[១] ខ្ញុំបានស្តាប់មកហើយយ៉ាងនេះ។ សម័យនោះឯង ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ពុទ្ធ​ដំណើរ​ទៅកាន់ចារិកក្នុងមគធជនបទ ព្រមដោយភិក្ខុសង្ឃច្រើន ប្រមាណ ៥០០រូប ទ្រង់ពុទ្ធដំណើរ​ទៅ​កាន់ស្រុកព្រាហ្មណ៍ ឈ្មោះខានុមត្តៈ របស់មគធជនបទ។ ឮថា ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់គង់​នៅ​ក្នុង​ឱទ្យាន ឈ្មោះអម្ពលដ្ឋិកា ទៀបខានុមត្តគ្រាមនោះ។ ក៏ក្នុងសម័យនោះ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ អ្នកគ្រប់​គ្រងខានុមត្តគ្រាម ដែលជាស្រុកកុះករដោយមនុស្ស សត្វ បរិបូណ៌​ដោយស្មៅ ឧស និងទឹក បរិបូណ៌​ដោយធញ្ញាហារ ជាស្រុក​ព្រះរាជទ្រព្យ ដែលព្រះរាជាមាគធសេនិយពិម្ពិសារ ទ្រង់​ព្រះ​រាជទាន ជាព្រះរាជអំណោយដ៏ប្រសើរ គឺទ្រង់ប្រទាន​ដោយដាច់ខាត។

[២] សម័យនោះឯង កូដទន្តព្រាហ្មណ៍កំពុងចាត់ចែង​មហាយ័ញ្ញ (ការបូជាធំ)។ ព្រាហ្មណ៍​នោះ បានយកគោឈ្មោល ៧០០ កូនគោឈ្មោល ៧០០ កូនគោញី ៧០០ ពពែ ៧០០ កែះ ៧០០ ទៅ​ចងទុកនឹងបង្គោល សម្រាប់យញ្ញពិធី។ ពួកព្រាហ្មណ៍ និងគហបតី អ្នកស្រុកខានុមត្តៈ បានឮ​ដំណឹងថា ព្រះសមណគោតម​ ជាសក្យបុត្ត ចេញចាក​សក្យ​ត្រកូល ទៅទ្រង់ព្រះផ្នួស ទ្រង់ពុទ្ធ​ដំណើរ​មកកាន់ចារិក ក្នុងមគធជនបទ ព្រមដោយ​ភិក្ខុ​សង្ឃ​ច្រើន ប្រមាណ៥០០រូប បានមកដល់​ខានុមត្តគ្រាម គង់នៅក្នុងអម្ពលដ្ឋិកាឱទ្យាន ទៀប​ខានុមត្តគ្រាម ក៏កិត្តិសព្ទសរសើរ​ព្រះ​គោតម​ដ៏ចំរើននោះ ឮពីរោះ ខ្ចរខ្ចាយ សុះ​សាយ​មកយ៉ាងនេះថា ព្រះមានព្រះភាគ​អង្គ​នោះ ជាអរហន្ត ជាសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់បរិបូណ៌​ដោយ​វិជ្ជា និងចរណៈ ជាព្រះសុគត ជ្រាបច្បាស់​នូវ​លោក ព្រះអង្គជាបុគ្គលប្រសើរបំផុត ជា​សារថី ទូន្មាន​នូវ​បុរស ជាសាស្តានៃ​ទេវតា និងមនុស្សទាំងឡាយ ព្រះអង្គ​បាន​ត្រាស់​ដឹង​នូវចតុរារិយសច្ច ព្រះអង្គលែង​វិល​​មក​កាន់​ភព​ថ្មីទៀត ព្រះអង្គបាន​ត្រាស់​ដឹង​ បាន​ធ្វើ​ឲ្យ​ជាក់ច្បាស់នូវព្រះនិព្វាន ចំពោះព្រះអង្គ ហើយ​ញុំាង​លោកនេះ ព្រមទាំង​ទេវលោក មារ​លោក ព្រហ្មលោក ញុំាងពពួកសត្វ ព្រមទាំង​​សមណព្រាហ្មណ៍ ទាំង​មនុស្ស​ជាសម្មតិ​ទេព និង​មនុស្សដ៏សេស ឲ្យបាន​ត្រាស់​ដឹង​ផង ព្រះអង្គ ទ្រង់សំដែង​ធម៌ មានលំអបទដើម លំអបទ​កណ្តាល លំអបទចុង ព្រះអង្គ ទ្រង់ប្រកាស​ព្រហ្មចរិយធម៌ ព្រមទាំង​អត្ថ និងព្យញ្ជនៈ ដ៏​ពេញ​បរិបូណ៌ បរិសុទ្ធទាំងអស់ ការ​បានជួបនឹងព្រះអរហន្តទាំងឡាយ មាន​សភាពដូច្នេះ រមែងឲ្យ​សម្រេច​ប្រយោជន៍។ គ្រានោះ ពួកព្រាហ្មណ៍ និងគហបតី​អ្នក​ស្រុក​​ខានុមត្តៈ ចេញពី​ខានុមត្តគ្រាម ជាក្រុម ជាពួក ជាគណៈ ចូលសំដៅទៅកាន់​អម្ពលដ្ឋិកា​ឱទ្យាន។

[៣] សម័យនោះឯង កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ចូលទៅកាន់ដំណេកវេលាថ្ងៃ ឰដ៏ប្រាសាទ​ជាន់​ខាងលើ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍នោះ បានឃើញ​ពួកព្រាហ្មណ៍ និងគហបតី​អ្នកស្រុក​ខានុមត្តៈ នាំគ្នាចេញពីខានុមត្តគ្រាម ជាក្រុម ជាពួក ជាគណៈ ដើរត្រសង ចូល​​ទៅកាន់​អម្ពលដ្ឋិកាឱទ្យាន លុះបានឃើញហើយ ទើបហៅខត្តាមាត្យមកសួរថា នែខត្តៈដ៏ចំរើន មាន​ហេតុដូចម្តេច បានជាពួកព្រាហ្មណ៍ គហបតី​អ្នកស្រុកខានុមត្តៈ នាំគ្នាចេញពី​ខានុមត្ត​គ្រាម ជាក្រុម ជាពួក ជាគណៈ ត្រសង ចូលទៅកាន់​អម្ពលដ្ឋិកាឱទ្យាន។ ខត្តាមាត្យ​ជំរាបថា បពិត្រលោកដ៏ចំរើន មានសមណឈ្មោះ គោតម ជាសក្យបុត្រ ចេញ​ចាក​សក្យត្រកូល មកបួស មាន​ដំណើរមកកាន់​ចារិក​ ក្នុងដែនមគធៈ ព្រមដោយភិក្ខុ​សង្ឃ​ច្រើន ប្រមាណ​៥០០រូប បាន​មក​ដល់ខានុមត្តគ្រាមហើយ នៅក្នុង​អម្ពលដ្ឋិកាឱទ្យាន ជិត​ខានុមត្ត​គ្រាម កិត្តិសព្ទ សរសើរព្រះ​គោតម​ដ៏ចំរើននោះ ឮពីរោះ ខ្ចរខ្ចាយ សុះសាយ​មក​យ៉ាង​នេះថា ព្រះមានព្រះភាគ​​នោះ ជាអរហន្ត ជាសម្មាសម្ពុទ្ធ បរិបូណ៌ដោយវិជ្ជា និង​ចរណៈ ជាព្រះសុគត ជ្រាបច្បាស់​នូវ​លោក ជាបុគ្គលប្រសើរបំផុត ជាសារថី ទូន្មាន​នូវ​បុរស ជាសាស្តានៃ​ទេវតា និងមនុស្សទាំងឡាយ ជាព្រះពុទ្ធ លែង​វិល​មកកាន់ភព​ថ្មីទៀត បពិត្រលោកដ៏ចំរើន ពួកព្រាហ្មណ៍ និងគហបតី​ទាំងនុ៎ះ នាំគ្នាចូល​ទៅរកព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន​នោះ។ លំដាប់នោះ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ មានសេចក្តីត្រិះរិះ​ដូច្នេះថា អញបានឮពាក្យ​នេះ​មកថា ព្រះសមណគោតម ទ្រង់ជ្រាបយញ្ញសម្បទា៣​ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ១៦ ចំណែក​អាត្មាអញ មិនបានដឹង​យញ្ញសម្បទា​៣ប្រការ ដែល​មាន​បរិក្ខារ១៦ទេ ប៉ុន្តែ​អញ​បំរុង​នឹងបូជា​នូវ​មហាយ័ញ្ញ បើដូច្នោះ មានតែអាត្មាអញ ចូល​ទៅរក​ព្រះសមណគោតម ហើយ​សួរនូវ​យញ្ញសម្បទា៣ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ១៦។ ទើប​កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ និយាយ​នឹងខត្តាមាត្យថា នែខត្តៈដ៏ចំរើន បើដូច្នោះ ចូរ​អ្នក​ទៅរក​ពួក​ព្រាហ្មណ៍ និង​គហបតី​​អ្នក​ស្រុខានុមត្តៈ លុះចូលទៅដល់ហើយ ចូរនិយាយ​នឹងពួក​ព្រាហ្មណ៍ គហបតី​អ្នក​ស្រុកខានុមត្តៈយ៉ាង​នេះថា នែអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ផ្តាំមក​យ៉ាង​នេះ​ថា សូមឲ្យ​អ្នកដ៏ចំរើនទាំងឡាយ រង់ចាំផង ដ្បិតកូដទន្តព្រាហ្មណ៍ នឹងចូលទៅរក​ព្រះសមណ​គោតមដែរ។ ខត្តាមាត្យនោះ ទទួល​ពាក្យកូដទន្តព្រាហ្មណ៍​ថា បពិត្រលោក​ដ៏ចំរើន យ៉ាងនេះឯង ហើយក៏ចូលទៅរក​ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ គហបតី​អ្នកស្រុកខានុមត្តៈ ​លុះ​ចូលទៅដល់ហើយ ទើបនិយាយពាក្យនេះ នឹង​ពួក​ព្រាហ្មណ៍ គហបតីអ្នកស្រុក​ខានុមត្តៈ​ថា នែអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ផ្តាំមកយ៉ាងនេះថា សូមឲ្យ​​អ្នកដ៏ចំរើន​ទាំង​ឡាយ រង់ចាំផង ដ្បិតកូដទន្តព្រាហ្មណ៍ នឹង​ចូល​ទៅរក​ព្រះសមណ​គោតមដែរ។

