[៤៩៨] បពិត្រលោកដ៏មានអាយុ​ទាំងឡាយ ពួកធម៌៧យ៉ាង​សម្រាប់​រម្ងាប់នូវអធិករណៈ​នេះ តែងមកកាន់ឧទ្ទេស (គឺការ​ដែលសំដែងឡើង)។ (ឯធម៌៧យ៉ាងនោះ​គឺ)

• សង្ឃត្រូវឲ្យ​សម្មុខាវិន័យ​¹⁾ ១
• សង្ឃត្រូវឲ្យសតិវិន័យ​²⁾ ១
• សង្ឃត្រូវ​ឲ្យអមុឡ្ហវិន័យ​³⁾ ១
• សង្ឃត្រូវវិនិច្ឆ័យ​កាត់ទោស​តាមពាក្យប្តេជ្ញា​របស់ភិក្ខុ​អ្នកឆ្លើយ ១
• សង្ឃត្រូវវិនិច្ឆ័យ​តាមពាក្យខាង​ច្រើនជាប្រមាណ ១
• សង្ឃត្រូវ​ធ្វើទោស​តាមកម្មរបស់​ភិក្ខុ​ដែល​ប្រព្រឹត្ត​លាមក​⁴⁾ ១
• សង្ឃត្រូវវិនិច្ឆ័យ​ឲ្យពួកភិក្ខុដែល​វិវាទ​ទាស់ទែងគ្នា សង្រួប​សង្រួម អត់ឱន​គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចគេ​គ្របមូត្រលាមក​ដោយស្មៅ ដើម្បី​ស្ងប់រម្ងាប់​នៃអធិករណៈ (ទាំងនោះ) ដែល​កើតឡើងហើយ១។

បពិត្រលោកដ៏មានអាយុ​ទាំងឡាយ ធម៌សម្រាប់​រម្ងាប់​អធិករណៈ​មាន៧យ៉ាងនេះ ខ្ញុំបាន​សំដែង​រួចហើយ។ ខ្ញុំសូមសួរ​អស់លោក​ដ៏មានអាយុ​ក្នុងធម៌៧យ៉ាង​នោះ អស់លោកជា​អ្នក​បរិសុទ្ធ​ហើយឬ ខ្ញុំសួរជាគំរប់​ពីរដងផង អស់លោកជាអ្នក​បរិសុទ្ធ​ហើយឬ ខ្ញុំសួរជា​គំរប់បី​ដង​ផង អស់លោក​ជាអ្នកបរិសុទ្ធ​ហើយឬ អស់លោក​ដ៏មានអាយុ​ជាអ្នកបរិសុទ្ធ​ក្នុងធម៌ទាំងនោះ​ហើយ ហេតុនោះ បានជា​អស់​លោកស្ងៀមនៅ។ ខ្ញុំ​សូមចាំទុក​នូវវឿងនេះ ដោយអាការ​ស្ងៀមនៅ​យ៉ាងនេះ។

[៤៩៩] បពិត្រលោកម្ចាស់ទាំងឡាយ និទានខ្ញុំសំដែងឡើងហើយ អាបត្តិបារាជិក៤ ខ្ញុំសំដែង​ឡើងហើយ អាបត្តិសង្ឃាទិសេស១៣ ខ្ញុំសំដែងឡើងហើយ អនិយតសិក្ខាបទ២ ខ្ញុំសំដែង​ឡើងហើយ អាបត្តិនិស្សគ្គិយបាចិត្តិយ៣០ ខ្ញុំសំដែងឡើងហើយ អាបត្តិបាចិត្តិយ៩២ ខ្ញុំសំដែងឡើងហើយ អាបត្តិបាដិទេសនីយៈ៤ ខ្ញុំសំដែងឡើងហើយ សេក្ខិយវត្ត ខ្ញុំសំដែងឡើងហើយ ធម៌សម្រាប់​រម្ងាប់អធិករណៈ​មាន៧យ៉ាង ខ្ញុំក៏សំដែងឡើងហើយ។ សិក្ខាបទ​មានប្រមាណ​ប៉ុណ្ណេះ របស់ព្រះដ៏​មានព្រះភាគ​នោះ មកហើយ​ក្នុងសុត្តៈ (មាតិកា) រាប់បញ្ចូល​ហើយ​ក្នុង​សុត្តៈ តែងមកកាន់​ឧទ្ទេស (គឹ​ការសំដែង​បាតិមោក្ខ) រាល់​កន្លះខែ។ អស់លោក​រាល់​អង្គ​គប្បីព្រមព្រៀងគ្នា គប្បីរីករាយរកគ្នា កុំវិវាទគ្នា គប្បីសិក្សា​ក្នុងសិក្ខាបទ​ទាំងនោះទៅហោង។