតិមោក្ខ​ ខំប្រឹង​គិតថា អញត្រូវ​ធ្វើសំឡេង​ឲ្យឮច្បាស់ ដោយបការដូចម្តេច កាលបើភិក្ខុខំប្រឹង (ដូច្នេះ) ទើបមិនត្រូវ​អាបត្តិ។

[១៧៣] ក៏សម័យ​នោះឯង ទេវទត្ត សំដែងនូវបាតិមោក្ខ ក្នុងបរិសទ្យ​ ព្រមជាមួយ​នឹងគ្រហស្ថ។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​បញ្ញត្តថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ មិនត្រូវភិក្ខុសំដែងនូវបាតិមោក្ខ ក្នុងបរិសទ្យ ជាមួយនឹងគ្រហស្ថទេ ភិក្ខុណាសំដែង ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។

[១៧៤] ក៏សម័យ​នោះឯង ឆព្វគ្គិយភិក្ខុទាំងឡាយ មិនមាន​ភិក្ខុអារាធនា ក៏សំដែងនូវបាតិមោក្ខ ក្នុងកណ្តាលសង្ឃ។ ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ​​ក្រាបទូល​ដំណើរនុ៎ះ​ចំពោះព្រះដ៏មានព្រះភាគ។ ព្រះអង្គទ្រង់​ត្រាស់​ថា ម្នាលភិក្ខុ​ទាំង​ឡាយ ភិក្ខុដែលមិនមានគេអារាធនា មិនត្រូវសំដែងនូវបាតិមោក្ខ ក្នុងកណ្តាល​សង្ឃទេ ភិក្ខុណាសំដែង ត្រូវអាបត្តិទុក្កដ។ ម្នាលភិក្ខុទាំងឡាយ តថាគតអនុញ្ញាត​បាតិមោក្ខ​មានព្រះថេរៈ​ជាធំ។