[៤] សម័យនោះឯង ពួកព្រាហ្មណ៍ច្រើនរយ ដែលនៅអាស្រ័យ​ក្នុងខានុមត្តគ្រាម គិត​គ្នាថា យើងនឹងបរិភោគនូវមហាយ័ញ្ញរបស់កូដទន្តព្រាហ្មណ៍។ លុះពួកព្រាហ្មណ៍​ទាំង​នោះ បានឮដំណឹងថា កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ នឹងចូលទៅរក​ព្រះសមណគោតមដែរ។ ទើប​ពួក​​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងអម្បាលនោះ នាំគ្នាចូលទៅរកកូដទន្តព្រាហ្មណ៍ លុះចូលទៅ​ដល់​ហើយ ក៏និយាយពាក្យនេះនឹងកូដទន្តព្រាហ្មណ៍ថា បានឮថា លោកកូដទន្តៈ នឹង​ចូលទៅរកព្រះសមណគោតម ពិតមែនឬ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ឆ្លើយថា ម្នាលអ្នក​ទាំង​ឡាយ​ដ៏ចំរើន ខ្ញុំនិយាយយ៉ាងនេះមែនថា ខ្ញុំឯង​នឹងចូលទៅរក​ព្រះសមណគោតម។ ព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះនិយាយថា លោកកូដទន្តៈ កុំចូល​ទៅរក​ព្រះសមណគោតមឡើយ លោកកូដទន្តៈ មិនគួរនឹងចូល​ទៅរកព្រះសមណគោតមទេ បើលោកកូដទន្តៈ ខំ​ចូល​ទៅរកព្រះសមណគោតម យសរបស់លោកកូដទន្តៈ នឹងសាបសូន្យ យសព្រះ​សមណគោតម នឹងចំរើន ប្រសិនបើយសរបស់លោក​កូដទន្តៈ នឹងសាបសូន្យ យសរបស់ព្រះ​សមណគោតម នឹងចំរើនឡើង ដោយហេតុណា ហេតុនេះ បានជាថា លោកកូដទន្តៈ មិនគួរនឹង​ចូលទៅរកព្រះសមណគោតមទេ គួរតែ​ព្រះសមណ​គោតម​ទេតើ ទើបគួរ​ចូលមក​រកលោកកូដទន្តៈវិញ ដ្បិតលោកកូដទន្តៈ មាន​កំណើត​បរិសុទ្ធទាំង​ពីរចំណែក គឺខាងមាតា និងខាង​បិតា ប្រសូតចាកគភ៌ដ៏បរិសុទ្ធ តាំងអំពី​តំណ នៃ​​ជីដូនជីតាជាគំរប់៧មក មិនមានអ្នកណា រិះគន់ តិះដៀលបាន ដោយពោល​ដល់​ជាតិ​កំណើតឡើយ លោកកូដទន្តៈ មានកំណើតបរិសុទ្ធទាំងពីរចំណែក គឺខាងមាតា និងខាង​បិតា ប្រសូតចាកគភ៌បរិសុទ្ធ តាំងអំពីតំណនៃ​ជីដូនជីតាជាគំរប់៧មក មិន​មានអ្នកណា​រិះគន់ តិះដៀលបាន ដោយពោលដល់ជាតិកំណើតឡើយ ដោយហេតុណា ហេតុនេះ បានជាថា លោកកូដទន្តៈ មិនគួរនឹងចូលទៅជួប នឹងព្រះសមណគោតមទេ គួរតែ​ព្រះសមណ​គោតមទេតើ ចូលមករកលោកកូដទន្តៈវិញ ដ្បិត​ថាលោកកូដទន្តៈ ជាអ្នក​ស្តុកស្តម្ភ មានទ្រព្យច្រើន មានរបស់​ប្រើប្រាស់ច្រើន មានសម្បត្តិច្រើន មានមាសប្រាក់​ច្រើន ម្យ៉ាងទៀត លោកកូដទន្តៈ ជាអ្នករាយមន្ត ចេះចាំនូវមន្ត ចេះចប់ត្រៃវេទ ព្រម​ទាំង​គម្ពីរនិឃណ្ឌុ និងគម្ពីរ​កេតុភៈ ព្រមទាំងអក្ខរប្បភេទ គឺសិក្ខា និងនិរុត្តិ ដែលមានគម្ពីរ​ឥតិហាសៈ ជាគំរប់៥ ជាអ្នកស្គាល់នូវ​បទ និងវេយ្យាករណ៍ ជាអ្នកមិនឱនថយ គឺ​ស្ទាត់​ជំនាញ ក្នុងលោកាយតសាស្ត្រ និងមហាបុរិសលក្ខណព្យាករណ​សាស្ត្រ លោកកូដទន្តៈ មានរូបល្អ គួររមិលមើល គួរជាទី​ជ្រះថ្លា ប្រកបដោយសម្បុរដ៏ល្អក្រៃលែង មានសម្បុរ​ដ៏​ប្រសើរ មានសរីរៈស្រដៀង​នឹងព្រហ្ម មានសព៌ាង្គរាងកាយ គួរឲ្យចង់មើលមិនលែង លោកកូដទន្តៈ ជាអ្នកមានសីលធម៌ មានសីលធម៌ដ៏ចំរើន ប្រកបដោយសីលដ៏ចំរើន លោកកូដទន្តៈ មានសំដីពីរោះ និយាយពាក្យពីរោះ ប្រកបដោយវាចាអ្នកក្រុង ជា​វាចា​ច្បាស់​លាស់ ប្រាសចាកទោស អាចញុំាង​អ្នកស្តាប់ឲ្យចូល​ចិត្តសេចក្តីជាក់លាក់បាន លោកកូដទន្តៈ ជាអាចារ្យ ជាប្រធានលើអាចារ្យនៃជនច្រើន បានបង្រៀន​មន្ត​មាណព​៣០០នាក់ មិនតែប៉ុណ្ណោះ ពួកមាណពច្រើននាក់ តែងមកអំពីទិសផ្សេងៗ អំពីជន​បទ​ផ្សេងៗ ជាអ្នកត្រូវការដោយមន្ត ចង់រៀនមន្តក្នុងសំណាក់លោកកូដទន្តៈ លោកកូដទន្តៈ ជាមនុស្សចាស់ព្រឹទ្ធាចារ្យ មានអាយុច្រើន រស់នៅបានយូរឆ្នាំមកហើយ មានអាយុ ក៏ជ្រុល​​ចូលមកក្នុងបច្ឆិមវ័យហើយ ឯព្រះសមណគោតម ជាមនុស្សក្មេងផង ទើបនឹង​បួស​ថ្មី​ផង មួយទៀត លោកកូដទន្តៈ​ ព្រះបាទមាគធសេនិយពិម្ពិសារ តែង​ធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កោតក្រែង ទាំងបោក្ខរសាតិព្រាហ្មណ៍ ក៏តែង​ធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កោតក្រែងលោកកូដទន្តៈដែរ មួយវិញទៀត លោកកូដទន្តៈ នៅ​គ្រប់​គ្រង​ខានុមត្តគ្រាម ដែលជាស្រុកកុះករ ដោយមនុស្ស សត្វ សម្បូណ៌ដោយស្មៅ ឧស និងទឹក បរិបូណ៌ដោយធញ្ញាហារ ជា​ស្រុកព្រះរាជទ្រព្យ ដែលព្រះបាទ​មាគធសេនិយពិម្ពិសារ ទ្រង់ប្រទាន ជាព្រះរាជ​អំណោយដ៏ប្រសើរ លោកកូដទន្តៈ នៅគ្រប់គ្រងខានុមត្តគ្រាម ដែលជាស្រុកកុះករ ដោយមនុស្ស សត្វ សម្បូណ៌ដោយស្មៅ ឧស និងទឹក បរិបូណ៌​ដោយ​ធញ្ញាហារ ជាស្រុក​ព្រះរាជទ្រព្យ ដែលព្រះបាទ​មាគធសេនិយពិម្ពិសារប្រទាន ជាព្រះរាជ​អំណោយដ៏ប្រសើរ ដោយហេតុណា ហេតុនេះ បានជាថា លោកកូដទន្តៈ មិនគួរ​ចូល​ទៅ​រកព្រះសមណគោតមឡើយ គួរតែព្រះសមណគោតមទេតើ ចូលមករកលោក​កូដទន្តៈ​វិញ។

[៥] កាលបើពួកព្រាហ្មណ៍ និយាយយ៉ាងនេះហើយ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក៏និយាយ​នឹងព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះយ៉ាងនេះថា នែអ្នក​ដ៏ចំរើន បើដូច្នោះ អ្នកទាំងឡាយ ចូរ​ស្តាប់​ពាក្យ​ខ្ញុំសិន គួរតែយើងចូលទៅរក​ព្រះគោតមដ៏ចំរើននោះវិញ មិនគួរព្រះគោតម​ដ៏ចំរើន​នោះ ចូលមករក​យើងទេ នែអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន ឮថា ព្រះសមណគោតម មានជាតិ​បរិសុទ្ធទាំងពីរចំណែក គឺខាងព្រះមាតា និងខាងព្រះ​បិតា ប្រសូតចាកព្រះគភ៌​ដ៏​បរិសុទ្ធ តាំងពីតំណនៃព្រះអយ្យកោ អយ្យិកាជាគំរប់៧មក មិនមានអ្នកណា រិះគន់ តិះដៀល ដោយ​ពោល​ដល់​ជាតិ​កំណើតបានឡើយ នែអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន ព្រះសមណ​គោតម មានជាតិបរិសុទ្ធទាំងពីរចំណែក គឺខាងព្រះមាតា និងខាងព្រះ​បិតា ប្រសូតចាកព្រះ​គភ៌​ដ៏​បរិសុទ្ធ តាំងអំពីតំណនៃព្រះអយ្យកោ អយ្យិកា ជាគំរប់៧មក មិន​មានអ្នកណា​រិះគន់ តិះដៀល ដោយពោលដល់ជាតិកំណើតបានឡើយ ដោយហេតុណា ហេតុនេះ មិនគួរឲ្យព្រះសមណគោតមដ៏ចំរើននេះ ចូលមករកយើងទេ គួរតែយើងរាល់​គ្នា ចូលទៅរកព្រះសមណគោតមដ៏ចំរើននោះ ដោយពិត នែអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន ឮថា ព្រះសមណគោតម ព្រះអង្គលះបង់នូវពពួកញាតិជាច្រើន ចេញទៅទ្រង់ព្រះផ្នួស នែអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន ឮថា ព្រះសមណគោតម ទ្រង់លះបង់នូវមាស​ប្រាក់មាន​ប្រមាណ​ច្រើន ដែលឋិតនៅក្នុង​ផែនដី និងឋិតនៅ​ក្នុងវេហាស៍ គឺក្នុងប្រាសាទជាន់លើ ចេញទៅ​ទ្រង់ព្រះផ្នួស នែគ្នាយើង ឮថាព្រះសមណគោតម ព្រះអង្គនៅកម្ល៉ោះនៅ​ឡើយ មានព្រះកេសាខ្មៅស្រស់ ប្រកបដោយ​វ័យដ៏ចំរើន ឋិតនៅ​ក្នុង​បឋមវ័យ ចេញចាក​គេហដ្ឋាន ទៅបួសក្នុងភេទជាបុគ្គលមិនមានប្រយោជន៍ ដោយការងារក្នុងផ្ទះ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម កាលព្រះវរមាតាបិតា ​មិនពេញព្រះហឫទ័យ (នឹងការទ្រង់​ព្រះផ្នួស) កំពុង​មានព្រះភក្ត្រជោកដោយទឹកព្រះនេត្រ ទ្រង់​ព្រះកន្សែង​សោយ​សោក ព្រះអង្គ ទ្រង់ដាក់ព្រះកេសា និងព្រះមស្សុ ទ្រង់​ព្រះកាសាវពស្ត្រ ចេញចាក​គេហដ្ឋាន ទៅ​ទ្រង់​ព្រះផ្នួស ក្នុងភេទជាបុគ្គលមិនមានប្រយោជន៍ ដោយការងារ​ក្នុងផ្ទះ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម មានព្រះរូប​ល្អ គួរឲ្យរមិលមើល គួរជាទីជ្រះថ្លា ប្រកបដោយ​ព្រះវណ្ណៈ​ដ៏ល្អក្រៃលែង មានព្រះ​វណ្ណៈ​ស្រដៀងនឹងព្រហ្ម មានព្រះសរីរៈ​ស្រដៀង​នឹង​ព្រហ្ម មានព្រះសព៌ាង្គរាងកាយ គួរឲ្យចង់​មើល​មិនលែង នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណ​គោតម​ ទ្រង់មានសីល មានសីលដ៏ប្រសើរ មានសីល​ជាកុសល ប្រកប​ដោយ​សីល​ជា​កុសល នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម មាន​ព្រះវាចាដ៏ពីរោះ មានព្រះពុទ្ធដីកា​ដ៏​ពីរោះ ប្រកបដោយព្រះវាចាជារបស់​អ្នកក្រុង ជាព្រះវាចាច្បាស់លាស់ប្រាសចាកទោស អាចញុំាងអ្នកស្តាប់ឲ្យ​ចូល​ចិត្តសេចក្តីច្បាស់លាស់បាន នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណ​គោតម ជាអាចារ្យ ជាប្រធានលើអាចារ្យ​របស់ពួក​ជនច្រើន នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណ​គោតម​ អស់កាមរាគៈហើយ ប្រាសចាក​សេចក្តីស្រើបស្រាលហើយ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម ជាកម្មវាទី ជាកិរិយវាទី ព្រះអង្គ ទ្រង់ធ្វើធម៌ដែល​គ្មានបាប ទុកជា​ខាង​មុខ ក្នុងពួកព្រាហ្មណ៍ និងពួកសត្វ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម ចេញ​ចាក​ត្រកូល​ដ៏ខ្ពស់ខ្ពស់ ជាត្រកូល​ក្សត្រិយ៍ ​មិន​លាយច្រឡំ មកទ្រង់ព្រះផ្នួស នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម ចេញចាកត្រកូលស្តុកស្តម្ភ មានទ្រព្យច្រើន ភោគៈច្រើន មកទ្រង់​ព្រះផ្នួស នែគ្នាយើង ឮថា ពួកមនុស្ស អ្នកនៅដែនក្រៅ អ្នកនៅជនបទក្រៅ តែងនាំគ្នា​មក​សាក​សួរព្រះសមណគោតម នែគ្នាយើង ឮថា ទេវតាមានពាន់ដ៏ច្រើន បានដល់​នូវ​ព្រះ​សមណគោតម​ ជាសរណៈស្មើដោយជីវិត នែគ្នាយើង ឮថា កិត្តិសព្ទសរសើរព្រះ​សមណគោតម ឮពីរោះ ខ្ចរខ្ចាយ សុសសាយយ៉ាងនេះថា ព្រះមានព្រះភាគ​​អង្គនោះ ជាអរហន្ត សម្មាសម្ពុទ្ធ ​បរិបូណ៌​ដោយវិជ្ជា និងចរណៈ ជាព្រះសុគត ​ជ្រាបច្បាស់នូវ​ត្រៃ​លោក ​ប្រសើរបំផុត ជាសារថី ​ទូន្មាន​នូវ​បុរស ជាសាស្តាចារ្យនៃ​ទេវតា និងមនុស្ស​ទាំង​ឡាយ ​បាន​ត្រាស់ដឹង​នូវចតុរារិយសច្ចធម៌ លែង​វិល​​មកកាន់ភពថ្មីទៀត នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណ​គោតម ប្រកបដោយមហាបុរិសលក្ខណៈ៣២ប្រការ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម តែងពោលថា អ្នកមកចុះល្អហើយ ព្រះអង្គ​មានព្រះវាចាដ៏ពីរោះ ព្រះអង្គទ្រង់ឈ្លាសក្នុងការសំណេះសំណាល មានព្រះភក្ត្ររីករាយ ស្រស់ស្រាយ ព្រះអង្គតែងមានព្រះវាចារាក់ទាក់ជាមុន នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម តែងមាន​ពួក​បរិសទ្យទាំង៤ ធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កោត​ក្រែង នែគ្នាយើង ឮថា ពួក​ទេវតា និងមនុស្សជាច្រើន នាំគ្នាជ្រះថ្លាខ្លាំង ចំពោះ​ព្រះសមណគោតម នែគ្នាយើង ​ឮថា ព្រះសមណគោតម គង់អាស្រ័យ​ក្នុងស្រុកណា ឬក្នុងនិគមណា ពួកអមនុស្ស​ក្នុងស្រុក ឬក្នុងនិគមនោះ មិនហ៊ានបៀតបៀនមនុស្សឡើយ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះសមណគោតម ជាគណាចារ្យរបស់ពួកក្រុម ព្រះអង្គប្រាកដជាចម្បង ជាងពួក​មេលទ្ធិទាំងឡាយដ៏ច្រើន នែគ្នាយើង យសបរិវារ របស់​សមណព្រាហ្មណ៍នុ៎ះ តែង​ចំរើន​រុង​រឿង​ឡើង ដោយ​ហេតុ​តាម​តែបាន (មានមិនស្លៀកសំពត់ជាដើម) យ៉ាង​ណា ឯ​យស​បរិវារ ​របស់​ព្រះសមណ​គោតម មិនមែន​ចំរើន រុងរឿងឡើង ដោយហេតុ​យ៉ាង​នោះ​ទេ តាមដែលពិត យសបរិវារ របស់ព្រះសមណគោតម ចំរើនរុងរឿងឡើង ដោយការ​បរិបូណ៌ ដោយ​វិជ្ជា និងចរណៈ នែ​គ្នាយើង ឮថា ព្រះបាទមាគធសេនិយពិម្ពិសារ ព្រមទាំង​ព្រះរាជបុត្រ ទាំងអគ្គមហេសី ទាំងរាជបរិសទ្យ និងអមាត្យ បានដល់នូវ​ព្រះសមណគោតម ជាសរណៈ ស្មើដោយជីវិត នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះបាទបសេនទិ​កោសល ព្រមទាំង​ព្រះរាជបុត្រ និងអគ្គមហេសី ព្រម​ទាំង​បរិសទ្យ និងអមាត្យ បានដល់​នូវ​​ព្រះសមណគោតម ជាសរណៈ ស្មើដោយជីវិត នែ​គ្នា​យើង ឮថា ព្រាហ្មណ៍​បោក្ខរសាតិ ព្រមទាំងបុត្រ ភរិយា ទាំងបរិសទ្យ និងអមាត្យ បាន​ដល់​នូវ​ព្រះសមណ​គោតម ជាសរណៈ ស្មើដោយជីវិត នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះ​បាទ​មាគធ​សេនិយ​ពិម្ពិសារ បានធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់​អាន បូជា កោតក្រែងព្រះសមណ​គោតម​ហើយ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះបាទបសេនទិកោសល បាន​ធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់​អាន បូជា កោតក្រែង​ព្រះសមណគោតមហើយ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រាហ្មណ៍បោក្ខរសាតិ បានធ្វើ​សក្ការៈ គោរព រាប់​អាន បូជា កោតក្រែងព្រះសមណគោតមហើយ នែគ្នាយើង ឮថា ព្រះ​សមណ​គោតម បាន​មកដល់ខានុមត្តគ្រាមហើយ ឥឡូវនេះគង់ក្នុងអម្ពលដ្ឋិកាឱទ្យាន ទៀប​ខានុមត្តគ្រាម​ ពួកសមណៈ ឬព្រាហ្មណ៍​ណាមួយ ដែលមកដល់​គាមក្ខេត្រ​របស់​យើង​ហើយ ពួក​សមណ​ព្រាហ្មណ៍​ទាំង​នោះ សុទ្ធតែជាភ្ញៀវរបស់យើង ភ្ញៀវហ្នឹងឯង ត្រូវ​យើង​ធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កោតក្រែង ព្រះសមណគោតមនេះឯង បានមក​ដល់​ខានុមត្តគ្រាម​ហើយ ឥឡូវគង់នៅក្នុងអម្ពលដ្ឋិកាឱទ្យាន ទៀបខានុមត្តគ្រាម ព្រះ​សមណ​គោតម ជា​ភ្ញៀវ​របស់យើងហើយ ភ្ញៀវហ្នឹងឯង ត្រូវតែយើងធ្វើសក្ការៈ គោរព រាប់អាន បូជា កោតក្រែង ដោយហេតុនេះហើយ បានជាមិនគួរឲ្យ​ព្រះសមណ​គោតមដ៏​ចំរើន​នោះ ចូលមករក​យើង​ទេ ពួកយើងទេតើ ទើបគួរនឹងចូលទៅរក​ព្រះគោតមដ៏ចំរើន​នោះ​វិញ ខ្ញុំដឹងគុណ (ដែល​គួរ​សរសើរ) របស់ព្រះសមណគោតម ត្រឹមតែ​ប៉ុណ្ណេះឯង តែព្រះគោតមដ៏ចំរើននោះ មិន​មែន​​មានគុណ​ដែលគួរសរសើរ ត្រឹមតែប៉ុណ្ណេះទេ ព្រោះព្រះគោតម​ដ៏ចំរើននោះ មាន​គុណ នឹងរាប់ នឹងប្រមាណពុំបានឡើយ។

