[៥៧] (ព្រាហ្មណ៍ពោធិសត្វ ពោលថា) ខ្ញុំមានសេចក្តីសង្ស័យ​ថា សីលជា​របស់​ប្រសើរ ឬសុតៈ​ជារបស់​ប្រសើរ សីល (មារយាទ) ជារបស់​ប្រសើរជាងសុតៈ (ការចេះដឹង) ខ្ញុំមិនមាន​សេចក្តីសង្ស័យ ដូច្នោះឡើយ។

[៥៨] ជាតិ និងវណ្ណៈ ឥតអំពើ សីលហ្នឹងឯង ទើបឧត្តម បុគ្គល​កាលបើប្រាស​ចាកសីល​ហើយ ប្រយោជន៍​ដោយសុតៈ មិនមានទេ។

[៥៩] ក្សត្រិយ៍មិនឋិតនៅក្នុងធម៌ (ច្បាប់) វេស្សៈ មិនអាស្រ័យធម៌ ពួកជន​ទំាងនោះ រមែង​លះបង់លោក​ទាំងពីរ ទៅកាន់​ទុគ្គតិ។

[៦០] ពួកក្សត្រិយ៍ ព្រាហ្មណ៍ វេស្សៈ សុទ្ទៈ ចណ្ឌាល និងបុក្កុសជន ប្រព្រឹត្តធម៌​ក្នុង​លោកនេះ រមែង​ស្មើគ្នា ក្នុងទេវលោក។

[៦១] វេទ ក៏មិនមែនឲ្យសុខ​ក្នុងបរលោក ជាតិ ក៏មិនមែន​ឲ្យសុខ​ក្នុងបរលោក ផៅពង្ស ក៏មិន​មែនឲ្យសុខ​ក្នុងបរលោក មានតែសីល​ដ៏បរិសុទ្ធ​របស់ខ្លួន ទើបនាំមកនូវ​សេចក្តីសុខ ក្នុងបរលោក។