[៣៩] ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ធ្លាប់​មាន​រឿងមក កាល​សក្កទេវរាជ ជាធំជាង​ពួក​ទេវតា ដាស់​តឿន​ក្រើន​រំលឹក​ពួក​តាវត្តឹង្ស​ទេវតា បានពោល​គាថានេះ ក្នុង​ពេល​នោះថា

នរៈណា ​ដូច​ជាយើង នរៈនោះ ត្រូវ​រក្សា​ឧបោសថ ប្រកប​ដោយ​អង្គ ៨ ក្នុង​តិថី ទី​១៤ ផង តិថី ទី១៥ ផង ទី​៨ នៃបក្ខផង បាដិហារិយបក្ខផង

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ គាថា​នោះឯង ដែល​សក្កៈ ជាធំជាង​ទេវតា ច្រៀង​ទាស់​ហើយ មិន​មែន​ច្រៀងត្រូវ​ទេ ពោល​ទាស់ហើយ មិនមែន​ពោល​ត្រូវ​ទេ។ ដំណើរ​នោះ ព្រោះ​ហេតុ​អ្វី។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ព្រោះសក្កៈ ជាធំ​ជាង​ពួក​ទេវតា មិនទាន់​ប្រាស​ចាក​រាគៈ មិនទាន់​ប្រាសចាក​ទោសៈ មិនទាន់​ប្រាស​ចាក​មោហៈ។ ម្នាលភិក្ខុ​ទាំងឡាយ លុះ​តែ​ភិក្ខុ​ណា ​ជាអរហន្ត​ខីណា​ស្រព នៅ​ចប់ព្រហ្ម​ចារ្យ​ហើយ មានកិច្ច​ធ្វើ​រួច​ហើយ មាន​ភារៈ​ ដាក់​ចុះ​ហើយ សម្រេច​អរហត្តហើយ អស់​សំយោជនៈ ក្នុង​ភពហើយ ជាអ្នក​ផុតស្រឡះ​ ព្រោះ​ដឹង​នូវ​ហេតុ ភិក្ខុ​នោះឯង​ទើបគួរ​ពោល ​នូវ​គាថា​នោះថា

នរៈណា​ ប្រាកដ​ដូច​ជាយើង នរៈ​នោះ ត្រូវ​រក្សា​ឧបោសថ ប្រកប​ដោយ​អង្គ៨ ក្នុង​តិថី ទី​១៤ផង ទី​១៥ផង ទី៨ នៃ​បក្ខ​ផង បាដិហារយ​បក្ខ​ផង។

ដំណើរនោះ ព្រោះ​ហេតុ​អ្វី។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ព្រោះ​ភិក្ខុនោះ ប្រាសចាករាគៈ ប្រាសចាក​ទោសៈ ប្រាសចាកមោហៈ។ ម្នាល​ភិក្ខុទាំងឡាយ ធ្លាប់​មាន​រឿង​មក កាល​សក្ក​ទេវរាជ ជាធំ​ជាង​ពួក​ទេវតា ដាស់​តឿនពួក​តាវត្តឹង្សទេវតា បាន​ពោល​គាថានេះ ក្នុង​ពេល​នោះថា

នរៈណា​ ប្រាកដ​ដូច​ជាយើង នរៈនោះ ត្រូវ​រក្សាឧបោសថ ប្រកបដោយ​អង្គ​៨ ក្នុង​តិថី ​ទី ១៤ ផង ទី ១៥​ផង ទី៨​ នៃ​បក្ខផង បាដិហារិបក្ខផង។

ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ គាថា​នោះ សក្ក​ទេវរាជជាធំ ជាង​ទេវតា ច្រៀងទាស់​ហើយ មិនមែន​ច្រៀង​ត្រូវ​ទេ ពោល​ទាស់​ហើយ មិនមែន​ពោលត្រូវ​ទេ។ ដំណើរ​នោះ ព្រោះ​ហេតុ​អ្វី។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ព្រោះសក្កៈ ជា​ធំជាង​ទេវតា មិនទាន់​ផុត​ចាកជាតិ ជរា មរណៈ សោក ខ្សឹក​ខ្សួល ទុក្ខ ទោម​នស្ស សេចក្ដី​តាន​តឹង តថាគត​ហៅថា មិន​ទាន់​ផុត​ចាកទុក្ខ។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ លុះតែភិក្ខុ​ ជាអរហន្ត​ខីណាស្រព នៅ​ចប់​ព្រហ្មចារ្យហើយ មានកិច្ច​ធ្វើ​រួច​ហើយ មាន​ភារៈដាក់​ចុះហើយ បាន​សម្រេចអរហត្ត​ហើយ មាន​សំយោជនៈ ក្នុង​ភព​អស់​ហើយ រួច​ស្រឡះ​ហើយ ព្រោះ​ដឹង​នូវហេតុ ភិក្ខុ​នោះ​ ទើប​គួរ​ពោល ​នូវ​គាថា​នោះថា

នរៈណា ​ប្រាកដ​ដូចជាយើង នរៈនោះ ត្រូវ​រក្សាឧបោសថ ​ប្រកប​ដោយ​អង្គ ៨​ ក្នុងតិថី ​ទី​១៤ផង ទី១៥ផង ទី​៨ នៃ​បក្ខផង បាដិហារិយបក្ខផង។

ដំណើរនោះ ព្រោះហេតុ​អ្វី។ ម្នាល​ភិក្ខុ​ទាំងឡាយ ព្រោះ​ភិក្ខុ​នោះ រួច​ស្រឡះ​​ ចាក​ជាតិ ជរា មរណៈ សោក ខ្សឹកខ្សួល ទុក្ខ ទោម​នស្ស សេចក្ដីតានតឹង តថាគត​ហៅថា រួច​ស្រឡះចាក​ទុក្ខ។