[៦] លុះកូដទន្តព្រាហ្មណ៍និយាយយ៉ាងនេះហើយ ពួកព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ ក៏និយាយ​ពាក្យនុ៎ះ នឹងកូដទន្តព្រាហ្មណ៍ថា អម្បាលយ៉ាងលោកកូដទន្តៈ​ ម្តេច​គង់​ពោល​សរសើរ​គុណ​ព្រះសមណ​គោតម ទោះបីព្រះសមណគោតមដ៏ចំរើន គង់នៅ​ក្នុង​​ទី​ប្រមាណ១០០យោជន៍ អំពីទីនេះក្តី គួរណាស់តែកុលបុត្រដែលមានសទ្ធា រកស្បៀង​យក​ទៅតាមផ្លូវ ដើម្បីនឹងទៅគាល់ឲ្យបាន។ ព្រាហ្មណ៍ទាំងនោះ ក៏និយាយគ្នាថា នែគ្នាយើង បើដូច្នោះ យើងទាំងអស់គ្នា នឹងចូលទៅគាល់ព្រះសមណគោតម។ គ្រានោះ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ព្រមដោយពួកព្រាហ្មណ៍ច្រើននាក់ ក៏ចូលទៅកាន់អម្ពលដ្ឋិកាឱទ្យាន សំដៅទៅត្រង់ទីដែល​ព្រះមានព្រះភាគ​គង់នៅ លុះចូលទៅដល់ហើយ ក៏ពោលពាក្យ​សំណេះសំណាល ជាមួយនឹងព្រះមានព្រះភាគ លុះបញ្ចប់ពាក្យដែលគួររីករាយ និងពាក្យដែលគួររលឹក​ហើយ ក៏អង្គុយក្នុងទីដ៏សមគួរ។ លុះពួកព្រាហ្មណ៍ គហបតី​អ្នកស្រុកខានុមត្តៈ អង្គុយក្នុងទីដ៏សមគួរស៊ប់ហើយ ពួកខ្លះថ្វាយបង្គំ​ព្រះមានព្រះភាគ ហើយអង្គុយក្នុងទីដ៏សមគួរ ពួកខ្លះក៏​ពោលពាក្យសំណេះសំណាល ជាមួយនឹង​ព្រះមាន​ព្រះភាគ លុះបញ្ចប់ពាក្យដែលគួររីករាយ និងពាក្យដែលគួររលឹកហើយ ក៏អង្គុយក្នុង​ទីដ៏​សម​គួរ ពួកខ្លះក៏ផ្គងអញ្ជលី សំដៅទៅរក​ព្រះមានព្រះភាគ អង្គុយ​ក្នុង​ទី​ដ៏​សម​គួរ ពួកខ្លះ​ក៏​ប្រកាសនាម និងគោត្រ ហើយអង្គុយក្នុងទីដ៏សមគួរ ពួកខ្លះអង្គុយស្ងៀម ក្នុងទីដ៏សម​គួរ។ លុះកូដទន្តព្រាហ្មណ៍ អង្គុយក្នុងទីដ៏សមគួរស៊ប់ហើយ ក៏ក្រាបទូល​ពាក្យនេះ ចំពោះ​ព្រះមានព្រះភាគថា បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គបានឮថា ព្រះសមណគោតម ចេះយញ្ញសម្បទា៣ប្រការ មានបរិក្ខារ១៦ មែនឬ ខ្ញុំព្រះអង្គ​មិនចេះ​យញ្ញសម្បទា​៣​ប្រការ មានបរិក្ខារ១៦ទេ តែខ្ញុំព្រះអង្គ ប្រាថ្នាដើម្បីនឹងបូជាមហាយ័ញ្ញ សូមព្រះគោតម​ដ៏ចំរើន មេត្តាប្រោស សំដែង​យញ្ញសម្បទា៣ប្រការ មានបរិក្ខារ១៦ ដល់​ខ្ញុំព្រះអង្គ​ឲ្យ​ទាន។

[៧] ព្រះអង្គ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ បើដូច្នោះ អ្នកចូរចាំស្តាប់ ចូរអ្នកធ្វើ​ទុក​ក្នុងចិត្តឲ្យ​ប្រពៃចុះ តថាគតនឹងសំដែង។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក៏ទទួលព្រះពុទ្ធដីកាថា ព្រះ​ករុណាព្រះអង្គ។ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ កាលពីព្រេងនាយ មាន​មហាក្សត្រិយ៍មួយព្រះអង្គ ព្រះនាម​មហាវិជិត ជាស្តេចស្តុកស្តម្ភ មានព្រះរាជទ្រព្យ​ច្រើន មានភោគៈច្រើន មានមាសប្រាក់ច្រើន មានទ្រព្យ និងគ្រឿង​ឧបករណ៍ច្រើន មាន​ធញ្ញជាតិ ជាទ្រព្យច្រើន មានជង្រុក និងឃ្លាំងក៏បរិបូណ៌។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ គ្រានោះ ព្រះបាទមហាវិជិត ស្តេចចូលទៅក្នុងទីរហោស្ថាន ជាទីចេញចាកពួក ហើយពួនសម្ងំ មានសេចក្តីត្រិះរិះកើតឡើងក្នុងព្រះហឫទ័យយ៉ាងនេះថា ភោគសម្បត្តិទាំងឡាយ ជា​របស់មនុស្សដ៏ពេញបរិបូណ៌ អាត្មាអញបានហើយ ប្រឹថពីមណ្ឌលដ៏ធំទូលាយ អាត្មា​អញ​បានប្រាបប្រាមរួចហើយនៅគ្រប់គ្រង បើដូច្នោះ មានតែអាត្មាអញបូជាមហាយ័ញ្ញ ដែល​អាចប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ដើម្បីសេចក្តីសុខដល់ខ្លួនអញ អស់កាលដ៏យូរ​អង្វែង។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ លំដាប់នោះ ព្រះបានមហាវិជិត ត្រាស់ឲ្យហៅព្រាហ្មណ៍​បុរោហិតមក ហើយទ្រង់មានព្រះបន្ទូលថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យើងបាន​ចូលទៅ​ទី​រហោស្ថាន ជាទីចេញចាកពួក ហើយពួនសម្ងំ មានសេចក្តីត្រិះរិះ​កើតឡើង​ក្នុងចិត្ត​យ៉ាង​នេះ​ថា ភោគសម្បត្តិទាំងឡាយ ជា​របស់មនុស្សដ៏ពេញបរិបូណ៌ អាត្មាអញបានហើយ ប្រឹថពីមណ្ឌលដ៏ធំទូលាយ អាត្មា​អញ​បានប្រាបប្រាមរួចហើយនៅគ្រប់គ្រង បើដូច្នោះ មានតែអាត្មាអញបូជាមហាយ័ញ្ញ ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ដើម្បីសេចក្តី​សុខ​ដល់​អាត្មាអញ អស់កាលជាយូរ​អង្វែង ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យើងប្រាថ្នាដើម្បីបូជាយ័ញ្ញ ចូរអ្នក​ដ៏ចំរើន ជួយពន្យល់យើងផង ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ដើម្បីសេចក្តីសុខដល់យើង​ អស់កាល​ដ៏យូរអង្វែង។

[៨] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ កាលបើព្រះរាជា ទ្រង់ត្រាស់យ៉ាងនេះហើយ ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត ក៏ក្រាបទូលព្រះបាទមហាវិជិតដូច្នេះថា ជនបទរបស់ព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន ប្រកបដោយចំរូង គឺចោរ ប្រកបដោយចោរបៀតបៀន ពួកចោរសម្លាប់អ្នកស្រុកក៏មាន សម្លាប់អ្នកនិគមក៏មាន សម្លាប់អ្នកនគរក៏មាន ចាំស្កាត់​សម្លាប់​តាមផ្លូវក៏មាន បើព្រះរាជា​ដ៏​ចំរើន លើកលែងយកសួយ ក្នុងជនបទដែលប្រកបដោយ​ចំរូង គឺចោរ ប្រកបដោយ​ចោរ​បៀតបៀនយ៉ាងនេះ ព្រោះហេតុនោះ ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ឈ្មោះថាធ្វើមិនត្រូវតាមទំនៀម​ទេ មួយទៀត ព្រះរាជាដ៏ចំរើន តែងទ្រង់ត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា អញនឹងដកដង្គត់ គឺចោរ​កំណាចនុ៎ះចេញ ដោយការសម្លាប់ចោលខ្លះ ដោយការឃុំខាំងខ្លះ ដោយ​រឹបជាន់​ឲ្យវិនាស​ខ្លះ ដោយធ្វើទោសផ្ចាលខ្លះ ដោយបំបរបង់ខ្លះ យ៉ាងនេះមិនឈ្មោះថា ការ​ដក​ឡើងនូវ​ដង្គត់ គឺចោរនុ៎ះ ដោយប្រពៃឡើយ (ព្រោះថា) ចោរទាំងឡាយណា ដែលនៅ​សល់​​អំពីគេសម្លាប់ ចោរទាំងនោះ មុខជានឹងបៀតបៀនពួកមនុស្ស​អ្នកជនបទ​របស់ស្តេច ក្នុង​កាល​ជាខាងក្រោយ លុះតែអាស្រ័យ​ការចាត់ចែង​ដូចតទៅនេះ ទើបឈ្មោះថា ដក​ដង្គត់​ គឺចោរនុ៎ះបាន ដោយប្រពៃយ៉ាងនេះ សូមព្រះរាជាដ៏ចំរើន (ប្រកបការដូច្នេះ) ពួកជនណា អាចធ្វើស្រែ រក្សាគោក្នុងជនបទរបស់ព្រះរាជាដ៏ចំរើន សូមព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន ប្រទានពូជ​ធារ និងភត្តាហារដល់ពួកជននោះ ពួកជនណាអាចខ្មីឃ្មាត ក្នុងការជួញ​ក្នុងជនបទរបស់​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន សូមព្រះរាជាដ៏ចំរើន ប្រទាន​ព្រះរាជទ្រព្យជាដើមទុន ដល់ជនទាំងនោះ ពួករាជបុរសណា ដែលប្រឹង​ប្រែងធ្វើ​រាជការ ក្នុងជនបទរបស់​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន សូម​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន កំណត់នូវបៀវ័ត្សរ៍ ដល់រាជបុរសទាំងនោះ ទើបមនុស្សទាំងនោះ នឹងខំ​ខ្វល់ខ្វាយ ក្នុងមុខការរបស់ខ្លួន និងមិនបៀតបៀន​នូវជនបទ​របស់​ព្រះរាជាឡើយ ឯគំនរ​នៃព្រះរាជទ្រព្យ ក៏នឹងមានច្រើនឡើង ពួកអ្នកជនបទ ក៏តាំង​នៅ​ដោយក្សេមក្សាន្ត មិន​មានចំរូង គឺចោរ មិនមានមនុស្សបៀតបៀនគ្នាឡើយ មនុស្ស​ទាំងឡាយ ក៏នឹងពេញចិត្ត ត្រេកអរ រីករាយ បញ្ចើចកូនឲ្យរាំរែកលើទ្រូង ប្រហែល​ជា​នឹង​មិន​ចាំបាច់បិទទ្វារផ្ទះ​ក៏បាន (ព្រោះ​មិនមានចោរ)។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ព្រះបាទមហា​វិជិត​រាជ ទទួលពាក្យព្រាហ្មណ៍​បុរោហិតថា យ៉ាងហ្នឹងល្អហើយ ពួកជនណាខ្មីឃ្មាត ក្នុងការ​ភ្ជួរស្រែ និងរក្សាគោ​ក្នុង​ជនបទ​របស់ព្រះរាជា ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ក៏បានប្រទានពូជ​ធារ និងភត្តាហារ​ដល់​ជនទាំងនោះ ពួកជនណាខ្មីឃ្មាត ក្នុងការជួញ ​ក្នុងជនបទរបស់​ព្រះរាជា ព្រះបាទ​មហាវិជិតរាជ ក៏បានប្រទាន​ព្រះរាជទ្រព្យជាដើមទុន ដល់ជនទាំងនោះ ពួករាជបុរស​ណា ដែលប្រឹង​ប្រែងធ្វើ​រាជការ ក្នុងជនបទរបស់​ព្រះរាជា ព្រះបាទ​មហា​វិជិត​រាជ បានកំណត់នូវបៀវ័ត្សរ៍ ដល់ជនទាំងនោះ មនុស្សទាំងនោះ ក៏ខំ​ខ្វល់ខ្វាយ ក្នុងមុខការ​របស់​ខ្លួន មិនបានបៀតបៀនជនបទរបស់ព្រះរាជាឡើយ។ ឯគំនរ​នៃ​ព្រះរាជទ្រព្យ មានច្រើនឡើង ជនអ្នកនៅក្នុងជនបទ ក៏តាំងនៅដោយក្សេមក្សាន្ត មិន​មានចំរូង គឺចោរ មិនមានមនុស្សបៀតបៀនគ្នាឡើយ មនុស្សទាំងឡាយ ក៏ពេញចិត្ត ត្រេកអរ រីករាយ បញ្ចើចកូនឲ្យរាំរែកលើទ្រូង មិនចាំបាច់បិទទ្វារផ្ទះ​ក៏បាន។

[៩] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ លំដាប់នោះ ព្រះបាទ​មហាវិជិតរាជ មានព្រះតម្រាស់​ឲ្យហៅ​ព្រាហ្មណ៍បុរោហិតមក ហើយទ្រង់ត្រាស់យ៉ាងនេះថា ម្នាលអ្នកដ៏ចំរើន ដង្គត់ គឺចោរ​នុ៎ះ យើងបានដកចោលហើយ ព្រោះអាស្រ័យ​នូវការចាត់ចែង​របស់អ្នកដ៏ចំរើន ទ្រព្យ​របស់​យើង ក៏បានជាគំនរច្រើនឡើងហើយ អ្នកជនបទទាំងឡាយ ក៏នៅ​ដោយ​ក្សេមក្សាន្ត ឥត​មានចំរូង គឺចោរ ឥតមានមនុស្សបៀតបៀនឡើយ មនុស្សទាំងឡាយ ក៏ពេញចិត្ត ត្រេកអរ រីករាយ បញ្ចើចកូនឲ្យរាំរែក​លើទ្រូង មិនចាំបាច់បិទទ្វារផ្ទះក៏បាន ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ យើងចង់បូជាមហាយ័ញ្ញ ដែលប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តី​ចំរើន ដើម្បី​សេចក្តី​សុខ ដល់យើង អស់កាលជាយូរអង្វែង ចូរអ្នកដ៏ចំរើន ជួយណែនាំ​យើង​ផង។ ព្រាហ្មណ៍​បុរោហិត ក៏ក្រាបបង្គំទូលថា សូមទ្រង់ព្រះមេត្តាប្រោស បើដូច្នោះ ពួក​ជនណា ទោះជា​ក្សត្រិយ៍ ដែលនៅក្នុងនិគមក្តី ដែលនៅក្នុងជនបទក្តី ដែលចុះចូលក្នុងជនបទ​របស់​ព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន សូមព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់ហៅជនទាំងនោះមកប្រាប់ថា ម្នាល​គ្នាយើង យើងចង់បូជាមហាយ័ញ្ញ ដែលប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ដើម្បី​សេចក្តី​សុខ​ដល់យើង អស់កាលជាយូរអង្វែង ចូរអ្នកដ៏ចំរើនរាល់គ្នា យល់តាមយើង ពួកជន​ណាជា​អាមាត្យ រាជ​បរិសទ្យ ក្នុងជនបទរបស់ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទោះនៅក្នុងនិគមក្តី នៅក្នុង​ជនបទ​ក្តី។បេ។ ពួកព្រាហ្មណមហាសាល ជាអ្នកនិគមក្តី អ្នកជនបទក្តី។បេ។ ពួក​គហបតី អ្នកសន្សំ​ទ្រព្យ​ជា​និច្ច ជាអ្នកនិគមក្តី ជាអ្នកជនបទក្តី សូមព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់ហៅជន​ទាំង​នោះមក​ហើយ ទ្រង់ប្រាប់ថា នែអ្នករាល់គ្នា យើងចង់បូជាមហាយ័ញ្ញ ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បី​សេចក្តី​ចំរើន ដើម្បីសេចក្តីសុខ ដល់យើងអស់កាលជាយូរអង្វែង ចូរ​អ្នកដ៏​ចំរើនទាំង​ឡាយ យល់ព្រម​តាមយើង។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ក៏ទទួលពាក្យ​ព្រាហ្មណបុរោហិតថា យ៉ាងហ្នឹងហើយ ជនទាំងឡាយណា ជាក្សត្រិយ៍ នៅក្នុងនិគមក្តី នៅក្នុងជនបទក្តី ដែលចុះចូលមកក្នុងជនបទរបស់ព្រះរាជា ព្រះបាទ​មហាវិជិតរាជ ក៏​ទ្រង់​ត្រាស់ហៅជនទាំងនោះមក ទ្រង់ត្រាស់ថា នែអ្នករាល់គ្នា យើងចង់​បូជាមហាយ័ញ្ញ ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ដើម្បីសេចក្តីសុខដល់យើង អស់​កាលជាយូរអង្វែង ចូរអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន យល់ព្រមតាមយើង។ ពួកជននោះ ក៏​ក្រាប​បង្គំទូលថា បពិត្រ​មហា​រាជ កាលនេះ ជាកាលគួរនឹងបូជាយ័ញ្ញហើយ សូមព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់​បូជាយ័ញ្ញចុះ។ ជនទាំងឡាយណា ជាអាមាត្យ រាជបរិសទ្យ​ក្នុង​ជនបទ របស់ព្រះរាជា ទោះជាអ្នកនិគមក្តី ជាអ្នកជនបទក្តី។បេ។ ពួកព្រាហ្មណ៍​មហាសាល ជាអ្នកនិគមក្តី ជាអ្នក​ជនបទក្តី។បេ។ ពួកគហបតី អ្នកសន្សំទ្រព្យជានិច្ច ជាអ្នក​និគមក្តី ជាអ្នកជនបទក្តី ព្រះបាទ​មហាវិជិតរាជ ក៏ទ្រង់ត្រាស់ហៅជនទាំងឡាយ​នោះ​មក ទ្រង់មាន​ព្រះរាជ​ឱង្ការ​ថា នែអ្នករាល់គ្នា យើងចង់​បូជាមហាយ័ញ្ញ ដែលប្រព្រឹត្ត​ទៅ ដើម្បីសេចក្តីចំរើន ដើម្បី​សេចក្តី​សុខដល់យើង អស់​កាលជាយូរអង្វែង ចូរអ្នក​ដ៏ចំរើន​ទាំងឡាយ យល់ព្រម​តាម​យើង។ ជនទាំងនោះ ក៏​ក្រាបទូលថា បពិត្រមហារាជ កាលនេះ ជាកាលគួរនឹង​បូជាយ័ញ្ញ​ហើយ សូមព្រះរាជាដ៏ចំរើន បូជាយ័ញ្ញចុះ។ ពួកជន​ទាំង៤ពួកនេះ ជាអ្នករួមសេចក្តី​យល់​ព្រម ជាបរិក្ខារនៃយ័ញ្ញនោះ ដោយប្រការដូច្នេះ។

[១០] ព្រះបាទមហាវិជិត ប្រកបដោយអង្គ៨ប្រការ គឺព្រះអង្គមានព្រះជាតិល្អ ទាំង​ពីរចំណែក គឺខាងព្រះមាតា និងព្រះបិតា ប្រសូតចាកព្រះគភ៌ដ៏បរិសុទ្ធអំពីតំណ នៃ​អយ្យកោ អយ្យិកា ជាគំរប់៧ មិនមានអ្នកណារិះគន់ តិះដៀល ដោយពោលដល់ជាតិ​បាន១ ព្រះអង្គមានព្រះរូបល្អ គួររមិលមើល។បេ។ ព្រះសព៌ាង្គរាងកាយ គួរឲ្យចង់មើល​មិនលែង១ ព្រះអង្គ ជាស្តេចស្តុកស្តម្ភ មានព្រះរាជទ្រព្យច្រើន មានភោគៈច្រើន មាន​មាស​ប្រាក់ច្រើន មានគ្រឿង​ឧបករណ៍ ជាទីគាប់ចិត្តច្រើន មានធនធាន នឹងធញ្ញាហារ​ច្រើន មានឃ្លាំង​ និងជង្រុក​ដ៏បរិបូណ៌១ ព្រះអង្គមានរេហ៍ពល ប្រកបដោយចតុរង្គសេនា ដែលស្តាប់បង្គាប់​ ធ្វើតាមព្រះរាជឱវាទ (ទ្រង់ទូន្មានមនុស្សទាំងឡាយ) ព្រះអង្គ​មាន​តេជានុភាព ហាក់ដូចជាដុតបំផ្លាញនូវពួកសត្រូវ ដោយរាជឥស្សរិយយស១ ព្រះអង្គ មានព្រះរាជសទ្ធា ជាទាយក ជាទានបតិ មិនបានបិទទ្វារ ព្រះអង្គដូចជាអណ្តូងទឹក សម្រាប់​ផឹករបស់សមណព្រាហ្មណ៍ និងមនុស្សកំព្រា អ្នកដំណើរ មនុស្សអ្នកពណ៌នា (គុណរបស់ទាន) ហើយសូម និងយាចកទាំងឡាយ រមែងទ្រង់ធ្វើនូវបុណ្យ១ ព្រះអង្គ​ជា​ពហុស្សូត គឺទ្រង់បានរៀនសូត្រស្តាប់ច្រើន១ ទ្រង់ជ្រាបច្បាស់នូវសេចក្តីអធិប្បាយ​នៃ​សុតៈ គឺវិជ្ជា ចំណេះនោះៗ នៃភាសិតនោះៗ ដោយន័យច្បាស់លាស់ថា នេះជាសេចក្តី​អធិប្បាយនៃភាសិតនេះៗ១ ព្រះអង្គជាអ្នកប្រាជ្ញ វាងវៃ មានប្រាជ្ញាអង់អាច និងទ្រង់​ព្រះរាជ​តម្រិះនូវប្រយោជន៍ទាំងឡាយ ដែលជាអតីត អនាគត និងបច្ចុប្បន្ន១។ ព្រះបាទ​មហាវិជិតរាជ ទ្រង់ប្រកប​ដោយអង្គទាំង៨នេះឯង។ អង្គ៨នេះ ជាបរិក្ខារ របស់​យ័ញ្ញ​នោះ ដោយប្រការដូច្នេះ។

[១១] ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត ប្រកបដោយអង្គ៤ គឺជាអ្នកអ្នកមានកំណើត​ស្អាត​ទាំង​ពីរ​​ចំណែក គឺខាងមាតា និងបិតា កើតចាកគភ៌ដ៏បរិសុទ្ធ ដរាបអំពីតំណនៃ​ជីដូន​ជីតា ជាគំរប់៧ មិនមានអ្នកណា រិះគន់ តិះដៀល ដោយពោលដល់ជាតិ កំណើត​បាន១ ជា​អ្នក​រាយមន្ត ចេះចាំមន្ត ចេះចប់ត្រៃវេទ ព្រមទាំង​គម្ពីរនិឃណ្ឌុ និងគម្ពីរ​កេតុភៈ ព្រម​ទាំង​អក្ខរប្បភេទ គឺសិក្ខា និងនិរុត្តិ ដែលមានគម្ពីរឥតិហាសៈ ជាគំរប់៥ ជាអ្នក​ដឹង​នូវបទ និងវេយ្យាករណ៍ ជាអ្នកមិនថយថោក គឺស្ទាត់ជំនាញក្នុងលោកាយតសាស្ត្រ និងមហា​បុរិស​លក្ខណ​ព្យាករណសាស្ត្រ ជាអ្នកមានសីល មានសីលដ៏ចំរើន ប្រកបដោយសីល​ដ៏​ចំរើន១ ជាអ្នកប្រាជ្ញមានប្រាជ្ញាឈ្លាសវៃ ជាបុគ្គលទី១ ឬទី២ របស់ព្រាហ្មណ៍ អ្នកទទួល​នូវការបូជា។ ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត ប្រកបដោយអង្គទាំង៤នេះឯង។ អង្គទាំង៤នេះ ជាបរិក្ខារ របស់យ័ញ្ញនោះ ដោយប្រការដូច្នេះ។

[១២] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ លំដាប់នោះ ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត បានសំដែងវិធី​តំកល់​ចិត្ត​៣យ៉ាង ដល់ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ក្នុងកាលមុនយញ្ញពិធីថា កាលបើព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន នឹងបូជាមហាយ័ញ្ញ គង់នឹងមានសេចក្តីក្តៅក្រហាយណាមួយមិនខាន ឱហ្ន៎ គំនរភោគៈ​យ៉ាង​ច្រើនរបស់អញ នឹងវិនាសទៅ ព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន កុំគប្បីធ្វើសេចក្តីក្តៅក្រហាយ​នោះ​ឡើយ។ កាលបើព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន នឹងបូជាមហាយ័ញ្ញ នឹងមានសេចក្តីក្តៅ​ក្រហាយ​ណា​មួយ​មិន​ខាន ឱហ្ន៎ គំនរភោគៈ​យ៉ាង​ច្រើនរបស់អញ វិនាសទៅ ព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន កុំគប្បី​ធ្វើ​សេចក្តី​ក្តៅក្រហាយ​នោះ​ឡើយ។ កាលបើព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន នឹងបូជាមហាយ័ញ្ញ នឹងមាន​សេចក្តី​ក្តៅ​ក្រហាយ​ណាមួយមិនខានថា ឱហ្ន៎ គំនរភោគៈ​យ៉ាង​ច្រើនរបស់អញ វិនាស​ទៅ​ហើយ ព្រះរាជា​ដ៏ចំរើន កុំគប្បីធ្វើសេចក្តីក្តៅក្រហាយ​នោះ​ឡើយ។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ព្រាហ្មណ៍​​បុរោហិត បានសំដែង​វិធីតំកល់ចិត្ត៣យ៉ាងនេះ ដល់ព្រះបាទ​មហាវិជិតរាជ ក្នុងកាល​មុន​យញ្ញពិធី។

[១៣] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ លំដាប់នោះ ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត បានបន្ទោបង់​នូវ​សេចក្តី​ក្តៅក្រហាយ របស់ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ក្នុងពួកបុគ្គលអ្នកទទួល​នូវគ្រឿង​បូជា ដោយ​អាការទាំង១០ ក្នុងកាលមុនយញ្ញពិធី។ (ថា) ពួកមនុស្សអ្នកសម្លាប់សត្វក៏មាន អ្នកវៀរ​ចាក​ការសម្លាប់សត្វក៏មាន នឹងនាំគ្នាមកកាន់ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្សទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែលជាអ្នកសម្លាប់សត្វ ផលរបស់ការសម្លាប់សត្វ​នោះ ក៏នឹងមានដល់មនុស្សពួកនោះទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ជាអ្នកវៀរ​ចាក​ការសម្លាប់សត្វ សូមព្រះអង្គ ទ្រង់ព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គ ចំណាយ​ព្រះរាជទ្រព្យ សូមព្រះអង្គរីករាយ សូមឲ្យខាងក្នុងព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​ជនទាំង​នោះ​ចុះ។

[១៤] ពួកមនុស្សអ្នកលួចទ្រព្យគេក៏មាន អ្នកវៀរ​ចាក​ការលួចទ្រព្យគេក៏មាន នឹង​នាំគ្នា​មកកាន់ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្សទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែលជាអ្នកលួចទ្រព្យគេ ផលរបស់ការលួចទ្រព្យគេ​នោះ ក៏នឹងមាន​ដល់​មនុស្ស​ពួក​នោះ​ទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែលជាអ្នកវៀរចាកការលួចទ្រព្យគេ សូមឲ្យ​ព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គ ចំណាយ​ព្រះរាជទ្រព្យ សូមព្រះអង្គរីករាយ សូម​ឲ្យ​ខាង​​ក្នុងព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្សទាំងនោះចុះ។

[១៥] ពួកមនុស្សអ្នកប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាមក៏មាន អ្នកវៀរ​ចាក​ការប្រព្រឹត្តខុស​ក្នុង​កាម​​ក៏មាន នឹងនាំគ្នាមកកាន់ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្សទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែលជាអ្នកប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម ផលរបស់ការប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម​នោះ ក៏នឹងមានដល់មនុស្សពួកនោះទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែល​ជាអ្នក​វៀរចាកការប្រព្រឹត្តខុសក្នុងកាម សូមព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គ ចំណាយ​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូមព្រះអង្គរីករាយ សូមឲ្យខាងក្នុងព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំងនោះចុះ។

[១៦] ពួកមនុស្សអ្នកពោលពាក្យកុហកក៏មាន អ្នកវៀរ​ចាក​ការពោល​ពាក្យ​កុហក​ក៏មាន នឹងនាំគ្នាមកកាន់ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្សទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែលជាអ្នកពោលពាក្យកុហក ផលរបស់ការពោលពាក្យកុហក​នោះ ក៏នឹងមានដល់មនុស្សពួកនោះទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ ពួកមនុស្សណា ដែល​ជា​អ្នក​វៀរ​ចាកការពោលពាក្យកុហក សូមព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គចំណាយ​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូមព្រះអង្គរីករាយ សូមឲ្យខាងក្នុងព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្សទាំងនោះចុះ។

[១៧] ពួកមនុស្សអ្នកនិយាយញុះញង់ក៏មាន អ្នកវៀរ​ចាក​ការនិយាយញុះញង់​ក៏​មាន នឹងនាំគ្នាមកកាន់ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្សទាំងនោះ មនុស្ស​ពួក​ណា ដែលជាអ្នកនិយាយញុះញង់ ផលរបស់ការនិយាយញុះញង់​នោះ ក៏នឹងមាន​ដល់​មនុស្សពួកនោះទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែល​ជា​អ្នក​វៀរ​ចាក​ការ​និយាយញុះញង់ សូមព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គចំណាយ​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូម​ព្រះអង្គ​រីករាយ សូមឲ្យខាងក្នុងព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំង​នោះ​ចុះ។

[១៨] ពួកមនុស្សអ្នកនិយាយពាក្យទ្រគោះក៏មាន អ្នកវៀរ​ចាក​ការនិយាយពាក្យ​ទ្រគោះ​​ក៏មាន នឹងនាំគ្នាមកកាន់ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្ស​ទាំង​នោះ មនុស្សពួកណា ដែលជាអ្នកនិយាយពាក្យទ្រគោះ ផលរបស់ការនិយាយពាក្យ​ទ្រគោះ​នោះ ក៏មានដល់មនុស្សពួកនោះទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែល​ជា​អ្នក​វៀរ​ចាកការនិយាយពាក្យទ្រគោះ សូមព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គ​ចំណាយ​​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូមព្រះអង្គរីករាយ សូមឲ្យខាងក្នុងព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្សទាំងនោះចុះ។

[១៩] ពួកមនុស្សអ្នកនិយាយពាក្យរោយរាយក៏មាន អ្នកវៀរ​ចាក​ការនិយាយពាក្យ​រោយរាយ​​ក៏មាន នឹងនាំគ្នាមកកាន់ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្ស​ទាំង​នោះ មនុស្សពួកណា ដែលជាអ្នកនិយាយពាក្យរោយរាយ ផលរបស់ការនិយាយពាក្យ​រោយរាយ​នោះ ក៏នឹងមានដល់មនុស្សពួកនោះទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្ស​ពួក​ណា ដែល​ជា​អ្នក​វៀរ​ចាកការនិយាយពាក្យរោយរាយ សូមព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូម​ព្រះអង្គ​​ចំណាយ​​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូមព្រះអង្គរីករាយ សូមឲ្យខាងក្នុងព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្សទាំងនោះចុះ។

[២០] ពួកមនុស្សអ្នកមានអភិជ្ឈាក៏មាន អ្នកមិនមានអភិជ្ឈា​ក៏មាន នឹងនាំគ្នា​មក​កាន់​ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្ស​ទាំង​នោះ មនុស្សពួកណា ដែល​ជា​អ្នក​មានអភិជ្ឈា ផលរបស់អភិជ្ឈា​នោះ ក៏នឹងមានដល់មនុស្សពួកនោះទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែល​ជា​អ្នកមិនមានអភិជ្ឈា សូមព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូម​ព្រះអង្គ​​ចំណាយ​​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូមព្រះអង្គរីករាយ សូមឲ្យខាងក្នុងព្រះហឫទ័យ របស់​ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្សទាំងនោះចុះ។

[២១] ពួកមនុស្សដែលមានចិត្តព្យាបាទក៏មាន អ្នកមិនមានចិត្តព្យាបាទ​ក៏មាន នឹង​នាំ​គ្នា​មក​កាន់​ទីសម្រាប់បូជាយ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្ស​ទាំង​នោះ មនុស្ស​ពួក​ណា ដែលជាអ្នកមានចិត្តព្យាបាទ ផលរបស់ចិត្តព្យាបាទ​នោះ ក៏នឹង​មាន​ដល់​មនុស្ស​ពួក​នោះ​ទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្សពួកណា ដែល​ជា​អ្នកមិនមានចិត្តព្យាបាទ សូម​ព្រះអង្គ​ព្រះរាជទាន សូម​ព្រះអង្គ​​ចំណាយ​​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូមព្រះអង្គរីករាយ សូម​ឲ្យ​ខាង​ក្នុង​ព្រះហឫទ័យ របស់​ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្សទាំងនោះចុះ។

[២២] ពួកមនុស្សជាមិច្ឆាទិដ្ឋិក៏មាន ជាសម្មាទិដ្ឋិ​ក៏មាន នឹង​នាំ​គ្នា​មក​កាន់​ទីសម្រាប់​បូជា​យ័ញ្ញរបស់ព្រះអង្គ បណ្តា​មនុស្ស​ទាំង​នោះ មនុស្ស​ពួក​ណា ដែលជាមិច្ឆាទិដ្ឋិ ផល​របស់​មិច្ឆាទិដ្ឋិ​នោះ ក៏នឹង​មាន​ដល់​មនុស្ស​ពួក​នោះ​ទៅ បណ្តាមនុស្ស​ទាំងនោះ មនុស្ស​ពួក​ណា ដែល​ជាសម្មាទិដ្ឋិ សូម​ព្រះអង្គ​ព្រះរាជទាន សូម​ព្រះអង្គ​​ចំណាយ​​ព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូម​ព្រះអង្គ​រីករាយ សូម​ឲ្យ​ខាង​ក្នុង​ព្រះហឫទ័យ របស់​ព្រះអង្គ​ជ្រះថ្លា ចំពោះ​មនុស្ស​ទាំង​នោះ​ចុះ។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត បានបន្ទោបង់​នូវសេចក្តី​ក្តៅក្រហាយ របស់​ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ក្នុងបដិគ្គាហកៈ ក្នុងកាលមុនយញ្ញពិធី ដោយអាការ​១០​នេះ​ឯង។

[២៣] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ កាលនោះ ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត បានញុំាង​ព្រះហឫទ័យ​ នៃ​ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ដែលកំពុងបូជាមហាយ័ញ្ញ ឲ្យឃើញតាម ឲ្យកាន់យកតាម ឲ្យ​អាច​ហ៊ាន ឲ្យរីករាយ ដោយអាការ​១៦ថា កាលព្រះរាជាដ៏ចំរើន កំពុងបូជាមហាយ័ញ្ញ ក្រែង​មានអ្នកណាមួយនិយាយថា ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ទ្រង់បូជាមហាយ័ញ្ញ តែថា ពួក​ក្សត្រិយ៍ នៅក្នុងនិគម និងជនបទ ដែលនៅក្នុងព្រះរាជអំណាច ទ្រង់មិនមានព្រះបន្ទូល​ហៅរកផង បើទុកជាដូច្នោះ ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ក៏គង់តែបូជាមហាយ័ញ្ញមានសភាព​យ៉ាងនេះ​បាន។ ជនអ្នកពោលដោយធម៌ ចំពោះមហារាជដ៏ចំរើនយ៉ាងនេះ ក៏មិនមាន​ឡើយ។ ឯពួក​ក្សត្រិយ៍នៅក្នុងនិគមក្តី នៅក្នុងជនបទក្តី ដែលនៅក្នុងព្រះរាជអំណាច ​ព្រះរាជា​ដ៏​ចំរើន បានមានព្រះបន្ទូល​ហៅមកហើយ សូម​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់ជ្រាប​សេចក្តី​​នុ៎ះ ដោយ​អាការនេះ សូម​ព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គ ចំណាយព្រះរាជ​ទ្រព្យ សូម​ព្រះ​អង្គរីករាយ សូមទ្រង់តាំងព្រះហឫទ័យ ឲ្យជ្រះថ្លាតែខាងក្នុងចុះ។

[២៤] កាលព្រះរាជាដ៏ចំរើន កំពុងបូជាមហាយ័ញ្ញ ក្រែង​មានអ្នកណាមួយ​និយាយ​ថា ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ទ្រង់បូជាមហាយ័ញ្ញ តែថា ពួកអមាត្យ រាជបរិសទ្យ អ្នកនិគម និងអ្នកជនបទ ព្រះអង្គក៏មិនមានព្រះបន្ទូល​ហៅមកឡើយ។បេ។ ពួកព្រាហ្មណ៍​មហាសាល អ្នកនិគម និងអ្នកជនបទ។ ពួកគហបតី អ្នកសន្សំទ្រព្យ ជាអ្នកនិគម និង​អ្នក​ជនបទ (ព្រះរាជាមិនមានព្រះបន្ទូល​ហៅមកឡើយ) បើទុកជាដូច្នោះ ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ក៏គង់តែបូជាមហាយ័ញ្ញ មានសភាព​យ៉ាងនេះ​បាន។ ជនអ្នកពោលដោយធម៌ ចំពោះ​ព្រះរាជាដ៏ចំរើនយ៉ាងនេះ ក៏មិនមានឡើយ។ ឯពួកគហបតីអ្នកសន្សំទ្រព្យ ជាអ្នក​និគម និងអ្នកជនបទ ព្រះរាជា​ដ៏​ចំរើន បានមានព្រះបន្ទូល​ហៅមកហើយ សូម​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់ជ្រាបសេចក្តី​នុ៎ះ ដោយ​អាការនេះ សូម​ព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គ ចំណាយ​ព្រះ​រាជ​ទ្រព្យ សូម​ព្រះ​អង្គរីករាយ សូមទ្រង់តាំងព្រះហឫទ័យ ឲ្យជ្រះថ្លាតែខាងក្នុងចុះ។

[២៥] កាលព្រះរាជាដ៏ចំរើន កំពុងបូជាមហាយ័ញ្ញ ក្រែង​មានអ្នកណាមួយ​និយាយ​ថា ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ទ្រង់បូជាមហាយ័ញ្ញ តែថា ព្រះអង្គមិនមែនជាស្តេច មានព្រះ​ជាតិ​ស្អាតទាំង២ខាង គឺខាងព្រះមាតា និងព្រះបិតា ទ្រង់ប្រសូតចាកព្រះគភ៌ដ៏បរិសុទ្ធ ដរាប​អំពីតំណ​នៃព្រះអយ្យកោ ព្រះអយ្យិកា ជាគំរប់៧មក មិនមានអ្នកណារិះគន់ តិះដៀល ដោយពោលដល់ជាតិបានឡើយ បើទុកជាដូច្នោះ ព្រះរាជាដ៏ចំរើន គង់​តែ​បូជា​មហាយ័ញ្ញ មានសភាព​យ៉ាងនេះ​បាន។ ជនអ្នកពោលដោយធម៌ ចំពោះមហារាជដ៏ចំរើន យ៉ាងនេះមិនមានឡើយ។ តែព្រះរាជាដ៏ចំរើន មានព្រះ​ជាតិ​ស្អាតទាំង២ខាង គឺខាង​ព្រះមាតា និងខាងព្រះបិតា ប្រសូតចាកព្រះគភ៌ដ៏បរិសុទ្ធ ដរាប​អំពីតំណ​នៃព្រះអយ្យកោ ព្រះអយ្យិកា ជាគំរប់៧មក ក៏មិនមានអ្នកណារិះគន់ តិះដៀល ដោយពោល​ដល់​ជាតិ​បាន​ឡើយ សូម​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់ជ្រាបសេចក្តី​នេះ ដោយ​អាការនេះ សូម​ព្រះអង្គ​ព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គ ចំណាយព្រះរាជទ្រព្យ សូម​ព្រះ​អង្គរីករាយ សូមទ្រង់តាំង​ព្រះហឫទ័យ ឲ្យជ្រះថ្លាតែខាងក្នុងចុះ។

[២៦] កាលព្រះរាជាដ៏ចំរើន កំពុងបូជាមហាយ័ញ្ញ ក្រែង​មានអ្នកណាមួយ​និយាយ​ថា ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ទ្រង់បូជាមហាយ័ញ្ញ ព្រះអង្គជាស្តេចមានព្រះរូបមិនល្អ មិនគួរ​រមិលមើល មិនគួរឲ្យ​កើតសេចក្តីជ្រះថ្លា មិនប្រកបដោយសម្បុរដ៏ល្អយ៉ាងក្រៃលែង មិន​ដូច​ជាសម្បុរនៃព្រហ្ម មិនមានសរីរៈ​ស្រដៀងនឹងព្រហ្ម មិនមានសព៌ាង្គរាងកាយ គួរ​ឲ្យ​រមិល​មើលមិនលែង។បេ។ ព្រះអង្គជាស្តេចមិនស្តុកស្តម្ភ មិនមានទ្រព្យច្រើន មិនមាន​របស់​ប្រើប្រាស់​ច្រើន មិនមានមាសប្រាក់ច្រើន មិនមានគ្រឿង​ឧបករណ៍ ជាទី​ត្រេកអរ​ច្រើន មិនមានធនធាន និងធញ្ញាហារច្រើន មិនមានឃ្លាំង និងជង្រុក​ដ៏បរិបូណ៌។បេ។ ព្រះអង្គជាស្តេចមិនមានរេហ៍ពល ប្រកបដោយចតុរង្គសេនា ដែលស្តាប់​បង្គាប់​ ធ្វើតាម​ព្រះ​ឱវាទ ព្រះអង្គមិនមានតេជានុភាព ហាក់ដូចជាដុតបំផ្លាញនូវពួកសត្រូវ ដោយ​ព្រះរាជ​ឥស្សរិយយសបាន ព្រះអង្គជាស្តេច​មិនមានសទ្ធា មិនមែនជា​ទាយក មិនមែនជា​ទានបតី មិនមែនជាអ្នកបើកទ្វារ មិនមែន​ដូចជាអណ្តូងទឹកសម្រាប់​ផឹក របស់​សមណ​ព្រាហ្មាណ៍ និងអ្នកកំព្រា អ្នកដំណើរ អ្នកពណ៌នាគុណរបស់​ទានហើយសូម និងយាចក​ទាំងឡាយ ហើយធ្វើនូវបុណ្យ ព្រះអង្គមិនបានចេះចាំច្រើន មិនទ្រង់ជ្រាប នូវ​សេចក្តី​អធិប្បាយ​នៃសុតៈនោះៗ នៃភាសិតនោះៗថា នេះជាសេចក្តីអធិប្បាយ​នៃ​ភាសិត​នេះ នេះជាសេចក្តីអធិប្បាយនៃភាសិតនេះ ព្រះអង្គមិនមែនជាបណ្ឌិត វាងវៃ មិនមាន​ព្រះបា្រជ្ញាអង់អាច ដើម្បីនឹងគិតសេចក្តីក្នុងអតីត អនាគត និងបច្ចុប្បន្នបាន​ឡើយ បើទុក​ជា​ដូច្នោះ ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ក៏គង់​តែ​បូជា​មហាយ័ញ្ញ មានសភាព​យ៉ាងនេះ​បាន។ ជនអ្នក​ពោល​ដោយធម៌ ចំពោះព្រះរាជាដ៏ចំរើន យ៉ាងនេះ ក៏មិនមានឡើយ។ ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ជាបណ្ឌិត ឈ្លាសវៃ មាន​ព្រះបា្រជ្ញាអង់អាច ដើម្បីនឹងគិត​សេចក្តី​ក្នុង​អតីត អនាគត និង​បច្ចុប្បន្នបាន សូម​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់ជ្រាបសេចក្តី​នុ៎ះ ដោយ​ហេតុនេះចុះ សូម​ព្រះអង្គ​ព្រះ​រាជទាន សូមព្រះអង្គ ចំណាយព្រះរាជទ្រព្យ សូម​ព្រះ​អង្គរីករាយ សូមទ្រង់តាំង​ព្រះហឫទ័យ ឲ្យជ្រះថ្លាតែខាងក្នុងចុះ។

[២៧] កាលព្រះរាជាដ៏ចំរើន កំពុងបូជាមហាយ័ញ្ញ ក្រែង​មានអ្នកណាមួយ​និយាយ​ថា ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ទ្រង់បូជាមហាយ័ញ្ញ ទាស់តែព្រាហ្មណ៍​បុរោហិត មិនមាន​កំណើត​ល្អទាំង២ផ្នែក គឺខាងមាតា និងខាងបិតា មិនបានប្រសូតចាកគភ៌ដ៏បរិសុទ្ធ ដរាប​អំពីតំណ​នៃអយ្យកោ អយ្យិកា ជាគំរប់៧មកឡើយ មិនមែជាអ្នកឥតមានអ្នកណារិះគន់ តិះដៀល ដោយពោលដល់ជាតិបានឡើយ បើទុកជាដូច្នោះ ព្រះរាជាដ៏ចំរើន គង់​តែ​បូជា​មហាយ័ញ្ញ មានសភាព​យ៉ាងនេះ​បាន។ ជនអ្នកពោលដោយធម៌ ចំពោះព្រះរាជាដ៏ចំរើន យ៉ាងនេះ មិនមានឡើយ។ ឯព្រាហ្មណ៍​បុរោហិត របស់ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ជាអ្នកមាន​ជាតិ​បរិសុទ្ធ ទាំង២ចំណែកដែរ គឺខាង​មាតា និងខាងបិតា ប្រសូតចាកគភ៌ដ៏បរិសុទ្ធ ដរាប​អំពីតំណ​នៃអយ្យកោ អយ្យិកា ជាគំរប់៧មក មិនមានអ្នកណារិះគន់ តិះដៀល ដោយ​ពោល​​ដល់​ជាតិ​កំណើតបាន​ឡើយ សូម​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់ជ្រាបសេចក្តីនុ៎ះ ដោយ​ហេតុ​នេះ សូម​ព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គ ចំណាយព្រះរាជទ្រព្យ សូម​ព្រះ​អង្គ​រីករាយ សូមទ្រង់​តាំង​ព្រះហឫទ័យ ឲ្យជ្រះថ្លាតែខាងក្នុងចុះ។

[២៨] កាលព្រះរាជាដ៏ចំរើន កំពុងបូជាមហាយ័ញ្ញ ក្រែង​មានអ្នកណាមួយ​និយាយ​ថា ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ទ្រង់បូជាមហាយ័ញ្ញ ទាស់តែព្រាហ្មណ៍​បុរោហិត របស់ព្រះអង្គ មិនមែន​ជាអ្នករាយមន្ត មិនចេះចាំមន្ត មិនចេះចប់នូវគម្ពីរត្រៃវេទ ព្រម​ទាំង​គម្ពីរនិឃណ្ឌុ និងគម្ពីរ​កេតុភៈ ព្រមទាំងអក្ខរប្បភេទ គឺសិក្ខា និងនិរុត្តិ ដែលមានគម្ពីរ​ឥតិហាសៈ ជាគំរប់៥ ជាអ្នកមិនដឹងនូវ​បទ និងវេយ្យាករណ៍ ជាអ្នកមិនថយថោក គឺ​ស្ទាត់​ជំនាញ ក្នុងលោកាយតសាស្ត្រ និងមហាបុរិសលក្ខណព្យាករណ​សាស្ត្រ ទាស់តែព្រាហ្មណ៍​បុរោហិត របស់ព្រះរាជានោះ មិនមែនជាអ្នកមានសីល មានសីលដ៏ចំរើន មិនប្រកប​ដោយសីល​ដ៏ចំរើន ព្រាហ្មណ៍​បុរោហិតរបស់ព្រះរាជានោះ មិនមែនជាបណ្ឌិត ឈ្លាសវៃ មានបា្រជ្ញា ជាបុគ្គលទី១ ឬទី២របស់ពួកព្រាហ្មណ៍អ្នកទទួល​នូវការ​បូជាឡើយ បើទុកជា​ដូច្នោះ ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ក៏គង់​តែ​បូជា​មហាយ័ញ្ញ មានសភាព​យ៉ាងនេះ​បាន។ ជន​អ្នក​ពោល​ដោយធម៌ ចំពោះព្រះរាជាដ៏ចំរើន យ៉ាងនេះ មិនមានឡើយ។ ឯព្រាហ្មណ៍​បុរោហិត របស់ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ជាបណ្ឌិត ឈ្លាសវៃ មាន​បា្រជ្ញា ជាបុគ្គល​ទី១ ឬ​ទី២ របស់ពួក​ព្រាហ្មណ៍ អ្នកទទួល​នូវការបូជាមែន សូម​ព្រះរាជាដ៏ចំរើន ទ្រង់ជ្រាបនូវ​សេចក្តី​នុ៎ះ ដោយ​ហេតុនេះចុះ សូម​ព្រះអង្គព្រះរាជទាន សូមព្រះអង្គចំណាយព្រះរាជទ្រព្យ សូម​​ព្រះ​អង្គរីករាយ សូមទ្រង់តាំងព្រះហឫទ័យ ឲ្យជ្រះថ្លាតែខាងក្នុងចុះ។ ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ព្រាហ្មណ៍បុរោហិត បានញុំាងព្រះហឫទ័យ របស់ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ដែល​កំពុងបូជាមហាយ័ញ្ញ ឲ្យឃើញតាម ឲ្យកាន់យកតាម ឲ្យអាចហ៊ាន ឲ្យរីករាយ ដោយ​អាការទាំង​១៦នេះឯង។

[២៩] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ក្នុងយ័ញ្ញនោះឯង មនុស្សទាំងឡាយ ក៏ខានសម្លាប់គោ ខាន​សម្លាប់ពពែ និងកែះ ខានសម្លាប់មាន់ ជ្រូក ពួកសត្វផ្សេងៗ ក៏មិនបានដល់នូវសេចក្តី​វិនាស ខានកាប់ដើមឈើ មកធ្វើជាគោល (សម្រាប់​ចារឹកឈ្មោះ) ខានច្រូត​ស្បូវភ្លាំង ដើម្បី​ឲ្យលំបាក (ដល់ជនឯទៀត)។ ចំណែកខាងពួកជនណា ដែលជាខ្ញុំកំដរក្តី ជាអ្នកបំរើក្តី ជា​អ្នកធ្វើការងារក្តី ជនទាំងនោះ ព្រះរាជាក៏មិនបាន​គម្រាម ដោយអាជ្ញា មិនបានគម្រាម​ឲ្យ​ភ័យ មិនមានមុខជោកដោយទឹកភ្នែក ស្រែកទ្រហ៊ោយំធ្វើការងារឡើយ។ ដោយពិតនោះ​ថា ពួកជនណា ចង់ធ្វើការងារ ពួកជននោះ ក៏ធ្វើទៅ ពួកជនណា មិនចង់ធ្វើការងារ ពួក​ជននោះ ក៏ខានធ្វើទៅ។ ពួកជនចង់ធ្វើការណា ក៏ធ្វើការនោះទៅ មិនចង់ធ្វើការណា ក៏ខានធ្វើការនោះទៅ។ ឯយញ្ញពិធីនោះ ក៏សម្រេចដោយទឹកដោះថ្លា ប្រេង ទឹកដោះ​ខាប់ ទឹកដោះជូរ ទឹកឃ្មុំ និងទឹកអំពៅប៉ុណ្ណោះឯង។

[៣០] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ កាលនោះ ពួកក្សត្រិយ៍អ្នកនៅក្នុងនិគម និងជនបទ ដែល​នៅ​ក្នុងព្រះរាជអំណាច។ ពួកអមាត្យ រាជបរិសទ្យ ជាអ្នកនិគម និងអ្នកជនបទ។ ពួក​ព្រាហ្មណមហាសាល ជាអ្នកនិគម និងអ្នកជនបទ ពួកគហបតី អ្នកសន្សំទ្រព្យ ជាអ្នកនិគម និងអ្នកជនបទ ក៏នាំគ្នាយកទ្រព្យសម្បត្តិជាច្រើន ចូលទៅគាល់ព្រះបាទ​មហាវិជិតរាជ ហើយក្រាបទូលយ៉ាងនេះថា បពិត្រព្រះសម្មតិទេព ទ្រព្យសម្បត្តិច្រើន​ទាំងនេះ ជារបស់​មហាបពិត្រ យើងខ្ញុំព្រះអង្គនាំមកថ្វាយ ចំពោះ​មហាបពិត្រ សូមមហា​បពិត្រ ទ្រង់ទទួលនូវទ្រព្យសម្បត្តិនោះចុះ។ ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ត្រាស់តបថា ណ្ហើយ​អ្នកទាំងឡាយ ទ្រព្យសម្បត្តិនៃខ្ញុំនេះឯង ដែលសម្រេចហើយ ដោយពលិកម្មប្រកប​ដោយ​ធម៌ច្រើនណាស់ហើយ ទ្រព្យទាំងនោះ ត្រូវបានទៅអ្នកទាំងឡាយវិញចុះ មួយទៀត ចូរ​អ្នក​ទាំងឡាយ យកទ្រព្យរបស់ខ្ញុំឯង ថែមទៅទៀតខ្លះចុះ។ ពួកជនទាំងនោះ កាលបើ​ព្រះ​រាជាទ្រង់ប្រកែកហើយ ក៏ចៀសចេញទៅក្នុងទីដ៏សមគួរ ហើយក៏គិត​ព្រមគ្នាយ៉ាង​នេះថា បើ​ពួកយើងយកទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនេះ ទៅកាន់ផ្ទះខ្លួនវិញ ដោយហេតុណា ហេតុនោះ ឈ្មោះថា មិនសមគួរ​ដល់ពួកយើងឡើយ ដ្បិតព្រះបាទមហាវិជិតរាជ កំពុងបូជា​មហា​យ័ញ្ញ បើដូច្នោះ ពួកយើង ចូរនាំគ្នា​បូជា​តាមព្រះអង្គទៅចុះ។

[៣១] ម្នាលព្រាហ្មណ៍ កាលនោះ ពួកក្សត្រិយ៍ អ្នកនៅក្នុងនិគម និងនៅក្នុង​ជនបទ ដែលនៅក្នុងព្រះរាជអំណាច នាំគ្នាផ្តើមធ្វើទានក្នុងទិសខាងកើតនៃរោងយ័ញ្ញ។ ពួក​អមាត្យរាជបរិសទ្យ អ្នកនិគម និងអ្នកជនបទ ក៏នាំគ្នាផ្តើមធ្វើទាន ក្នុងទិសខាងត្បូងនៃ​រោង​យ័ញ្ញ។ ពួកព្រាហ្មណមហាសាល ជាអ្នកនិគម និងអ្នកជនបទ ក៏នាំគ្នាផ្តើមធ្វើទាន ក្នុងទិសខាងលិចនៃ​រោង​យ័ញ្ញ។ ពួកគហបតីអ្នកសន្សំទ្រព្យ ជាអ្នកនិគម និងអ្នកជនបទ ក៏នាំគ្នាផ្តើមធ្វើទាន ក្នុងទិសខាងជើងនៃ​រោង​យ័ញ្ញ។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ក្នុងទីយញ្ញពិធី​ទាំងនោះ មនុស្សទាំងឡាយ មិនបានសម្លាប់គោ មិនបានសម្លាប់ពពែ និងកែះ មិនបាន​សម្លាប់មាន់ និងជ្រូក ពួកសត្វផ្សេងៗ ក៏មិនដល់នូវសេចក្តីវិនាសឡើយ មិនបាន​កាប់​ដើម​ឈើមកធ្វើ​ជាគោល (សម្រាប់ចារិកឈ្មោះ) ខានច្រូតស្បូវភ្លាំង ដើម្បីឲ្យលំបាក (ដល់​ជន​ឯទៀត)។ ចំណែកខាងពួកមនុស្សណា ជាខ្ញុំកំដរក្តី ជាអ្នកបំរើក្តី ជាអ្នកធ្វើការងារក្តី ជន​ទាំងនោះ មិនបានត្រូវគម្រាមដោយអាជ្ញា មិនបានត្រូវគម្រាមឲ្យភ័យ មិនមាន​មុខជោក​ដោយ​ទឹកភ្នែក ស្រែកទ្រហ៊ោយំធ្វើការងារឡើយ។ ដោយសេចក្តីពិតនោះថា ពួកជនណា ចង់ធ្វើការងារ ពួកជននោះ ក៏ធ្វើទៅ ពួកជនណា មិនចង់ធ្វើការងារ ពួកជននោះ ក៏ខាន​ធ្វើទៅ ពួកជនចង់ធ្វើការងារណា ក៏ធ្វើការងារនោះទៅ មិនចង់ធ្វើការងារ​ណា ក៏​ខាន​ធ្វើ​ការងារនោះទៅ។ ឯយញ្ញពិធីនោះ ក៏សម្រេចដោយទឹកដោះថ្លា ប្រេង ទឹកដោះខាប់ ទឹក​ដោះជូរ ទឹកឃ្មុំ និងទឹកអំពៅប៉ុណ្ណោះឯង។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ជនទាំង៤ពួក មានគំនិត​យល់​ត្រូវគ្នា១ ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ ប្រកបដោយអង្គ៨ប្រការ១ ព្រាហ្មណបោរោហិត ប្រកបដោយអង្គ៤ប្រការ១ រួមជាយញ្ញវិធី៣យ៉ាង នេះហៅថា យញ្ញសម្បទា៣យ៉ាង មានបរិក្ខារ​១៦ ដោយប្រការដូច្នេះឯង។

[៣២] កាលបើព្រះសាស្តា ទ្រង់មានព្រះពុទ្ធតម្រាស់យ៉ាងនេះហើយ ពួក​ព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ មានសម្លេងបន្លឺគឹកកង មានសំឡេងហ៊ោ សំឡេងស្រែកថា អើហ្ន៎ យ័ញ្ញ យញ្ញសម្បទាហ្ន៎។ ឯកូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក៏អង្គុយនៅស្ងៀម។ លំដាប់នោះ ព្រាហ្មណ៍​ទាំងនោះ បានពោលពាក្យនេះ នឹងកូដទន្តព្រាហ្មណ៍ថា ព្រោះហេតុអ្វី បានជាលោក​កូដទន្តៈ មិនត្រេកអរ រីករាយ នឹងសុភាសិត​របស់ព្រះសមណគោតម ដោយពាក្យ​ជា​សុភាសិតសោះ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ឆ្លើយថា នែអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន ខ្ញុំមិនមែន​ជាមិន​ត្រេកអរ រីករាយ នឹងសុភាសិត​របស់​ព្រះសមណគោតម ដោយពាក្យជាសុភាសិតទេ បើ​បុគ្គលណាមិនត្រេកអរ រីករាយ នឹងសុភាសិតរបស់ព្រះសមណគោតម ដោយពាក្យ​ជា​សុភាសិតទេ ក្បាលរបស់បុគ្គលនោះ នឹងបែកមិនខាន ម្នាលអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន មួយ​ទៀត ខ្ញុំនៅមានសេចក្តីត្រិះរិះ​យ៉ាងនេះថា ព្រះសមណគោតម មានព្រះពុទ្ធតម្រាស់​យ៉ាង​នេះថា តថាគត បានឮមកយ៉ាងនេះ ឬថាហេតុនោះ គួរនឹង​ទៅជាយ៉ាងនេះ មួយ​យ៉ាងទៀត ព្រះសមណគោតម មានព្រះពុទ្ធតម្រាស់ថា រឿងយ៉ាងនេះ បានមានហើយ ក្នុងកាលនោះ រឿងនេះបានមានហើយ ក្នុងកាលនោះឯង ម្នាលអ្នកទាំងឡាយដ៏ចំរើន ខ្ញុំ​មានសេចក្តីត្រិះរិះយ៉ាងនេះថា ក្នុងសម័យនោះ ព្រះសមណគោតម ជាព្រះបាទ​មហាវិជិត​រាជ ជាម្ចាស់យ័ញ្ញដោយពិត ឯបុរោហិត គ្រាន់តែជាអ្នកណែនាំឲ្យបូជាយ័ញ្ញ របស់ព្រះអង្គ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ទូលសួរថា ចុះព្រះគោតមដ៏ចំរើន ទ្រង់ជ្រាបថា បុគ្គល​បូជាឯងក្តី ឲ្យគេបូជាក្តី នូវ​យ័ញ្ញមានសភាពយ៉ាងនេះ លុះទំលាយ​រាងកាយ​ បន្ទាប់​អំពី​សេចក្តីស្លាប់ នឹងបានចូលទៅកាន់លោក គឺមនុស្ស សុគតិ និងឋានសួគ៌ដូច្នេះដែរឬ។ ព្រះអង្គ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ តថាគតដឹងច្បាស់ថា បុគ្គលបូជាឯងក្តី ឲ្យគេបូជាក្តី នូវ​យ័ញ្ញមានសភាពយ៉ាងនេះ លុះទំលាយ​រាងកាយ​ បន្ទាប់​អំពី​សេចក្តីស្លាប់ នឹងបានចូលទៅកាន់លោក គឺមនុស្ស សុគតិ និងឋានសួគ៌ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ សម័យនោះ តថាគតជាព្រាហ្មណបុរោហិត ជាអ្នកណែនាំឲ្យបូជាយ័ញ្ញ របស់ព្រះបាទមហាវិជិតរាជ​នោះ។

[៣៣] កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ក្រាបបង្គំទូលថា បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន យ័ញ្ញ​ឯទៀត​ មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះ មានដែរឬទេ។ ព្រះអង្គត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញឯទៀត មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មាន​គ្រឿង​​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះ មានដែរ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំទូលថា បពិត្រព្រះគោតម​ដ៏ចំរើន ចុះយ័ញ្ញ ដែលមានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការ ដែល​មាន​បរិក្ខារ​១៦នោះ តើដូចម្តេច។ ព្រះអង្គត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ និច្ចភត្តទាន គឺ​យ័ញ្ញ ដែលប្រព្រឹត្តទៅតាមលំដាប់ត្រកូលណា ដែល​បុគ្គល​ឲ្យចំពោះពួក​បព្វជិត អ្នកមានសីល ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញនេះឯងហើយ ដែល​មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំទូលសួរថា បពិត្រព្រះគោតម​ដ៏ចំរើន អ្វីជាហេតុ អ្វីជាបច្ច័យ ដែលធ្វើឲ្យនិច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញ ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅតាម​លំដាប់​ត្រកូល ​មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផល​ច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះ។ ព្រះ​អង្គ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ពួកអរហន្ត ឬពួកអ្នកដែលបាន​សម្រេច​នូវ​អរហត្តមគ្គ មិនបានចូលទៅរកយ័ញ្ញពិធី មានសភាព​យ៉ាងនេះទេ ដំណើរ​នោះ ព្រោះ​ហេតុអ្វី ម្នាល​ព្រាហ្មណ៍ ព្រោះការ​ប្រហារដោយដំបងក្តី ការចាប់​ត្រង់បំពង់កក្តី រមែង​មាន​ប្រាកដតែក្នុង​យញ្ញវិធីនុ៎ះ ព្រោះហេតុដូច្នោះ ពួកព្រះអរហន្ត ឬពួក​អ្នកដែល​បានសម្រេច​នូវអរហត្តមគ្គ មិនចូលទៅរកយញ្ញពិធី មានសភាព​យ៉ាងនេះ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ និច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញ ដែល​ប្រព្រឹត្តទៅតាមលំដាប់ត្រកូលណា ដែលគេឲ្យ ចំពោះពួក​បព្វជិត អ្នកមានសីល ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ពួកអរហន្ត ឬពួក​លោកដែល​បានសម្រេច​នូវ​អរហត្តមគ្គ រមែងចូលទៅ​រក​យ័ញ្ញមានសភាពយ៉ាងនេះ ដំណើរនោះ ព្រោះអ្វី ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ព្រោះហេតុថា ការ​ប្រហារដោយដំបងក្តី ការចាប់​ត្រង់បំពង់កក្តី រមែង​មិន​ប្រាកដ ក្នុងយញ្ញវិធីនុ៎ះទេ ហេតុ​ដូច្នោះ បានជាពួកអរហន្ត ឬពួក​អ្នកដែល​បានសម្រេច​អរហត្តមគ្គ រមែងចូលទៅ​រក​យញ្ញពិធី មានសភាព​យ៉ាងនេះ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ នេះជាហេតុ នេះជាបច្ច័យ ដែលធ្វើឲ្យ​និច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញ ដែល​ប្រព្រឹត្ត​ទៅ​តាម​លំដាប់​ត្រកូល មានសេចក្តីត្រូវការ​ដោយ​វត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញ​សម្បទា​៣​ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះឯង។

[៣៤] កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំទូលសួរថា បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន យ័ញ្ញ​ឯទៀត​ ដែលមានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផល​ច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះផង ជាង​និច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញដែលប្រព្រឹត្តទៅតាមលំដាប់ត្រកូលនេះផង មានដែរឬទេ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញឯទៀត មាន​អានិសង្ស​ច្រើនជាង​យញ្ញសម្បទា​៣​ប្រការនេះផង មានដែរ។បេ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំទូលសួរថា បពិត្រ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន ចុះយ័ញ្ញឯទៀត មាន​អានិសង្ស​ច្រើនជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការនេះផង តើ​ដូច​ម្តេច។ ព្រះអង្គ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ បុគ្គលណា បានធ្វើវិហារ​ចំពោះសង្ឃ ដែល​មកអំពីទិសទាំង៤ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញនេះឯង ដែល​មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន និងមាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យញ្ញសម្បទា​៣​ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះផង ជាងនិច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញដែលប្រព្រឹត្ត​ទៅតាម​លំដាប់​ត្រកូលនេះផង។

[៣៥] កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំទូលថា បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន យ័ញ្ញ​ឯ​ទៀត។បេ។​ មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការនេះផង មានដែរឬ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញឯទៀត មានដែរ។បេ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំ​ទូល​សួរថា បពិត្រ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន ចុះយ័ញ្ញឯទៀតនោះ តើ​ដូច​ម្តេច។បេ។ ព្រះអង្គ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ បុគ្គលណា មានចិត្តជ្រះថ្លា ដល់នូវព្រះពុទ្ធជាសរណៈ ដល់នូវ​ព្រះធម៌ជាសរណៈ ដល់នូវព្រះសង្ឃ ជាសរណៈ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញនេះឯង ដែល​មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យញ្ញសម្បទា​៣​ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះផង ជាងនិច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញដែលប្រព្រឹត្ត​ទៅតាម​លំដាប់​ត្រកូលនេះផង ជាង​វិហារទាននេះផង។

[៣៦] កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំទូលសួរថា បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន យ័ញ្ញ​ឯ​ទៀត ​មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យញ្ញសម្បទា​៣​ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះផង ជាង​និច្ចភត្ត​ទាន គឺយ័ញ្ញដែលប្រព្រឹត្ត​ទៅតាម​លំដាប់​ត្រកូលនេះផង។បេ។ មានដែរឬ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញឯទៀត មានអានិសង្សច្រើនជាង​យញ្ញសម្បទា​៣ប្រការ​នេះផង មានដែរ។បេ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំ​ទូល​សួរថា បពិត្រ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន យ័ញ្ញឯទៀត មានអានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការនេះផង តើ​ដូច​ម្តេច។បេ។ ព្រះអង្គ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ បុគ្គលណា មានចិត្តជ្រះថ្លា បានសមាទាននូវ​សិក្ខាបទ​ទាំងឡាយ គឺចេតនាធម៌ ជាហេតុវៀរចាកបាណាតិបាត១ វៀរចាក​អទិន្នាទាន១ វៀរចាក​កាមេសុមិច្ឆាចារ១ វៀរចាកមុសាវាទ១ វៀរចាក​សុរាមេរយមជ្ជប្បមាទដ្ឋាន១ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញនេះឯង ដែល​មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុង​ប្រៀប​តិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យញ្ញសម្បទា​៣​ប្រការ ដែលមាន​បរិក្ខារ​១៦នេះផង ជាងនិច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញដែលប្រព្រឹត្ត​ទៅតាម​លំដាប់នៃ​ត្រកូល​នេះ​ផង។បេ។

[៣៧] កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំទូលសួរថា បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន ចុះយ័ញ្ញ​ឯ​ទៀត មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាងយញ្ញសម្បទា៣ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦​នេះ​ផង ជាងនិច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញដែលប្រព្រឹត្ត​ទៅតាម​លំដាប់នៃ​ត្រកូលនេះផង មានដែរ​ឬ។បេ។ ព្រះអង្គ​ទ្រង់​ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញឯទៀត មានសេចក្តី​ត្រូវ​ការ​ដោយ​វត្ថុ​តិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យញ្ញសម្បទា​៣​ប្រការ ដែលមានបរិក្ខារ​១៦នេះផង ជាងនិច្ចភត្តទាន គឺយ័ញ្ញដែលប្រព្រឹត្ត​ទៅតាម​លំដាប់​ត្រកូលនេះផង ជាង​វិហារទាននេះផង ជាង​សរណគមន៍ទាំងនេះផង ជាង​សិក្ខាបទ​ទាំងនេះផង មានដែរ។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក្រាបបង្គំទូលសួរថា បពិត្រ​ព្រះគោតម​ដ៏ចំរើន ចុះយ័ញ្ញ​ឯ​ទៀត​ មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យញ្ញសម្បទា​៣​ប្រការនេះ​ផង។បេ។ នោះ តើ​ដូច​ម្តេច។ ព្រះអង្គ ទ្រង់ត្រាស់ថា ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ព្រះតថាគត ជាអរហន្តសម្មាសម្ពុទ្ធ កើតឡើង​ក្នុងលោកនេះ។បេ។ (បណ្ឌិតគប្បីសំដែង​ពាក្យ​ទាំង​អស់​ឲ្យពិស្តារ ដូចក្នុងសាមញ្ញផលសូត្រផងចុះ)។បេ។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ ភិក្ខុជាអ្នកបរិបូណ៌​ដោយសីលយ៉ាងនេះឯង។ ភិក្ខុនោះឯង រមែង​ចូលដល់បឋមជ្ឈាន សម្រាន្តឥរិយាបទ​នៅ។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញនេះឯង ​មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុង​ប្រៀប​តិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យ័ញ្ញទាំងឡាយ​អំពីមុនៗ។ ភិក្ខុ​នោះ រមែងចូល​ដល់ទុតិយជ្ឈាន។ តតិយជ្ឈាន។ ចតុត្ថជ្ឈាន សម្រាន្តឥរិយាបទនៅ។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញនេះឯង​ មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យ័ញ្ញទាំងឡាយមុនៗ។ ភិក្ខុ​នោះ រមែងតម្រង់ ផ្ចង់បង្អោនចិត្ត ដើម្បីញាណទស្សនៈ ហើយដឹងច្បាស់ថា ជាតិរបស់អញអស់ហើយ ព្រហ្ម​ចរិយៈអញ បានប្រព្រឹត្ត​គ្រប់គ្រាន់ហើយ សោឡសកិច្ច ក៏អញបាន​ធ្វើ​ស្រេចហើយ កិច្ច​ដទៃក្រៅពីសោឡសកិច្ច​នេះទៅទៀត មិនមានឡើយ។ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ យ័ញ្ញនេះឯង​ មានសេចក្តីត្រូវការដោយវត្ថុតិច មានគ្រឿង​ប្រុងប្រៀបតិច តែមានផលច្រើន មាន​អានិសង្ស​ច្រើន ជាង​យ័ញ្ញទាំងឡាយមុនៗ ម្នាលព្រាហ្មណ៍ មួយទៀត យញ្ញសម្បទា​ឯទៀតលើសលុបជាង ឬថ្លៃថ្លាជាងយញ្ញសម្បទានេះ មិនមានឡើយ។

[៣៨] កាលបើព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធ ទ្រង់ត្រាស់យ៉ាងនេះហើយ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក៏​ក្រាបបង្គំទូល​ព្រះមានព្រះភាគយ៉ាងនេះថា បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន ពីរោះណាស់ បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន ពីរោះណាស់ បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន ធម៌ដែលព្រះគោតម​ដ៏ចំរើន ទ្រង់សំដែងហើយ ដោយ​អនេក​បរិយាយនេះឯង ប្រៀបដូចជាគេ​បើករបស់​ដែល​ផ្កាប់ឲ្យផ្ងារឡើង ឬដូចជាគេបើកបង្ហាញរបស់ដែល​កំបាំង ឬដូចជាបុគ្គល​ប្រាប់​ផ្លូវ ដល់អ្នកវង្វេងផ្លូវ ពុំនោះសោត ដូចជាគេទ្រោល​ប្រទីប ​ក្នុង​ទី​ងងឹត​ ដោយគិតថា មនុស្សដែល​មានភ្នែក នឹងមើលឃើញរូបបាន ខ្ញុំព្រះអង្គនេះ សូមដល់នូវ​ព្រះគោតម​ដ៏​ចំរើន​ផង នូវព្រះធម៌ផង នូវព្រះភិក្ខុសង្ឃផង ជាសរណៈ សូម​ព្រះគោតមដ៏ចំរើន ចាំទុកនូវខ្ញុំព្រះអង្គថា ជាឧបាសក អ្នកដល់នូវ​រតនត្រ័យ ជាសរណៈ ស្មើដោយជីវិត តាំងអំពី​ថ្ងៃនេះ​ជាដើមទៅ បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន ខ្ញុំព្រះអង្គនេះ នឹងដោះលែង​គោឈ្មោល ៧០០ កូន​គោឈ្មោល ៧០០ កូនគោញី ៧០០ ពពែ ៧០០ កែះ ៧០០ ខ្ញុំព្រះអង្គនឹងឲ្យជីវិត ចូរឲ្យសត្វ​ទាំងនេះ ទំពាស៊ីនូវស្មៅស្រស់ផង ចូរផឹកនូវទឹក​ត្រជាក់​ផង ចូរឲ្យខ្យល់ត្រជាក់ បក់​មក​ត្រូវ​សត្វទាំងនោះចុះ។

[៣៩] លំដាប់នោះ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់សំដែង ​នូវអនុបុព្វីកថា ចំពោះ​កូដទន្ត​ព្រាហ្មណ៍ ​អនុបុព្វីកថានោះ ដូចម្តេច គឺព្រះអង្គទ្រង់ប្រកាស ទានកថា សីលកថា សគ្គកថា ប្រកាសទោសរបស់កាមដ៏ថោកទាប សៅហ្មង ប្រការនូវអានិសង្ស​ក្នុងកិរិយា​ចេញ​​ចាកកាម។ កាលណាព្រះមាន​ព្រះភាគ បាន​ជ្រាបថា កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ មាន​ចិត្តស្រួល មានចិត្តទន់ មានចិត្ត​ប្រាសចាក​នីវរណៈ មានចិត្ត​អណ្តែត​ឡើង មានចិត្ត​ជ្រះថ្លាហើយ កាលនោះ ព្រះអង្គក៏​ទ្រង់សំដែង​ធម្មទេសនា ដែលព្រះពុទ្ធ​ទាំងឡាយ ​ទ្រង់លើក​ឡើងសំដែង ដោយព្រះអង្គ​ឯង គឺប្រកាសនូវទុក្ខសច្ច១ សមុទយសច្ច១ និរោធសច្ច១ មគ្គសច្ច១។ ធម្មតា សំពត់ដ៏​ស្អាត ប្រាសចាកពណ៌ខ្មៅ គួរទទួល​ទឹកជ្រលក់​ដោយល្អបាន យ៉ាងណាមិញ ធម្មចក្ខុ គឺសោតាបត្តិមគ្គ​ ដ៏ប្រាសចាកធូលី ប្រាសចាក​មន្ទិល ក៏កើតឡើង​ដល់កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ លើអាសនៈនោះ​ឯងថា ធម្មជាត​ឯណានីមួយ មានសេចក្តីកើត​ឡើង​ជាធម្មតា ធម្មជាត​ទាំងអស់​នោះ មានសេចក្តីរលត់ទៅ​ជាធម្មតា យ៉ាងនោះឯង។ លំដាប់នោះ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ បានឃើញ​អរិយសច្ចធម៌ បានដល់​អរិយសច្ចធម៌ បានដឹង​ច្បាស់​អរិយសច្ចធម៌ បានជឿច្បាស់អរិយសច្ចធម៌​ ឆ្លងផុត​សេចក្តី​សង្ស័យ ប្រាសចាក​សេចក្តីងឿងឆ្ងល់ ដល់​នូវភាវៈ ជាអ្នក​ក្លាហាន មិនបាច់អាងបុគ្គល​ដទៃ (ដឹកនាំ) ក្នុង​សាសនា​របស់ព្រះសាស្តា ទើបក្រាប​បង្គំទូល​ព្រះមាន​ព្រះភាគ យ៉ាងនេះ​ថា សូម​បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន ព្រមទាំងភិក្ខុសង្ឃ ទទួលនូវភត្ត​របស់​ខ្ញុំព្រះអង្គ ដើម្បីឆាន់​ក្នុង​ថ្ងៃស្អែក។ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ទទួលដោយតុណ្ហីភាព។ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍​ បានដឹងថា ព្រះមានព្រះភាគ ទទួលនិមន្តហើយ ក៏ក្រោកចាកអាសនៈ ថ្វាយបង្គំព្រះមានព្រះភាគ ធ្វើ​ប្រទក្សិណ ចៀសចេញទៅ។

[៤០] គ្រាកាលដែលកន្លងរាត្រីនោះទៅ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ប្រើគេតាក់តែងនូវ​ខាទនីយៈ ភោជនីយាហារដ៏ថ្លៃថ្លា ក្នុងរោងយញ្ញពិធីរបស់ខ្លួន ហើយឲ្យក្រាបបង្គំ​ទូលនូវ​ភត្តកាល ចំពោះព្រះមានព្រះភាគថា បពិត្រព្រះគោតមដ៏ចំរើន កាលដល់ហើយ ភត្ត​ក៏​សម្រេចហើយ។ គ្រានោះ ព្រះមានព្រះភាគ ទ្រង់ស្បង់ ទ្រង់បាត្រ និងចីវរ ក្នុងបុព្វណ្ហ​សម័យ ទ្រង់ពុទ្ធដំណើរទៅកាន់រោងយញ្ញពិធី របស់កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ព្រម​ដោយ​ភិក្ខុ​សង្ឃ លុះចូលទៅដល់ហើយ ទ្រង់គង់លើអាសនៈដែលគេក្រាលថ្វាយ។ លំដាប់​នោះ កូដទន្តព្រាហ្មណ៍ ក៏បានអង្គាសខាទនីយៈ ភោជនីយាហារដ៏ថ្លៃថ្លា ដោយដៃ​ខ្លួនឯង ចំពោះព្រះភិក្ខុសង្ឃ មានព្រះពុទ្ធជាប្រធាន ឲ្យឆ្អែតស្កប់ស្កល់ ត្រាតែឃាត់។ លុះ​កូដទន្ត​ព្រាហ្មណ៍​ដឹងថា ព្រះមានព្រះភាគ សោយរួចហើយ លែងលូកព្រះហស្ត​ក្នុងបាត្រ​ទៀត​ហើយ ក៏កាន់យកអាសនៈ​មួយទាបជាង ហើយអង្គុយ​ក្នុងទីដ៏សមគួរ។ លុះ​កូដទន្ត​ព្រាហ្មណ៍ អង្គុយក្នុងទីដ៏សមគួរស៊ប់ហើយ ព្រះមានព្រះភាគ ក៏ទ្រង់ពន្យល់​ឲ្យឃើញ​តាម ឲ្យកាន់យកតាម ឲ្យអាចហ៊ាន ឲ្យរីករាយ ដោយធម្មីកថា ហើយទ្រង់​ក្រោក​ចាក​អាសនៈ ស្តេចចេញទៅ។